Nowe dotacje

Idea, której służą nowe dotacje, jest oparta na trzech
filarach. Pierwszym okazuje się powszechny dostęp do Internetu. Wspierane są
projekty dostępu do sieci szerokopasmowych na obszarach, w których nie
mogłyby powstać na warunkach rynkowych.

Drugi filar to kontynuacja budowy e-administracji. Pieniądze
zostaną przeznaczone na realizację dużych projektów związanych
z e-administracją, e-sądami, e-zdrowiem, zamówieniami publicznymi czy
kulturą. Ze środków unijnych wspierane będą również projekty cyfryzacji
w instytucjach, które posiadają cenne zasoby publiczne, m.in. wytwory
polskiej kultury. E-administracja zakłada udostępnienie usług dotychczas
wymagających fizycznego udziału obywatela (np. złożenie wniosku
w urzędzie) w formie zdalnej za pośrednictwem Internetu. Projekty
zakładają także cyfryzację dotąd analogowych nośników informacji, takich jak
karty chorych lub dzienniki ocen uczniów.

Trzecim filarem jest e-integracja grup wykluczonych cyfrowo
i upowszechnianie technologii informacyjno-telekomunikacyjnych.

Z każdym e-projektem związane jest ryzyko utraty lub
wycieku danych. Wiąże się to z coraz bardziej nasilającymi się działaniami
cyberprzestępców. Gdy e-platformy są źle zabezpieczone, mogą oni w łatwy
sposób wejść w posiadanie poufnych danych. Są nimi m.in. historie chorób.
Takie dane muszą być nadzwyczaj dobrze chronione. Przykłady wycieków poufnych
informacji pokazują, że mogą one zostać wykorzystane w niecnych celach
i przy okazji zniszczyć reputację oraz wiarygodność określonej instytucji.
Wspomnieć należy także o niebezpieczeństwie kradzieży tożsamości oraz
możliwości „wyłączenia” świadczonej usługi wskutek ataku DDoS.

Rozwiązania bezpieczeństwa
IT powinny być stosowane niezależnie od rodzaju e-projektu. Jakie konkretne
technologie powinni wziąć pod uwagę klienci chcący należycie zabezpieczyć swój
projekt? Co może zaproponować integrator?

I filar – projekty szerokopasmowe

W projektach
szerokopasmowych zastosowanie znajdą firewalle brzegowe, takie jak urządzenia
FortiGate firmy Fortinet. Można także wykorzystać urządzenia Wi-Fi (FortiWifi),
aby doprowadzić sygnał internetowy do klienta końcowego. Administratorom sieci
często zależy na analizie i korelacji logów. Takie zadanie wykonają
rozwiązania FortiManager oraz FortiAnalyzer.

II filar – e-administracja

W tym segmencie mamy do czynienia przede wszystkim
z unijnymi środkami na rozwój e-usług publicznych (urzędy, placówki
zdrowia) i kompetencji cyfrowych w szkołach.

e-usługi

Pod pojęciem „e-usługi” rozumiemy eod/ezd, usługi typu
skrzynka podawcza, portale do udostępniania danych jak wysokość podatku,
e-dzienniki w szkołach itp. Zwykle projekty z zakresu e-usług
realizuje się dla kilku gmin, które razem piszą wniosek, otrzymują
dofinasowanie i tworzą wspólny projekt. W mniejszych jednostkach
stosuje się urządzenia typu UTM z funkcją VPN (FortiGate), aby pobierać
dane z aplikacji dziedzinowych do centralnego systemu e-usług.
W większych wdraża się centralny firewall oraz firewall aplikacyjny
(FortiWeb), który ma za zadanie ochronić aplikację webową przed atakami, np.
SQL Injection. W szkołach wdraża się firewalle (FortiGate) oraz punkty
dostępu (FortiAP) do zabezpieczenia komunikacji z serwerem
w centralnej serwerowni.

e-zdrowie

E-zdrowie to wszelkie projekty skierowane do służby zdrowia.
W przychodniach, szpitalach i większych klinikach najczęściej
znajdują się dwie serwerownie, w których zbudowany jest centralny system
z rejestrem chorych, obłożeniem łóżek etc. Ponieważ dane medyczne są
danymi szczególnie chronionymi prawem, do centralnej serwerowni oprócz
firewalla należy zakupić urządzenie przeznaczone do ochrony baz danych
(FortiDB). Mając na uwadze fakt, że większość aplikacji medycznych to aplikacje
webowe, niezbędnym elementem systemu bezpieczeństwa będzie firewall
aplikacyjny. Dodatkowo w projektach związanych z e-zdrowiem wdraża
się koncentrator VPN dla zapewnienia bezpieczniej komunikacji ze wszystkimi
użytkownikami systemu, w tym dla lekarzy zdalnie konsultujących chorych.

System ten można rozbudować także o bezpieczną sieć
Wi-Fi dla lekarzy, odseparowaną od sieci dla administracji szpitala
i pacjentów. Z systemami bezpieczeństwa integruje się tablety
medyczne oraz captive portal dla gości i pacjentów.

Centralne
projekty rządowe

Jeśli zadaniem integratora jest budowa systemu chroniącego
udostępnioną przez rząd usługę, np. system paszportowy, system do obsługi
rozpraw spraw sądowych itp., warto zastosować rozwiązanie złożone
z kilku dedykowanych urządzeń chroniących poszczególne segmenty sieci. Aby
uniknąć zablokowania dostępu do usługi z zewnątrz, np. przez atak typu
DDoS, zaleca się stosowanie rozwiązań pozwalających taki atak wykryć i skutecznie
zniwelować ruch z podejrzanych źródeł. FortiDDoS – rozwiązanie
Fortinet w tym zakresie – analizuje na bieżąco ruch oraz estymuje
ruch maksymalny, jaki może przejść przez sieć. W przypadku przekroczenia
założonego poziomu automatycznie blokuje połączenia z niezaufanych
serwerów. Projekty centralne wymagają również mocnego urządzenia do ochrony
aplikacji (firewall aplikacyjny), firewalla nowej generacji (ang. Next
Generation Firewall) oraz narzędzia do ochrony baz danych.

Telepraca

W projektach związanych z telepracą należy
zapewnić ciągłość usługi. Serwerownie chronione są najczęściej przez firewalle
aplikacyjne oraz rozwiązania antyDDoS. Na stacjach pracowników instaluje się
zaś klienta (FortiClient). Możemy wówczas w pełni zarządzać komputerami
(mamy jeden poziom bezpieczeństwa w całej organizacji, niezależnie od
tego, czy dana osoba pracuje w centrali firmy czy też zdalnie
z domu). Służy on także jako klient VPN dla zatrudnionych podłączających
się zdalnie do zasobów firmowych.

Więcej informacji:

Daniel Ratajczyk,

Major Accounts Manager, Fortinet Polska,

tel. +48 667-446-573.

Artykuł Nowa perspektywa finansowa UE a bezpieczeństwo IT – jak wykorzystać szansę? pochodzi z serwisu CRN.

Według
danych CRN Polska najczęściej to właśnie z powodu skomplikowanych
formalności przedsiębiorcy rezygnują z unijnych środków (patrz: str. 28).
Wyniki naszej ankiety są zgodne m.in. z raportem Instytutu Badań i Analiz
OSB, jak również powszechnymi odczuciami polskich przedsiębiorców. Aby
zmniejszyć ryzyko ewentualnych problemów, należy początkowo dokonać trafnego
wyboru funduszu oraz inwestycji, którą trzeba odpowiednio przygotować.

–
Jeśli składając wniosek o dofinansowanie przedsiębiorca popełni błędy, to będą
się one za nim ciągnąć przez kolejne lata realizacji projektu i mogą
wpędzić firmę w dodatkowe koszty, a nawet narazić na kary. Skutkiem
pomyłek może być także odrzucenie wniosku o dofinansowanie – podkreśla Joanna Dominiak,
kierownik ds. finansowania w Comarch ERP (rozmowa z Joanną Dominiak
na str. 20).

Agnieszka Andrzejewska

dyrektor finansowy Komputronik Biznes

Dotacje unijne zostały tak
skonstruowane, że beneficjent musi przeznaczyć własne środki na dany projekt.
Często są one finansowane z kredytów, co może okazać się największą
pułapką. Otóż firmy starają się tak zaplanować inwestycje, aby uzyskać maksymalny
limit wykorzystania środków. To błąd. Należy realnie szacować wartość
inwestycji. Przedsiębiorca musi mieć pewność, że wszystko, co opisze we
wniosku, jest w stanie zrealizować i udokumentować.

Sensownie i celowo

Kluczowy dla dalszych
losów inwestycji finansowanej z funduszy pomocowych jest jej odpowiedni
wybór. To truizm, ale doświadczenie z poprzednich lat wskazuje, że niemało
przedsiębiorców, zwłaszcza w pierwszych latach, decydowało się na próbę
pozyskania funduszy na zasadzie: „Dają na coś pieniądze? Świetnie, trzeba coś
wymyślić i brać”. To błąd – nie należy dostosowywać działalności
firmy do określonych programów unijnych, lecz przeciwnie, szukać takich
pomysłów, które pomogą w realizacji rzeczywistych celów przedsiębiorstwa
i jego strategii. Najlepiej wybrać wdrożenie, które – w razie
uzyskania dotacji – wzmocni firmę w dłuższym okresie, np. umożliwi
zdobycie większych kompetencji, wiedzy i doświadczenia w dziedzinie
uznawanej przez przedsiębiorcę za perspektywiczną. Jeżeli integrator, licząc na
unijną kroplówkę, na siłę zmienia specjalizację firmy i plany, jest
większe ryzyko, że nie będzie w stanie dobrze radzić sobie z obsługą
projektu również po zakończeniu finansowania. W dłuższej perspektywie
pozyskane fundusze nie poprawią także jego sytuacji rynkowej. Najlepiej
przeprowadzić w firmie audyt: sprawdzić, czym dysponuje, co jest potrzebne oraz
czy i jak możne to osiągnąć z pomocą funduszy UE.

Aby dowiedzieć się, które
konkretnie fundusze pomogą w rozwoju firmy, należy zapoznać się przede
wszystkim ze szczegółowymi informacjami na stronach Regionalnych Programów
Operacyjnych. Zwłaszcza że w nowej perspektywie (2014–2020) samorządy mają
do dyspozycji więcej środków niż poprzednio. Należy także zastanowić się, czy
finansowanie z funduszy unijnych jest faktycznie najlepszym sposobem
realizacji celów firmy. Warto sprawdzić alternatywy, jak leasing, kredyty (np.
kredyt technologiczny) czy pożyczki zwrotne dla przedsiębiorstw (na
specjalnych, niekomercyjnych zasadach udziela ich m.in. Bank Gospodarstwa
Krajowego).

Wniosek przygotuj z wyprzedzeniem

Na przygotowanie wniosku należy zarezerwować sobie co
najmniej dwa miesiące. Z takim wyprzedzeniem – licząc od dnia
przyjmowania wniosków – zwykle znane są już wszystkie niezbędne szczegóły unijnych projektów
i wzory potrzebnych dokumentów. Trzeba sprawdzać na bieżąco warunki
konkursu – mogą się zmienić nawet w trakcie jego trwania. Lepiej nie pominąć
odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania zamieszczone na internetowej stronie
poświęconej określonemu programowi. Jeżeli przedsiębiorca nadal ma wątpliwości,
powinien skorzystać z konsultacji prowadzonych przez organizatora
konkursu. Zwykle istnieje możliwość rozmowy z ekspertem, osobistej lub
poprzez infolinię. Informacje o szkoleniach i spotkaniach
informacyjnych dotyczących funduszy pomocowych zamieszcza na swojej stronie
PARP (www.parp.gov.pl) w zakładce „Aktualności”. Warto zawczasu sprawdzić
terminy konsultacji i przyjść na nie z konkretnym pomysłem, aby razem
ze specjalistą wyjaśnić wątpliwości.

Oczywiście na rynku
działają firmy, które oferują pomoc w przygotowaniu wniosku na zasadach
komercyjnych. W tym przypadku mamy do czynienia z różnymi modelami
współpracy. Generalnie lepiej, gdy konsultant zgadza się na wynagrodzenie lub
jego większą część dopiero po uzyskaniu dotacji – zwykle jest to kilka
procent całej kwoty. Jeżeli natomiast doradca oczekuje zapłaty już na etapie
przygotowania projektu, to może okazać się, że przedsiębiorca poniesie koszty,
a mimo to nie otrzyma dofinansowania (stawki za konsulting zaczynają się
od 3 proc. wartości dotacji). Istnieje także ryzyko trafienia na niesolidnego
doradcę, który nie zna się na rzeczy, a chce wyciągnąć pieniądze od
przedsiębiorcy. Dlatego bezpieczniej wybrać firmę, która już ma doświadczenie
w doradztwie dotyczącym unijnego finansowania. Warto dowiedzieć się, czy
można uzyskać refundację wydatków na doractwo.

Dobrze policz koszty

Jedną z kluczowych kwestii, podczas przygotowań do
projektu, stanowi właściwie opracowany kosztorys. W tym przypadku nie ma
lekko i po prostu trzeba dokładnie zorientować się, jakie wydatki wiążą
się z określonym przedsięwzięciem, które ma być dofinansowane
z unijnych funduszy. Doświadczeni „gracze” podkreślają, że nie warto
zawyżać kosztów, licząc na uzyskanie większej subwencji. Wnioski są poddawane
ocenie fachowców, którzy prawdopodobnie wyłapią wszelkie nieścisłości, co zapewne
skończy się odrzuceniem wniosku lub dofinansowaniem projektu w mniejszym
zakresie, niż chciał tego przedsiębiorca. Taki sam skutek może przynieść
dodawanie do projektu rzeczy, które nie są z nim związane. Należy przy tym
unikać szczegółowego opisywania urządzeń, których wdrożenie ma być
dofinansowane.

– Najlepiej w opisie danego urządzenia nie
zamieszczać dokładnego, konkretnego modelu, a jedynie ogólną nazwę wraz ze
szczegółowym opisem funkcjonalności – radzi Agnieszka Andrzejewska,
dyrektor finansowy Komputronik Biznes.

Już na etapie planowania należy wziąć pod uwagę, że
działalność dotowaną przez Brukselę trzeba będzie prowadzić co najmniej przez
trzy lata po zakończeniu projektu (są też dłuższe terminy) bez wprowadzania
istotnych zmian. Należy więc ocenić, czy firmę będzie na to stać i czy
oferta związana z wdrożeniem przyniesie satysfakcjonujące zyski
w określonym czasie.

Warto pamiętać, że
podpisując wniosek o dofinansowanie, beneficjent składa szereg zobowiązań.
Najlepiej zapoznać się z nimi na etapie rozważania wszystkich za
i przeciw odnośnie do konkretnego projektu. Standardowo deklaruje się, że
przez określony czas w strukturze firmy nie nastąpią żadne istotne zmiany.
Dlatego nie zaszkodzi upewnić się, jakie modyfikacje są dopuszczalne,
i rozważyć, czy będziemy w stanie dotrzymać obietnicy.

W trakcie prac nad wnioskiem trzeba uważać, aby nie
popełnić banalnych błędów, które zdarzają się przy wypełnianiu
wielostronicowych dokumentów – podpisy i pieczątki powinny znaleźć
się w odpowiednich miejscach, zaś wszystkie strony trzeba parafować. Aby
zdążyć na czas, należy sprawdzić, kiedy mija termin otrzymania dokumentacji
(czy liczy się data stempla pocztowego czy też data otrzymania wniosku przez
organizatora konkursu). Nierzadkim błędem we wnioskach dotyczących finansowania
projektów z poprzedniej transzy środków unijnych było niewypełnienie
wszystkich koniecznych rubryk lub podawanie w nich niewłaściwych
informacji.

Pilnuj terminów

Podczas realizacji projektu, a nawet na jego
wcześniejszym etapie, warto wyznaczyć osobę, która będzie nadzorowała całość
przedsięwzięcia, zajmowała się związaną z nim pracą i jej
koordynacją. Bez menedżera projektu rośnie ryzyko bałaganu organizacyjnego
i opóźnień. Wyznaczona osoba musi pilnować, aby projekt realizowano zgodnie
ze sposobem opisanym wcześniej we wniosku – to bezwzględny obowiązek
beneficjenta. Na początek zadaniem menedżera będzie np. ocena oficjalnych ofert
kontrahentów uczestniczących w projekcie. Jeżeli mamy możliwość negocjacji
cenowych, warto postarać się o zmniejszenie kosztów. Trzeba jednak
pamiętać, że na wszelki wypadek koszty inwestycji muszą być oszacowane tak,
jakby nie było szans na to, że współuczestniczące w jego realizacji
przedsiębiorstwa pójdą na ustępstwa – i nawet w takiej sytuacji
budżet powinien się domykać.

Podczas realizacji projektu poszczególne etapy muszą
przebiegać zgodnie z ustalonym harmonogramem, ponieważ opóźnienia mogą
skutkować wstrzymaniem wypłaty grantów. Trzeba pamiętać o realizacji celów
projektu i o wskaźnikach efektywności ekonomicznej. Np. jeśli we
wniosku zadeklarowano, że usługa będzie miała 10 tys. użytkowników,
a zatrudnienie zwiększy się np. o 5 osób, to należy się tego
trzymać. W przeciwnym razie grożą sankcje – można stracić 5–25 proc.
wartości dotacji (stawki określa „taryfikator korekt finansowych”).

Oczywiście przedsiębiorca
nie zawsze jest w stanie przewidzieć wszystkie okoliczności i może
być tak, że nawet dobrze przygotowanego projektu nie da się realizować zgodnie
z planem. Czasami dla powodzenia wdrożenia korzystna byłaby zmiana
harmonogramu, np. przesunięcie pewnych kosztów na kolejny etap (np. gdy
w fazie pierwszej beneficjent miał kupić urządzenie, ale z jakichś
względów będzie ono potrzebne dopiero w drugiej). Wówczas nie należy
zwlekać, tylko złożyć odpowiednio umotywowany wniosek o modyfikacje
w harmonogramie. Jednak nie później niż na miesiąc przed terminem, który
chcemy zmienić.

Trzeba przy tym mieć świadomość, że dysponent funduszy nie
musi się zgodzić na taką propozycję, co dowodzi, jak istotne jest precyzyjne
planowanie. Oprócz tego, że propozycje zmian grożą odrzuceniem, należy
pamiętać, że ktoś w firmie musi poświęcić swój czas i pracę na
przygotowanie takiego wniosku i prowadzenie wdrożenia. Istnieje też ryzyko
wstrzymania realizacji projektu, co może odbić się na jego kolejnych etapach.
Rzecz jasna, należy zachowywać faktury wykazujące poniesione koszty na
poszczególnych etapach, pilnując, aby były one takie jak w harmonogramie.

Artykuł Unijne pole minowe: uniknij błędów i pułapek pochodzi z serwisu CRN.

Z punktu widzenia integratorów znaczenie ma więc kwota
76,9 mld euro, która będzie przyznawana przez polskie instytucje
w ramach programów operacyjnych. Przy czym branży IT w mniejszym lub
większym stopniu dotyczą trzy programy o zasięgu krajowym – Program
Operacyjny Inteligentny Rozwój (POIR), Program Polska Cyfrowa oraz Program
Operacyjny Polska Wschodnia – jak również szesnaście programów
regionalnych, jeden na każde województwo. Polska Cyfrowa jest skierowana
głównie do instytucji państwowych i dotyczy dużych, wielomilionowych
projektów szerokopasmowego Internetu (min. 30 Mb/s dla każdego obywatela) oraz
e-administracji. Beneficjentami programu mają być przedsiębiorcy
(w szczególności firmy telekomunikacyjne) oraz administracja publiczna,
samorządy, fundacje, stowarzyszenia, uczelnie, a także państwowe
instytucje kultury.

Rozruszać
biedniejsze regiony

Z kolei Polska Wschodnia zapewnia wsparcie dla innowacyjnych
technologii, ale przede wszystkim dotyczy to start-upów w kilku wybranych
województwach (lubelskim, podkarpackim, podlaskim, świętokrzyskim
i warmińsko-mazurskim). W tym przypadku projekty są adresowane do
osób mających nie więcej niż 35 lat, w szczególności absolwentów szkół
wyższych oraz studentów ostatnich lat studiów, którzy chcą uruchomić
i rozwijać własne firmy w jednym z ww. województw. Należy
podkreślić, że choć technologie IT nie są tu celem samym w sobie, to mogą
stać się częścią projektu, o ile są niezbędne do prowadzenia start-upu lub
opracowania innowacji, na której chce on zarabiać, bądź w jej późniejszej
produkcji.

Program Operacyjny Polska Wschodnia także umożliwia staranie
się o dotacje na technologie IT w ramach pomocy dla małych
i średnich firm, które chcą wyjść ze swoją działalnością poza Polskę
(w unijnym żargonie nazywa się to „internacjonalizacją MSP”). Tacy
przedsiębiorcy mogą m.in. liczyć na wsparcie przy zakupie oprogramowania
„niezbędnego do automatyzacji procesów biznesowych w związku
z przygotowaniem do eksportu towarów lub świadczenia usług za granicą (ale
tylko do wysokości 20 proc. wydatków kwalifikowalnych)”. Program Polska
Wschodnia ma też pomóc firmom w podniesieniu poziomu innowacyjności dzięki
współpracy badawczo-rozwojowej z instytucjami naukowymi. Przedsiębiorcy
będą mogli pozyskać dotacje m.in. na zakup technologii nieodzownych
w procesie produkcji określonego, innowacyjnego rozwiązania opracowanego
wspólnie z uczelniami.

Również POIR ma wspierać innowacje, ale
– w odróżnieniu od ograniczonej terytorialnie Polski Wschodniej
– w całym kraju. Chodzi o dotacje na projekty prowadzone na
styku firm i uczelni, a więc w ramach współpracy typu
B&R. To sposób na finansowanie nie tylko samych badań nad jakąś
innowacyjną technologią czy nowatorskim produktem, ale również działań
zmierzających do wprowadzenia ich na rynek. W takim przypadku nie wchodzi
w grę bezpośrednia dotacja na wdrożenie działającego już, komercyjnego
oprogramowania IT lub sam zakup sprzętu. Natomiast można postarać się
o pieniądze na ten cel, gdyby narzędzia informatyczne były niezbędne do
prowadzenia badań nad rozwojem wspomnianej innowacji, ewentualnie jej
późniejszej produkcji.

Regiony:
bliższa koszula ciału

Największą szansę dla
firm IT stanowią jednak regionalne programy operacyjne. To właśnie samorządy
będą prowadzić wiele projektów o mniejszej skali, idealnych z punktu
widzenia integratorów działających w segmencie MSP. Poszczególne województwa
opracowały własne, szczegółowe cele, na które postanowiły przeznaczyć unijne
dotacje. Niemniej w każdym z regionów przewidziano fundusze na
szeroko rozumiane technologie IT. Przede wszystkim takie, które pomogą małym
i średnim firmom rozwijać nowatorskie produkty oraz usługi przy
wykorzystaniu nowych technologii. Przedsiębiorcy mogą więc ubiegać się np.
o wsparcie na zakup sprzętu i oprogramowania umożliwiającego wprowadzenie nowej e-usługi, rozwój działalności
on-line przez wdrożenie systemu zarządzania czy też nowoczesnych systemów
informatycznych klasy ERP. Według specjalistów sporo projektów będzie dotyczyć
aplikacji mobilnych, rozwiązań z obszaru cloud computingu, a także
systemów związanych z zarządzaniem danyni w firmach – Big Data, Business
Intelligence itp.

Największą pulą środków może pochwalić się Małopolskie
(2,8 mld euro), zaś najmniej otrzymało Lubuskie (900 mln).
W sumie w latach 2014–2020 samorządy województw będą zarządzać kwotą
31,28 mld euro, a więc około 40 proc. wszystkich funduszy
przyznanych Polsce w nowej perspektywie. Stricte na technologie
informatyczno-telekomunikacyjne regiony wydadzą oczywiście tylko część środków,
którymi dysponują (ok. 3,5 mld euro). Integratorzy
z poszczególnych województw powinni dokładnie zapoznać się
z lokalnymi programami, aby uzyskać szczegółową mapę planowanych wydatków
na ich własnym terenie.

Nie tylko dotacje

Poza samymi dotacjami, małe i średnie firmy mogą
skorzystać z tzw. instrumentów zwrotnych – preferencyjnych kredytów
technologicznych, pożyczek, poręczeń czy leasingu IT. Dobry przykład takiego
sposobu finansowania to kredyt technologiczny dla przedsiębiorstw, które chcą
inwestować w innowacyjne produkty lub usługi. Przeznaczony jest dla małych
i średnich firm, które planują rozwój poprzez wdrożenie innowacyjnych
rozwiązań IT. Kredytu technologicznego udzielają banki współpracujące
z Bankiem Gospodarstwa Krajowego. Wsparciem dla przedsiębiorcy jest tzw.
premia technologiczna, która stanowi spłatę części kapitału kredytu technologicznego
udzielonego przez bank komercyjny. Dofinansowanie w postaci spłat rat
kapitałowych może sięgać nawet 4 mln zł.

Ciekawą opcję stanowi
inicjatywa Jeremie powstała z myślą o firmach z Mazowieckiego,
które nie mogą dostać kredytu na warunkach komercyjnych. Chodzi głównie
o start-upy, które dopiero rozpoczynają działalność, a więc nie mają
historii kredytowej i nie posiadają wystarczających zabezpieczeń. Mogą
liczyć na wsparcie m.in. na takie cele jak wdrażanie nowych technologii oraz
zakup urządzeń IT związanych z realizowanym przedsięwzięciem.

W artykule
wykorzystaliśmy wybrane informacje z „Krótkiego przewodnika po finansowaniu IT”
opracowanego przez specjalistów z firmy Comarch wraz z
portalem Dotacjomat.pl.

Artykuł Środki unijne dla MSP pochodzi z serwisu CRN.

Rządowy projekt nowelizacji, przygotowany przez Ministerstwo
Gospodarki, trafił do Sejmu pod koniec 2010 r. Obecnie zajmuje się nim Sejmowa
Komisja Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii. W myśl nowych przepisów
wysokość tzw. premii technologicznej nie będzie uzależniona od wielkości
sprzedaży. Na razie przedsiębiorcy ubiegający się o tę formę dofinansowania
muszą przedkładać Bankowi Gospodarstwa Krajowego (bo tylko on wypłaca premie)
faktury sprzedaży towarów i usług, wytworzonych w efekcie wdrożenia
nowoczesnych rozwiązań. W dodatku wysokość wypłacanej premii jest warunkowana
wielkością sprzedaży. Po nowelizacji ustawy będzie uzależniona jedynie od
obowiązujących zasad udzielania pomocy publicznej i wyniesie maksymalnie 1 mln
euro.

Zbyt restrykcyjne warunki

Kredyt technologiczny służy do finansowania innowacyjnych
projektów. 80 proc. środków zapewnia UE, a 20 proc. pochodzi z funduszy
krajowych (pisaliśmy o tym w artykule „Kasa z UE znów się spóźnia”, opublikowanym
w CRN Polska nr 7/2009). Przypomnijmy, że mogą się o niego ubiegać
mikroprzedsiębiorcy i właściciele MSP zamierzający inwestować w nowoczesne
rozwiązania, które będą w przyszłości wykorzystane do ulepszenia produkcji.
Udzielają go niektóre banki komercyjne (lista banków w ramce). Jeśli firmy
zrealizują cele zadeklarowane w projekcie, Bank Gospodarstwa Krajowego może im
spłacić część kredytu, czyli przyznać tzw. premię technologiczną.

W myśl zmienianych przepisów wspomnianą premię będzie można
obliczać od wszystkich wydatków, poniesionych na realizację innowacyjnej
inwestycji, finansowanych ze środków własnych i z kredytu bankowego, a nie –
jak do tej pory – tylko od wydatków finansowanych z kredytu.

Zdaniem rządu zmiana przepisów była konieczna, bo okazały
się zbyt restrykcyjne. „Przedsiębiorcy niezbyt chętnie starali się o kredyt
technologiczny. Od lipca 2009 r. jedynie 30 przedsiębiorców złożyło wnioski o
udzielenie premii technologicznej na ok. 30 mln zł, co stanowiło jedynie 15
proc. środków przeznaczonych na II półrocze 2009 r. Gdyby tendencja ta
utrzymała się, to część unijnych środków przeznaczonych na kredyt
technologiczny nie zostałaby wykorzystana i tym samym trzeba byłoby je zwrócić
do budżetu unijnego” – czytamy w komunikacie Centrum Informacyjnego Rządu,
opublikowanym pod koniec listopada 2010 r.

Według danych BGK po zapowiedziach zmian przepisów liczba
wniosków gwałtownie wzrosła. Do 20 grudnia 2010 r. było ich już 148. Czyżby
skok był aż tak ogromny? – Wygląda na to,
że liczby w uzasadnieniu projektu nowelizacji na temat zainteresowania
wnioskodawców pochodzą z przełomu listopada i grudnia 2009 r. – uważa Piotr
Stalęga, rzecznik prasowy BGK.

Firmy idą po kasę

Przedstawiciele rządu liczą na to, że dzięki nowym
rozwiązaniom zwiększy się zainteresowanie przedsiębiorców kredytem
technologicznym. „Oczekuje się, że kredyt ten będzie sprzyjał rozwojowi firm i
tworzeniu nowych miejsc pracy. Na wypłaty kredytu technologicznego pozostaje
jeszcze ok. 1 mld 480 mln zł. Oznacza to, że do końca 2013 r. będzie można
wypłacić przedsiębiorcom ok. 400 kredytów technologicznych, co powinno
umożliwić powstanie 4 tys. nowych miejsc pracy” – podsumowują przedstawiciele
Rady Ministrów w komunikacie Centrum Informacyjnego Rządu.

Arkadiusz Lewicki, dyrektor w Związku Banków Polskich,  współautor projektu ustawy włączającej sektor
bankowy w system kredytu technologicznego

W styczniu br., po wielu miesiącach zabiegów Związku Banków
Polskich, rozpoczęły się w końcu prace parlamentarne nad nowelizacją ustawy o
niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej w zakresie kredytu
technologicznego. Instrument ten, o wielkim potencjale rynkowym, został
przeregulowany i sparaliżowany przepisami, które oprotestowaliśmy już w 2008 r.
Wszystko wskazuje, że prace parlamentarne zakończą się pomyślnie i w
najbliższych miesiącach do przedsiębiorców trafi ponad 300 mln zł w postaci
częściowej spłaty kredytu na zakup i wdrożenie nowych rozwiązań. Do
wykorzystania jest zaś jeszcze ponad 1,2 mld zł z Funduszu Kredytu
Technologicznego.

Najważniejsze zmiany, jakie zostaną wprowadzone dzięki nowelizacji,
to wypłata premii bezpośrednio po realizacji inwestycji (bez obowiązującego
dotychczas dokumentowania sprzedaży usług i towarów wyprodukowanych z udziałem
nowych rozwiązań). Istotne jest także podniesienie wysokości premii przez
zwiększenie podstawy kalkulacji dofinansowania. Przedsiębiorcom, którzy
rozpoczęli inwestycje technologiczne w starym, surowszym reżimie, regulator
pozwoli skorzystać z nowych, łagodniejszych warunków ubiegania się o premie.
Poza tym udało nam się w procesie legislacyjnym uzyskać skrócenie terminu
wypłaty wsparcia beneficjentowi oraz zapobiec obciążaniu go kosztami stałego
zatrudniania eksperta (audyt wdrożenia).

Wszyscy czekają na te zmiany – zarówno kredytobiorcy, jak i
banki, które wprowadziły produkt już dwa lata temu i ponoszą koszty jego
zablokowania. Teraz pojawiła się realna szansa na zdynamizowanie akcji
kredytowej nawet o 100 proc. i w efekcie – na poważny zastrzyk finansowy ze
środków publicznych i prywatnych. Przypomnijmy, że włączenie komercyjnego
sektora bankowego we wdrażanie tego działania programu „Innowacyjna gospodarka”
powinno podwoić środki udostępnione małym i średnim przedsiębiorcom na
inwestycje techniczne.

Według Marzeny Tymińskiej-Ładziak z Departamentu Projektów
Europejskich w BGK wartość środków, dostępnych w latach 2007 – 2013 w działaniu
4.3 Kredyt technologiczny, wynosi ponad 336 mln euro. – Kwota przeznaczona na 2010 r. to ponad 220 mln zł. Nabór wniosków ma
charakter ciągły. Pieniędzy wystarczy na wszystkie poprawne formalnie i zgodne
z ustawą projekty – wyjaśnia.

BGK pozytywnie zweryfikował 48 projektów, którym udzielił
promesy premii technologicznej na łączną kwotę 83 mln zł. – Dotychczas 58 wniosków nie spełniło kryteriów i zostało odrzuconych.
Łączna wartość kredytów technologicznych udzielonych przez banki współpracujące
z BGK przekracza 150 mln zł. Liderami wśród piętnastki banków są: PKO BP – 32
projekty, Raiffeisen Bank Polska – 28 projektów, Bank Pekao SA – 20 projektów,
ING Bank Śląski – 18 projektów oraz BRE Bank i BPH – po 10 projektów –
wylicza Marzena Tymińska-Ładziak.

Szkolenia z MRR

Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, zaniepokojone słabym
wykorzystywaniem funduszy UE, zleciło Naczelnej Organizacji Technicznej
zorganizowanie cyklu bezpłatnych warsztatów regionalnych na temat zasad
korzystania z kredytu technologicznego. Szkolenia będą realizowane w
porozumieniu z BGK w ośmiu miastach (patrz: ramka), a ze względu na ograniczoną
liczbę miejsc o udziale w nich ma decydować kolejność zgłoszeń. – W opinii MRR cykl warsztatów skutecznie
spopularyzuje działanie 4.3 PO IG oraz zachęci przedsiębiorców do składania
wniosków o nową, atrakcyjniejszą premierę technologiczną. Jednocześnie
szkolenia te pokażą przedsiębiorcom korzystne zmiany tego instrumentu, jakie
przewidziano w nowelizacji ustawy o niektórych formach wspierania działalności
innowacyjnej – twierdzi Leszek Bigos, specjalista ds. komunikacji
społecznej i mediów w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego.

W programie warsztatów ma się znaleźć m.in. omówienie
najważniejszych zmian, wynikających z zaplanowanej nowelizacji ustawy o
niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Mimo że projekt
nowelizacji jest obecnie rozpatrywany w Sejmie (po dwóch czytaniach), zdaniem
przedstawicieli MRR na tym etapie prac legislacyjnych nie należy spodziewać się
zmian dotyczących zasadniczych uproszczeń wprowadzanych w ramach działania 4.3
PO IG. – Chodzi m.in. o umożliwienie
rozpoczęcia realizacji inwestycji i ponoszenia wydatków kwalifikowanych po
złożeniu wniosku o premię technologiczną (a nie po otrzymaniu promesy premii
technologicznej) oraz o wprowadzenie przepisów przejściowych, umożliwiających
przeliczenie w odniesieniu do obecnie realizowanych umów wielkości premii
technologicznej zgodnie z nowymi zasadami – mówi Leszek Bigos.

Artykuł 400 mln euro czeka pochodzi z serwisu CRN.