Dlaczego odmówiłem najwyższej funkcji w firmie? – takie pytanie pojawiło się we wpisie Dawida Bultrowicza, CEO Synergis Consulting. Trzeba przyznać, że odpowiedź jest pouczająca: „Po rozmowie z właścicielami jak i z członkami zarządu podjąłem szybką decyzję. Odmówiłem, ponieważ po pierwsze nie chcę pracować z ludźmi, którzy myślą tylko o sobie, a nie o drużynie. (…) Po drugie, w trakcie rozmów nie udzielono mi odpowiedzi na kilka kluczowych pytań, a także nie wyrażono zgody na to, abym porozmawiał z zespołem w firmie. Zwyczajnie chciałem poznać osoby, z którymi miałbym pracować. Po trzecie, w firmie jest bardzo duża rotacja (70 proc.), a członkowie zarządu próbowali mnie przekonać, że takich mamy ludzi na rynku i to jest przyczyną. (…) Nie ma idealnych miejsc i mam tego świadomość. Jednocześnie prawdziwi liderzy budują zaufanie dzięki szczerości, przejrzystości i wiarygodności. A tych elementów mi zabrakło w trakcie rozmów”. W czasach, gdy dobry pracownik, a zwłaszcza w branży IT, jest na wagę złota, warto wziąć powyższe do serca.

Magdalena Chomuszko, analityk biznesowy w Symfonia, podzieliła się niezbyt radosną historią rodzinną: „Wczoraj rozmawiałam z moim wnukiem, świeżo upieczonym licealistą. Ze średnią ocen 5,5 dostał się do najlepszego liceum w Gdańsku. Swobodnie posługuje się językiem angielskim, samodzielnie już programuje. Nie piszę tego, aby się chwalić, ale po to, aby pobudzić refleksję tych, którzy wymyślili Polski Ład. Mój wnuk, mimo że jest bardzo młodą osobą (do szkoły poszedł wcześniej), już dzisiaj ma jasno określony plan na życie. Wie, co chce robić, wie do czego chce dążyć. Obserwuje to, co się dzieje wokół i ma do tego zdrowy dystans, z czego się cieszę. Temat Polskiego Ładu skomentował krótko: wyjadę z Polski, bo tutaj za chwilę nie będzie warunków, by normalnie żyć. Nie mam zamiaru oddawać połowy z tego, co uczciwie zapracowałem. Za poprzednich rządów PO-PSL z Polski wyjechało 2 mln młodych ludzi. Bardzo dużo polskich dzieci urodziło się zagranicą, już bez żadnego pożytku dla naszej Ojczyzny. Za rządów PiS wyjedzie reszta młodych ludzi, która zabierze ze sobą swoje dzieci, które po części urodziły się w okresie funkcjonowania programu 500+. Eksperci, ekonomiści biją na alarm, ale spodziewam się, że rząd i tak zrobi po swojemu”…

Andy Brandt, założyciel Code Sprinters, znany z ciętego języka, nie odpuścił Richardowi Bransonowi i skomentował jego niedawny lot kosmiczny. „Problem w tym, że Richard Branson nie był w kosmosie. Richard i osoby mu towarzyszące byli na wysokości 86 km. Faktycznie, wysoko, ale do umownej granicy kosmosu brakło im jeszcze 14 kilometrów (linia Karmana). Do niskiej orbity Ziemi pozostało co najmniej 129 km wysokości, a do stacji kosmicznej ISS 314 km. Co więcej, pobyt na tej wysokości trwał tylko chwilkę, bo praktycznie od razu zaczyna się spadanie. Ma się to więc do <<podróży w kosmos>> mniej więcej tak, jak przejażdżka żaglówką po Zatoce Gdańskiej do przepłynięcia Atlantyku. Jest to fajne, w niektórych aspektach podobne i smak słonej wody też można załapać, ale… Z tym, że oczywiście nie ma to wszystko, co napisałem, żadnego znaczenia, bo liczy się PR i medialny szum. Kto z szerokiej PT publiczności w ogóle zawraca sobie głowę jakimiś tam orbitami?”. No cóż, pytanie retoryczne.

Wracamy za Ziemię i od razu wchodzimy w temat mocno na czasie, który poruszył Jakub Skałbania, prezes Netwise USA: „Klienci pytają nas, czemu zawsze budujemy portale B2B z własnym framework’iem, skoro <<Microsoft ma za darmo portale>>. Chcemy naciągnąć, czy co?”. Tymczasem wyjaśnienie jest zupełnie inne: „Różnica między <<To MOŻE zrobić każdy citizen developer>> a <<To POWINIEN robić profesjonalista znający kod, frameworki, bezpieczeństwo, wzorce projektowe i mający po prostu doświadczenie w pisaniu kodu>> to jakieś kilka tysięcy firm i 38 milionów rekordów z danymi wrażliwymi publicznie dostępnymi bez logowania… To pierwszy kiedykolwiek wyciek danych z PowerPlatform, z którego w świat powinien iść tylko JEDEN wniosek: nie da się zastąpić dobrych programistów ludźmi, którzy <<klikają>> sobie aplikacje, bo to jest modne. Chyba, że chcesz skończyć jak kilka tysięcy firm, które zaufały dużym integratorom w USA, że Power Apps Portals to narzędzie do budowania publicznych portali dla citizen developerów i dowolny junior może zbudować portal dla American Airlines, albo Air Canada. Zbudować może. I co później?! Netwise NIGDY I NIKOMU nie polecał budowania CZEGOKOLWIEK na Power Apps Portals i… kilka razy przegraliśmy z <<mądralami>> w Polsce, którzy polecili klientom stworzenie publicznego portalu na tej technologii. Na pewno było taniej. Jeszcze w marcu pisałem do głównego Microsoft’u po naszej rezygnacji z międzynarodowego projektu, w którym był nacisk na użycie Portals z uwagi na wskazane przez nas niedociągnięcia portali: <<(…) That’s why we always use Power Platform and Dynamics, but build our own portals>>. A przyznacie się teraz do tego, czemu proponowaliście klientom Portals? Ktoś chętny?”.

Piotr Pawłowski, Managing Partner w FutureTime Doradztwo Personalne, przytoczył historię znajomego, który miał rozmowę z bardzo sympatyczną head-hunterką. „Rozmowa przebiegła prawie bardzo dobrze. Prawie, bowiem na koniec pani powiedziała, że znajomy wyraża się ładnie, lecz nie używa słów-kluczy, tylko opisuje w prostym i zrozumiałym dla każdego języku proces, jaki ma przeprowadzić, i jeśli chce pracować w tej korporacji to musi nauczyć się posługiwania słowami – kluczami i mówić tak, aby brzmiało to bardziej profesjonalnie. Czyli mówiąc też trzeba pamiętać o SEO i hasztagach. Ale świat poza słowami-kluczami jeszcze istnieje. Jeszcze, bo ludzkość z takim podejściem profesjonalnie wyginie, proszę Państwa. (…) Einstein mawiał: If you can’t explain it simply, you don’t understand it well enough”. Proste?

Artykuł LinkedIn Park pochodzi z serwisu CRN.

Od 1 lipca br. Tomasz Mrozowski zostanie nowym prezesem zarządu spółek wchodzących w skład Grupy 3S. Zastąpi w tej roli związanego z 3S od ponad 10 lat, Piotra Pawłowskiego, który złożył rezygnację.

Tomasz Mrozowski dołączył do Grupy 3S w 2019 r. jako reprezentant jej nowego właściciela – spółki P4, operatora sieci Play. Został członkiem zarządu odpowiedzialnym za sprawy organizacyjne (COO).

Tomasz Mrozowski specjalizuje się we wdrożeniach strategii, transformacjach przedsiębiorstw i projektach rozwoju biznesu. W przeszłości pracował z zarządami spółek z WIG20. Od 2015 r. jako dyrektor ds. rozwoju biznesu Play prowadzi projekty strategiczne dla całej grupy. Był m.in. odpowiedzialny operacyjnie za projekt współpracy pomiędzy Play i 3S, rozpoczęty wraz z zakupem udziałów przez P4 w spółkach Grupy 3S w 2019 r.

Nowy szef 3S przed przejściem do Play przez 7 lat był związany z Boston Consulting Group. Jest absolwentem Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, Copenhagen Business School oraz KAIST MBA w Korei Południowej.

„Jesteśmy w trakcie ekspansji geograficznej – dynamicznie rozwijamy infrastrukturę i biznes w nowych aglomeracjach, poszerzamy też ofertę” – mówi Tomasz Mrozowski.

Należąca do grupy spółka 3S Data Center inwestuje w centra danych w Katowicach i Bytomiu, prowadzi rozmowy w sprawie pozyskania obiektów w Warszawie, Gdańsku i Wrocławiu.

Piotr Pawłowski, odchodzący CEO grupy 3S, rozpoczął współpracę z 3S (wówczas TKP SA) w 2011 r. Najpierw jako trener biznesu i doradca zarządu, potem jako członek zarządu i dyrektor handlowy. Od października 2018 r. pełni funkcję prezesa i dyrektora zarządzającego. W okresie współpracy Piotra Pawłowskiego z 3S przychody i zatrudnienie wzrosły ponad 4-krotnie, a wartość grupy ponad 10-krotnie.

Artykuł Tomasz Mrozowski prezesem Grupy 3S pochodzi z serwisu CRN.

Obiecujące prognozy nie powinny jednak usypiać czujności usługodawców. Jedną z bolączek polskiego rynku jest jego rozdrobnienie. Blisko 60 proc. centrów przetwarzania danych ma powierzchnię netto co najmniej 300 mkw. Mniejsze serwerownie koncentrują się zazwyczaj na obsłudze klientów o niewygórowanych wymaganiach w zakresie skalowalności usług. Ich utrzymanie często wiąże się z ponoszeniem wysokich kosztów stałych dotyczących obsługi i utrzymania. Poza tym małym graczom trudno będzie rywalizować nie tylko z największymi lokalnymi dostawcami, ale również światowymi koncernami. Usługi chmurowe aktywnie promuje w Polsce Microsoft, który posiada kilka centrów danych na Starym Kontynencie. Nie można też zapominać o Amazonie z serwerownią w nieodległym  Frankfurcie.

W ostatnim czasie głośno mówi się o Alibaba Cloud, która w sierpniu podpisała umowę z ABC Datą. Firmy korzystające z oferty chińskiego usługodawcy zyskają dostęp do wsparcia technicznego w języku polskim, a ich dane mają być przechowywane w data center we Frankfurcie. Alibaba Cloud może napsuć sporo krwi lokalnym operatorom centrów danych, tym bardziej że polskich usługobiorców cechuje wrażliwość cenowa. Świadczą o tym chociażby wyniki badań przeprowadzonych przez PMR wśród 600 dużych i średnich firm. Co trzecie badane przedsiębiorstwo przyznało, że decydującym czynnikiem przy wyborze operatora jest całkowity koszt posiadania usługi.

W poszukiwaniu klientów

Jeśli wierzyć prognozom firm analitycznych, świat nowych technologii zmierza w kierunku modelu usługowego, a pierwszoplanową rolę mają odgrywać usługi chmurowe. A w naszym kraju ich adaptacja przebiega w ślimaczym tempie – według raportu Eurostatu zajmujemy 28 miejsce wśród państw europejskich pod względem wykorzystania chmury obliczeniowej. Jak wynika z badań przeprowadzonych przez GUS, największą barierą w przyswajaniu rozwiązań cloud computingu jest brak wiedzy na temat technologii (40 proc. wskazań). Jednocześnie 36 proc. przedsiębiorców obawia się utraty danych, niemal tyle samo respondentów niepokoi przenoszenie cyfrowych zasobów do zewnętrznych placówek.

Magazyn „Computerworld” szacuje, że ubiegłoroczne przychody ze sprzedaży usług chmury obliczeniowej w Polsce wyniosły 0,86 mld zł. To dużo mniej niż w przypadku outsourcingu (2,64 mld zł) czy usług integracyjnych (2,5 mld zł). Powolny wzrost popytu na usługi kolokacji i spadek cen powodują, że operatorzy centrów danych szukają nowych źródeł przychodów. Chmura publiczna wydaje się naturalnym wyborem ze względu na rosnącą popularność tego modelu, a także małe nasycenie polskiego rynku. Operatorzy mogą też liczyć na większą lojalność klientów niż w przypadku pozostałych usług, co w pewnym stopniu wynika z trudności związanych z migracją danych do centrum innego providera.

Przeciętny klient komercyjnego centrum danych to przedsiębiorca niechętnie inwestujący w sprzęt bądź oprogramowanie, a tym samym poszukujący wsparcia u zewnętrznego profesjonalisty. Tymczasem w wielu polskich firmach wciąż pokutuje przekonanie, że najlepiej wszystko zrobić samemu. Analitycy uważają, że taki stan rzeczy nie może trwać wiecznie. Środowisko IT staje się niezwykle złożone, a zarządzanie danymi rozproszonymi (w różnych miejscach) nastręcza coraz więcej trudności. Jakby tego było mało, firmy nie mogą znaleźć odpowiednich fachowców. Szacuje się, że w Polsce brakuje od 30 do 50 tys. informatyków.

Z integratorem można zyskać

Operatorzy lokalnych centrów danych zdają sobie sprawę, że w pojedynkę niewiele zdziałają, i zaczynają poszukiwać partnerów. Współpraca z integratorami IT bądź resellerami umożliwia im dotarcie do nowych grup nabywców. Poza tym firmy integratorskie, legitymujące się dużym doświadczeniem, wspierają operatorów podczas realizacji zaawansowanych projektów.

– Nierzadko prowadzimy trójstronne rozmowy, do których zapraszamy przedstawicieli klienta oraz integratora. Omawiamy najistotniejsze aspekty realizowanego zadania, ustalamy poziomy odpowiedzialności i granice, określające podział kompetencji. Takie podejście umożliwia nam bliższe poznanie i zacieśnianie relacji – mówi Jola Uździcka, dyrektor sprzedaży i marketingu w Sinersio.

Współpraca przynosi korzyści również integratorom, którzy poszerzają portfolio o nowe, często niestandardowe usługi. Wprawdzie przedsiębiorcy wciąż preferują tradycyjne formy zakupu infrastruktury IT, jednak z czasem ich opór wobec modelu abonamentowego powinien słabnąć. Jeśli ten scenariusz się sprawdzi, w nieodległej przyszłości nastąpi spadek popytu na tradycyjną infrastrukturę. Integratorzy musieliby się tym samym dostosować do nowych warunków. Przy czym większość analityków uważa, że w najbliższych latach firmy będą preferować rozwiązania hybrydowe, łączące infrastrukturę lokalną z chmurą publiczną. Agencja badawcza MarketsandMarkets przewiduje, że globalna wartość rynku chmury hybrydowej osiągnie w 2021 r. wartość 91,7 mld dol. – niemal 60 mld dol. więcej niż w 2016 r.

Budowa złożonego środowiska stanowi wyzwanie zarówno dla usługodawców, jak i samych integratorów. Ci ostatni powinni zdobywać nowe umiejętności w zakresie łączenia własnej oferty z technologiami oraz zasobami dostarczanymi przez centra przetwarzania danych. Nie wszyscy jednak wybiegają myślami w przyszłość, lecz działają często według zasady „tu i teraz”.

Sinersio stara się dotrzeć do przedsiębiorstw, które wcześniej nie oferowały tego typu usług. Również 3S nie ma zbyt wygórowanych wymagań wobec przyszłych partnerów.

– To od integratora zależy, czy zechce współpracować z firmą dysponującą dużym centrum danych oraz kompetencjami w zakresie przechowywania i transmisji danych – mówi Piotr Pawłowski, wiceprezes 3S.

Nie zmienia to faktu, że wypracowanie spójnego modelu sprzedażowego definiującego podział zysków nie jest zadaniem łatwym. Tym bardziej że integratorzy nie mogą bagatelizować preferencji swoich klientów, dla których liczy się przede wszystkim cena usługi.

Współpraca na kilka sposobów

Kooperacja integratorów z komercyjnymi centrami danych przybiera różne formy: począwszy od prostej odsprzedaży aż po realizację złożonych zamówień. Czasami są to jednorazowe projekty, innym razem partnerów łączy długoletnia współpraca. Netology od blisko czterech lat oferuje usługi backupu w chmurze pod własną marką Netosphere, wykorzystując infrastrukturę śląskiego operatora 3S.

– Zdecydowaliśmy się współpracować z tym partnerem nie tylko ze względu na konkurencyjne oraz elastyczne ceny, ale również terminowość, zgodność z ustalonymi parametrami i najwyższy poziom bezpieczeństwa. Nie ukrywam, że największą wagę przywiązujemy do tego ostatniego aspektu – wyjaśnia Piotr Biela, członek zarządu Netology.

Integratorzy potrzebują również wsparcia ze strony operatorów centrów danych podczas wdrażania zaawansowanych rozwiązań. Tak było w przypadku uruchamiania centrum zaufanych usług bezpieczeństwa eIDAS (Electronic Identification and Trust Services Regulation) w Zielonej Górze. Firma Perceptus, odpowiedzialna za realizację zadania, nawiązała współpracę z Sinersio. Podstawowa infrastruktura znalazła się w centrum danych  należącym do operatora, w laboratorium integratora zaś utworzono centrum zapasowe.

– Zastosowanie rozwiązań redundantnych znacznie podniosło poziom bezpieczeństwa i zagwarantowało ciągłość świadczenia usługi – mówi Tomasz Król, Manager Laboratorium w Perceptusie.

Innym partnerem Sinersio jest Softtutor. Warszawski integrator, bazując na centrum danych operatora, oferuje w modelu SaaS aplikację KeyPM, która przeznaczona jest do zarządzania zespołami projektowymi, harmonogramami i budżetami. Wśród użytkowników tego systemu znajduje się m.in. duży podmiot sektora administracji samorządowej.

Wielu integratorów, tak jak Innergo Systems, zaczyna swoją przygodę z chmurą od prostej odsprzedaży usług, a następnie podejmuje się wykonania coraz bardziej ambitnych zadań.

– Przygotowujemy dla kilku naszych klientów ofertę Disaster Recovery as a Service, a także nową usługę w zakresie rozwiązań głosowych, bazując na infrastrukturze dostarczonej przez operatora centrum danych – mówi Grzegorz Frączyk, Technical Director w Innergo Systems. – Korzystamy również z gotowych usług  graczy z wielkiej czwórki, które oferujemy naszym klientom.

Polskie czy z importu?

Firmy integratorskie nie mogą narzekać na brak ofert od operatorów centrów danych. Z jednej strony kuszą ich lokalni dostawcy, z drugiej zaś przedstawiciele tzw. wielkiej trójki (Amazon, Google, Microsoft). Niektórzy wychodzą z założenia, że bliższa koszula ciału… i stawiają na współpracę z rodzimymi operatorami.

– Skomplikowana legislacja i zazwyczaj nienadążające przepisy wewnętrzne sprawiają, że krajowi dostawcy mają przewagę nad koncernami zza oceanu. Co ważne, lokalne komercyjne centra danych zapewniają usługi na najwyższym poziomie. Mam na myśli nie tylko parametry techniczne, ale też jakość współpracy z partnerem biznesowym – tłumaczy Piotr Biela.

Dodatkowym walorem miejscowych usługodawców jest duża elastyczność w zakresie współpracy. Mniejsi gracze łatwiej i szybciej decydują się na realizację niestandardowych projektów. Ich zaletą jest także brak opłat za ruch wychodzący, stanowiący jedną z głównych pozycji w cennikach globalnych graczy. Integratorzy nie zamykają się jednak na kooperację ze światowymi liderami rynku chmurowego.

– AWS i Azure wpisują się w naszą wizję działania. Jako partner Microsoftu i Amazona oferujemy pełne portfolio usług obu firm. Pomagamy też klientom w procesach związanych z migracją. Wykorzystujemy także usługi chmurowe do testów i rozwoju naszego oprogramowania IT Manager – mówi Magdalena Idzik-Fabiańska, Executive Director w Infonet Projekt.

Lokalni dostawcy centrów danych przyznają, że stosują takie same rozwiązania oraz sprzęt jak dostawcy z tzw. wielkiej trójki. Jedyne różnice wiążą się ze skalą i sposobem świadczenia usług.

– Umożliwiamy korzystanie z usług zarówno standardowych, jak i dokładnie dopasowanych do potrzeb integratora – podsumowuje Piotr Pawłowski.

Artykuł Integrator w centrum danych pochodzi z serwisu CRN.

Aby móc świadczyć dobrej jakości usługi, potrzebna jest wydajna i bezpieczna infrastruktura. Niestety, ekonomia skali pozostaje nieubłagana – tworzenie własnych niedużych serwerowni jest po prostu nieopłacalne. W dodatku na rynku pojawia się nowa konkurencja – w postaci firm, które już zainwestowały w infrastrukturę i właśnie zaczynają inwestować w kompetencje. To firmy z sektora data center i telco. Wraz ze zwiększającymi się potrzebami klientów i spadającą liczbą zamówień na kolokację polskie centra danych wchodzą na kurs kolizyjny z integratorami, dotąd niezbyt chętnymi do współpracy z branżą data center.

Tymczasem światowe trendy pokazują, że bez przedefiniowania strategii działania integratorów czekają trudne (w zasadzie należałoby powiedzieć: jeszcze trudniejsze) czasy. Przykładowo w Niemczech 40 proc. serwerów jest już sprzedawanych w modelu usługowym właśnie przez centra danych. Jak więc takie przedefiniowanie strategii integratora mogłoby wyglądać?

Oto kilka moich subiektywnych rad, jakie zmiany należałoby wprowadzić:

• zapomnij o własnym centrum danych, wynajmij moduł, kiosk, szafę w dużym, profesjonalnym data center,
• korzystaj z usług wirtualnego centrum danych dla swoich klientów, naucz się nim zarządzać,
• nawiąż współpracę z kompetentnym data center i operatorem telekomunikacyjnym,
• rozszerz swoje kompetencje o rozwiązania telekomunikacyjne i centrum danych,
• twórz rozwiązania hybrydowe (IT u klienta/infrastruktura w centrum danych, chmura prywatna/publiczna),
• wyspecjalizuj się w rozwiązaniach security – ich znaczenie będzie rosło,
• twórz własne produkty tylko wtedy, gdy wierzysz w ich powtarzalną sprzedaż,
• naucz się sprzedawać abonamentowo, długofalowo przyniesie to stabilność finansową.

W coraz bardziej hybrydowy świat IT doskonale wpisują się relacje między operatorem data center a integratorem. Ten pierwszy może rozwijać kompetencje w zakresie utrzymania infrastruktury i integracji w obszarze centrum danych (virtual data center, systemy backupu i replikacji, utrzymanie i monitoring serwerów itp.), ten drugi – zwiększać swoje umiejętności w dziedzinie obsługi procesów biznesowych, dostarczania sprzętu i oprogramowania oraz outsourcingu IT. To może i powinna być symbioza, ale potrzebna jest do tego zmiana przyzwyczajeń i chęć do współpracy. Przede wszystkim ze strony integratorów.

Artykuł Integratorzy a data center: kooperacja czy kanibalizacja? pochodzi z serwisu CRN.