Oferta promocyjna dotyczy następujących rozwiązań:
– Citrix Hypervisor,
– Citrix Virtual Apps,
– Citrix Virtual Desktops,
– Citrix Virtual Apps & Desktops,
– Citrix Endpoint Management,
– Citrix Content Collaboration.

Artykuł Ostatnie wieczyste licencje Citrixa w promocji Senetica! pochodzi z serwisu CRN.

Przedsiębiorstwo zajmujące się sprzedażą oprogramowania, rozwiązań sieciowych i serwerowych, informuje, że obecnie jednym z głównych celów strategicznych jest dotarcie do wszystkich rynków na świecie. Senetic twierdzi, że sprzedaje już w 145 krajach. Ma 27 spółek zagranicznych.

Polska firma wskazuje na istotny element przyjętej strategii – dostarcza produkty i usługi, które nie są dostępne w ofercie lokalnych dystrybutorów, aby wyróżnić się na tle konkurencji. Ekspansja zagraniczna, jak wyjaśnia spółka, daje podwójny impuls rozwojowy. Oprócz wzrostu biznesu przyczynia się do poszerzania wiedzy pracowników, którą następnie mogą oni wykorzystywać identyfikując potrzeby klientów.  

Artykuł Śląska spółka przebiła 300 mln zł pochodzi z serwisu CRN.

Dobrym drogowskazem są cykliczne raporty Horizon. Ostatnia publikacja, pt. „Report K-12 Edition”, pojawiła się ponad rok temu i opisuje trendy globalne ujęte w trzech perspektywach: krótkiej (1–2 lata), średniej (3–5 lat) oraz długiej (5 lat i więcej). Autorzy dokumentu uważają, że w 2019 r. placówki edukacyjne powinny wprowadzać lekcje programowania. Tłumaczą, że postępująca cyfryzacja gospodarki wymaga coraz wyższych umiejętności programistycznych. Ponadto znajomość podstaw kodowania ma ułatwiać dzieciom zrozumienie zasad funkcjonowania komputerów.

Według analityków szkoły będą kłaść coraz większy nacisk na nauczanie przedmiotów matematyczno-przyrodniczych (STEM – science, technology, engineering, mathematics). Następne lata mają przynieść cyfryzację przestrzeni edukacyjnych oraz wzrost znaczenia narzędzi pomiarowych, które umożliwią nauczycielom śledzenie postępów podopiecznych w nauce. Prognozowany jest również rozwój koncepcji głębokiego uczenia. Każdy wymieniony proces wiąże się z wykorzystaniem nowych technik. Dyrektorzy rodzimych placówek oraz nauczyciele są na ogół przychylni stopniowemu wprowadzaniu tego typu zmian, ale przeszkodą bywają ograniczone fundusze na zakup sprzętu oraz oprogramowania. Barierę stanowi również brak wiedzy o rozwiązaniach oferowanych na rynku, bo szkoły z reguły nie dysponują personelem technicznym, który pomógłby dobrać rozwiązania, a następnie nimi zarządzać.

Pomocna dłoń państwa

Informatyzacja placówek edukacyjnych nabrała tempa po wejściu Polski do Unii Europejskiej. W latach 2006–2008 Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu przeznaczyło blisko 1,5 mld zł na zakup komputerów dla niemal 20 tys. szkół. Z kolei ekipa PO-PSL uruchomiła projekt „Cyfrowa szkoła”, mający na celu wprowadzenie e-podręczników i materiałów dodatkowych, i przeznaczyła na jego realizację 60 mln zł. Szkołom udostępniono platformę edukacyjną „E-podręczniki” z 62 e-bookami do kształcenia ogólnego oraz 2,7 tys. innych elektronicznych materiałów edukacyjnych. Pod koniec 2017 r. „Cyfrowa szkoła” znalazła się pod lupą NIK. Kontrola wykazała, że na badanych 489 szkół i zespołów szkół w roku 2016/2017 elektronicznymi podręcznikami posługiwało się tylko 6 proc. Autorzy raportu zwrócili też uwagę, że wyposażenie informatyczne kontrolowanych szkół to w większości sprzęt kupiony w latach 2005–2008.

Oprócz wysłużonych komputerów bolączką rodzimych placówek oświatowych jest ograniczony dostęp do szerokopasmowego internetu. Według badań wykonanych na zlecenie Ministerstwa Cyfryzacji 23 proc. z nich znajduje się w zasięgu sieci o przepustowości co najmniej 100 Mb/s, a 40 proc. korzysta z dostępu do internetu o przepustowości nieprzekraczającej 10 Mb/s. Dlatego rząd w ubiegłym roku rozpoczął prace związane z uruchomieniem Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej, która zapewni szkołom bezpłatny dostęp do internetu o przepustowości 100 Mb/s. Do końca 2020 r. w jej zasięgu mają znaleźć się wszystkie szkoły podstawowe i ponadpodstawowe.

Placówki oświatowe korzystają także ze wsparcia w ramach Regionalnych Programów Operacyjnych na lata 2014–2020. Część z tych środków przeznaczona jest na ogólną edukację. Dzięki nim szkoły mogą doposażyć pracownie w komputery i inne rozwiązania służące doskonaleniu kompetencji cyfrowych. Walorem programu są bardzo korzystne zasady współfinansowania projektów. Gmina bądź powiat musi wnieść 5 proc. wkładu własnego, 80 proc. pochodzi z funduszy unijnych, reszta z budżetu państwa.

Nie można też zapominać o wsparciu państwa dla wyższych uczelni. W bieżącym roku mogą one liczyć na środki pochodzące z Programu Wiedza Edukacja Rozwój. Starać się o nie mogą m.in. autorzy projektów związanych z wdrażaniem informatycznych narzędzi zarządzania uczelniami, stworzeniem centralnego repozytorium prac dyplomowych, a także obsługą programów antyplagiatowych.

– Uczelnie dojrzały do sprawnego wykorzystywania rozwiązań IT, takich jak e-usługi dla studentów i administracji. Co ciekawe, zaczynają także sięgać po rozwiązania chmurowe. Z naszego doświadczenia wynika, że realizacja tego typu projektów przebiega sprawnie, jeśli są dobrze zaplanowane i otrzymają odpowiednie poparcie na szczeblu rektorskim – mówi Tomasz Stojek, Technical Services Director w Seneticu.

Wielka wymiana tablic

Narzędzia edukacyjne ewoluują i otwierają zupełnie nowe możliwości przed pedagogami. Najlepszy przykład stanowią urządzenia interaktywne pozwalające nauczycielom wyjść poza tradycyjne szablony i nadać nowy wymiar zajęciom lekcyjnym. Trend dostrzegło Ministerstwo Edukacji Narodowej, które ponad dwa lata temu uruchomiło program „Aktywna tablica”, w ramach którego przeznaczyło 224 mln zł na dofinansowanie zakupów interaktywnych monitorów dotykowych, tablic interaktywnych, głośników i projektorów. Szkoły zainteresowane projektem muszą wnieść 20 proc. własnego wkładu. MEN zakłada, że w ciągu trzech lat pomoce dydaktyczne trafią do 15,5 tys. placówek. Do końca 2018 r. szkoły w ramach programu kupiły 21 252 różnego rodzaju pomocy dydaktycznych objętych dofinansowaniem. Według Vidisu w latach 2017–2018 złożyły wnioski na łączną kwotę ponad 128 mln zł. Z obliczeń Optomy wynika natomiast, że było to nawet 150 mln zł. Tak czy inaczej zastrzyk finansowy dla dostawców działających w tym segmencie rynku był bardzo duży.

– O wyborze konkretnego rozwiązania i wersji sprzętu decyduje dyrektor szkoły. Sprawozdania z realizacji programu pokazują, że dużym popytem cieszyły się tablice, a najpopularniejsze wśród projektorów były modele krótko- i ultrakrótkoogniskowe – twierdzi Anna Ostrowska, rzecznik prasowy MEN.

Ciekawostką jest fakt, że w ciągu dwóch lat funkcjonowania programu preferencje nabywców się zmieniały. W 2017 r. szkoły kupowały monitory o przekątnych ekranu 55 i 65 cali marki NEC, a w 2018 głównie te większe. Podobnie było w przypadku Samsunga – w 2018 r. prym wiodły monitory 65-calowe, a nieco mniejszy odsetek stanowiły modele o przekątnej 75 cali.

– W zeszłym roku w ramach programu „Aktywna tablica” każda szkoła mogła zamówić sprzęt za 17,5 tys. zł, z czego 14 tys. zł dawało Ministerstwo Edukacji Narodowej. Za tę kwotę można kupić dwa monitory interaktywne o przekątnej 65 cali – wyjaśnia Hanna Panwic-Friebe, Key Account Manager z Samsunga.

Nie ulega wątpliwości, że w 2019 r. szkoły będą stawiać na duże ekrany, gdyż 55-calowe monitory są za małe do standardowych sal lekcyjnych. Poza tym ceny modeli z większymi przekątnymi szybko spadają. Nie należy się także spodziewać znaczących zmian w segmencie projektorów. Zainteresowanie modelami krótko- i ultrakrótkoogniskowymi w najbliższych miesiącach się utrzyma. Niemniej jednak należy zauważyć, że w pierwszym roku obowiązywania programu szkoły częściej kupowały projektory niż wielkoformatowe monitory interaktywne. W 2018 r. proporcje się odwróciły.

– W bieżącym roku do programu może zakwalifikować się 4999 szkół, które wydadzą nawet 87 mln zł. Warto także dodać, że pozostały jeszcze 32 mln zł ze środków niewykorzystanych w poprzednich latach – wylicza Szymon Łuska, B2B Account Manager w Optomie.

„Aktywna tablica” spowodowała zwiększenie popytu na interaktywne narzędzia dydaktyczne. Poza strumieniami pieniędzy płynącymi do dostawców tych rozwiązań jest jeszcze jeden pozytywny aspekt programu.

– Producenci oraz integratorzy łączą rozwiązania z różnych segmentów w zintegrowane systemy, tworząc ofertę dopasowaną do potrzeb konkretnych placówek oświatowych. Ta synergia technologii przyczynia się do rozwoju przedsiębiorczości i daje pozytywny impuls gospodarce – tłumaczy Łukasz Gąsior, Professional B2 B Senior Sales Manager w Canon Europe.

W szkołach i na uczelniach rządzą okienka

W ciągu ostatnich miesięcy placówki oświatowe wydawały pieniądze nie tylko na monitory, projektory i głośniki. Regulamin programu „Aktywna tablica” stanowi bowiem zachętę dla uczestników, aby zainwestowali także w inne rodzaje sprzętu IT.

– Warunkiem otrzymania dofinansowania jest zapewnienie wkładu własnego przez organ prowadzący. Mogą to być środki finansowe, ale także sprzęt komputerowy lub inne urządzenia teleinformatyczne oraz komunikacyjne kupione w roku, w którym składany jest wniosek o dofinansowanie. Należy zatem stwierdzić, że program przyczynił się do wzrostu sprzedaży komputerów – zapewnia Anna Ostrowska.

Producenci oraz dystrybutorzy są bardziej powściągliwi w ocenach, bowiem nie dysponują analizami wpływu programu MEN na poziom sprzedaży pecetów. Większość naszych rozmówców przyznaje jednak, że sektor edukacji zgłasza coraz większe zapotrzebowanie na sprzęt komputerowy.

Na przykład Acer sygnalizuje znaczny wzrost sprzedaży urządzeń dla wyższych uczelni. Zdaniem producenta zwiększenie popytu to zasługa nowej linii produktowej oraz zerowej stawki VAT na komputery sprzedawane szkołom. HP natomiast informuje, że w 2018 r. zrealizowało kilka dużych zamówień (obejmujących powyżej 500 komputerów) na rzecz placówek oświatowych.

– Pozytywnie oceniamy Regionalny Program Operacyjny, który ma istotny wpływ na decyzje zakupowe podejmowane przez placówki edukacyjne. Sektor ten w dalszym ciągu będzie skoncentrowany na efektywnym wydaniu dostępnego do 2020 r. budżetu. Możemy się spodziewać, że w bieżącym roku wartość zamówień sprzętu będzie zbliżona do poziomu z roku ubiegłego – mówi Maja Laudanska-Tomczak, Channel Marketing Manager w HP.

Optymizm panuje także w NTT System. Liczba zapytań trafiających do firmy z sektora edukacji jest niemal dwukrotnie wyższa niż rok temu. Analizy instytucji badawczych także potwierdzają nadchodzącą koniunkturę w tym segmencie rynku.

– W tym roku decyzje o zakupie sprzętu podejmują samorządy lokalne. Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość dostosowania produktów do konkretnych potrzeb, wadą zaś – ryzyko błędnie rozpisanego przetargu. Szkoły nie zatrudniają specjalistów od zamówień publicznych – twierdzi Tadeusz Kurek, prezes zarządu NTT System.

Placówki oświatowe zamawiające komputery najczęściej wybierają 15-calowe notebooki, a głównym kryterium wyboru pozostaje cena. Najczęściej pracują one z „okienkami”. Microsoft oferuje specjalny rodzaj licencji systemu Windows 10 Pro Shape the Future, który szkoły podstawowe i średnie mogą nabyć razem ze sprzętem w preferencyjnych cenach. Na razie jednak w polskich placówkach edukacyjnych królują inne wersje Windows.

– Środki przyznawane na modernizację sprzętu w szkołach są zbyt niskie. W związku z tym często używa się urządzeń przez wiele lat, również po zakończeniu ich planowanego cyklu życia. Zdecydowana większość placówek wciąż korzysta z komputerów z systemem Windows XP – przyznaje Monika Skweres, Outside Sales Specialist w Dell EMC.

Na ciekawą tendencję zwraca uwagę Tadeusz Kurek. Większość zamówień sprzętu dla ośrodków akademickich dotyczy komputerów o dużej wydajności (typowa konfiguracja to procesor Intel z serii core i5 oraz dysk SSD o pojemności 500 GB), ale jest on przeznaczony dla pracowników uczelni. Tymczasem dla studentów zamawia się urządzenia najtańsze.

Zmiany w sieci

W wielu rodzimych placówkach szkolnych jakość sieci pozostawia wiele do życzenia. Nierzadko zdarza się, że dyrektorzy szkół, kierując się kryterium cenowym, kupują rozwiązania przeznaczone dla użytkowników domowych. Nic dziwnego, że wśród problemów najczęściej zgłaszanych przez szkoły korzystające z programu „Aktywna tablica” do MEN znalazła się mała efektywność Wi-Fi, dezorganizująca zajęcia.

– Urządzenia kupowane przez szkoły zaczynają tworzyć „wąskie gardło”, uniemożliwiając płynną pracę uczniom i nauczycielom. Wierzymy, że zwiększenie przepustowości sieci stanie się kolejnym etapem cyfryzacji polskich placówek edukacyjnych. Cieszy nas, że kolejne szkoły są włączane do Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej – mówi Łukasz Bromirski, dyrektor ds. technologii w Cisco.

Producenci przyznają, że placówki edukacyjne zaczynają z większą rozwagą zamawiać sprzęt sieciowy. Część szkół zaopatrujących się w urządzenia D-Linka wybiera rozwiązania bezprzewodowe pracujące w standardzie 802.11ac. Dużą popularnością wśród nabywców z tej grupy cieszą się też przełączniki o przepustowości 1 GbE wyposażone w PoE. Z kolei TP Link stara się zachęcić dyrektorów szkół do kupowania rozwiązań skalowalnych, dzięki którym można stopniowo rozszerzać zasięg sieci. To zapewnia rozłożenie realizacji przedsięwzięcia na dłuższy okres. Maciej Kaczmarek, VAR Account Manager w Netgearze, podkreśla, że instytucje edukacyjne muszą inwestować w infrastrukturę sieciową wysokiej jakości, bowiem będzie używana przez wiele lat. Niektóre decydują się na wdrożenia sieci 10 GbE. Biednych nie stać na tanie produkty. To maksyma, którą powinny kierować się osoby odpowiedzialne za zakup sprzętu IT do szkół.

Artykuł Uczniowie w interaktywnym świecie pochodzi z serwisu CRN.

Eksperci biją na alarm, ostrzegając, że infrastruktura sprzed kilku lub kilkunastu lat nie obsłuży ogromnej liczby urządzeń i generowanych przez nie danych. Zmiany w sposobie organizacji i budowy sieci są więc nieuniknione, a innowacje nie ominą małych i średnich przedsiębiorstw. Znakami firmowymi bezprzewodowej ofensywy mają być Wi-Fi 6, sieci komórkowe 5G a także w mniejszym stopniu Bluetooth 5. Nie ulega wątpliwości, że rodzime przedsiębiorstwa zaczną sukcesywnie modernizować infrastrukturę i wymieniać urządzenia. Jednakże nie należy spodziewać się spektakularnych zmian, proces będzie miał charakter ewolucji. Jednym z pierwszych symptomów sieciowej transformacji jest zwrot MŚP w kierunku rozwiązań bez kabli.

– Zauważamy, że małe i średnie firmy używają coraz więcej urządzeń podłączonych do sieci bezprzewodowych. W ich biurach wzrasta znaczenie WLAN. Użytkownicy z sektora MŚP doskonale wykorzystują atuty Wi-Fi, takie jak szybka interakcja z klientami, mobilność pracowników oraz efektywna praca zespołowa – wymienia Łukasz Bromirski, dyrektor ds. technologii w Cisco.

(Nie)potrzebne kable

Z danych Cisco wynika, że porty 1 GbE odpowiadają za ok. 60 proc. połączeń realizowanych w sektorze MŚP. Nawet w nowych i remontowanych biurach często instaluje się kable miedziane kategorii 5/5e oraz 6.

– 1 GbE to najczęściej stosowana technologia w lokalnych sieciach przewodowych. U większości użytkowników pasmo 1 Gb/s jest zazwyczaj niewykorzystywane ze względu na ograniczenia serwerów aplikacyjnych. Wyjątek stanowią firmy medialne, reklamowe i programistyczne – tłumaczy Mariusz Kochański, członek zarządu Veracompu.

Warto przypomnieć, że standard Gigabit Ethernet ma już 20 lat. Dla porównania: nadal popularny wśród rodzimych użytkowników protokół 802.11n jest o 11 lat młodszy, a 802.11ac liczy sobie zaledwie pięć lat. Można spotkać się z opinią, że kluczem do budowy nowoczesnych sieci jest synergia WLAN oraz LAN. Pełne wykorzystanie potencjału nowych standardów W-Fi będzie bowiem niemożliwe bez inwestycji w okablowanie. Specyfikacje 802.11ac Wave2 czy 802.11ax, określane też jako Wi-Fi 6, pokonują nieosiągalną do niedawna dla produktów WLAN barierę przepływności 1 Gb/s.

– Zapewnienie odpowiedniej, płynnej współpracy pomiędzy przełącznikiem i punktem dostępowym wymaga okablowania o wysokim standardzie lub technologii Smart Rate umożliwiającej przesyłanie danych z prędkością 2,5–5 Gb/s – wyjaśnia Mariusz Kosek, Product Manager w AB.

Panaceum na bolączki związane z integracją sprzętu sieciowego jest powstały niedawno standard N-BaseT. Jego zastosowanie zapewnia osiągnięcie przepływności nawet 5 Gb/s przy wykorzystaniu okablowania kategorii 5e. Niemniej jest to tymczasowe rozwiązanie, a integratorzy starają się zachęcić klientów, aby myśleli o sieciach w perspektywie długofalowej.

– Oferty, które przygotowujemy dla klientów, coraz rzadziej zawierają systemy okablowania strukturalnego kategorii 5e. Są zastępowane przez rozwiązania kategorii 6, a nawet 6a. Zmiany postępują bardzo szybko i zalecamy inwestorom przystosowanie infrastruktury do współpracy z 10 GbE – mówi Michał Marko, regionalny kierownik pionu projektów i inwestycji w A-LAN Technologie.

Kłopot z Internetem rzeczy

Internet rzeczy jest jednym z najgorętszych trendów w świecie nowych technologii. Jedni wiążą z nim duże nadzieje, inni z niepokojem patrzą na jego gwałtowny rozwój. Analitycy z IDC przewidują, że w 2022 r. obroty w tym segmencie rynku sięgną 1,2 mld dol. Z kolei Gartner wylicza, że na świecie działa ok. 8,5 mld urządzeń IoT, a w 2020 r. ich liczba wzrośnie do 24 mld. Internet rzeczy najczęściej kojarzy się z lodówką samodzielnie zamawiającą produkty dla rodziny, aczkolwiek największy wzrost przychodów nastąpi w przedsiębiorstwach korzystających z aplikacji przemysłowych i monitorujących obiekty, a także tych z branży transportowej.

Dotąd ewolucja Internetu rzeczy nie miała większego wpływu na sposób projektowania systemów informatycznych w przedsiębiorstwach. Z jednej strony jest to wciąż nowa technologia, z drugiej zaś urządzenia IoT funkcjonują na krawędzi sieci.

– Wyzwaniem związanym z Internetem rzeczy nie jest uzyskanie wysokich prędkości przesyłania danych, ale bezpieczeństwo i niezawodność. W przypadku małych i średnich przedsiębiorstw jesteśmy ciągle na początku drogi – przyznaje Mariusz Kochański.

Większość sieci w firmach z sektora MŚP nie jest dostosowana do jednoczesnej obsługi kilkudziesięciu urządzeń, ich automatycznej segmentacji czy autokonfiguracji. Brak jednolitych standardów i regulacji prawnych dotyczących Internetu rzeczy, a także odpowiednich zabezpieczeń dodatkowo komplikuje sytuację. Wprawdzie producenci próbują unifikować standardy, ale tylko w obrębie marek.

– Przykładem są wspólne inicjatywy Apple’a i Xiaomi. Jednak jeśli firma nie jest przygotowana do obsługi Internetu rzeczy, lepiej nie korzystać z urządzeń IoT, a tym samym nie narażać się na ataki hakerów – doradza Marek Noga, IT Product Manager w Seneticu.

Duża odpowiedzialność spoczywa zatem na integratorach, którzy powinni edukować właścicieli przedsiębiorstw w zakresie zagrożeń sieciowych stanowiących pokłosie nieroztropnego stosowania najnowszych rozwiązań IT. Małe i średnie firmy nie zawsze radzą sobie z zapewnieniem odpowiedniej liczby punktów dostępowych a także zastosowaniem odpowiednich dla nich urządzeń aktywnych.

– Zanim na dobre zacznie się rewolucja związana z Internetem rzeczy, zacząłbym od odpowiedniego zaprojektowania i zbudowania sieci LAN i WLAN przygotowanej do normalnej, wydajnej pracy biurowej. Niestety, wciąż wiele małych i średnich przedsiębiorstw nie podchodzi odpowiednio do tego tematu, zwłaszcza w przypadku WLAN – podkreśla Wojciech Kotkiewicz, kierownik wsparcia technicznego w ABC Dacie.

Wi-Fi 6 – nie tylko prędkość

Część kłopotów związanych z funkcjonowaniem Internetu rzeczy powinna zniknąć wraz z nadejściem Wi-Fi 6 (802.11ax). Między innymi dlatego, że twórcy opisywanego standardu skoncentrowali się głównie na aspektach dotyczących poprawy obsługi ruchu sieciowego. Tym razem nieco mniej interesowało ich śrubowanie prędkości. Co nie zmienia faktu, że jest to najszybsza wersja WLAN, w teorii umożliwiająca transmisję danych na poziomie 10 Gb/s. Jak obrazowo ujął to niedawno Kevin Robinson z sojuszu Wi-Fi Alliance: „kiedy znajdziesz się na stacji kolejowej w Tokio bądź w tłumie kibiców na Super Bowl, wówczas odczujesz różnicę, którą zapewnia Wi-Fi 6”.

Jednym z największych atutów 802.11ax jest wykorzystanie technologii OFDMA, dzięki której kanał radiowy jest dzielony na wiele mniejszych części. W rezultacie może być współużytkowany przez kilkadziesiąt urządzeń. MU-MIMO to rozwiązanie, które po raz pierwszy pojawiło się w wersji 802.11ac. Zastosowanie tej metody zapewnia zwiększenie przepustowości sieci przez wykorzystanie transmisji równoległej realizowanej przez wiele nadajników i odbiorników wbudowanych w punkt dostępowy. Jednak o ile w przypadku protokołu 802.11ac można wykonywać połączenia jedynie w kierunku klienta (downlink), o tyle 802.11ax zapewnia obsługę informacji zwrotnych (uplink). Najnowsza wersja WLAN powinna też utorować drogę standardowi bezpieczeństwa WPA3.

– Jego zastosowanie poprawi moc kryptograficzną całego systemu transmisji. W otwartych sieciach WLAN zgodnych z WPA3 pojawia się możliwość zabezpieczenia przed podsłuchem. Poza tym nowe sieci pozwolą na budowę bardziej bezpiecznych rozwiązań IoT – wylicza Mariusz Kochański.

Wi-Fi 6 nie doczekał się jeszcze certyfikacji, niemniej na rynku pojawiają się pierwsze urządzenia zgodne z tym standardem. Prawdziwego wysypu tego typu produktów należy się spodziewać w przyszłym roku. ABI Research przewiduje, że do 2022 r. dostawy chipsetów 802.11ax przekroczą miliard sztuk rocznie.

Konkurencja czy współpraca?

Niektórzy uważają, że alternatywą dla Wi-Fi 6 może być sieć 5G. Obie technologie mają mocne i słabe strony. WLAN z reguły gwarantuje większą stabilność oraz wydajność połączeń, natomiast 5G zapewnia lepsze pokrycie terenu. Analitycy ABI Research uważają, że adaptacja nowego standardu WLAN będzie przebiegać szybciej aniżeli w przypadku 5G. Niewykluczone, że wdrażanie najnowszej generacji telefonii mobilnej wyhamuje ze względu na zawirowania wokół Huawei. Poza tym większość ekspertów uważa, że 5G i Wi-Fi 6 będą się wzajemnie uzupełniać, podobnie jak dzieje się w przypadku LTE oraz 802.11ac.

– Z perspektywy firm priorytetem będą sieci lokalne, gdyż umożliwiają pełną kontrolę ich działania poprzez definiowanie własnych reguł polityki bezpieczeństwa, segmentacji, mechanizmu QoS. WLAN pozostaje dla nich głównym medium transmisji danych. Natomiast poza przedsiębiorstwem sieć 5G ma duże znaczenie, oferując wydajność i stabilność, która ma zapewniać pracownikom ciągły dostęp do zasobów firmy oraz jej usług – przekonuje Łukasz Bromirski.

Według Gartnera do 2020 r. aż 66 proc. przedsiębiorstw i instytucji planuje wdrożenie sieci 5G. Respondenci uważają, że pomoże im to w obsłudze urządzeń IoT oraz przesyłaniu obrazu. Jak wynika z analiz, część firm będzie potrzebować sieci 5G dużo szybciej, niż zaoferują ją telekomy, które w pierwszym rzędzie skupią się na obsłudze konsumentów. Zdaniem analityków jest to szansa dla integratorów. Zresztą nie jedyna. Gartner zaznacza, że korzystanie z 5G wiąże się z inwestycjami w infrastrukturę sieciową w przedsiębiorstwach. Wymagana jest nowa topologia i modernizacja elementów występujących na brzegu i w rdzeniu sieci. Jakkolwiek by patrzeć, przyszłość dostawców oraz integratorów działających w tym segmencie rynku rysuje się w jasnych barwach.

Artykuł Wielkie wyzwania dla małych sieci pochodzi z serwisu CRN.

Artykuł NEC Competence Days 2018 pochodzi z serwisu CRN.

W konkursie brano pod uwagę wartość sprzedaży, kompetencje i działania marketingowe wspierające popularyzację usług chmurowych. Microsoft docenił partnerów, którzy wykazali się największym zaangażowaniem w rozwój rozwiązań chmurowych wśród małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce. Rozwój usług chmurowych to jeden z priorytetów strategii Microsoftu.

Senetic zajął w ub.r. drugą pozycję.

"Świadomość roli rozwiązań chmurowych w rozwoju nowoczesnego biznesu jest coraz większa. Klienci oczekują nie tylko świetnych produktów, ale i wykwalifikowanych dostawców, którzy rozumieją ich potrzeby, doradzą, co warto wybrać, pomogą to wdrożyć i zapewnią fachowe wsparcie. Skupiamy się na rozwoju kompetencji zarówno z Office 365, jak i Azure. Doświadczenie z segmentu MŚP pozwala nam obsługiwać także dużych klientów" – komentuje Łukasz Bojar, wiceprezes Senetic.
 
Ogłoszenie wyników konkursu na Partnera Roku 2017 odbyło się podczas corocznej konferencji Microsoft Partner Strategy Conference w Łodzi.  Zamieścimy szerszą relację z tego wydarzenia.

Artykuł Microsoft wybrał Partnera Roku pochodzi z serwisu CRN.

Artykuł Senetic: 17-procentowy wzrost sprzedaży pochodzi z serwisu CRN.

– Większość nabywców
oprogramowania Microsoftu korzysta z modelu Open License. Choć ma on
zalety – przejrzyste zasady licencjonowania oraz szybka realizacja
zamówienia – jednak nie zawsze jest rozwiązaniem najbardziej ekonomicznym.
Dlatego warto brać pod uwagę inne opcje licencjonowania – tłumaczy Rafael Białożyt, Software Business Unit
Manager w firmie Senetic.

Niestety
niewielu resellerów angażuje się w sprzedaż oprogramowania oferowanego
w alternatywnym modelu. To sprawia, że klienci poszukujący oprogramowania
mają ograniczony wybór w zakresie licencji. W rezultacie wybierają
jedyną dostępną i znaną opcję, czyli zakup licencji i natychmiastową
płatność. Co gorsza, wiele osób wychodzi z błędnego założenia, że po
pojawieniu się nowej wersji oprogramowania wystarczy dokonać jego aktualizacji
poprzez zakup licencji typu upgrade. Nic bardziej mylnego, gdyż w przypadku
licencjonowania Microsoft na aktualizacje trzeba zdecydować się w momencie
zakupu licencji, wykupując do nich Software Assurance. W przeciwnym
wypadku, aby zaktualizować produkt, trzeba po prostu kupić nową licencję
jeszcze raz.

Klienci,
aby kupić aktualną licencję, muszą za nią zapłacić pełną kwotę. Jak uniknąć
tego typu sytuacji?

Microsoft, oprócz najpopularniejszego programu Open License,
oferuje inne modele licencjonowania, również przeznaczone dla małych
i średnich przedsiębiorstw. Na szczególną uwagę zasługują Open Value
(Company Wide oraz Non Company Wide) oraz Open Value Subscription, których
założenia są wzorowane na programach Enterprise.

Umowa Open Value

W
ramach umowy Open Value klient nabywa wieczyste licencje na oprogramowanie.
Główną zaletą tego programu jest możliwość spłaty oprogramowania
w trzech rocznych ratach lub płatność z góry. Zakup licencji nie
wymaga dużych jednorazowych inwestycji. Co ważne, licencje są oferowane razem
z Software Assurance. Umowa trwa trzy lata. Ponadto klient może
wybrać jedną z dwóch opcji zakupu. Pierwszą z nich jest Open Value
Company Wide. To propozycja dla firm zainteresowanych standaryzacją
oprogramowania na wszystkich firmowych komputerach przynajmniej w jednym
z następujących obszarów: system operacyjny Windows, pakiet biurowy Office
Professional lub pakiet licencji dostępowych CAL. Klienci korzystający
z tego rozwiązania oszczędzają 10 proc. w porównaniu
z modelem Non Company Wide, a gdy dokonają standaryzacji na wszystkich
produktach platformy dla każdego komputera w firmie, uzyskują dodatkową
zniżkę w wysokości 15 proc. Istnieje tu także możliwość zakupu
dodatkowego oprogramowania w dowolnej ilości. Oznacza to, że oprócz
produktów z platformy na wszystkie komputery klient może dokupić dowolne
licencje na wybrane komputery, np. trzy licencje  Visio oraz jedną licencję Visual Studio.

Drugi
wariant to Open Value Non Company Wide. Ta opcja jest częściej wybierana
przez klientów, ponieważ nie wymaga obejmowania licencjami wszystkich
komputerów w firmie. Wybór produktów oraz ich liczba jest dowolna. Nabywcy
mogą zakupić licencje z Software Assurance lub sam Software Assurance dla
minimum pięciu komputerów.

W ramach umowy OV Company
Wide oraz Non Company Wide klienci nabywają licencje wieczyste, a po zakończeniu
trzyletniej umowy mogą ją przedłużyć o kolejne trzy lata lub wypowiedzieć,
zachowując prawo do używania licencji. W czasie obowiązywania umowy
klienci mogą dowolnie zwiększać ilość oprogramowania.

Mniej znane warianty otwierają nowe możliwości przed
resellerami.

Artykuł Ciekawa alternatywa dla Open License pochodzi z serwisu CRN.

W ramach Open Value oferowany jest pakiet Software Assurance. W jego skład wchodzą usługi oraz korzyści i prawa, ułatwiające klientom planowanie, wdrażanie i używanie zakupionych licencji. Dodatkowo klient może wybrać jedną z dwóch opcji zakupu Open Value Company Wide lub Open Value Non-Company Wide. Większą popularnością cieszy się ten drugi wariant, ponieważ nie wymaga on obejmowania licencją wszystkich komputerów w przedsiębiorstwie. Z kolei Open Value Company Wide to propozycja dla użytkowników zainteresowanych standaryzacją oprogramowania na wszystkich firmowych pecetach. Dotyczy jednego z trzech obszarów: system operacyjny Windows, pakiet biurowy Office Professional lub pakiet licencji dostępowych CAL. Senetic informuje, że ten model zapewnia co najmniej 10-procentowe oszczędności w porównaniu z Open Value Non-Company Wide.

Poza Open Value przedsiębiorcy powinni zainteresować się również modelem Open Value Subscription – radzi Senetic. W jej ramach firma nie nabywa oprogramowania na własność, lecz uzyskuje prawo do użytkowania systemu. Czas obowiązywania umowy wynosi trzy lata, zaś płatności wnoszone są w trzech równych ratach. Użytkownik uzyskuje tzw. zniżkę platformową w przypadku zakupu subskrypcji na trzy produkty: Windows, Office Professional oraz Core CAL. Przysługuje mu też upust up to date w wysokości 50 procent, obejmujący w pierwszym roku trwania subskrypcji oprogramowanie, które zostało zainstalowane wcześniej. Po zakończeniu trzyletniej umowy klient ma możliwość przedłużenia, rezygnacji lub wykupu oprogramowania. 

– W wielu przypadkach alternatywne licencje Microsoftu są korzystne finansowo dla przedsiębiorstwa. Mniej znane warianty otwierają nowe możliwości przed resellerami – tłumaczy Rafał Białożyt.

Artykuł Oszczędności na licencjach Microsoftu pochodzi z serwisu CRN.

Sposób na przetargi

Senetic to jedna
z najlepiej radzących sobie spółek w segmencie przetargów
publicznych. W drugim kwartale 2012 r. była nawet wiceliderem
w tej dziedzinie pod względem liczby wygranych zamówień na IT
– lepsze okazało się tylko Asseco. Dobra passa trwa nadal: dzięki
niedawnej decyzji Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
katowicka spółka sprzedała za ponad 900 tys. zł 120 subskrypcji na
licencje VMware. O wyborze dostawcy zdecydowała najtańsza oferta. Zarząd
Senetica nie kryje, że atrakcyjne ceny to główny punkt strategii spółki.
W tym celu stawia ona na bliską współpracę z producentami
i dystrybutorami oraz stara się optymalnie wykorzystać wybrane programy
partnerskie.

– Właściwie
w każdym przypadku jesteśmy
w stanie zaoferować partnerowi konkurencyjną cenę. Oczywiście to,
w jakim stopniu będzie ona lepsza od rynkowej, zależy od specyfiki
produktu lub konkretnego przypadku. Niemniej bardzo często zapewniamy wręcz zwielokrotnienie standardowej marży – podkreśla Marcin Białożyt, prezes zarządu
Senetica.

Marcin Białożyt

 

prezes zarządu Senetica

Jako że przychód z segmentu B2C w dalszym ciągu stanowi
znaczący procent w całej naszej sprzedaży, będziemy starali się stopniowo
oddawać tutaj pole naszym partnerom. Musimy mieć na uwadze ich dobro, ale
również dobro naszej firmy. Przetargi, w których nasi partnerzy nie będą w
stanie wziąć udziału, na przykład z powodu braku referencji lub zdolności
kredytowej, będziemy musieli obsłużyć samodzielnie.

To dobra wiadomość dla resellerów, którzy mają pełnić coraz
bardziej kluczową rolę w strategii spółki.

– Wygrana w przetargu dla ARiMR to jeden
z ostatnich naszych sukcesów na polu zamówień publicznych, na którym
będziemy działać wspólnie z partnerami – mówi Marcin Białożyt.

Siła przebicia

Obecnie Senetic
współpracuje z kilkudziesięcioma resellerami. W latach 2013–14 spółka
chce do kilkuset zwiększyć liczbę VAR-ów, z którymi będzie wspólnie
obsługiwać rynek zamówień publicznych. W ramach realizacji tego planu
kilka miesięcy temu zarząd Senetica wydzielił dział
obsługi partnerów strategicznych, który udziela kluczowym odbiorcom indywidualnego
wsparcia sprzedażowego i technicznego. Na razie w nowym dziale
pracuje kilka osób – ich liczba wraz z rozwojem kanału sprzedaży
wciąż rośnie.

– Najbliżej jest nam do
małych i średnich integratorów, którzy często nie mają doświadczenia we
współpracy z producentami lub po prostu odpowiedniej siły przebicia, żeby
wywalczyć najlepszą ofertę – mówi Marek Dąbrowski, Business Development
Manager w Seneticu. – Wydaje nam się, że to właśnie dla nich
stanowimy największą wartość, dzięki bliskiej współpracy z vendorami oraz
naszym kompetencjom.

Marek Dąbrowski dodaje, że w bieżącym roku zarząd
spółki ma koncentrować się przede wszystkim na realizacji założonej strategii
rozwoju w kanale B2B, w tym doskonaleniu jakości obsługi
partnerów.

– Natomiast wzrost sprzedaży, który oczywiście też
planujemy, nie będzie kluczowym elementem naszych starań, ale raczej pozytywnym
efektem działań w kanale partnerskim – podsumowuje przedstawiciel
Senetica.

Artykuł Dźwignia dla integratorów pochodzi z serwisu CRN.