Rozdział pierwszy, w którym dwóch się bije, a trzeci korzystają

Trzeba przyznać, że AMD od zawsze miało pod górkę i od zawsze startowało z
gorszej pozycji, niż jego rywal. Mimo to firma ta ma na koncie wiele świetnych
rozwiązań i przełomowych pomysłów. To się nie zmieniło. Skąd więc te ponure
przewidywania? Niestety, widać wyraźnie, jak działa dysproporcja wydatków na
badania i rozwój, oraz środków przeznaczonych na marketing: każde kolejne
pokolenie procesorów AMD wchodzi na rynek z coraz większym opóźnieniem w
stosunku do chipów wprowadzanych przez Intela i jest w stanie wykroić dla
siebie mniejszy kawałek tortu. Intel działa agresywnie, tworząc nowe kategorie
sprzętu i zmuszając konkurenta do pogoni, reagowania na jego ruchy, walki na
dyktowanych przez przeciwnika warunkach. Cóż z tego, że AMD potrafi zrobić APU
dla netbooka, który zapewnia znacznie lepszą wydajność niż konkurencyjne Atomy,
jeśli w chwili jego premiery netbooki są już na wymarciu, a gorącym tematem
stały się ultrabooki…?

Wygląda na to, że AMD w jednym okazało się lepsze. Otóż Intel od dłuższego
czasu pokazywał, że nie rozumie jak zmienił się rynek w wyniku pojawienia się
smartfonów i tabletów. AMD zawstydziło Intela: nie rozumie tego jeszcze bardziej.

Ale o tym za chwilę.

Wykazując typową dla ogromnych korporacji bezwładność Intel przegapił
narastającą popularność sprzętu przenośnego i obudził się z ręką w naczyniu
nocnym. Przebudzenie w świecie, w którym pecetów sprzedaje się mniej, niż
smartfonów i tabletów, do których procesory dostarcza ktoś zupełnie inny było
bolesne. Jednak Błękitny Gigant nie zamierzał się poddawać: dzięki potężnym
zasobom pozwalającym praktycznie z dnia na dzień nadać bieg projektom, które od
lat porastały kurzem w laboratoriach oraz stworzyć zupełnie nowe rzeczy od
zera, Intelowi udało się wprowadzić na rynek procesory dla smartfonów
(Medfield) oraz tabletów (Clover Trail). AMD nie miało takiego zaplecza i
finansów, więc stworzenie chipu mogącego konkurować na rynku telefonicznym było
dla niego nieosiągalne. Jednak jeśli chodzi o tablety 'zieloni’
dostali od losu prezent, o jakim zapewne nawet nie śnili.

Rozdział drugi, w którym Intel z Microsoftem niechcący dają AMD szansę

Paradoksalnie fakt, że zarówno Intel jak i Microsoft przespały rosnącą
popularność tabletów okazał się dla AMD wielką szansą. Microsoft potrzebował
wejść na rynek tabletów, ale tak, żeby nie zgubić swojego długoletniego
dziedzictwa. Intel potrzebował wejść na rynek tabletów, ale tak, żeby nie
musieć konkurować z doskonale okopanymi na swoich pozycjach przeciwnikami spod
sztandaru ARM. Windows 8 działające na superniskonapięciowych procesorach x86
było rozwiązaniem idealnym: gigant z Redmond miał tablet na którym jego system
oferował coś więcej, niż konkurenci, a Intel miał system, który sprawiał, że
jego platforma mogła być atrakcyjniejsza od ARM-owych. A gdzie tu szansa dla
AMD, zapytacie? Otóż przygotowanie superniskonapięciowego procesora dla tabletu
nie było nawet w połowie tak trudne trudne, jak budowa CPU dla telefonu. AMD
nie musiało rozpoczynać zupełnie nowych badań, kompletować nowych zespołów
inżynierów, podkupować ludzi z doświadczeniem – trzeba było tylko kontynuować
prace nad architekturą stworzoną na potrzeby świętej pamięci netbooków. Co więcej,
żeby stać się efektywną konkurencją dla intelowskiego Clover Trail’a, chip AMD
nie musiał oferować żadnych dodatkowych funkcji. Ba, nie musiał nawet być
szybszy! Wystarczyło, żeby oferował porównywalne osiągi za mniejsze pieniądze,
a producenci walczący rozpaczliwie o obniżenie cen zdecydowanie za drogich
tabletów z Windows 8 mogliby odetchnąć z ulgą – podobnie jak AMD. Niestety, coś
poszło nie tak.

 
Rozdział trzeci, w którym AMD udowadnia, jak bardzo nie wie, co to tablet

Tablet to nie netbook. Tablet musi być przede wszystkim superlekki,
supercienki i długo działać na baterii. Wydajność? Tak, wydajność jest ważna
dla wszystkich, ale tylko do pewnego poziomu. Kiedy system, przeglądarka i
Angry Birds działają płynnie, ogromna większość  użytkowników traci nią
zainteresowanie.

Tymczasem AMD jako najważniejszą cechę swojego przeznaczonego do tabletów
procesora (czy raczej APU) reklamuje właśnie wydajność. Urządzenia z Hondo na
pokładzie mają być jedynymi tabletami, na których można grać we współczesne,
średnio wymagające gry typu Call Of Duty Cośtam Cośtam. Doskonale, powiecie.
Czemu nie, powiecie. Otóż jest powód, dla którego jednak 'nie’. Ta
wydajność ma cenę: jest nią wyraźnie wyższy, niż w przypadku Clover Trail’a
współczynnik TDP* przekładający się bezpośrednio na zużycie prądu i emisję
ciepła, co z kolei oznacza krótszy czas pracy na baterii oraz grubszą i cięższą
konstrukcję. Samo AMD przyznaje, że tablety zbudowane z użyciem APU Hondo będą
w stanie odtwarzać wideo o 2 do 4** godzin krócej, niż tablety z Clover
Trail’em, oraz że będą od nich o prawie 1/4 (czyli ok. 2,5 mm) grubsze.  A
przecież tablet ma być przede wszystkim superlekki, supercienki i długo działać
na baterii…

Oczywiście, te problemy z emisją ciepła i zużyciem prądu mają kilka
przyczyn. APU Hondo został wykonany w 'większym’ procesie
technologicznym, co samo w sobie znacząco wpływa na pobór energii, a w dodatku
nie jest SoC, System-on-Chip i w związku z tym korzysta z zewnętrznych
kontrolerów, czujników itp. Taka architektura też dokłada swoje do
prądożerności urządzenia. Niezależnie jednak od tego, wydaje się, że AMD po
prostu wciąż mentalnie tkwi w epoce pecetów, kiedy 'wydajniej’
znaczyło zawsze 'lepiej’, nie zauważając, że dziś często żeby było
'lepiej’ trzeba z części wydajności zrezygnować.

Rozdział czwarty, w którym dochodzimy do wniosku, że…

…AMD przegrało swoją szansę na to, żeby zapewnić sobie bezpieczną
przyszłość. Możliwe, że w miarę, jak pecety będą ewoluowały w kierunku
niszowych, specjalistycznych maszyn dzieląc się na tanie komputery do biur,
superwydajne stacje robocze do prac graficznych i wypasione zestawy do gier,
AMD nawet zwiększy udział w rynku, dominując pierwszą z wymienionych kategorii.
W końcu są naprawdę świetni w konstruowaniu tanich APU o doskonałych
proporcjach możliwości do ceny. Jednak wzrost udziału w zmniejszającym się
rynku to pyrrusowe zwycięstwo.

** Hondo: 3,89/Clover Trail: 2,8 W podczas przeglądania WWW, Hondo:
4,79/Clover Trail: 3 W podczas odtwarzania wideo HD

*** Dane Intela i AMD, w tej chwili brak możliwości weryfikacji