Janusz Popielewski W dużej części pochłania nas utrzymanie infrastruktury informatycznej urzędu. Urządzenia, tracąc wsparcie producentów, wymagają ciągłej modyfikacji. Czeka nas chociażby modernizacja serwerowni. Utrzymujemy też sieć Wi-Fi w mieście. W tym roku odbędą się w Bydgoszczy mistrzostwa świata w piłce nożnej zespołów do lat 20. Musimy być przygotowani na obsługę zwiększonego obciążenia. Zbliżają się również wybory parlamentarne – krajowe i europejskie. W związku z nimi też będziemy mieli dużo dodatkowej pracy. Na barkach samorządowych działów IT spoczywa odpowiedzialność za obsługę informatyczną komisji wyborczych. Nowe wyzwanie stanowi konieczność zapewnienia sprzętu i obsługi informatycznej dla prawników udzielających bezpłatnej pomocy prawnej. Taki obowiązek spoczywa na wszystkich gminach. Będzie to wymagało stworzenia nowych stanowisk informatycznych w kilku placówkach.

A jak wyglądają długofalowe plany rozwoju?

Uczestniczymy w projekcie „Infostrada Kujaw i Pomorza”. W jego ramach chcemy zbudować miejską platformę informatyczną. Rozważamy też możliwość przeniesienia naszego głównego systemu do zewnętrznego dostawcy. Chcielibyśmy korzystać z niego w modelu usługowym. Idealnym rozwiązaniem byłoby przejęcie przez dostawcę całej odpowiedzialności za funkcjonowanie aplikacji, aby uniknąć problemów z rozstrzyganiem, czy awarie wywołane są złą konfiguracją infrastruktury, czy błędami samej aplikacji. Zamierzamy konsolidować rozwiązania informatyczne we wszystkich jednostkach miejskich. Nie bez znaczenia jest oferta dla mieszkańców. Staramy się automatyzować rozwiązania i tworzyć kolejne usługi.

Kiedy zamierzacie przenieść system do chmury?

Na razie planujemy przetestować poprawne funkcjonowanie systemu w zewnętrznym CPD. Podpisaliśmy stosowne porozumienie i będziemy sprawdzać, jakie to rozwiązanie ma plusy i minusy. Chcemy znaleźć taki model obsługi oprogramowania, który uniezależni nas od problemów z jego funkcjonowaniem. Nasz system jest bardzo złożony i rozbudowany, korzysta z sześciu serwerów aplikacyjnych. Dążymy do przeniesienia odpowiedzialności za jego prawidłowe funkcjonowanie na autora rozwiązania. Zakładamy, że w tym modelu byłby też zapewniony wyższy poziom bezpieczeństwa, chociażby dzięki możliwości aktywacji drugiej kopii zapasowej.

Jakim celom ma służyć tworzona przez Was miejska platforma informatyczna?

Nasz główny cel to bezproblemowa integracja wykorzystywanych rozwiązań niezależnie od ich producentów i dostawców. Wystawimy własne API, które wymusi na dostawcach rozwiązań otwarcie swoich systemów. Obecnie stanowi to bardzo duży problem. Mieszkańcy Bydgoszczy coraz częściej korzystają z e-usług, więc platforma wpisuje się w potrzeby zarówno miasta, jak i jego społeczności. Nasz pomysł polega na udostępnieniu wszystkich usług miejskich w jednym miejscu. Nie tylko tych urzędowych, ale też oferowanych przez wszystkie jednostki miejskie, na przykład systemów eBOK, kalendariów, umawiania wizyt, systemów zgłaszania problemów, z których korzystają spółki komunalne. Po co mieszkaniec ma pamiętać wiele różnych loginów do różnych serwisów, skoro mógłby korzystać ze wszystkich rozwiązań za pośrednictwem jednej platformy miejskiej, wykorzystując w tym celu tylko jeden login i hasło? To znacznie ułatwi posługiwanie się tymi narzędziami. Z perspektywy samorządu nastąpiłaby natomiast optymalizacja kosztów działania.

Dlaczego, jako wewnętrzny dział IT w urzędzie, chcecie zajmować się też informatyką w innych jednostkach miejskich?

Postrzegamy siebie jako miejski dział IT. Staramy się patrzeć na miasto jak na jeden spójny organizm. To wymaga też jednolitego, spójnego podejścia do jego obsługi informatycznej. Co roku poszerzamy swoją działalność. Obecnie zapewniamy obsługę informatyczną od A do Z pięciu jednostkom miejskim w ponad 20 lokalizacjach oraz częściową obsługę ponad 150 innym jednostkom, w tym placówkom oświatowym.

Rozważacie możliwość powołania miejskiego centrum informatycznego, które by funkcjonowało na zasadzie centrum usług wspólnych?

Na razie nie widzimy sensu tworzenia u nas osobnej spółki miejskiej do obsługi informatycznej jednostek miejskich – robimy i możemy robić to nadal w ramach działu IT w urzędzie. W mojej opinii jest to rozwiązanie łatwiejsze i tańsze, choćby dlatego że nie trzeba ponosić dodatkowych kosztów obsługi księgowej czy kadrowej. Korzystamy z wyspecjalizowanych zasobów urzędu. Unikamy też w ten sposób konkurencji między jednostkami miasta.

Jak ocenia Pan ofertę dostępnych na rynku rozwiązań dla administracji samorządowej? W jakim stopniu odpowiada ona rzeczywistym potrzebom informatycznym miast?

Niestety, wygląda to bardzo różnie. Rozwiązania standardowe, w tym urządzenia infrastrukturalne, spełniają najczęściej nasze wymagania. Gorzej jest z ofertą systemów przeznaczonych konkretnie dla miast, na przykład klasy ERP. Tutaj wybór jest ograniczony. Właściwie są trzy liczące się na rynku systemy przewidziane dla dużych miast, ale niekonkurencyjne względem siebie. Kolejnym problemem są ciągłe zmiany przepisów, za którymi nie nadążają rozwiązania informatyczne. W wielu państwach regulacje prawne czekają na dostosowanie systemów informatycznych. U nas wprowadza się przepisy, nie myśląc o stworzeniu odpowiednich, centralnych systemów, co powoduje, że każda gmina musi borykać się z tymi samymi problemami związanymi z dostosowaniem swoich systemów informatycznych. Jeden centralny system dla administracji publicznej byłby dużo lepszym i tańszym rozwiązaniem.

Zdaje się, że e-PUAP – przynajmniej w części – zapewnia rozwiązanie problemu, o którym Pan wspomniał…

Każde miasto na wielu polach korzysta z własnych regulacji prawnych, jak choćby gospodarka odpadami komunalnymi, co wymusza tworzenie własnych formularzy i obsługujących je algorytmów po stronie systemów dziedzinowych. e-PUAP to tylko wrota do systemów informatycznych. Z naszego punktu widzenia nie ma znaczenia, czy pismo do urzędu wpłynie przez e-PUAP, czy e-mailem. W obu przypadkach i tak trzeba je przekazać dalej do dziedzinowego systemu informatycznego. e-PUAP byłby dużo bardziej funkcjonalny, gdyby udało się go zintegrować z systemami dziedzinowymi w każdej gminie. Tu pojawia się duży problem, bo taka integracja okazuje się bardzo droga i wymaga ścisłej współpracy z autorami oprogramowania. Nie jest to ani tanie, ani łatwe w realizacji.

Czego w pierwszym rzędzie oczekuje Pan od dostawców?

Rzetelność i terminowość są dla mnie najważniejsze. Liczy się też wsparcie w rozwiązywaniu bieżących problemów ze sprzętem lub oprogramowaniem. Największym wyzwaniem jest obecnie zapewnienie wsparcia w zakresie aplikacji oraz szybkie reagowanie na potrzeby rozwojowe. Główny kłopot stanowi niedotrzymywanie terminów, niedokładna realizacja usług, błędy krytyczne podczas wdrożeń rozwiązań, które powinny być uprzednio przetestowane przez dostawcę… IT staje się coraz bardziej skomplikowane, a firmom informatycznym brakuje rąk do pracy.

Dlaczego w takim razie zamierzacie przenieść obsługę swojego głównego systemu do zewnętrznego dostawcy?

Na razie jeszcze nie jest to przesądzone. Chcemy sprawdzić ten model. Pozwoliłoby to na przejęcie pełnej odpowiedzialności za funkcjonowanie kluczowego systemu teleinformatycznego przez jego autora. Płacilibyśmy za sprawne funkcjonowanie systemu-usługi, a nie za opiekę nad nim w naszej infrastrukturze. W mojej opinii jest to sytuacja korzystna dla obu stron, bo przecież autor systemu będzie najlepiej wiedział, jaka infrastruktura jest najbardziej optymalna dla jego prawidłowej pracy. Liczymy też, że będzie to opłacalne finansowo. Jeżeli jednak okaże się, że rozwój własnej infrastruktury będzie dużo tańszy, to będziemy ją rozwijać i obsługiwać system sami. Zamierzamy jednak przetestować model usługowy w praktyce.

Z jakimi wyzwaniami wiązałby się rozwój własnej infrastruktury, rozbudowa własnych zasobów?

Przede wszystkim wymagałoby to pozyskania kolejnych fachowców. Z tym mamy największy kłopot. Nie chodzi tylko o ograniczone fundusze na płace, bo te się cały czas zwiększają. Praca w instytucjach samorządowych wciąż jednak traktowana jest przez informatyków – zupełnie niezasłużenie – jako praca drugiej kategorii. Brakuje chętnych. Być może również część winy jest po naszej stronie, bo nie korzystamy z wielu narzędzi HR, jak firmy komercyjne, nie mamy programu aktywnego wyławiania z rynku talentów. Tymczasem miasto obsługuje gigantyczne zasoby informatyczne, systemy miejskie są coraz bardziej złożone i wciąż modernizowane. Dla fachowców to świetne pole do ciągłego rozwoju i nauki.

Jak pozyskuje Pan informacje o interesujących Pana rozwiązaniach dostępnych na rynku?

Nigdy nie odmawiam kontaktów ani spotkań z resellerami czy integratorami, jeżeli chcą mi przedstawić swoją ofertę. To dla mnie też okazja do nauki i poznania nowych technologii. Potrzeby wynikające z pracy urzędu lub funkcjonowania miasta generują zainteresowanie konkretnymi rozwiązaniami. Często jeździmy na wizyty referencyjne, rozmawiamy zarówno z dostawcami, jak i użytkownikami interesujących nas systemów. Na końcu jednak i tak o wszystkim decyduje przetarg, który może niejednokrotnie wywrócić do góry nogami przyjęte na początku założenia. Czasami wygrywa po prostu rozwiązanie najtańsze.

Nowelizacja prawa zamówień publicznych miała uniezależnić instytucje publiczne od dyktatu ceny jako najważniejszego, czy wręcz jedynego kryterium wyboru…

W praktyce nie działa to jednak tak dobrze. Trudno zdefiniować kryteria tak, aby cena nie okazała się ostatecznie najważniejsza. Wszystkie składniki muszą być odpowiednio zbalansowane, bo gdy na przykład postawię na dobre wsparcie serwisowe albo przedłużoną gwarancję jako główny czynnik wyboru, to może się okazać, że owszem, otrzymam to, ale za bardzo wysoką cenę. Przetargi nie gwarantują w zasadzie ani dobrej ceny, ani dobrej jakości. Najprościej jest kupić coś małego, taniego, poniżej progu zamówień publicznych. Wtedy to my, specjaliści, decydujemy zarówno o cenie, jak i jakości rozwiązania. Przetarg to zawsze niepewność i loteria. Nawet szczegółowy opis przedmiotu zamówienia nie gwarantuje końcowego sukcesu.

Czy przetargi organizujecie tylko dla urzędu miasta?

Część przetargów przeprowadzamy wyłącznie dla urzędu, ale część również dla pozostałych jednostek miasta. Często pomagamy im też przygotowywać specyfikację przetargową tak, aby parametry zamawianych rozwiązań były zgodne z systemami miejskimi, co umożliwia ich łatwą integrację.

Jakie rozwiązania rozwijacie własnymi siłami?

Wiele rzeczy robimy sami. Mamy własny zespół rozwojowy. Miasto ma własną sieć telekomunikacyjną i własną sieć Wi-Fi. Obsługa infrastruktury telekomunikacyjnej jest w całości w naszej gestii. Aż 80 proc. jednostek miejskich jest podłączonych do internetu przez naszą sieć i korzysta z zabezpieczeń przygotowywanych przez naszych specjalistów. Zapewniamy obsługę informatyczną wszystkim placówkom oświatowym w ramach Oświatowej Platformy Informatycznej Urzędu Miasta (OPIUM). Udostępniamy na niej wszystkie informacje i usługi związane z funkcjonowaniem oświaty. Dla wielu jednostek miejskich świadczymy usługi telefonii stacjonarnej oraz przygotowujemy wspólne przetargi na dostawę telefonów komórkowych. We własnym zakresie rozwijamy aplikacje bazujące na platformie SharePoint. Często są to rzeczy robione ad hoc, wynikające z pojawiających się potrzeb. Prowadzimy i rozwijamy miejski CMS bazujący na wypracowanym przez nas rozwiązaniu. Są w nim tworzone strony zarówno Urzędu Miasta, jak i innych instytucji miejskich.

A jakie macie plany rozwojowe w dziedzinie systemów back office dla urzędu?

Przy wprowadzaniu nowego oprogramowania staramy się uwzględniać rzeczywistą potrzebę biznesową. Nasze doświadczenie pokazuje, że wdrożenia nie udają się, gdy istnieje jedynie wola po stronie wydziału informatyki, a nie ma rzeczywistej potrzeby dostrzeganej przez biznes. Obecnie mamy ponad 160 systemów dziedzinowych, co pokazuje skalę wyzwań dla działu IT. Jeśli chodzi o sprzęt, to co dwa lata wymieniamy średnio 200 komputerów i laptopów. Mamy wypracowaną własną specyfikację przetargową, co umożliwia nam kupowanie dobrej jakości urządzeń.

Jakie są proporcje między laptopami a desktopami?

Zdecydowanie przeważają desktopy i terminale – to ponad 80 proc. wyposażenia urzędu. Laptopy są wykorzystywane głównie przez kadrę kierowniczą i użytkowników pracujących w terenie. Konfigurujemy je wtedy według specjalnych wymagań użytkowników, na przykład wyposażamy w stacje dokujące. Dużą część naszego parku maszynowego stanowią również terminale i infrastruktura VDI. Są to rozwiązania najlepsze pod względem żywotności i zarządzania przez IT, ale nie wszystkie potrzeby użytkowników da się za ich pomocą zaspokoić.

A w jakim modelu korzystacie z systemów druku?

Jeśli chodzi o drukarki, to po okresie gwarancyjnym przekazujemy ich obsługę firmie zewnętrznej w ramach umowy serwisowej. W jej zakresie są zarówno naprawy, jak i dostarczanie materiałów eksploatacyjnych. Z urządzeń wielofunkcyjnych korzystamy natomiast w całości w modelu usługowym – płacimy za każdą wydrukowaną stronę. Co cztery lata sprzęt trzeba wymieniać, co stanowi duże wyzwanie zarówno dla dostawców, jak i mojego zespołu. Nie możemy sobie pozwolić na najmniejsze przestoje w pracy. Korzystamy również z funkcji wydruku bezpiecznego (wymagającego autoryzacji użytkownika) i podążającego, który zapewnia odebranie materiałów na dowolnym urządzeniu w urzędzie. To zwiększa bezpieczeństwo wydruków i dostępność urządzeń w przypadku pojedynczych awarii.

Jak ocenia Pan przydatność nowych technologii typu IoT czy sztuczna inteligencja? Czy smart city jest wciąż ideą, czy też materializuje się już w postaci konkretnych rozwiązań w mieście?

Mamy już rozwiązania typu smart city i na co dzień z nich korzystamy. Mówię o systemach inteligentnego transportu, inteligentnego oświetlenia oraz służących do zarządzania energią w obiektach publicznych. Nie chcemy się zachłystywać nowymi technologiami, patrzymy przede wszystkim na ich użyteczność dla miasta. Oceniamy, jaki jest sens ich wdrożenia, jakie to może przynieść korzyści, i dopiero wówczas decydujemy o ich wprowadzeniu. W wielu przypadkach nowoczesne rozwiązania IT rzeczywiście okazują się użyteczne.

Rozmawiał
Andrzej Gontarz

Artykuł Smart city staje się rzeczywistością pochodzi z serwisu CRN.

Inaczej z problemami komunikacyjnymi w centrum miasta poradziła sobie Piza. Na parkingach zamontowano czujniki. Sprawdzają, które miejsca są zajęte przez stojący nad nimi samochód, po czym informacje o wolnych stanowiskach przesyłane są do centralnej bazy danych. Kierowcy, którzy chcą szybko zaparkować mogą skorzystać ze specjalnej aplikacji w smartfonie. System wskaże wybrane dla nich miejsce. Nie zawsze jest to najbliższe wolne stanowisko parkingowe, ale i tak nie trzeba tracić czasu i paliwa na irytujące poszukiwania. Wskazania systemu są ustawione w ten sposób, by zapewnić utrzymanie jak największej płynności ruchu. W tym celu rozwiązanie zarządzające miejscami parkingowymi połączone jest z miejskim systemem zarządzania ruchem ITS (Intelligent Transportation System).

To tylko dwa wybrane przykłady różnych sposobów na praktyczną realizację idei smart city. Oba wyraźnie pokazują, jak duże znaczenie w sprawnym zarządzaniu przestrzenią miejską ma dzisiaj dostęp do informacji i możliwość jej szybkiego przetwarzania. To jeden z kluczowych warunków zapewnienia współczesnym miejscowościom sprawnego funkcjonowania.

Strategicznym kierunkiem rozwoju systemów miejskich jest dzisiaj integracja danych. Obecnie na terenie miast funkcjonuje dużo oddzielnych, rozproszonych systemów, przyszedł czas na poprawę ich funkcjonalności przez integrację.

– W przestrzeni miejskiej są olbrzymie zasoby danych. Trzeba umiejętnie je z sobą połączyć. Integracja da nowe możliwości zarządcze, co zapewni podniesienie jakości życia w mieście – mówi dr Krzysztof Głuc, dyrektor Małopolskiej Szkoły Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.

Nie wszystkim muszą zajmować się instytucje miejskie. Jest pole do działania również dla podmiotów prywatnych, biznesu, organizacji pozarządowych. Dla miasta przewiduje się raczej rolę brokera informacji. Otwieranie dostępu do danych ma nie tylko służyć zwiększaniu przejrzystości życia publicznego, lecz również stwarzać nowe możliwości biznesowe.

Trudność polega na tym, że nie ma gotowych, sprawdzonych scenariuszy działań. Powodzenie inicjatywy zależy od znalezienia pomysłu na rozwiązanie konkretnego, choćby małego, ale istotnego dla funkcjonowania miasta problemu. To szansa dla integratorów, którzy zaproponują nowe sposoby wykorzystania danych lub rozwiązanie wnoszące nową jakość przez połączenie informacji pochodzących z różnych źródeł i pokażą ich użyteczność w zarządzaniu miastem.

Korki pod kontrolą

Obszarem, który z powodu ograniczeń przestrzennych potrzebuje pilnie nowych, niestandardowych rozwiązań jest zarządzanie ruchem w mieście. W gęstej zabudowie często nie ma po prostu miejsca na poszerzenie ulicy. Można jednak zarządzać przemieszczaniem się pojazdów tak, by niwelować utrudnienia komunikacyjne. Korzyści z wdrożenia efektywnego systemu zarządzania ruchem łatwo wykazać, bo korki dają się dzisiaj we znaki wszystkim.

Miasta próbują radzić sobie z tym problemem, wdrażając wspomniane już systemy ITS. Z takich rozwiązań korzysta już wiele miejscowości w Polsce. Zazwyczaj jednak ich funkcjonowanie ogranicza się do wydzielonego obszaru lub określonego ciągu komunikacyjnego. Docelowo mają być jednak rozbudowywane w celu objęcia swoim zasięgiem całej miejskiej infrastruktury. Wraz z ich rozwojem będzie rosło zapotrzebowanie na montaż i integrację czujników służących do zbierania danych zasilających algorytmy optymalizujące ruch pojazdów.

Nie wszyscy mogą dostać kontrakt na wdrożenie czy rozbudowę ITS-u, ale wszyscy mogą próbować zarabiać na projektach związanych z miejskimi systemami inteligentnego zarządzania ruchem. Okazję do tego dają rozwiązania podobne do tych, jakie funkcjonują w Amsterdamie i Pizie. Chodzi o budowanie ekosystemu narzędzi, które w kooperacji z miejskim ITS-em zapewnią usprawnianie ruchu w coraz bardziej zatłoczonej przestrzeni miejskiej.

Nie muszą to być od razu zaawansowane, skomplikowane systemy. Na zainteresowanie władz miejskich mogą często liczyć prostsze, ale bardziej funkcjonalne rozwiązania.

– Warto zrobić analizę rzeczywistych potrzeb i dostępnych rozwiązań. Może się okazać, że zamiast montować czujniki w jezdni, lepiej założyć na rogach ulic kamery śledzące ruch pojazdów. W warstwie informacyjnej można uzyskać podobny efekt, a czujników nie trzeba będzie wykopywać, gdy zmieni się organizacja ruchu – tłumaczy Michał Łakomski, pełnomocnik prezydenta Poznania ds. smart city.

Zanim nastąpi awaria

Dzięki integracji i analizie danych można osiągnąć wymierne korzyści także w zarządzaniu miejskimi zasobami i środkami. Zapewnienie oczekiwanej jakości usług komunalnych (utrzymanie czystości, odśnieżanie, konserwacja zieleni miejskiej, serwis infrastruktury itp.) pochłania dzisiaj w miastach olbrzymią część budżetu. Zarządzający miejscowościami będą coraz bardziej zainteresowani rozwiązaniami, które ułatwią optymalizację wykorzystania zasobów i środków.

I tutaj również nie chodzi tylko o wielkie, zaawansowane systemy. Swego czasu furorę zrobił Gdański Bank Mas Ziemnych. W okresie intensywnej realizacji inwestycji przed EURO 2012 masy wywożonej z wykopów ziemi okazały się być tak duże, że groziły szybkim zapełnieniem wysypiska miejskiego. Trzeba było myśleć o nowej inwestycji albo szukać innego rozwiązania. Wymyślono portal, który zbierał od inwestorów informacje o urobku. Wszyscy mogli zgłaszać zapotrzebowanie na ziemię z wykopów. W efekcie zamiast na wysypisko zaczęła trafiać do zainteresowanych jej użyciem do własnych celów.

W grę wchodzą też narzędzia, które zagwarantują takie planowanie wykonywanych za pomocą drogiego sprzętu prac, by uzyskać jak największą efektywność jak najmniejszym kosztem. Przykładem może być rozwiązanie, które zaprojektuje taki harmonogram koszenia trawy, by jak największy obszar został skoszony przy użyciu jak najmniejszej ilości paliwa. System, który to zapewni, można zbudować dzięki integracji danych pochodzących z programów do planowania prac, obsługi urządzeń i miejskiego systemu informacji geograficznej (GIS). Z kolei wykorzystanie czujników monitorujących stopień napełnienia koszy na śmieci pozwoli na optymalizację tras przejazdu śmieciarek.

Oszczędności przyniesie również właściwy serwis i obsługa miejskiego sprzętu, np. w efekcie zintegrowanego zarządzania wszystkimi miejskimi środkami. Na zainteresowanie służb komunalnych mogą liczyć systemy, które przypominają o koniecznych okresowych przeglądach, czy też zbliżających się terminach wymiany podzespołów. Integracja danych od producenta z danymi o planach użytkowania urządzeń, ułatwi ich efektywne wykorzystanie. Przy rosnącej w każdym mieście skali działalności i konieczności obsługi coraz większej ilości sprzętu zapewni to płynną pracę i sprawne funkcjonowanie służb miejskich.

Zastosowanie programów analitycznych w połączeniu z systemami czujników pomoże zapobiegać awariom i wynikającym z nich przestojom w pracy urządzeń i maszyn. Analizując dane pochodzące z umieszczonych na podzespołach czujników, algorytm potrafi przewidzieć z dużym prawdopodobieństwem awarię i zasygnalizować potrzebę wymiany psującej się części jeszcze przed jej całkowitym zużyciem i zatrzymaniem maszyny. Takie rozwiązania będą zyskiwały na popularności m.in. w miejskich przedsiębiorstwach komunikacyjnych, zapewniają bowiem efektywniejsze wykorzystanie taboru tramwajowego i autobusowego. Metro w Hongkongu już dzisiaj do zarządzania serwisem stosuje system analityczny bazujący na technologii sztucznej inteligencji i korzystający z danych z sieci sensorów.

Jaśniej i cieplej

Coraz ważniejszym obszarem wykorzystania Internetu rzeczy w miastach staje się zarządzanie zużyciem energii cieplnej w budynkach komunalnych. Zarządcy miejscowości, często właśnie tych mniejszych, są coraz bardziej zainteresowani ograniczaniem wydatków na ogrzewanie. Rozglądają się za nowymi możliwościami zoptymalizowania pracy urządzeń grzewczych.

Dla wielu samorządów ekonomicznie uzasadnione staje się więc inwestowanie w systemy inteligentnego zarządzania wykorzystaniem energii cieplnej. Bazują one na sieci czujników mierzących temperaturę w pomieszczeniach i sprawdzających stan wybranych elementów wyposażenia, np. czy nie są otwarte okna. Dane z sensorów spływają do programu analitycznego, który połączony jest z systemem sterowania pracą kotłów centralnego ogrzewania lub węzła ciepłowniczego.

Funkcjonowanie takiego systemu może być też skorelowane z danymi o planach wykorzystania poszczególnych sal, pobieranymi np. z elektronicznej platformy edukacyjnej, która zawiera rozkład zajęć szkolnych. Często wdrożenia zaczynają się właśnie od pojedynczych szkół czy przedszkoli. Wymierne korzyści, w postaci oszczędności stanowiących nawet 30 proc. dotychczasowych kosztów, są zauważalne w budżecie każdej miejscowości.

Do świadomości włodarzy miast docierają też coraz mocniej argumenty za wdrożeniem systemów inteligentnego oświetlenia ulicznego. Czynnik ekonomiczny ma i tu decydujące znaczenie, bo oszczędności mogą sięgnąć nawet połowy dotychczasowych wydatków. Na tym rynku jest miejsce zarówno dla dużych, jak i dla małych graczy. Wymiana systemów sterowania latarniami nie następuje bowiem od razu w całym mieście. Wdrożenia prowadzone są etapami, często zaczynają się od pilotaży obejmujących dwie, trzy wybrane ulice. Jeden z największych systemów w Polsce funkcjonuje w Bydgoszczy. Składa się z ponad 8 tys. punktów świetlnych podłączonych do Internetu, a i tak obejmuje tylko jedną czwartą latarni w mieście.

Po inteligentne rozwiązania bazujące na sieci czujników i analityce coraz chętniej sięgają miejskie spółki komunalne. Systemy takie usprawniają funkcjonowanie infrastruktury wodociągowej i ciepłowniczej, ułatwiają utrzymanie jej sprawności, pomagają w obsłudze użytkowników. Internet rzeczy służy zarówno do wczesnego wykrywania awarii wodociągów, jak i do zdalnego zbierania odczytów z liczników ciepła i wodomierzy. W połączeniu z algorytmami sztucznej inteligencji umożliwia również przewidywanie awarii urządzeń obsługujących sieć.

Wykorzystanie tego typu systemów nie jest tylko domeną największych miast. Świadczą o tym przeprowadzone w Polsce wdrożenia. Z inteligentnych rozwiązań korzystają przedsiębiorstwa komunalne we Wrocławiu, ale też w Ciechanowie, Nowym Sączu, Środzie Wielkopolskiej oraz Podkowie Leśnej. To również baza do budowania nowych modeli biznesowych i modeli zarządzania miastem.

Rosnący potencjał biznesowy zauważalny jest także w sferze ochrony środowiska. Miasta będą potrzebowały coraz większej liczby czujników mierzących zanieczyszczenie i temperaturę powietrza. Na początek będzie trzeba rozmieścić sensory i stworzyć system zdalnych odczytów. Potem pojawią się nowe możliwości dzięki wykorzystaniu pochodzących z nich danych. W efekcie zaczną być stosowane m.in. rozwiązania integrujące dane o smogu z systemami kierowania ruchem i zarządzania komunikacją.

Między startupem a strategią

Zapotrzebowanie na nowe rozwiązania istnieje dzisiaj praktycznie we wszystkich dziedzinach funkcjonowania miasta i przestrzeni publicznej. Wiele projektów, wdrożeń i narzędzi pojawia się na zasadzie startupowej. Firma, która ma pomysł na rozwiązanie konkretnego problemu związanego z życiem w danej miejscowości i potrafi przekonać do niego mieszkańców lub włodarzy, ma szansę na sukces biznesowy.

Samorządy też zachęcają przedsiębiorców do szukania pomysłów na biznes bazujący na miejskich danych. Służyć temu mają m.in. organizowane przez miasta hackatony. Warto, by integratorzy również zainteresowali się udziałem w tego typu spotkaniach.

Ci, którzy stawiają na większe projekty, powinni szukać miejscowości podchodzących do problemu inteligentnych rozwiązań w sposób bardziej kompleksowy czy systemowy. Wiele miast w naszym kraju ma strategie rozwoju smart city. W innych zagadnienia te stanowią istotną część generalnych strategii rozwoju. Warto też szukać projektów związanych ze smart city w programach współfinansowanych przez fundusze unijne. Wiele z nich dotyczy m.in. modernizacji infrastruktury komunalnej, która nigdzie dzisiaj nie odbywa się bez nowych technologii, bazujących na IT.

Artykuł Miasta czekają na pomysły pochodzi z serwisu CRN.

W planach jest m.in. rozbudowa miejskiej sieci WLAN, utworzenie inteligentnych sal lekcyjnych w miejskich szkołach, wdrożenie systemu inteligentnego oświetlenia ulicznego, zarządzania siecią dostaw i ruchem ulicznym oraz opartych na chmurze rozwiązań dla e-administracji. Przewidziane są także działania w zakresie technologii 5G oraz bezprzewodowych sieci szerokopasmowych potrzebnych dla autonomicznych pojazdów, inteligentnej logistyki oraz Przemysłu 4.0.

Huawei zamierza wybudować w Duisburgu centrum innowacji – Joint Innovation Center. Jego zadaniem będzie m.in. opracowywanie rozwiązań na potrzeby miasta. Projekty smart city będą realizowane we współpracy z lokalnymi partnerami – przedsiębiorstwami miejskimi, ośrodkami badawczymi i uczelniami.

Artykuł Huawei wchodzi do miasta pochodzi z serwisu CRN.

Finansowanie programu zapewni Cisco Capital we współpracy z prywatnymi funduszami kapitałowymi: Digital Alpha Advisors, APG Asset Management i Whitehelm Capital. Jego celem jest przyspieszenie modernizacji infrastruktury miejskiej i zwiększenie dostępności rozwiązań typu smart city.

„Największą przeszkodą hamującą wdrażanie technologii Smart City są problemy z finansowaniem takich projektów” – mówi Anil Menon, prezes Cisco Smart+Connected Communities. Program ma ułatwiać znalezienie odpowiedniego źródła finansowania lub zestawu odpowiednich instrumentów finansowych dla tego typu inwestycji.

Artykuł Miliard dolarów na smart city pochodzi z serwisu CRN.

Na pierwszej w pełni automatycznej trasie będzie jeździć mały autobus Navya Arma mieszczący 11 pasażerów. Przy projekcie auto.Bus Seestadt współpracują: Wiedeńskie Linie Komunikacyjne, Austrian Institute of Technology, KFV-Kuratorium Bezpieczeństwa Transportu, TÜV Austria jak również Siemens AG Austria oraz francuski producent autobusów NAVYA. Środki finansowe na rozwój projektu pochodzą z austriackiego Ministerstwa Transportu. 

Źródło: PAP
 

Artykuł Autobusy bez kierowcy już wkrótce pochodzi z serwisu CRN.

Istotne jest, aby misje wykonywane przy użyciu bezzałogowych statków powietrznych były bezpieczne, zarówno dla samych urządzeń jak i dla mieszkańców miast, stabilne, odporne na ataki i nie naruszały równowagi ekologicznej. Konieczne staje się, przekonują autorzy raportu, by już od samego początku planowania użycia dronów miasta wdrażały w życie również odpowiednie zasady bezpieczeństwa. Mogą one przyczynić się do zwiększenia zainteresowania wykorzystaniem dronów w wielu obszarach funkcjonowania miasta.

W raporcie znajdują się wytyczne do budowania takich programów bezpieczeństwa. Obejmują one wymogi dotyczące planowania i  projektowania zintegrowanych systemów z udziałem dronów, zakupów oraz procesów integracji, testowania i wdrażania systemów dronów.

Autorzy raportu zwracają również uwagę na znaczenie samych dronów dla zapewnienia bezpieczeństwa w mieście. Drony mogą być użyte do monitorowania przestrzeni miejskich, wykrywania i zagłuszania niebezpiecznych sygnałów czy jako wsparcie dla służb publicznych w reagowaniu kryzysowym.

Artykuł Coraz więcej dronów w miastach pochodzi z serwisu CRN.

Artykuł Comarch: inteligentny system parkowania w stolicy pochodzi z serwisu CRN.