„W ostatnich dwóch latach polska energetyka mocno postawiła na innowacje. Narodowi liderzy powołali dedykowane spółki, które – bazując na biznesplanie – wybierają odpowiednich graczy, zarówno start-upy, jak i firmy, które już osiągnęły pewną dojrzałość biznesową. Dzięki nim chcą pozyskiwać nowe pomysły, które pozwolą uzyskać dodatkowe źródła przychodu, oddziaływać na wskaźniki jakościowe, takie jak satysfakcja czy lojalność klienta, albo rozwiązywać problemy kosztowe” – mówi agencji informacyjnej Newseria Biznes Wojciech Górniak, lider obszaru strategii i transformacji cyfrowych w Deloitte.

W ślad za strategicznymi celami rozwojowymi idą konkretne środki inwestycyjne. PGE będzie do 2020 roku przeznaczać corocznie 20 mln zł na rozwój współpracy ze start-upami. Będzie się tym zajmował specjalnie powołany fundusz PGE Ventures.

Z kolei spółka PGNiG utworzyła inkubator InnVento. Jego działalność skierowana jest do naukowców, start-upów i młodych, innowacyjnych firm. Za zadanie ma wyszukiwanie pomysłów i rozwiązań technologicznych najlepiej odpowiadających na wyzwanie współczesnej energetyki.

Tauron i Energa poszły inną drogą. Zainwestowały na początek  w inteligentne liczniki. Energa powołała również spółkę-córkę Enspirion, która świadczy usługi w dziedzinie e-mobility i carsharingu pojazdów elektrycznych. Jednocześnie w ramach projektu badawczego Living testuje w ponad trzystu gospodarstwach domowych najnowsze technologie z zakresu smart home, w tym do zarządzanie energią elektryczną.

Enea zamierza przekształcić cały swój model biznesowy w kierunku innowacyjnych rozwiązań. Chce postawić na elektromobilność i internet rzeczy. Utworzony przez nią fundusz venture capital Enea Innovation zainwestuje 50 mln zł we współpracę ze start-upami. Wspierane będą rozwiązania, które pozwolą podnieść rynkową wartość firmy.

Zdaniem Wojciecha Górniaka z Deloitte, polska energetyka musi postawić na szerokie spektrum technologii związanych z całym łańcuchem wartości w tym sektorze. Chodzi tu zarówno o technologie związane z efektywniejszym procesem wytwarzania energii elektrycznej, jak i lepszym jej przesyłem oraz lepszą analizą potrzeb klienta i tworzeniem nowych produktów. W grę wchodzą również technologie wspomagające integrację sektora energetycznego z innymi branżami – ubezpieczeniową, paliwową, motoryzacyjną – w ramach całego ekosystemu wykorzystania energii elektrycznej.

Źródło: Newseria

Artykuł Energetyka mocniej integruje się z IT pochodzi z serwisu CRN.

The Heart Warsaw jest dla korporacji punktem kontaktu i spotkań z europejskim środowiskiem przedsiębiorców. Wsparcie udzielane korporacjom jest kompleksowe – od przygotowania organizacji do współpracy ze startupami, przez dedykowany scouting, aż po pilotażowe wdrożenia.

W przestrzeni The Heart Warsaw spotykać się będzie działający już od dwóch lat Corporate Club, którego celem jest wymiana doświadczeń liderów odpowiedzialnych za innowacje i cyfrową transformację biznesu. W projekt zaangażowały się już m.in. takie przedsiębiorstwa jak BNP Paribas, Orbis, ING Bank Śląski, Microsoft, EY, PKO Bank Polski czy PZU. 

Po otwarciu swojej przestrzeni, The Heart Warsaw uruchomi kompleksowe programy tematyczne związane z obszarami, w których wykorzystywane są nowoczesne rozwiązania technologiczne: Omnichannel, HealthTech, Internet of Things oraz Smart City. Jako pierwszy wystartował już program FinTech – dedykowany sektorowi bankowemu oraz branży finansowej. 

The Heart Warsaw mieści się w nowym, biznesowym sercu stolicy, na 38. piętrze biurowca Warsaw Spire. Obiekt ten należy do jednego ze współtwórców inicjatywy – firmy Ghelamco, która przeznaczyła dla centrum całe piętro biurowca, czyli ponad 1700 m2 . 

Warto dodać, że partnerem jest także Samsung. W ramach współpracy z The Heart Warsaw koreański producent zapewnia pełne wsparcie technologiczne w postaci swoich urządzeń. Centrum zostało wyposażone m.in. w profesjonalne monitory, urządzenia mobilne (smartfony, zestawy VR), a także oprogramowanie MagicInfo.

Artykuł The Heart Warsaw połączy startu-py i korporacje pochodzi z serwisu CRN.

Nowy program rusza 12 czerwca 2017 w Berlinie. Na przestrzeni trzech miesięcy programu w Berlinie doświadczeni mentorzy i eksperci będą wspierać dziesięć wyselekcjonowanych start-upów z całego świata w celu ulepszenia ich modelu biznesowego oraz zaistnienia na rynku. Program „METRO Accelerator for Retail powered by Techstars” jest pierwszych akceleratorem, który w usystematyzowany sposób promuje rozwiązania cyfrowe dla niezależnych sklepów detalicznych (B2B2C).

Już od teraz do 12 marca 2017 start-upy z całego świata  mogą zgłaszać swój udział poprzez stronę internetową retail.metroaccelerator.com. Cały proces aplikacyjny odbywa się w języku angielskim. Podczas wywiadów telefonicznych oraz bezpośrednich spotkań z doświadczonym jury złożonym z inwestorów oraz mentorów zostanie wyselekcjonowanych 10 najbardziej obiecujących start-upów.

Każdy z dziesięciu wybranych start-upów otrzyma ofertę inwestycyjną wartą 120 000 tysięcy euro oraz możliwość korzystania z przestrzeni biurowej w sercu Berlina przez cały czas trwania programu.

Po trzech miesiącach pracy z ponad 100 międzynarodowymi mentorami, start-upy zaprezentują swoje firmy inwestorom, przedstawicielom branży oraz publiczności podczas tak zwanego “Demo Day”, który odbędzie się we wrześniu 2017.

Artykuł Grupa Metro uruchamia program dla start-upów pochodzi z serwisu CRN.

Jedną z kluczowych transakcji w historii firmy EMC, obok nabycia VMware, był zakup w 2009 r. Data Domain, producenta systemów do backupu danych z funkcją deduplikacji. EMC wraz z zakupem start-upu zapewniło sobie pozycję hegemona na rynku dostawców urządzeń typu PBBA (purpose-built backup agppliance). Jednak twórcy Data Domain nie zagrzali zbyt długo miejsca w EMC. Brian Biles, założyciel start-upu, opuścił koncern po niespełna trzech latach. W 2012 r. utworzył firmę Datrium, angażując do współpracy kilka nietuzinkowych postaci ze świata IT. Na liście inwestorów znaleźli się: Diane Green oraz jej mąż Mendel Rosenblum, czyli legendarni założyciele VMware, a także Frank Slootman, były CEO Data Domain. Specjaliści Datrium od wirtualizacji oraz backupu opracowali innowacyjną technologię zmieniającą serwer x86… w wydajną macierz hybrydową.

System Datrium DVX składa się z dwóch elementów: oprogramowania Diesl (Distributed Execution Shared Logs), uruchamianego na serwerze, oraz macierzy dyskowej NetShelf. Aplikacja Diesl umożliwia zarządzanie pamięcią masową tak samo jak wirtualnymi maszynami za pomocą VMware vSphere. Ponadto odpowiada za realizację kluczowych funkcji, takich jak deduplikacja czy kompresja. Wysoką wydajność systemu zapewniają dyski SSD. Użytkownicy mają dowolność w zakresie wyboru nośników, niemniej na serwerze można umieścić maksymalnie 8 TB pamięci flash. Drugą część systemu Datrium DVX tworzy macierz dyskowa NetShelf, która pełni rolę repozytorium danych. Urządzenie ma podwójny kontroler z nieulotną pamięcią RAM oraz 29 TB powierzchni dyskowej. System nie eksportuje bloków, plików, nie ma LUN-ów czy wolumenów do zarządzania. NetShelf komunikuje się z serwerem za pośrednictwem portu 10 GB Ethernet i obsługuje maksymalnie 32 hosty.

Datrium DVX dodatkowo uzupełnia „insane mode”, czyli pomysł zaczerpnięty z Tesli. To coś w rodzaju turbodoładowania, dwukrotnie zwiększającego wydajność systemu. Ten specjalny tryb uruchamia się za pomocą myszki, wybierając odpowiednią pozycję w panelu zarządzania. Warto jednak wiedzieć, że „insane mode” wykorzystuje ok. 40 proc. zasobów rdzeni na hoście, zaś w standardowym ustawieniu tylko 20 proc.

– Datrium DVX tworzy wspólną pulę pamięci na zwykłym serwerze, a koszt 10 TB danych oscyluje wokół 1 tys. dol. System jest nie tylko tańszy i bardziej wydajny niż tradycyjne macierze hybrydowe, ale daje też użytkownikowi dużą swobodę w zakresie wyboru serwerów i dysków SSD – mówi Brian Biles.

Datrium przygotowuje się do ekspansji na rynek europejski, gdzie zamierza zadebiutować na początku przyszłego roku.

E8 Storage, czyli zawrotne prędkości

Macierze all-flash EMC XtremIO czy Pure Storage FlashArray nie zdążyły na dobre zaistnieć w Polsce, a tymczasem za oceanem pojawiła się kolejna generacja systemów flash. Ich znakiem firmowym są nośniki NVMe SSD oraz architektura rack-scale. Dyski wykorzystujące magistralę i protokół NVMe umożliwiają pozbycie się wad występujących w interfejsach SATA czy SAS, takich jak stosunkowo duże opóźnienia czy wysoki pobór energii. Z kolei koncepcja architektury rack-scale, polegająca na rozdzieleniu mocy obliczeniowej i pamięci masowej poprawia efektywność wykorzystania zasobów. Jednym z przedstawicieli nowego nurtu jest E8 Storage – izraelski start-up z siedzibą w Santa Clara.

– Tradycyjne macierze all-flash nie zapewniają wykorzystania całego potencjału dysków SSD. Ich praca w środowisku SAN powoduje opóźnienia i podnosi koszty obsługi. Naszym celem jest maksymalizacja efektywności nośników – wyjaśnia Ivan Ori, CEO i współzałożyciel E8 Storage.

Tego typu argumentacja najwyraźniej trafiła do poważnych funduszy venture capital. Accel, Magma Partners oraz Vertec Ventures wpompowały w ten start-up 18 mln dol. To umożliwiło inżynierom z Izraela opracowanie urządzenia E8-D24. Produkt ma obudowę typu 2U, w której mieszczą się 24 dyski NVMe SSD o pojemności 4 TB. E8-D24 osiąga imponującą wydajność do 10 mln IOPS, a opóźnienia wynoszą jedynie 100 mikrosekund.

– Nasze rozwiązanie jest dziesięciokrotnie szybsze od tradycyjnych macierzy all-flash – chwali się Ivan Ori.

E8-D24 umożliwia współdzielenie zasobów flash pomiędzy 100 serwerami. System komunikuje się z nimi za pośrednictwem portu 40 lub 100Gb/E, bazując na sieciowym protokole RDMA over Converged Infrastructure. Konwergentna sieć upraszcza procesy zarządzania i administrowania i obniża koszty eksploatacji. Najgroźniejszy konkurent E8 Storage to EMC z platformą DSSD, aczkolwiek nowicjusz nie obawia się wielkiego koncernu.

– Nasz produkt jest tańszy, bowiem nie wymaga stosowania specjalnych przełączników czy okablowania, w przeciwieństwie do DSSD. E8-D24 obsługuje 100 serwerów, ale może być ich znacznie więcej, a jedyny ogranicznik stanowi przepustowość sieci Ethernet klienta. Dla porównania: DSSD udostępnia pamięć dla 48 serwerów – wyjaśnia Ivan Ori.

Springpath razem z Cisco

Systemy hiperkonwergentne zasadniczo zmieniają sposób funkcjonowania centrów danych. Infrastrukturę składającą się z kilkunastu różnych rozwiązań sprzętowych i aplikacji zastępuje jednolity system łączący pamięć masową, moc obliczeniową oraz oprogramowanie. Prekursorami nowego trendu są Nutanix oraz Simlipivity, uznawane przez IDC oraz Forester za liderów w swoim segmencie rynku. Wprawdzie firma Springpath z Sunnyvale pozostaje w cieniu wymienionej dwójki, ale niewykluczone, że jej produkt najszybciej zadomowi się w Polsce. Nie wynika to z przewagi technologicznej ani niskiej ceny, lecz strategii działania. Start-up ten opracował Sprinpath Data Platform, oprogramowanie bazujące na autorskiej architekturze HALO (Hardware Agnostic Log-structure Objects). Wraz ze sprzętem Cisco tworzy ono kompleksowe rozwiązanie Cisco HyperFlex. W ten sposób Springpath zyskuje wsparcie silnego producenta, który pomaga mu docierać do 175 wyspecjalizowanych partnerów, a także promować rozwiązania wśród 52 tys. użytkowników Cisco UCS. Todd Brannon z Cisco, zwraca uwagę na dodatkowy atut systemu w postaci integracji ze sprzętem sieciowym.

Warto dodać, że Cisco jest jednym z inwestorów tego start-upu, który do tej pory pozyskał według różnych szacunków od ventures capital 35–50 mln dol.

Jak widać, młode firmy narzucają ostre tempo. Jaka będzie odpowiedź ze strony rekinów branży IT? Czy wybiorą się na wielkie łowy? Coraz częściej słyszy się, że Cisco wchłonie swojego mniejszego partnera. A może to właśnie nowicjusze przejmą inicjatywę? Spektakularny sukces Pure Storage w segmencie macierzy all-flash pokazuje, że nie ma rzeczy niemożliwych.

Artykuł Start-upy w świecie wielkich danych pochodzi z serwisu CRN.

Fundusze, o których mowa, nie są z reguły zainteresowane produktem. Jedynym sensem ich istnienia jest zysk, a ten – i tu dochodzimy do ważnego punktu – najczęściej bywa osiągany przez sprzedaż posiadanych udziałów (zazwyczaj po prostu akcji) w firmie, w którą się zainwestowało. Skąd ten zysk? Teoretycznie wynika z tego, że inwestycje umożliwiają rozwój bądź restrukturyzację danego podmiotu, co powoduje wzrost jego wartości na rynku. Problemem okazuje się to, że rynek akcji reaguje niekiedy żywiołowo na coś, co nie ma pokrycia w rzeczywistym świecie.

Sam fakt zainwestowania w jakąś spółkę powoduje wzrost jej akcji. A gdzie produkt? Tym przecież nie trzeba się przejmować – grunt, że są pieniądze. A skoro są pieniądze, to jest zysk, który przekłada się na większą wartość firmy, a ta z kolei na wyższą cenę akcji, czyli zysk dla funduszu. W ten sposób nakręca się spirala ekonomicznego zachwytu, zbyt często doprowadzając do takich absurdów, za jaki należy uznać np. Ubera. Firma ta, wyceniana pod koniec grudnia ubiegłego roku na blisko 70 mld dol., stworzyła jedynie mobilną aplikację ułatwiającą zamawianie usług transportu samochodowego przez kojarzenie pasażerów i kierowców. Uber niczego nie wytwarza, ma większe straty niż przychody, ale ma potencjalną wartość, co na razie inwestorom wystarcza. Tyle że taki mechanizm prędzej czy później musi zostać brutalnie zweryfikowany.

Skandaliczny debiut

Nie zawsze wejście głośnej firmy z branży IT na giełdę oznacza spektakularny wzrost cen akcji. Chyba najbardziej dobitnym przykładem jest IPO Facebooka. Serwis Zuckerberga wyceniany w chwili debiutu na kwotę 104 mld dol. wszedł na giełdę 18 maja 2012 r. z ustaloną ceną 38 dol. na akcję. Apetyty inwestorów były rozbudzane przez media, które tuż przed giełdową premierą społecznościowego giganta publikowały artykuły wychwalające jego potencjał. Cóż, wychwalać można wszystko, dobrze byłoby jednak, gdyby peany były oparte na ekonomicznych podstawach.

Tymczasem w przypadku Facebooka po nieznacznym i bardzo krótko trwającym wzroście (do 38,23 dol. na akcję) nastąpił duży spadek. W przeciągu kilku tygodni cena jednej akcji spadła do 18 dol. Wielcy gracze potrafili poradzić sobie z taką stratą, niektórzy – w tym sam Facebook, jak również gwarant emisji jego akcji, czyli Morgan Stanley – nawet na tym zarobili (czy to nie skandal?). Jednak tysiące drobnych akcjonariuszy, omamionych roztaczanymi przez media wizjami zysku, bezpowrotnie utraciły znaczną część zainwestowanych pieniędzy.

Uber jak Webvan?

Jedną z najbardziej „napompowanych”, największych baniek inwestycyjnych z pamiętnego 2001 r. była firma Webvan. W istocie chodziło o spożywczy sklep internetowy z rozbudowaną siecią dystrybucji i flotą transportową dostarczającą towar do klienta. Latem 1999 r. Webvan ogłosił, że dokona inwestycji rzędu miliarda dolarów w magazyny i sieć transportową, aby rozszerzyć swoją działalność. W listopadzie spółka weszła na giełdę, uzyskując za jedną akcję 30 dol., co dokapitalizowało Webvana: do wartości rzędu kilku miliardów dolarów. Niedługo potem zaczął się bolesny zjazd. Koszty inwestycyjne okazały się znacznie wyższe od wcześniejszych szacunków i przewyższyły wartość przychodów. W lipcu 2001 r. wartość akcji Webvana spadła do zaledwie 6 centów za sztukę. Na bruk trafiło 2 tys. pracowników, a firma zbankrutowała.

Oczywiście Uber, choć też powiązany z transportem, to twór działający na zupełnie innych zasadach. Przede wszystkim Webvan operował na rynku handlowym i był zmuszony do dużych inwestycji w infrastrukturę transportową. W przypadku Ubera mamy do czynienia jedynie z pośrednictwem na rynku usługowym. Spółka ta nie posiada własnej infrastruktury, a jedynie „kojarzy” kierowców z pasażerami. Abstrahując od wątpliwości prawnych dotyczących takiej działalności (na wielu rynkach usługa jest już zakazana albo toczą się dyskusje co do jej legalności), firma nie dysponuje żadnym konkretnym produktem – chyba że za taki uznać rozpowszechnianą bezpłatnie aplikację Uber.

Jednorożce nie istnieją

Uber, Dropbox, Snapchat, Cloudera, Jawbone – co łączy te wszystkie firmy? To tzw. jednorożce (unicorns), start-upy o wartości przekraczającej miliard dolarów. Obecnie jest ich zadziwiająco dużo, jak na mityczny gatunek. Według publicznie dostępnego raportu opracowanego przez cbinsight.com (dane z marca 2014 r.) pierwsza dziesiątka „jednorożców” została oszacowana na kwotę 184 mld dol. (sic!). To więcej niż PKB takich państw jak Nowa Zelandia, Białoruś czy Ekwador. Co ważne, żadna z tych firm – pomimo gigantycznej wartości – nie działa jeszcze na rynku publicznym (nie ma ich na giełdach). Może to dobrze, bo uzyskiwane przez nie wyniki przyprawiałyby inwestorów o palpitacje serca.

Kilka faktów na przykładzie popularnego Dropboksa, który w 2015 r. zwiększył swoją wartość z 1 do 10 mld dol. W tym samym czasie nie wygenerował żadnego zauważalnie wyższego przychodu. Mało tego, firma ostatnio pozbyła się produktów, w które uprzednio zainwestowała (np. Mailboxa czy Carousel). Obecny już na giełdzie konkurent Dropboksa – Box – wyceniany był w połowie 2015 r. na ok. 1,5 mld dol., co i tak niemal sześciokrotnie przekracza przychody tej firmy z 2015 r. (ok. 290 mln dol.). Dropbox co prawda osiąga większy zysk niż Box, ale jeśli weźmiemy, że w 2014 r. przychód firmy sięgnął 400 mln dol., to okaże się, że była to kwota… 25-krotnie niższa od szacowanej wartości firmy. Wejście Dropboksa na giełdę mogłoby okazać się więc wyjątkowo bolesne dla nowych właścicieli. A jednocześnie potwierdzić trafność nazwy „jednorożce”, które wszak nie istnieją.

Krach to kwestia czasu

Wahania w gospodarce i ekonomii są nieuniknione. Nie da się inwestować w pobożne życzenia i bez końca czerpać zysk z naiwności. Aby ktoś zarobił, ktoś musi stracić, a zarobek najczęściej musi wynikać z faktycznego zainteresowania (popytu) i konsumpcji. Bez tego mamy jedynie puste kalorie gospodarki, nic niewarte, „nadmuchane” spółki o niebotycznej wartości na rynku finansowym, a de facto bezwartościowe lub o wartości niewspółmiernie niższej od rynkowych przeszacowań. W końcu ktoś zauważy, że król jest nagi. Pytanie tylko, czy wahnięcie w dół będzie można zamortyzować i zminimalizować jego skutki, czy też niebawem czeka nas krach, przy którym bańka dot-comowa z początku wieku była zaledwie drgnięciem…

Artykuł Bańka start-upowa, czyli puste kalorie gospodarki pochodzi z serwisu CRN.

AppDirect osiągnął już
status jednorożca, a więc technologicznego start-upu, który jest wart co
najmniej miliard dolarów. Wartość wyceny firmy przekroczyła ten poziom
w październiku 2015 r. po uzyskaniu dodatkowego finansowania, które
było potrzebne, aby utrzymać dotychczasowe tempo globalnej ekspansji.
W zeszłym roku ten mający siedzibę w San Francisco dostawca usług
SaaS uruchomił program partnerski dla resellerów, przejął kolejny sklep online
z aplikacjami SaaS oraz nawiązał partnerstwo technologiczne
z Microsoftem. Wraz ze wzrostem sprzedaży AppDirect inwestuje również
w rozwój nowych funkcji, które będą przydatne dla VAR-ów i firm MŚP
współpracujących z producentem w modelu white-label. Funkcje te mają
ułatwić partnerom producenta dostarczanie klientom tzw. sklepów
z aplikacjami. Plan ekspansji zakłada dalsze wzmacnianie pozycji poprzez
budowę sieci resellerów sprzedających aplikacje SaaS.

AtScale

Ta firma pracuje nad
narzędziami, które ułatwiają dostęp do danych i analizowanie ich
w klastrach Hadoopa. Została założona w 2013 r. i ma
siedzibę w Kalifornii. Z ukrycia wyszła w maju 2015 r.
i zebrała 7 mln dol. w tzw. serii A (w przypadku
poszukiwania środków finansowych z funduszy venture capital chodzi
o pierwszą znaczącą próbę tego typu). Opracowane przez AtScale rozwiązanie
Intelligence Platform umożliwia powszechnie używanym narzędziom typu Business
Intelligence (np. Tableau czy QlikView) dostęp do danych przechowywanych
w klastrach. Ta technika tworzy warstwę semantyczną pomiędzy Hadoopem
a zewnętrznymi narzędziami BI. Zasadniczo koncepcja polega na
przekształceniu Hadoopa w serwer OLAP (Online Analytical Processing),
który można wykorzystywać do wielowymiarowej analizy.

Bitglass

Firma prowadzi nowy rodzaj
działalności – jest pośrednikiem dostarczającym rozwiązania zapewniające
bezpieczny dostęp do chmury. Ułatwia wymagającym klientom wdrażanie chmury
i aplikacji mobilnych. Ten start-up, również z siedzibą
w Kalifornii, pomaga przedsiębiorstwom w bezpiecznym korzystaniu
z usług SaaS, chroniąc ich dane przechowywane w zewnętrznych
serwerach oraz podczas transmisji przez Internet do urządzeń mobilnych.
Bitglass zachęca firmy do korzystania z oprogramowania w chmurze, np.
Google Apps, Office 365,
Salesforce czy Dropbox, oferując specjalne rozwiązania ochronne, które dają
większą kontrolę nad firmowymi danymi, a także ułatwiają monitorowanie
tzw. szarej strefy IT.

CliQr

Start-up ten, założony
w Krzemowej Dolinie przez weteranów z VMware w minionym roku
szybko się rozwijał. Wzrost napędzało przede wszystkim rosnące zainteresowanie
chmurą hybrydową. Założyciele CliQr twierdzą, że wyzwania, które stoją przed
firmami wdrażającymi rozwiązania chmurowe, są mniej związane z serwerami,
pamięciami masowymi czy infrastrukturą sieciową, a dotyczą głównie
migracji aplikacji i zarządzania nimi. Producent ten, oferujący narzędzia
do zarządzania chmurą i migracji programów, w kwietniu ub.r. pozyskał
20 mln dol. z emisji akcji. Pozyskane środki mają pomóc w globalnej
ekspansji.

Cylance

Rok 2015 był bardzo udany
dla Cylance. Firma pozyskała od inwestorów 42 mln dol., odnotowała wzrost
przychodów wynoszący 400 proc. oraz nawiązała współpracę z Dellem,
która ma na celu opracowanie zintegrowanych rozwiązań do ochrony urządzeń
końcowych. Producent zwiększa sprzedaż dzięki błyskawicznie rosnącemu
zainteresowaniu zabezpieczeniami nowej generacji. Produkty Cylance wyróżniają
się odejściem do sygnatur wirusów, a zastosowaniem matematyki
i algorytmów do wykrywania podejrzanych zdarzeń w chronionych
urządzeniach. Zdaniem Stuarta McClure, CEO firmy, takie rozwiązanie jest bardzo
ważne, ponieważ liczba oraz zaawansowanie zagrożeń szybko rośnie. Cylance dużo
inwestuje we współpracę z kanałem dystrybucyjnym. Część ostatnio pozyskanych
środków przeznaczono na zatrudnienie nowych osób, których zadaniem będzie
nawiązywanie relacji z resellerami.

Hedvig

Hedvig na szersze wody
wypłynął w marcu ub.r., wprowadzając do sprzedaży rozwiązanie typu
Software Defined Storage. Jak wyjaśniają przedstawiciele producenta, nie tylko
oddziela ono oprogramowanie od macierzy dyskowych, ale też oferuje najszerszy
na rynku zakres usług związanych z pamięciami masowymi.
W 2015 r. firma pozyskała 30 mln dol. Została założona przez Avinasha
Lakshmana, współtwórcę Amazon Dynamo (ostatecznie stało się rozwiązaniem NoSQL)
oraz twórcę bazy Cassandra dla Facebooka. Opracowany przez Hedvig system
Distributed Storage Platform zapewnia warstwę abstrakcji, która umożliwia
serwerom dostęp do pamięci masowych niezależnie od używanego protokołu. Może to
być system pamięci blokowej, obiektowej lub wykorzystującej system plików.
Oferuje szeroki zestaw usług, m.in. replikację, przywracanie po awarii,
kompresję czy deduplikację. Każda z tych funkcji ma własne mechanizmy QoS.

Nutanix

To ulubieniec rynku
hiperkonwergentnej infrastruktury. Od momentu powstania w 2009 r.
zebrał od inwestorów już ponad 300 mln dol. i jest na dobrej drodze,
aby jeszcze w tym roku wejść na giełdę. W 2015 r. podpisał umowę OEM z Lenovo,
co umożliwi mu dotarcie do szerokiego kręgu klientów. Mimo dotychczasowych
sukcesów Nutanix nie spoczywa na laurach. W czerwcu 2015 r.
zaprezentował swój hipervisor Acropolis bazujący na kodzie KVM oraz platformę
do zarządzania Prism. W ten sposób ustawił się jako konkurent dla VMware.
Niedawno przedstawiciele Nutanixa zaczęli mówić o tym, że swoje
rozwiązania będą oferować tylko w formie oprogramowania, co mogłoby
otworzyć drzwi do współpracy z dostawcami usług i innymi dużymi
klientami. Wielu obserwatorów rynku wierzy, że Nutanix jest w stanie na
tyle zainteresować rynek swoją wersją KVM, aby stać się znaczącym konkurentem
dla VMware.

Switchmate

Działając w sercu
Krzemowej Doliny, Switchmate koncentruje się na tworzeniu prostych
inteligentnych urządzeń domowych. Ostatnio zaprezentował Switchmate,
inteligentny przełącznik oświetlenia, który za pomocą magnesu można podłączyć
do używanych wyłączników światła. Po zamontowaniu oświetlenie da się
kontrolować z użyciem smartfonu. Firma jest już po pierwszej rundzie
pozyskiwania środków finansowych, ale nie ujawniła zebranej kwoty. Sprzedaż
produktów Switchmate wystartowała w IV kwartale 2015 r.
W pierwszym tygodniu nabywców znalazło 1500 sztuk.

Twistlock

Zapewnienie bezpieczeństwa to obecnie największy problem
i wyzwanie dla przedsiębiorstw zainteresowanych korzystaniem
z technologii kontenerów. Stanowią bowiem dla wielu działów IT obszar,
którego te nie są w stanie zabezpieczyć, ponieważ go „nie widzą”.
Twistlock za pozyskane w maju ub.r. 2,5 mln dol. zamierza opracować
system do monitorowania tego, co dzieje się w kontenerach. Rozwiązanie
umożliwia również zastosowanie podstawowych mechanizmów bezpieczeństwa przed
przeniesieniem kontenerów do środowiska produkcyjnego, chroniąc te, które
działają lokalnie, jak też kontenery w chmurze. Twistlock, którego nazwa
pochodzi od mechanizmu zabezpieczania metalowych kontenerów wykorzystywanych
w transporcie, współpracuje z takimi producentami jak: Amazon Web
Services, Docker, Google, Microsoft, Rackspace, Red Hat oraz VMware.

Versa Networks

Dwaj główni inżynierowie
z Juniper Net-works (prywatnie bracia) spędzili trzy lata nad stworzeniem
podwalin dla Versa Networks i wyszli z cienia
w listopadzie ub.r. Kumar Mehta przez osiem lat był wiceprezesem Juniper
Networks odpowiedzialnym za pion inżynieryjny. Odpowiadał za wiele kluczowych
projektów tego producenta, w tym serię przełączników MX. Jego brat Apruva
był dyrektorem technicznym odpowiedzialnym w Juniperze za dział rozwiązań
mobilnych. Versa Networks ma w portfolio rozwiązania do tworzenia sieci
Software-Defined WAN, obejmujące produkty dla operatorów sieciowych, które
można uruchamiać na standardowym sprzęcie. Główny produkt firmy, Versa FlexVNF,
to oprogramowanie obejmujące szeroki zestaw zwirtualizowanych funkcji
sieciowych i bezpieczeństwa. Producenta wspierają takie fundusze jak:
Verizon Ventures, Sequoia Capital oraz Mayfield Fund.

Artykuł Wschodzące gwiazdy. Top 10 obiecujących start-upów pochodzi z serwisu CRN.