W efekcie zwiększa się liczba groźnych incydentów, w tym ataków kierowanych na najważniejsze organizacje i instytucje oraz infrastrukturę krytyczną państw. Przyglądają się temu uważnie zarówno dostawcy rozwiązań bezpieczeństwa, jak i ich klienci.

– Duży wpływ na postrzeganie cyberbezpieczeństwa przez przedsiębiorców ma obecna sytuacja za naszą wschodnią granicą. Z przeprowadzonego na nasze zlecenie badania wynika, że połowa polskich menadżerów i dyrektorów małych oraz średnich firm zauważa, że zainteresowanie cyberbezpieczeństwem w ich firmach znacząco wzrosło po rozpoczęciu inwazji Rosji na Ukrainę – mówi Grzegorz Nocoń, inżynier systemowy w Sophosie.

Biorąc pod uwagę rosnącą liczbę oraz poziom zaawansowania cyberataków kierowanych przeciwko firmom, trzeba poświęcić uwagę wszystkim aspektom ochrony. Oczywiste jest bowiem to, że inaczej powinny być chronione zakłady produkcyjne, a inaczej firmy z sektora finansowego czy jednostki samorządowe. Jednak bez względu na branżę i wielkość organizacji podstawą jest zabezpieczenie zasobów, a więc korzystanie z właściwych technologii, oprogramowania i wiedzy specjalistów oraz edukacja pracowników.

– Ponieważ nadal najpoważniejszym zagrożeniem pozostaje phishing i dystrybuowany za jego pomocą ransomware, przedsiębiorstwa muszą przykładać większą uwagę do szkolenia pracowników, którzy powinni być w stanie rozpoznawać zagrożenia i wiedzieć, jak na nie reagować – twierdzi Szymon Poliński, Systems Engineer Manager w Fortinecie.

MŚP: mniejsza świadomość i budżety

Mniejsze firmy stanowią atrakcyjny cel dla cyberprzestępców, ponieważ zazwyczaj nie posiadają takich zabezpieczeń jak większe organizacje. W dodatku najczęstszą przyczyną naruszeń danych w małych firmach jest niezmiennie błąd ludzki. Organizacje tej wielkości nie skupiają się na szkoleniach z zakresu bezpieczeństwa cybernetycznego i ich pracownicy mogą łatwo dać się nabrać na oszustwa socjotechniczne, lekceważąc zagrożenia bądź beztrosko udostępniając dane do logowania, informacje wrażliwe oraz inne dane o firmie i klientach. Dlatego pierwszym krokiem w ochronie małych firm przed naruszeniem danych jest zrozumienie zagrożeń, na jakie narażona jest dana organizacja, a następnie budowa solidnych i bezpiecznych fundamentów, aby się przed nimi chronić.

– Jeśli spojrzymy na najczęściej spotykane zagrożenia, na pierwszym miejscu można wyróżnić doskonale znane nam ataki malware/ransomware oraz phishing. Co za tym idzie, na rynku widać wzmożone zainteresowanie systemami, które mają za zadanie ochronić firmową pocztę mejlową. Ważne staje się to, że wielu producentów takich systemów oferuje również moduły SAT (Security Awareness Training), dzięki którym można stale podnosić świadomość z zakresu cyberbezpieczeństwa – tłumaczy Piotr Kawa, Business Development Director w Bakotechu.

W parze z rozwiązaniami do ochrony poczty idą systemy ochrony punktów końcowych, które chronią „końcówki” przed różnego typu malware’em. Można zaobserwować, że w ostatnim czasie rynek szybko zweryfikował możliwości podstawowej ochrony w radzeniu sobie z nowymi atakami. Co za tym idzie, klienci wybierają rozwiązania bardziej kompleksowe, czyli ochronę punktów końcowych wraz z EDR (Endpoint Detection and Response), gdzie w ramach jednego agenta i pojedynczej konsoli mają wgląd w działanie każdej stacji roboczej. Inwestycja w system klasy EDR pomaga wykryć i powstrzymać ukierunkowane ataki, dzięki czemu minimalizuje się przerwy w działaniu organizacji.

Omawiając temat bezpieczeństwa sieciowego nie sposób pominąć podstawowego od lat rozwiązania typu firewall czy UTM. Takie systemy wciąż powinny stać na straży każdej organizacji z sektora MŚP.

– Wielu producentów UTM-ów posiada w swojej ofercie również systemy do uwierzytelniania wieloskładnikowego (2FA/MFA). Ważne jest, by tam, gdzie to możliwe, pracownicy korzystali z tej funkcjonalności. Włączenie jej dla poczty elektronicznej, dostępu do VPN i dostępu do aplikacji biznesowych prowadzi do znacznie bezpieczniejszego funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa – podkreśla Piotr Kawa.

Użycie MFA przynosi wiele korzyści nie tylko przedsiębiorstwom, ale też użytkownikom prywatnym. Zapewniając dostęp do systemu tylko autoryzowanym osobom, zwiększa poziom ochrony przed naruszeniami bezpieczeństwa, które często prowadzą do utraty zasobów, takich jak dane, czas i pieniądze. Dla przedsiębiorstw stosowanie uwierzytelniania wieloskładnikowego ma szczególne znaczenie, gdyż w dobie pracy zdalnej pracownicy logują się do systemu firmy z różnych miejsc i urządzeń. Dzięki MFA mają pewność, że ich tożsamość i dane są lepiej chronione.

Z punktu widzenia MŚP dobrą wiadomością jest to, że wielu producentów z obszaru cyberbezpieczeństwa dopasowało swój model biznesowy do wymagań stawianych przez małe i średnie firmy. W dodatku coraz więcej rozwiązań można zakupić w formie usług od lokalnych dostawców zarządzanych usług bezpieczeństwa (MSSP – Managed Security Service Provider). Zewnętrzne firmy zapewniają wtedy monitorowanie i zarządzanie urządzeniami i systemami bezpieczeństwa, a typowe usługi obejmują zarządzanie firewallami, wykrywanie włamań, administrowanie wirtualną siecią prywatną, skanowanie luk w zabezpieczeniach czy usługi antywirusowe. Dzięki nim firmy mogą ograniczać koszty – zarówno na zakupie infrastruktury, jak i pensjach wykwalifikowanego personelu.

Artykuł Bezpieczeństwo w (dobrej) cenie pochodzi z serwisu CRN.

– Żadna uważająca się za poważną firma nie może pozwolić sobie na wyciek danych. Po pierwsze, ze względu na sankcje i bardzo wysokie kary, jakie nakłada UODO w ramach przepisów RODO i ustawy o ochronie danych osobowych. Po drugie, wyciek danych klientów lub wewnętrznych informacji, świadczy o braku profesjonalizmu i skutecznie odstrasza partnerów biznesowych – mówi Piotr Czarnecki, wiceprezes zarządu NetFormers.

Wciąż najczęściej stosowanym mechanizmem zabezpieczającym zasoby jest szyfrowanie, jednak coraz więcej klientów wprowadza także rozwiązania, które mają zapobiegać wyciekowi informacji. Pozwala to zabezpieczyć najsłabsze ogniwo środowiska IT, którym są użytkownicy. Przy czym nie tylko organizacje samorządowe, ale także prywatne firmy, które przetwarzają dane, dostrzegają konieczność wdrożenia rozwiązań kontrolujących zasoby i zapobiegających wyciekowi danych.

– Zgodnie z art. 32 ustawy o RODO, wybierając metodę zabezpieczania należy wziąć pod uwagę bieżący stan wiedzy technicznej, koszt wdrożenia, zakres, charakter i cel przetwarzania informacji oraz ryzyko naruszenia praw i wolności osób, których one dotyczą – przypomina Grzegorz Nocoń, inżynier systemowy w Sophosie.

Jakie rozwiązanie do szyfrowania danych?

Przy wyborze oprogramowania do szyfrowania danych to nie aspekty techniczne powinny być najważniejsze, ale użyteczność i elastyczność rozwiązania. Powinno być wygodne w użyciu dla pracowników — w przeciwnym razie po prostu nie będą z niego korzystać. Powinno być także skalowalne, a więc zapewniać dostosowywanie ochrony do tempa rozwoju firmy oraz zmieniających się potrzeb w zakresie bezpieczeństwa.

Oczywiście, wdrażane rozwiązanie musi mieć zaimplementowane mocne standardy szyfrowania. Przykładowo, instytucje rządowe oraz prywatne i publiczne organizacje na całym świecie powszechnie stosują dziś branżowy standard szyfrowania AES (Advanced Encryption Standard). Zastąpił on starszy DES (Data Encryption Standard), podatny na ataki typu brute force, podczas których napastnik wypróbowuje wiele kombinacji kluczy do momentu, aż jeden z nich w końcu zadziała.

Wdrożenie może wymagać szyfrowania zarówno danych w spoczynku, jak i w ruchu. Dane w spoczynku (pliki, foldery lub całe dyski) są zapisywane na serwerach, komputerach stacjonarnych, laptopach, przenośnych pamięciach itp. Z kolei dane w ruchu są przesyłane przez sieć firmową lub dalej, przez internet, np. pocztą elektroniczną. Są one najczęściej chronione poprzez ustanowienie bezpiecznego połączenia między urządzeniami końcowymi i szyfrowanie transmisji za pomocą protokołów IPsec albo TLS. Innym sposobem jest zaszyfrowanie wiadomości wraz z jej załącznikami przed wysłaniem, dzięki czemu tylko autoryzowany odbiorca może uzyskać do niej dostęp.

Dobre rozwiązanie powinno zapewniać granularne szyfrowanie – gdy obejmuje ono wszystkie dane, zbyt mocno obciążane są zasoby obliczeniowe. Dlatego częściej szyfruje się tylko te najbardziej wrażliwe, takie jak informacje związane z własnością intelektualną firmy, umożliwiające identyfikację osób czy finansowe. Elastyczne narzędzia zapewniają wiele poziomów szczegółowości szyfrowania, np. określonych folderów, typów plików lub aplikacji, a także szyfrowanie całego dysku oraz nośników wymiennych.

Ochrona poprzez szyfrowanie może obejmować przydatną funkcję „always-on encryption”, która zapewni, że poufne pliki będą zawsze w formie zaszyfrowanej. W tym wypadku szyfrowanie „podąża” za plikiem, gdziekolwiek się znajduje. Pliki są szyfrowane już podczas tworzenia i pozostają tak chronione, gdy są kopiowane, wysyłane pocztą e-mail lub aktualizowane.

Niszczenie silniejsze od każdego szyfrowania Do wycieku może dojść nie tylko podczas wykorzystywania danych w ramach obiegu informacji, ale także w wyniku wycofania z użytku ich nośników. Wobec ogromnego przyrostu informacji przetwarzanej i przechowywanej w formie elektronicznej potencjał rynku bezpiecznego niszczenia danych jest niezmiennie duży. W tym obszarze stosowane są dwa podejścia. Jednym jest skuteczne niszczenie nośników, a drugim specjalistyczne kasowanie danych. Ta druga metoda daje możliwość ponownego wprowadzenia sprzętu na rynek. To do klienta należy wybór: czy programowo usunąć dane, co może być lepsze dla środowiska naturalnego, czy raczej postawić na fizyczne ich zniszczenie, jeśli ma to zapewnić większy spokój zlecającemu. Profesjonalni dostawcy na rynku polskim oferują obie usługi, gwarantując ich stuprocentową skuteczność.

Artykuł Walka o najsłabsze ogniwo pochodzi z serwisu CRN.

W ostatnim czasie ważnym elementem, który decyduje o wyborze tego, a nie innego producenta jest to, czy radzi on sobie z problemem zachowania ciągłości dostaw, który od jakiegoś czasu trapi rynek. Są dostawcy, którzy każą swoim odbiorcom czekać na zakupiony sprzęt nawet 3–4 miesiące. W rezultacie wiele projektów zostaje zamrożonych, jeśli klient może albo wręcz musi poczekać.

W obszarze bezpieczeństwa sieci wyraźnie rośnie zainteresowanie rozwiązaniami MFA (Multi-Factor Authentication), czyli uwierzytelniania wieloskładnikowego, najczęściej realizowanego w formie dwuskładnikowej (2FA). Przy odpowiedniej implementacji wyraźnie zwiększa to bezpieczeństwo, co przekłada się na ograniczenie kradzieży tożsamości. W 2FA, które staje się powoli standardem, stosuje się – oprócz tradycyjnej metody login plus hasło – dodatkowy składnik: token sprzętowy lub programowy, kod SMS albo wiadomość push, potwierdzające, że osoba, która się właśnie loguje jest tą, za którą się podaje.

Przewodowo czy nie?

Bez wątpienia w temacie sieci bezprzewodowych dzieje się znacznie więcej niż w przewodowych. Jeszcze zanim zdążyliśmy się na dobre przyzwyczaić do standardu Wi-Fi 6, szybkimi krokami zbliża się jego kolejna generacja. Pod koniec lutego 2022 roku Qualcomm zaprezentował FastConnect 7800 – pierwszy chip obsługujący Wi-Fi 7. Można spodziewać się, że w tym roku więcej dostawców pójdzie w ślady tego dostawcy i niedługo na rynku będzie można znaleźć kolejne produkty obsługujące nowy standard.

Czy multigigabitowe sieci Wi-Fi 6 i Wi-Fi 7, które mogą bez większych problemów obsłużyć wiele urządzeń jednocześnie, stają się realną alternatywą dla sieci kablowych? Czy warto inwestować w okablowanie i infrastrukturę przewodową? W dającej się przewidzieć przyszłości nie ma sensu stawiać takich pytań. Podstawą budowy nowoczesnej sieci nie tylko w korporacjach, ale także w mniejszych przedsiębiorstwach jest synergia LAN i WLAN. Owszem, nowe standardy bezprzewodowe bez wątpienia wpłyną na znaczny wzrost poziomu obsługi użytkowników. Jednak pełne wykorzystanie ich możliwości technicznych będzie nakładać również wyższe wymagania na część przewodową, która jest niezbędna. Kluczem jest więc zrównoważony rozwój obu części infrastruktury. A w tworzeniu takiego konwergentnego środowiska bez wątpienia pomaga świadomość zalet i wad obu rodzajów sieci.

Nadchodzi siódma generacja Wi-Fi Wi-Fi 7 to komercyjna, przyjęta oficjalnie przez stowarzyszenie Wi-Fi Alliance i łatwiejsza do zapamiętania nazwa standardu 802.11be (tak jak wygodniej było standard 802.11ax nazwać Wi-Fi 6, zaś 802.11ac – Wi-Fi 5). Podobnie jak wszystkie poprzednie standardy, Wi-Fi 7 będzie wstecznie kompatybilny. Ale – co oczywiste – żeby wykorzystać wszystkie jego przewagi potrzebny będzie nowy sprzęt po obu stronach łącza bezprzewodowego. A przewagi te wynikają przede wszystkim z dwukrotnie większej szerokości kanału Wi-Fi 6/E – do 320 MHz. Ograniczeniem jest to, że większa szerokość kanału jest dostępna tylko w paśmie 6 GHz, z maksymalnie trzema kanałami 320 MHz. Jednak Wi-Fi 7 będzie mógł łączyć części pasm 5 i 6 GHz, aby zapewnić większą przepustowość. Umożliwi to technika Multi-Link Operation (MLO) służąca do agregacji pasma Wi-Fi. Działając podobnie jak Link Aggregation (lub bonding) w sieciach przewodowych, MLO umożliwi łączenie pasm 5 i 6 GHz w jedną sieć/połączenie Wi-Fi. Co więcej, MLO będzie dostępna w dwóch trybach: load balancingu oraz failover.

Artykuł Synergia sieci LAN i Wi-Fi pochodzi z serwisu CRN.

Do ciągłych zmian w obszarze bezpieczeństwa dochodzą zewnętrzne okoliczności, które potrafią czasami dodatkowo skomplikować już wcześniej złożoną sytuację. Niewątpliwie takim wydarzeniem był wybuch pandemii Covid-19, w wyniku czego z dnia na dzień większość organizacji musiała zmienić swój sposób działania i przejść na pracę zdalną.

– Paradoksalnie ta sytuacja stała się katalizatorem, radykalnie przyspieszając postęp digitalizacji wielu polskich przedsiębiorstw, a zarazem zwiększając świadomość w zakresie bezpieczeństwa IT. Nastąpił skokowy wzrost zainteresowania rozwiązaniami kompleksowo chroniącymi infrastrukturę wykorzystywaną do pracy zdalnej – począwszy od szyfrowania komunikacji z wykorzystaniem połączeń VPN, poprzez systemy ochrony danych DLP, a skończywszy na zaawansowanych platformach AV/EDR, zabezpieczających urządzenia mobilne – mówi Maciej Twardy, dyrektor techniczny Bakotechu.

Chociaż dzięki wynikającym z pandemii zmianom klienci zaczęli dostrzegać wyraźniej konieczność zabezpieczania się, to pytani przez CRN Polska integratorzy specjalizujący się we wdrożeniach systemów bezpieczeństwa niezmiennie widzą największy problem po stronie mentalnej klientów. A konkretnie w ich podejściu do analizy ryzyka i niedoszacowywania go, a w efekcie zbyt niskich budżetach na cyberbezpieczeństwo.

A przecież wyzwań z obszaru bezpieczeństwa IT w polskich firmach nie brakuje. Specjaliści największe widzą w samych użytkownikach i urządzeniach, z których korzystają.

– Z jednej strony trzeba zabezpieczyć komputer, który jest głównym narzędziem pracy, aby nie był najsłabszym ogniwem w sieci. Z drugiej strony nie można zapominać o edukacji pracowników, ponieważ po dobrym rozeznaniu i przygotowaniu ukierunkowany atak będzie celował w konkretną osobę, aby kliknęła w link lub pobrała plik, który następnie zainicjuje rozprzestrzenienie się zagrożenia w firmowej sieci. Kolejnym zaniedbanym obszarem jest bezpieczeństwo aplikacji webowych, które nie zawsze są chronione tak, jak powinny – zwraca uwagę Maciej Leszczak, Systems Engineer w Exclusive Networks.

Jest antywirus, ale co poza tym?

Czymś, do czego najczęściej ograniczają się klienci i co od lat stanowi swoiste „must-have” w tworzeniu zabezpieczeń w organizacji jest antywirus. To rozwiązanie co prawda ewoluuje, staje się się coraz skuteczniejsze, ale pozostaje przede wszystkim narzędziem detekcji już znanych zagrożeń, a nie prewencji czy reakcji na atak.

– Problem w tym, że w XXI wieku obserwujemy ogromny wzrost zupełnie nowych rodzajów ataku. To już nie są dobrze znane wirusy, trojany czy botnety, tylko coraz bardziej zaawansowane techniki, które wymagają odpowiedzi ogólnie określanej mianem Advanced Threat Protection (ATP). Dlatego nie wystarczy antywirus, a także rozwiązania typu IDS/IPS – mówi Jakub Jagielak, lider technologiczny w obszarze cyberbezpieczeństwa w Atende.

Słowem, potrzeba narzędzi, które – wykorzystując uczenie maszynowe/sztuczną inteligencję oraz analizę behawioralną – będą w stanie określać, czy mamy do czynienia z cyberatakiem. Są one już powszechnie dostępne i można je wdrażać w organizacjach różnej wielkości.

– Przykładowo, sieć małych przychodni nie będzie potrzebować platformy SIEM, bo jest to za duże i zbyt skomplikowane rozwiązanie. Można tam natomiast postawić na narzędzie do wykrywania zagrożeń i reagowania na nie w punktach końcowych, czyli EDR, a w ślad za nim wdrożyć NDR, a więc rozwiązanie do analizy incydentów i reagowania na nie w sieci. Tego rodzaju systemy potrafią już skutecznie chronić przed zagrożeniami typu zero-day, czyli nieznanymi – twierdzi Jakub Jagielak.

Rozwiązanie EDR zabezpieczy stacje końcowe przed różnego typu atakami, stale będzie monitorować to, co dzieje się w systemie, i reagować na anomalie. Dzięki niemu uzyska się również ochronę przed złośliwymi plikami, które mogą być wgrane poprzez dowolne urządzenia podpięte do portu USB (jeśli firma nie zadba o to, by zablokować taką możliwość).

– W ochronie aplikacji webowych natomiast powinno sprawdzić się rozwiązanie Web Application Firewall, które pomoże chronić firmowe aplikacje, a co za tym idzie poufne dane klientów. Należy też pamiętać o podatnościach, które mogą pojawić się w wykorzystywanej aplikacji – tłumaczy Maciej Leszczak.

Dzięki analizie wspieranej przez uczenie maszynowe rozwiązania WAF mają możliwość budowania profilu ochrony. Firmom, które wymagają spełniania normy PCI-DSS, stosowanie WAF jest wprost rekomendowane.

Zdaniem specjalisty

Michał Porada, Business Development Manager Cisco Security, Ingram Micro  

Czasy, kiedy firewall sprzętowy był głównym elementem infrastruktury bezpieczeństwa już dawno minęły. Nie oznacza to, że należy z niego rezygnować, ale duże wyzwanie pojawia się już za firewallem, po stronie sieci lokalnej. To tam trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, czy rzeczywiście mamy do czynienia z siecią „zaufaną”? Czy ruch z hostów, którym mamy ufać, bo przecież są nasze – służbowe, zawsze zasługuje na miano bezpiecznego? Później sprawa staje się jeszcze bardziej skomplikowana, bo dochodzimy do kwestii związanych z segmentacją po stronie LAN, stworzeniem procedur dostępowych, ich odpowiednim wymuszeniem i monitoringiem. Zasada najmniejszego uprzywilejowania bardzo ładnie funkcjonuje w teorii. To, że jej założenie jest proste i w sumie można je streścić w zdaniu: „mamy dostęp tylko do niezbędnych elementów i zasobów”, wcale nie oznacza, że zawsze jest właściwie realizowana w firmowych sieciach.

  

Sebastian Zamora, Sales Manager Poland, Progress  

Pomimo dużej dynamiki zmian stałym elementem cyberbezpieczeństwa w organizacjach pozostaje triada, którą tworzą ludzie, procesy oraz produkty. Klientów dotyka problem niedoboru wysoko wykwalifikowanych kadr w segmencie security. W efekcie firmy konkurują o specjalistów, którzy byliby w stanie właściwie opisać procesy w organizacji, by następnie dobrać odpowiednie narzędzia. Współpraca między firmami a ośrodkami akademickimi w celu podniesienia jakości edukacji absolwentów to droga do uzupełniania braków w obsadzie działów security. Kluczowa jest również dostarczana wraz z narzędziami IT automatyzacja umożliwiająca sprawną i wiarygodną obróbkę nieskończonych ilości danych.

  

Artykuł Bezpieczeństwo IT: rośnie świadomość, ale nie budżety pochodzi z serwisu CRN.

W nie tak znowu odległych latach, gdy hasła były uważane za skuteczną ochronę, często podchodzono do nich w sposób – delikatnie mówiąc – niefrasobliwy. Nazwą użytkownika był zazwyczaj adres mailowy, hasło było krótkie, łatwe do zapamiętania i związane z czymś, co znamy (np. imieniem psa). Te czasy to już na szczęście przeszłość, bo nawet w tych firmach, które wciąż polegają wyłącznie na hasłach, widać jednak pewną zmianę w zachowaniu użytkowników i administratorów.

– W przedsiębiorstwach, w których istnieje jako taka świadomość w obszarze cyberbezpieczeństwa, ale też bardzo mocne ograniczenia budżetowe, stosuje się zarządzanie polityką haseł. Nadaje im się wymagania co do długości, rodzaju użytych znaków oraz wymusza cykliczne zmiany hasła, uwzględniając wcześniejszą historię zmian. Takie rozwiązanie co prawda nie jest najlepsze, ale dobrze, że w ogóle jest stosowane – mówi Jakub Jagielak, lider technologiczny w obszarze cyberbezpieczeństwa w Atende.

Na przestrzeni ostatnich lat zaszło wiele zmian w sposobach realizacji dostępu do wszelkiego rodzaju zasobów. Nowa normalność to dziś praca hybrydowa albo nawet całkowicie zdalna. W budowaniu cyberbezpieczeństwa stosowane od dawna podejście „zamku i fosy” (wokół firmowej sieci) przestaje być efektywne z perspektywy nie tylko ochrony, ale również wygody użytkownika. Za trendami muszą podążać sposoby i narzędzia uwierzytelniania. Dziś hasło to za mało, nawet naprawdę skomplikowane. Proces uwierzytelniania bazujący tylko na nim lub czymkolwiek innym, co człowiek zna, to proszenie się o kłopoty.

Kilka składników zamiast hasła  

W nowej rzeczywistości rośnie zainteresowanie rozwiązaniami MFA (Multi-Factor Authentication), czyli uwierzytelnienia wieloskładnikowego, najczęściej realizowanego w formie dwuskładnikowej (2FA). Przy odpowiedniej implementacji daje ono wyraźny wzrost bezpieczeństwa i ogranicza kradzieże tożsamości. Jeśli hasło wyciekło, to – dajmy na to – bez urządzenia mobilnego, które służy jako drugi wektor uwierzytelnienia, napastnikowi na niewiele się przyda.

– To, że fizycznie nie siedzimy już przy swoich służbowych biurkach, nie zmienia faktu, że potrzebujemy stałego i bezpiecznego dostępu do naszych narzędzi – mówi Michał Porada, Business Development Manager Cisco Security w Ingram Micro.– Z tego samego powodu firmy coraz chętniej migrują do chmury: dla prostego dostępu do zasobów czy współużytkowania dokumentów. Jak wtedy upewnić administratora systemu, że dostęp uzyskuje uprawniona osoba? W takim przypadku 2FA to podstawa.

Najbliższa przyszłość należy więc do dwuskładnikowego, czy nawet kilkuskładnikowego uwierzytelniania, w którym oprócz tradycyjnej metody (login plus hasło) stosuje się dodatkowe składniki potwierdzające, że osoba, która się właśnie loguje jest tą, za którą się podaje: token sprzętowy lub programowy, kod SMS albo wiadomość push.

– Jako dodatek do hasła, silną metodą podwójnego uwierzytelnienia jest klucz sprzętowy, z tego powodu, że generowanie drugiego składnika odbywa się poza systemem komputera. Token nie ma połączenia z internetem, więc hakerzy nie są w stanie go przejąć. Popularnym i dobrym rozwiązaniem są też aplikacje na smartfonie, ale tutaj nie można już wykluczyć kompromitacji urządzenia – mówi Jakub Jagielak.

Wymieniając inne sposoby weryfikacji tożsamości niż hasła, Michał Sanecki, architekt rozwiązań IT w NetFormers, zwraca uwagę na dane biometryczne. W tym sposobie uwierzytelniania wykorzystywane są unikalne cechy biologiczne osoby, aby zweryfikować jej tożsamość. System może analizować odciski palców, głos, siatkówkę, rysy twarzy itp. Dane biometryczne są bezpieczne, ponieważ są prawie niemożliwe do podrobienia lub powielenia. Metoda ta jest również przyjazna dla użytkownika – skany są szybkie, a sam sposób uwierzytelnienia całkiem wygodny. Nie trzeba pamiętać kodu ani nosić przy sobie urządzenia zewnętrznego. Jednak, aby ograniczyć ryzyko włamania, lepiej rozszerzyć podejście do zabezpieczeń.

– Hasło pozostaje ważnym czynnikiem, pod warunkiem, że nie jest używane samodzielnie. To samo dotyczy biometrii, która również ma swoje wady i w pewnych sytuacjach może okazać się zawodna. Dlatego wdrażamy rozwiązania, które łączą dwa lub więcej mechanizmów bezpieczeństwa dostępu do zasobów IT, w tym aplikacji i urządzeń. Zapewniają one bezpieczny dostęp do zasobów sieciowych, wykorzystujący właśnie wielopoziomową autentykację. Wspieranych w nich jest wiele metod uwierzytelniania, chociażby za pomocą aplikacji mobilnej, tokena, wiadomości SMS, czy czujników biometrycznych – mówi Michał Sanecki.

Artykuł Jak hasło staje się przeżytkiem pochodzi z serwisu CRN.

Piotr Szulborski został Cisco Products & Services Business Development Managerem w Tech Dacie. Jego główne obowiązki to pozyskiwanie i rozwój partnerów biznesowych w zakresie technologii Cisco, z naciskiem na ofertę skierowaną do MŚP, jak również ścisła współpraca z producentem w obszarze rozwoju linii produktowych Cisco.

Przełożonym nowego menedżera jest Grzegorz Górniak, Cisco Business Unit Manager w Tech Dacie.

Piotr Szulborski ma 6-letnie doświadczenie w sprzedaży w branży IT, wyniesione z pracy u partnera biznesowego Tech Daty.

6 lat w NetFormers, 7 lat w Plusie i Playu

Swoją przygodę z IT rozpoczął w 2015 r. u integratora, NetFormers. Jako asystent działu handlowego/menedżer zajmował się rozwojem sprzedaży i współpracy z klientami.

Przed przyjściem do branży IT, Piotr Szulborski przez 7 lat był związany ze sprzedażą w telekomunikacji. Pracował w sklepie firmowym sieci Plus (2008 – 2012) jako doradca klienta, a następnie w P4 w salonie firmowym Play (2012 – 2015), najpierw jako konsultant ds. sprzedaży, a później jako zastępca kierownika salonu.

Piotr Szulborski ukończył Wydział Geografii i Studiów Regionalnych na Uniwersytecie Warszawskim i szkolenia branżowe, ma m.in. certyfikaty Cisco.

„Kapitał ludzki to nasz największy kapitał”

Mariusz Ziółkowski, Country General Manager Tech Data Polska ocenia, że Piotr Szulborski zasili zespół Cisco dystrybutora „nową energię oraz umiejętnością obserwacji otoczenia rynkowego i wyciągania trafnych wniosków”.

Szef spółki liczy na wzmocnienie Tech Daty w obszarze rozwiązań Cisco oraz rozwój ekosystemu partnerów biznesowych. „Zawsze powtarzam: kapitał ludzki to nasz największy kapitał” – podkreśla dyrektor.

Artykuł Od integratora do zespołu Tech Daty pochodzi z serwisu CRN.