Wiele firm zdecydowało się migrować do środowiska chmurowego, często ulegając osobliwej narracji, że „chmura jest świetna”. Andreessen Horowitz uważa, że decyzje podejmowane przez klientów zazwyczaj nie są poprzedzone wnikliwą analizą. W rezultacie użytkownicy ponoszą coraz wyższe koszty wraz z rosnącym wykorzystaniem zasobów, co z kolei ma wpływ na kapitalizację rynkową. Andreessen Horowitz przeprowadził analizę wydatków na chmurę na podstawie danych uzyskanych od 50 największych publicznych spółek dostarczających oprogramowanie w modelu chmurowym – w tym Adobe, DocuSign, Slack i Zoom. Autorzy materiału szacują, że koszty chmury i jej wpływ na marże pochłaniają 100 mld dol. wartości rynkowej.

Nie tylko Dropbox

Szczególnie interesujący jest przypadek Dropboxa, przy czym warto zaznaczyć, że część ekspertów zarzuca autorom publikacji żonglowanie statystykami. Dropbox w 2016 r. rozpoczął proces przenoszenia swoich obciążeń z chmury publicznej do dzierżawionej serwerowni obsługiwanej przez własny zespół. Marże brutto skoczyły w latach 2015–2017 z 33 proc. do 67 proc., co – jak zauważył sam usługodawca – wynikało z optymalizacji infrastruktury i wzrostu przychodów. Ale to tylko jednostkowy przykład. Sarah Wang i Martin Casado wyliczają, że „repatriacja” z chmury publicznej pozwala oszczędzić od 33 proc. do 50 proc. środków wydawanych na infrastrukturę. Co więcej, jeden z inżynierów dużego detalisty sprzedającego produkty online, przyznaje, że ceny katalogowe chmury publicznej mogą być nawet od 10 do 12 razy wyższe od kosztów prowadzenia własnych centrów danych (choć rabaty udzielane przez usługodawców mogą zmniejszyć tę wielokrotność do jednej cyfry). Tak czy inaczej, autorzy artykułu podkreślają, że ich rozmówcy wykazali się jednomyślnością – jeśli działasz na dużą skalę, koszt chmury może co najmniej podwoić rachunki za infrastrukturę.

Zdaniem specjalisty 

Jerome Lecat, CEO, Scality  

Wbrew obiegowym opiniom rynek usług chmurowych nie jest wcale aż tak duży. Wystarczy spojrzeć na liczby. Globalne wydatki na usługi chmurowe stanowią zaledwie 8 proc. obrotów generowanych na rynku ICT, zaś w przypadku IaaS jest to zaledwie 2 proc. Rynek chmury publicznej rośnie w tempie 1,3 punktu procentowego rocznie, co oznacza, że zachowując tę dynamikę za dekadę będzie to 21 proc. Dostawcy, kiedy mówią o walorach swoich usług, bardzo często wymieniają skalowalność. Tymczasem każdy z dwóch tysięcy największych globalnych koncernów może ją sobie zapewnić we własnym zakresie, osiągając 95 proc. ekonomii skali AWS-u, zaś w przypadku firm średniej wielkości ten wskaźnik wynosi 90 proc. W ciągu najbliższych dwóch lat nie należy się spodziewać większych zmian, tzn. każdy będzie chciał korzystać z chmury publicznej. AWS i Azure pozostaną dominującymi graczami w zakresie infrastruktury, zaś Azure i Google w zakresie współpracy. Niemniej wahadło infrastruktury będzie się kołysać i w perspektywie kolejnych pięciu lat nastąpi powrót do infrastruktury pracującej w środowisku lokalnym. Zadecydują o tym trzy czynniki: rosnące znaczenie przetwarzania na brzegu sieci, wzrost świadomości dużych i średnich przedsiębiorstw o potrzebie większej kontroli nad IT, a także upowszechnienie umiejętności związanych z infrastrukturą definiowaną programowo.

  

Flynn Maloy, Vice President, HPE GreenLake Cloud Services Marketing, HPE  

Wnioski płynące z badań Andreessen Horowitz trafiają w samo sedno. Zgadzamy się, że chociaż ich analiza skupia się na firmach SaaS, które są im bardzo dobrze znane, ponieważ w wielu przypadkach były ich fundatorami, to dotyczy również innych branż i przedsiębiorstw. Zgadzamy się, że doświadczenie chmury ma ogromną wartość, umożliwia przyspieszenie biznesu, transformację cyfrową i kreowanie nowoczesnych cyfrowych modeli biznesowych. Wiele, jeśli nie większość startupów, zaczyna w chmurze publicznej. Jednak w pewnym momencie większość organizacji musi dokonać oceny swoich modeli IT w taki sam sposób, w jaki inwestorzy oceniają swoje portfolio i zrównoważyć różne elementy. Artykuł pokazuje, że wiele firm wybrało ścieżkę prowadzącą do chmury publicznej niejako na ślepo. Podane w tekście przykłady to właśnie dowody na zaniechanie działań zmierzających do przywrócenia równowagi. Z racji tego, że te firmy przestają być szybko rozwijającymi się innowatorami i stają się organizacjami, które muszą skalować swój biznes i operacje, inne czynniki, takie jak wydajność i produkcja, odgrywają coraz większą rolę w ich priorytetach. Zatem koszt i wydajność muszą być równoważone, żeby można było uzyskać odpowiednią marżę. Sednem jest to, że żadne podejście – ani „cloud-first & cloud-only”, ani całkowite odrzucenie chmury – nie prowadzi do osiągania maksymalnych wyników biznesowych. Branża jako całość musi dokonać racjonalnej oceny tego, gdzie powinny być agregowane określone obciążenia. Widzimy, że klienci coraz częściej stosują podejście „wszystko ma swoje właściwe miejsce”.

  

Jacek Marynowski, prezes zarządu Storage IT, członek Kapituły konkursu Channel Awards 2021  

Mnogość platform, różne sposoby integracji z różnymi dostawcami, a przecież nie powinno się polegać tylko na jednym – co pokazuje syndrom OVH – musi przyprawiać o ból głowy administratorów. Co bowiem, jeśli systemy przestaną działać? We własnej serwerowni mamy jakieś pole manewru. Możemy coś zadziałać, uruchomić rezerwowe zasoby, odzyskać szybko dane, uruchomić zapasowe łącze… W przypadku chmury mamy mniej pewności czy usługi zostaną przywrócone w tym samym tempie. Nie umiem ocenić kosztów przeniesienia dużej korporacji całkowicie do chmury. Podskórnie czuję, że są to koszty, które mogą rosnąć logarytmicznie, jeśli będziemy chcieli uzyskać podobne poziomy bezpieczeństwa, jak w tradycyjnym modelu parku maszynowego. Ponadto potrzeba utrzymywania tabunu administratorów z certyfikacjami dostawców chmurowych też stanowi istotny koszt w ramach oceny całej inwestycji. Zgadzam się z autorami tekstu, że chmura jest idealnym środowiskiem dla startupów, które nie muszą inwestować w rozbudowaną infrastrukturę. Dla średnich firm najpewniej optymalnym rozwiązaniem jest model hybrydowy, gdzie najistotniejsze ze względu na ciągłość pracy usługi powinny być alokowane lokalnie. Nie dziwi zatem zjawisko „repatriacji chmurowej”, która według autorów staje się coraz bardziej powszechna.

  

Prawdziwy koszt chmury

Autorzy na podstawie analizy porównawczej 50 spółek publicznych z branży oprogramowania wyliczyli, że wydatki na infrastrukturę chmurową stanowią około 50 proc. kosztu uzyskania przychodu. Przykładowo w przypadku Palantiru jest to 38 proc., Snowflake’a – 44 proc., a Datadoga – 58 proc. Andreessen Horowitz bazując na rozmowach z ekspertami oszacował, że łączny wydatek 50 analizowanych firm na infrastrukturę chmurową wynosi 8 mld dol. Jak łatwo obliczyć wyjście z chmury publicznej skutkuje oszczędnościami rzędu 4 mld dol. W wyniku przeprowadzonych estymacji oszacowano, że dodatkowe 4 mld dol. w przyniosą dodatkowe 100 miliardów kapitalizacji rynkowej 50 spółek. Sarah Wang i Martin Casado podkreślają, że ignorowanie wpływu na kapitalizację rynkową przy podejmowaniu zarówno długoterminowych, jak i nawet krótkoterminowych decyzji dotyczących infrastruktury jest zbyt kosztowne dla liderów biznesu, analityków branżowych i konstruktorów.

Jak ograniczać wydatki na chmurę

Nawet w dużej skali chmura zachowuje wiele swoich zalet — takich jak przepustowość na żądanie, możliwość korzystania z szerokiej gamy usług czy dotarcia do nowych obszarów geograficznych. Ale z drugiej strony pojawia się problem wysokich kosztów, które wywierają negatywny wpływ na kapitalizację spółek. W rezultacie powstaje paradoksalna sytuacja: „jesteś szalony, jeśli nie zaczynasz w chmurze, jesteś szalony jeśli w niej zostaniesz” – oznajmiają Sarah Wang i Martin Casado. Co zatem zrobić, aby poradzić sobie z rosnącymi kosztami infrastruktury chmurowej? Andreessen Horowitz rekomenduje stosowanie wydatków na chmurę jako wiodącego wskaźnika KPI we wszystkich działach, w tym inżynierii, obok wskaźników wydajności i niezawodności. Optymalizacja kosztów staje się jeszcze bardziej krytyczna w miarę dojrzewania infrastruktury chmurowej. Warto zadbać o to, aby była ona wdrożona na bardzo wczesnym etapie. Ben Schaechter, współzałożyciel i dyrektor generalny Vantage, zauważa, że developerzy, którzy niejednokrotnie sparzyli się na wysokich rachunkach za usługi chmurowe, patrzą coraz bardziej rygorystycznie na tego typu opłaty. Innym sposobem jest zachęcanie pracowników do podejmowania racjonalnych decyzji. Jeden z dyrektorów technicznych przytoczył przykład firmy, gdzie inżynierowie otrzymywali premię za zaoszczędzenie wydatków na infrastrukturę chmurową. To pozwoliło ograniczyć ogólne koszty o 3 mln dol. w zaledwie sześć miesięcy. Należy też dążyć do optymalizacji i uwzględniać takie wskaźniki, jak koszt własny sprzedaży, co oznacza powiązanie wydatków w chmurze z uzyskanymi przychodami.

Autorzy artykułu zalecają również rozważanie „repatriacji” z chmury na wczesnym etapie. Co nie jest wcale łatwe, jeśli wziąć pod uwagę, że na początku korzystanie z chmury jest tańsze, a koszty rosną dopiero wraz ze skalowaniem środowiska. Nawet skromne inwestycje na wczesnym etapie, umożliwiające przeniesienie obciążeń roboczych do optymalnej lokalizacji, zmniejszy nakład pracy przy ewentualnej „repatriacji” w przyszłości.

Popularność platformy Kubernetes i konteneryzacji oprogramowania świadczy o tym, że firmy nie chcą być zamknięte w środowisku jednego usługodawcy. Wycofywanie się z chmury powinno jednak odbywać się stopniowo. Nie musi to być absolutnie działanie na zasadzie wszystko albo nic. W rzeczywistości wiele firm utrzymuje od 10. do 30 proc. obciążeń w chmurze publicznej. Co ciekawe, aż 60 proc. z nich podaje oszczędności jako najważniejszy z powodów przejścia do chmury. Dla startupu chmura jest oczywistym wyborem, ponieważ firmy przekładają szybkość opracowywania produktu nad wydajność. Jednak problem polega na tym, że dla dużych firm, w tym startupów, w miarę osiągania skali, koszty stają się coraz bardziej uciążliwe.

Tym, co budzi niepokój jest fakt, że większość środków wydawanych na infrastrukturę chmurową wędruje do trójki dostawców: Amazona, Google’a i Microsoftu. Wymienione firmy uzyskają 30-procentowe marże ze sprzedaży swoich usług, a ich łączna kapitalizacja rynkowa oscyluje wokół 5 bilionów dol. To pozwala im inwestować w produkty i utalentowanych pracowników, przy jednoczesnym podnoszeniu własnych cen akcji. „Paradoks chmury prawdopodobnie rozwiąże się w taki czy inny sposób, albo dostawcy chmury publicznej zaczną rezygnować z marży. Bez względu na scenariusz, być może największa obecnie szansa w infrastrukturze znajduje się gdzieś pomiędzy sprzętem w chmurze a działającym na nim niezoptymalizowanym kodem” – podsumowują eksperci Andreessen Horowitz.

Zdaniem specjalisty 

Tomasz Magda, CEO, Produkcja Chmur  

Powszechnie wiadomo, że chmura nie jest tańsza niż przetwarzanie lokalne, a szczególnie, gdy mowa o projektach o dużej skali. Jednak trudno zakwestionować fakt, że chmura jest odpowiedzią na problemy firm na wczesnym etapie dojrzałości, zwłaszcza w branży IT. Naturalnym jest, że w tej fazie rozwoju organizacjom potrzebna jest zwinność i szybkość. Niezbędne jest też know-how, a więc gotowe, łatwe do uruchomienia technologie, bo to wszystko przekłada się na szybkość opracowywania MVP, czy też nowych funkcji. Wraz ze wzrostem firmy rośnie też skala operacji. Wówczas warto policzyć, czy rozkładanie obciążeń między lokalne zasoby, a zasoby chmurowe, wygeneruje oszczędności. Zwykle rozwiązania hybrydowe sprawdzają się, gdy mamy możliwość wydzielenia najbardziej wymagających zasobów. Przy tym nadal nie są konieczne inwestycje własne. Wystarczy wynająć sprzęt i kolokować w centrum danych, dobrze skomunikowanym z dostawcą chmury. Dobrą praktyką jest projektowanie architektury rozwiązań uwzględniającej hybrydowość już na samym początku drogi. W ten sposób z czasem pewne posunięcia i decyzje będą naturalne.

  

Piotr Kawecki, CEO, ITBoom  

Chmura jest za droga – tę tezę stawiam już od dłuższego czasu, a teraz Sarah Wang i Martin Casado tego dowodzą, choć swój dowód oparli na innych niż ja przesłankach. Rozwiązania chmurowe w dobie pandemii stały się niezaprzeczalnym hitem. I nic w tym dziwnego, jako że chmura kusi elastycznością, szybkością wdrożenia, skalowalnością oraz coraz łatwiejszym dostępem, co w czasach upowszechnienia pracy zdalnej pozwala skutecznie zarządzać rozproszonymi zasobami. Prognozy dla chmury są nad wyraz optymistyczne, co w pełni oddaje nastroje po stronie zarówno inwestorów, jak i integratorów. My w ITBoom, jako doświadczeni doradcy – projektanci i wykonawcy rozwiązań informatycznych, w tym także opartych na chmurze – obserwujemy, że część wdrożeń dyktowana jest raczej podążaniem za swoistą modą, niż rzeczywistą potrzebą. W naszym kraju większość firm po prostu chce być w chmurze, bo widzi jej zalety, zwłaszcza w kontekście trwającej pandemii. Tymczasem, jak w przypadku każdej mody – nie każdemu ona odpowiada, a niektórym zdecydowanie lepiej będzie służyć ponadczasowa klasyka. Startupy ze względu na swoją specyfikę są mocno osadzone w cloudzie. I to raczej się nie zmieni. Jednak sądzę, że w dużych organizacjach warto rozważyć rozwiązania alternatywne, w tym hybrydowe.

  

Sławomir Marcisz, IT Cloud Architect, Net-o-logy  

Chmura publiczna to wielkie możliwości techniczne i tak samo wiele zagrożeń finansowych. Nie można nie zgodzić się z tezą artykułu, że dla firm o dużej skali działania niezasadnym ekonomicznie może być posiadanie całego środowiska w chmurze. Chmura daje dostęp do najnowszych technologii w globalnej skali dla firm każdej wielkości, stąd największą korzyść uzyskują startupy i małe firmy, otrzymując możliwości zarezerwowane wcześniej wyłącznie dla globalnych przedsiębiorstw. Dzięki temu startupy mogą rzucać wyzwanie miliardowym biznesom. Stara zasada jednak mówi, że jeśli jakieś środowisko musi działać nieprzerwanie więcej niż 60 proc. czasu, należy rozważyć ze względów ekonomicznych takie środowisko poza chmurą. W polskiej rzeczywistości widzimy na razie głównie ruch w kierunku chmury – nie jest on jeszcze masowy, niemniej dzieje się w przypadku firm o różnej skali. Sami, jako Net-o-logy, pomagamy firmom małym, jak i bardzo dużym przenieść się do chmury. W obecnej chwili w polskich firmach brak jest długofalowych analiz ekonomicznych zaprezentowanych w artykule, w szczególności odpowiadających na pytanie jak koszt rosnących środowisk w chmurze będzie wpływał na cenę produktu końcowego, czy też na kapitalizację firmy.

  

Artykuł Paradoks chmury pochodzi z serwisu CRN.

– Zauważamy, że klienci posiadający zasoby 2 PB lub większe poszukują systemów  opartych na innowacyjnych standardach.  Często skarżą się, że Dell EMC Isilon czy NetApp FAS Series nie potrafią sprostać ich rosnącym wymaganiom. – mówi Molly Presley Global Product Marketing Director w Qumulo.

Dostawcy rozwiązań przeznaczonych do przechowywania plików muszą z jednej strony uwzględniać oczekiwania użytkowników w zakresie rozbudowy systemów, zaś z drugiej, mieć na uwadze ich potrzeby związane z migracją do środowiska chmurowego.  IDC prognozuje, że w latach 2017-2022 łączna wielkość przechowywanych plików będzie rosnąć w tempie 38 proc. rocznie, dla porównania w środowisku lokalnym o 29 proc.

– Często zdarza się, że  użytkownik Dell EMC Isilon jest zainteresowany przeniesieniem i archiwizacją danych, producent zachęca go do wymiany systemu na Dell EMC Elastic Cloud Storage.   W przypadku naszego systemu pliki można łatwo przenosić do Amazon S3 i w razie potrzeby z powrotem umieścić na  lokalnym serwerze. – przyznaje Molly Presley.

Architektura opracowana przez Qumulo otwiera przed użytkownikami szerokie możliwości w zakresie wielkości i ilości tworzonych plików, również w środowiskach rozproszonych. System jest zdefiniowany programowo, co ułatwia jego rozbudowę i współpracę z zewnętrznymi platformami AWS, Google Cloud, Dell EMC czy HPE. Qumulo realizuje funkcje analityki w czasie rzeczywistym, informując na bieżąco o pojemności, IOPS czy najbardziej aktywnych klientach podłączonych do klastra.  System jest dostępny w różnych konfiguracjach np. all flash lub jako rozwiązanie do archiwizacji. 

– Oczekiwania wobec NAS scale out są bardzo zróżnicowane. W niektórych środowiskach istnieje zapotrzebowanie na systemy przetwarzające ogromne ilości danych, a drugorzędną rolę odgrywa przepustowość. W innych liczy się szybkość realizowanych operacji. – tłumaczy Molly Presley.

Jednym z klientów Qumulo jest wytwórnia Walta Disneya. System wykonuje 7,7 mld operacji na godzinę i przechowuje ponad 5 miliardów plików. Maksymalna przepustowość przy odczycie wynosi 42 GB/s, zaś podczas zapisu 24 GB/s.  W ostatnich dniach czerwca firma zaprezentowała nowe produkty, wśród których znalazł się m.in  model all-flash P-184T.  W szafie rack 2U można pomieścić 184 TB pamięci NVMe, a jego maksymalna przepustowość wynosi 225 GB/s.  Firma wprowadziła też dwa inne rozwiązania hybrydowe  dla mieszanych środowisk oraz  na potrzeby archiwizacji. 

Jak do tej pory Qumulo otrzymało od funduszy Venture Capital 223 mln dolarów.  Startup doceniają też analitycy – Gartner umieścił firmę wśród liderów w Magicznym Kwadrancie opisującym rynek macierzy dla plików rozproszonych i pamięci obiektowych. Notabene w tym doborowym towarzystwie znaleźli się też Dell EMC, IBM oraz Scality. Warto dodać, że Qumulo łączą bliskie relacje z HPE, koncern z Palo Alto  oferuje system startupu w Stanach Zjednoczonych i na rynku EMEA. 

Artykuł Qumulo chce zastąpić Dell EMC i NetApp pochodzi z serwisu CRN.

’Dostarczymy naszym klientom zoptymalizowane rozwiązania object storage’ – powiedział amerykańskiemu serwisowi CRN Patrick Osborne, dyrektor działu zarządzania produktami storage w HPE. 'Jesteśmy zachwyceni technologią Scality, więc wykupujemy udziały w tej firmie. Postaramy się, by jej technologia dobrze współpracowała z naszymi serwerami Apollo.”

HPE współpracował wcześniej także z innymi partnerami w zakresie object storage, posiadał np. umowę OEM z Cleversafe. Teraz skupi się na Scality (tym bardziej, że Cleversafe pod koniec zeszłego roku wykupił IBM). Ani HPE, ani Scality nie ujawniają wielkości wykupionych udziałów, nie komentują też spekulacji o możliwości przejęcia przez HPE producenta rozwiązań obiektowej pamięci masowej.

Zapotrzebowanie na technologię object storage rośnie w związku z rozwojem big data oraz obsługą coraz większych i liczniejszych plików multimedialnych, wymagających pojemności liczonych w dziesiątkach petabajtów. Dlatego rozwiązania obiektowej pamięci masowej zaczynają obecnie wykorzystywać dostawcy usług.

Artykuł Hewlett Packard Enterprise inwestuje w obiektową pamięć masową pochodzi z serwisu CRN.