Sporo firm z naszej branży jest już notowane na GPW. Wiele
kolejnych też myśli o IPO, jak z angielska nazywa się proces wejścia
do tego ekskluzywnego grona wybrańców. Uważają, że giełda jest najlepszym
i najtańszym sposobem pozyskania kapitału. O tym, czy tak jest
naprawdę, niech wypowiadają się finansiści. Mnie zainteresowało coś innego.
Będąc firmą publiczną, podmiot nakłada na siebie cały szereg zobowiązań, które
eufemistycznie nazywane są „relacjami inwestorskimi”. W ich ramach emitent
musi publikować swoje wyniki, prognozy, cele do osiągnięcia w krótkiej
i dłuższej perspektywie oraz prezentować sposoby ich realizacji. To ma
ułatwić potencjalnym inwestorom podejmowanie decyzji o zakupie czy też
sprzedaży akcji określonego emitenta.

Popatrzmy zatem, cóż z tych dokumentów można wyczytać.
Podam przykład jednego z ostatnich raportów, jaki wpadł mi w ręce. By
uniknąć posądzenia o stronniczość, przytoczę przykład firmy prowadzącej
sieć restauracji i kawiarni. Spółka ta, po podaniu mnóstwa cyfr, m.in.
dotyczących otwartych w poprzednim roku punktów sprzedaży, mówi
o swojej strategii w sposób następujący (cytuję za portalem
Biznes.onet.pl): „strategia wzrostu marki polega na zwiększeniu udziału
w rynku w zdyscyplinowany sposób, poprzez otwarcie nowych kawiarni
oraz zwiększanie sprzedaży w istniejących restauracjach”. No i co?
Wiecie już, jak firma osiągnie wzrost? Będzie, mówiąc po ludzku, sprzedawać
w większej liczbie punktów.

Czy zna ktoś menedżera, który powie, że w następnym
roku będzie sprzedawać mniej? Mnie jeszcze się nie zdarzyło. Słyszę
i słyszałem od zawsze: będziemy sprzedawać więcej, większej liczbie
klientów, a każdy z nich zostawi u nas więcej kasy za zakupiony
towar czy usługę. Co zatem firma w swoim komunikacie mówi naprawdę? Ja
interpretuję to tak: nie mamy innego pomysłu na biznes jak powolny (bo jak
inaczej czytać przymiotnik „zdyscyplinowany”) wzrost. Nie szukamy nowych form
dotarcia do rynku, bo dotychczasowe są najlepsze. Nie wychodzimy poza nasze
podwórko, bo jest nam na nim dobrze. Tyle czytania między wierszami. Nawet
jeśli na podstawie jednego, jakkolwiek by było, wyrwanego z kontekstu
zdania konfabuluję, to na podstawie takiej prognozy nie kupiłbym ani jednej
akcji wspomnianej spółki. Choćby przyszło mi płacić orzechami, a nie
w dolarach.

Po co to piszę? Ano po to,
żeby ci, którzy są już na giełdzie obecni, zanim coś opublikują, zastanowili
się, jak to zostanie odczytane przez normalnych ludzi. W końcu funduszom
inwestycyjnym to, co firma publikuje, i tak „na plaster do kija”, bo mają
inne, lepsze źródła i dane służące do podejmowania decyzji. Po drugie
takie komunikaty giełdowe są najzwyczajniej bełkotem obrażającym inteligencję
czytającego. Zwykle budzą w nim poczucie braku szacunku dla potencjalnego
inwestora.

Zatem, prezesi giełdowych firm, apeluję: piszcie rzeczy
ważne i prawdziwe, a nie głodne kawałki (jak mawiają młodsi)
w trybie nowomowy, w celu wypełnienia zobowiązania GPW czy Komisji
Nadzoru. A ci, co o giełdzie marzą, niech uświadomią sobie, że raj na
ziemi nie istnieje i wszystko ma swoją cenę. Bycie firmą publiczną też.
I to nie tylko taką, że trzeba raz na kwartał coś napisać o strategii
czy publicznie skomentować swoje wyniki. Nie bez przyczyny wszak pierwszą myślą
Michaela Della po ponownym objęciu pełnej władzy nad swoją firmą było wycofanie
jej z giełdy nowojorskiej.

 

Autor od
1996 r. do lutego 2012 r. pełnił funkcję dyrektora zarządzającego Tech Data
Polska.