Jednak popyt na usługi chmurowe w poszczególnych częściach globu jest zróżnicowany, zaś Polska nie należy do grona prymusów. Jak wynika z danych Eurostatu, w 2020 r. z chmury obliczeniowej korzystało w Polsce 24 proc. przedsiębiorstw, podczas gdy średnia unijna wyniosła 36 proc. 

Pozycja Polski może być jednak swego rodzaju atutem, na co zwraca uwagę Aruba Cloud w raporcie „Wykorzystanie usług chmurowych w biznesie”. Autorzy opracowania twierdzą, że rynek nowych technologii w Polsce, Czechach oraz na Węgrzech jest jednym z najbardziej obiecujących pod względem rozwoju w całej Europie. Nie tylko ze względu na fakt, że kraje te wciąż mają pewien dystans do nadrobienia względem państw Europy Zachodniej, ale także specyfikę tych rynków.

Plusy powolnej cyfryzacji  

Jak wiadomo, w Polsce proces cyfrowej transformacji, w tym również migracja do chmury, rozpoczął się później niż w Europie Zachodniej. Dzięki temu nasze firmy mogą korzystać z doświadczeń Niemiec, Szwecji czy Danii. Wnikliwa obserwacja pozwala im uniknąć błędów i wybierać najbardziej wydajne modele budowania środowisk IT.

Chociaż w czasie pandemii polskie firmy częściej decydują się na chmurę publiczną niż przed jej wybuchem, to jest za wcześnie, aby mówić o masowej migracji. Zdaniem Marcina Zmaczyńskiego, Senior Marketing Executive CEE w Aruba Cloud, realne jest przekonanie ponad 50 proc. rodzimych przedsiębiorstw do korzystania z chmury, ale żeby osiągnąć ten cel trzeba przełamać kilka barier. Jedną z nich jest obawa o utratę danych – aż 41 proc. respondentów uczestniczących w badaniu Aruba Cloud wymienia ten czynnik jako najbardziej zniechęcający do migracji, zaś 23 proc. wskazuje na koszty związane z tym procesem.

Z kolei w raporcie EY Polska „Transformacja cyfrowa firm 2020” aż 29 proc. badanych przyznaje wprost, że nie ufa usługom chmurowym, 24 proc. obawia się wysokich wydatków, a 14 proc. twierdzi, że na rynku brakuje ofert dostosowanych do ich indywidualnych potrzeb. Co zatem zrobić, aby zmienić podejście właścicieli małych i średnich biznesów?

– Przed wdrożeniem usługi warto ją poznać, dać sobie czas na oswojenie się z nią – doradza Leszek Szczęch, dyrektor ds. rozwoju w Colt Technology Services. – Tak naprawdę jest to także zadanie dostawcy, aby zapewnić odpowiednią obsługę klientom. Nie jest powiedziane, że z dnia na dzień trzeba przenosić całe zasoby firmy do chmury. Można zacząć od mniejszej części, a potem kontynuować transformację.

Oprócz dostawców, istotną rolę w edukacji klientów odgrywają integratorzy, którzy mają niepośledni wpływ na decyzje podejmowane przez małych i średnich przedsiębiorców. Ci bowiem coraz częściej mają trudności ze znalezieniem specjalistów IT i korzystają ze wsparcia lokalnych firm zajmujących się dostawą oraz instalacją sprzętu, a także bardzo często doradztwem i serwisem. Integratorom nie zawsze opłaca się sprzedawać usługi chmurowe i starają się zniechęcić swoich klientów do tego modelu. Czasami bardziej opłacalnym rozwiązaniem jest bowiem zakup urządzeń.

– Publiczna chmura nie jest usługą dla wszystkich – zauważa Tomasz Magda, CEO w Produkcja Chmur. – Nie powinno się też na nią patrzeć poprzez pryzmat oszczędności, lecz możliwości szybkiego skorzystania z wielu zaawansowanych i praktycznie gotowych od ręki rozwiązań z takich obszarów jak sztuczna inteligencja czy analiza wielkich zbiorów danych.

SaaS niekoniecznie dla resellerów

Od kilku lat najpopularniejszą usługą oferowaną przez dostawców chmury publicznej pozostaje SaaS i w najbliższym czasie raczej się to nie zmieni. Gartner prognozuje, że na koniec bieżącego roku globalne przychody ze sprzedaży SaaS wyniosą 122 mld dol., co oznacza 19 proc. wzrost w ujęciu rocznym. W tym samym okresie w segmencie IaaS spodziewane są wpływy w wysokości 82 mld dol., a w przypadku PaaS 59 mld dol. SaaS jest wyjątkowo lukratywnym obszarem dla dostawców usług chmurowych. Model ten cieszy się również dość dużym zainteresowaniem wśród MŚP ze względu na możliwość dostępu do innowacyjnych narzędzi bez ponoszenia wydatków inwestycyjnych, automatyzację procesów, usprawnienie operacji czy ograniczenie do minimum błędów ludzkich.

Jednak rozwój SaaS niewiele wnosi do biznesów prowadzonych przez integratorów oraz resellerów. Oprócz tego, że marże ze sprzedaży tego typu usług nie są zbyt wysokie, istnieją pewne obawy, że w nieodległej przyszłości partnerzy mogą stać się zbędnym ogniwem w łańcuchu sprzedaży SaaS. Trudno też znaleźć obszary, w których integratorzy mogliby wnieść wartość dodaną do oferty dostawców. Poważnym ograniczeniem jest brak możliwości dokonywania znaczących zmian w funkcjonalności oprogramowania, a nawet jeśli takowe się pojawią, wymagają specyficznych i często trudno dostępnych kompetencji.

Pewien wyjątek stanowi sprzedaż rozwiązań do ochrony danych zgromadzonych i przetwarzanych w ramach usługi SaaS. Usługodawcy nie biorą na siebie odpowiedzialności za omyłkowe lub celowe usunięcie plików przez użytkownika bądź ich zaszyfrowanie za pomocą oprogramowania ransomware. W związku z tym klienci powinni wykazywać zainteresowanie systemami do backupu pochodzącymi od zewnętrznych dostawców.

– Oprogramowanie w modelu usługowym pojawiło się dość szybko w ofercie resellerów – mówi Arkadiusz Sikora, Country Manager VMware’a w Polsce. – Mogłoby się wydawać, że w związku z tym dysponują oni największym doświadczeniem w sprzedaży SaaS i jest to dla nich optymalny obszar. W praktyce jednak wygląda to nieco inaczej. Ostatni rok zmienił reguły gry i wzrosła popularność takich usług jak DRaaS czy Workspace as a Service. Tutaj widzę duże pole do popisu dla integratorów.

Ciekawe perspektywy rysują się też przed usługami IaaS. Gartner prognozuje, że w bieżącym roku przychody uzyskane z ich sprzedaży będą wyższe o 39 proc. w porównaniu z 2020 r. Eksperci przyznają, że model IaaS idealnie wpisuje się w potrzeby małych i średnich przedsiębiorstw, ponieważ niweluje bariery istotne z punktu widzenia tej grupy użytkowników. Nie jest bowiem łatwo znaleźć wśród nich chętnych na zakup serwerów czy macierzy dyskowych z najwyższej półki cenowej. Natomiast rośnie liczba MŚP zainteresowanych wypróbowaniem rozwiązań klasy korporacyjnej w cenie miesięcznego abonamentu.

– IaaS wydaje się być najkorzystniejszą usługą z punktu widzenia integratorów, bowiem daje możliwość relatywnie łatwego i taniego stworzenia wartości dodanej oraz zwiększenia zakresu usług u klienta – mówi Adam Tomczak, SMB Sales Lead w HPE. – Zapewnia też optymalizację kosztów zarówno dla usługobiorcy, jak też integratora. Podobnymi atutami charakteryzuje się PaaS, aczkolwiek wymaga od integratora szerokich kwalifikacji.

Zdaniem producenta

Arkadiusz Sikora, Country Manager, VMware  

Chmura demokratyzuje dostęp do wysokiej klasy zasobów IT. Jak to często bywa, w początkowej fazie tym modelem przetwarzania danych najbardziej zainteresowani byli klienci korporacyjni. Ze względu na swoją pozycję, zazwyczaj to właśnie oni mogą pozwolić sobie na wykorzystanie „nowinek technologicznych”. Ten etap mamy już za sobą i dziś po rozwiązania chmurowe coraz chętniej sięgają również MŚP, ale ich udział w strukturze klientów jeszcze długo nie będzie tak duży jak w krajach skandynawskich.

  

Tomasz Stachlewski, CEE Senior Solutions Architecture Manager, AWS  

Rozwiązania chmurowe, bez względu na to czy mówimy o IaaS, PaaS czy SaaS, rozszerzają portfolio usług, które partnerzy oferują klientom końcowym. Jeszcze do niedawna firmy, które poszukiwały konkretnego rozwiązania spełniającego ich wymagania biznesowe, były skazane na skomplikowane procesy zakupowe, obejmujące zarówno infrastrukturę, jak i obszar aplikacyjny. Chmura i wiele wspomagających rozwiązań, wdrażanych na różnych płaszczyznach, ułatwia zaspokojenie wymagań klientów, zaś oferty partnerów budujących swoje portfolio na mechanizmach chmurowych stają się bardziej przejrzyste, konkurencyjne i tym samym lepsze.

  

Dyskusje o bezpieczeństwie

Od dłuższego czasu przez media branżowe przewija się fala dyskusji na temat wyższości chmury publicznej nad hybrydową lub odwrotnie. Wydaje się, że więcej argumentów mają po swojej stronie zwolennicy rozwiązań mieszanych. Jak z wynika badania EY Polska, zaledwie 4 proc. polskich firm zamierza przenieść do chmury publicznej całość swoich zasobów.

– Dług technologiczny, czas, ryzyko, a przede wszystkim rachunek ekonomiczny przemawiają na korzyść chmury hybrydowej – mówi Adam Tomczak. – Migracja postępuje punktowo, z wyjątkiem firm uzależniających swoją działalność od początku od usług chmurowych. Należy pamiętać, że MŚP są mocno związane z resellerami. Ci ostatni pełnią rolę działów IT dla swoich klientów i zajmują się optymalizacją rozwiązań.

Zaufanie do chmury publicznej spadło po wybuchu afery SolarWinds. Cyberatak dekady wywołał ostry spór pomiędzy koncernami z branży IT na temat bezpiecznego przechowywania danych. Microsoft już od kilku lat konsekwentnie zachęca klientów do korzystania z chmury publicznej. Co więcej, na firmowym blogu przekonuje, że tego typu usługi gwarantują przedsiębiorstwom najbardziej niezawodną ochronę, zaś podejście hybrydowe wprowadza niepotrzebne zamieszanie i otwiera przed hakerami dodatkową furtkę.

Zupełnie inaczej widzą to przedstawiciele Della, HPE czy IBM-u, którzy nie wierzą, że klienci zaczną przenosić wszystkie dane do chmury publicznej, ponieważ ma to być niepraktyczna i często nieopłacalna opcja. Natomiast punkt widzenia Microsoftu, co nie jest zaskoczeniem, podziela Amazon.

– Chmura publiczna jest miejscem, w którym występuje największa gama rozwiązań, dlatego też ostatecznie są one wybierane przez największe grono integratorów oraz klientów – twierdzi Tomasz Stachlewski, CEE Senior Solutions Architecture Manager w AWS. – Można to porównać ze sposobem poruszania się. Systemy pracujące w środowisku lokalnym pozwalają nam iść do przodu, hybrydy to trucht, natomiast dopiero usługi chmury publicznej pozwalają nam biec.

Poznać chmurę

Specjaliści IT i integratorzy wolą korzystać ze sprawdzonych systemów niż rozwiązań nieznanych, których twórcy dopiero przecierają szlaki na rynku. W przypadku usług chmurowych przełamanie barier sprzedażowych jest wyjątkowo trudne. Model „płać i używaj” nie tylko wymusza na integratorach całkowitą zmianę podejścia do realizacji projektów, ale także formy rozliczeń z klientami. Trudno się dziwić, że większość integratorów stawia na tradycyjne formy sprzedaży, a tylko bardziej odważni oferują rozwiązania hybrydowe.

Ci drudzy mogą jednak liczyć na pomoc zarówno ze strony producentów, jak i usługodawców. Przykładowo, VMware stwarza możliwość budowy chmury prywatnej lub hybrydowej na bazie autorskich rozwiązań, które są doskonale znane partnerom, oraz z wykorzystaniem sprzętu klienta pracującego w lokalnym centrum danych. Z kolei HPE dostarcza własną infrastrukturę w formie usługi, łącząc w ten sposób zalety środowiska chmurowego i lokalnego.

O względy resellerów zabiegają też dostawcy usług chmurowych. Kuszą ich programami motywacyjnymi i zachęcają do zdobywania wiedzy w zakresie doradztwa czy tworzenia aplikacji.

– Budowanie kwalifikacji i wyścig po certyfikaty inżynierskie hiperskalerów już się rozpoczął. Powiększa się też liczba usługodawców specjalizujących się w konsultingu i szkoleniach z zakresu chmury. Oczywiście głównym beneficjentem takiego stanu rzeczy będą dostawcy usług chmurowych – podsumowuje Tomasz Magda.

Zdaniem integratora

Artykuł Sektor MŚP stawia na chmurę hybrydową pochodzi z serwisu CRN.

Zdaniem Stefanie Naujoks, Research Directora w IDC Manufacturing Insights, najlepiej w „nowej normalności” odnaleźli się producenci, którzy potrafili przystosować się do zmian i wykorzystać nadarzające się okazje. Jej zdaniem obie umiejętności mają w obecnych czasach zdecydowanie większe znaczenie niż położenie geograficzne określonej firmy czy jej wielkość. Tymczasem płynna adaptacja do zmieniającego się środowiska nie byłaby możliwa bez wykorzystania nowoczesnych narzędzi informatycznych.

Według danych pochodzących z globalnego badania IDC przeprowadzonego wśród przedstawicieli branży przemysłowych, aż 49 proc. respondentów zamierza inwestować w technologie nawet w czasie pandemii. Natomiast 40 proc. ankietowanych przedsiębiorców przyznaje, że w minionych miesiącach przyspieszyło swój proces transformacji cyfrowej. W tym celu producenci coraz częściej stosują zaawansowaną analizę danych, a także wykorzystują mechanizmy sztucznej inteligencji czy Internetu rzeczy.

Jednym z najbardziej spektakularnych przykładów jest Fabryka 56 otwarta przez Mercedesa we wrześniu ubiegłego roku. Po jej halach porusza się 400 robotów AGV (Automated Guided Vehicles), zaś w produkcji pomaga cyfrowy ekosystem połączony siecią 5G. Obecnie jest to jeden z nielicznych zakładów produkcyjnych, w których znajduje zastosowanie praktycznie całe spektrum nowych technologii: 5G, sztuczna inteligencja, Internet rzeczy, wirtualna rzeczywistość (VR) oraz rzeczywistość rozszerzona (AR). Na uwagę zasługuje też VW Industrial Cloud– platforma chmurowa Volkswagena, stworzona we współpracy z Amazon Web Services w oparciu o takie usługi, jak: AWS IoT, AWS IoT Greengrass, AWS IoT Core, AWS IoT Analytics oraz AWS IoT SiteWise.

W ramach VW Industrial Cloud przetwarzane są dane produkcyjne pochodzące ze wszystkich 120 fabryk tego producenta. Volkswagen, opierając się na otrzymanych wynikach, optymalizuje procesy montażowe i logistyczne pod kątem zwiększenia ich wydajności. Pandemia i związane z nią zawirowania stanowią ważną lekcję dla branży przemysłowej. Przedsiębiorstwa, które wyciągną z niej odpowiednie wnioski, mają szanse zyskać przewagę konkurencyjną.

– Zwycięzcami po pandemii zostaną producenci umiejący budować nie tylko elastyczne i odporne łańcuchy dostaw, ale także wprowadzać innowacje w zakresie produktów i usług, bazując na dużych zbiorach danych. Równie ważne jest umiejętne wdrażanie procesu automatyzacji,począwszy od działów administracji, aż po wózki transportowe w magazynie – podkreśla Stefanie Naujoks.

Rewolucja po polsku

Czwarta rewolucja przemysłowa zapukała też do Polski. Jak wskazuje najnowszy raport Deloitte pt. „Przemysł 4.0 w Polsce – rewolucja czy ewolucja?”, już 86 proc. badanych menedżerów wyższego szczebla z branży produkcyjnej twierdzi, że wdrażanie nowych technologii ma kluczowe znaczenie dla rynkowej przewagi ich organizacji. Jednak obok dość optymistycznych dla branży IT deklaracji, pojawiają się też niepokojące sygnały. Aż 61 proc. respondentów uważa, że ich przedsiębiorstwa, żeby odnieść sukces w cyfryzacji, muszą najpierw dokonać olbrzymich zmian w zakresie składu oraz umiejętności pracowników.

Problemy związane z wdrażaniem cyfrowych rozwiązań w firmach produkcyjnych dostrzegają integratorzy. Maciej Wójcicki, IT Solutions Architect w ITBoom, podaje przykład rozwiązań stosowanych na naszym rynku w bankowości elektronicznej, w tym wykorzystanie chatbotów czy wsparcie dla pracy zdalnej, które stanowią niedościgniony wzór dla wielu rozwiniętych państw na świecie. Jednocześnie zwraca uwagę, że niestety tego samego nie można powiedzieć o branży przemysłowej, gdzie polskie firmy mają sporo do nadrobienia pod kątem automatyzacji i wdrożenia zaawansowanych systemów wparcia dla procesów produkcyjnych.

Z kolei Wojciech Muras, CEO Netology, dzieli firmy produkcyjne na dwie kategorie. Do pierwszej należą firmy, których produkcja wiąże się z zapobieganiem lub zwalczaniem pandemii, zaś do drugiej pozostałe. O ile ci pierwsi są pod względem ekonomicznym przygotowani do zmian, o tyle drudzy nie mają środków potrzebnych do przeprowadzenia transformacji. Natomiast obopólnym problemem jest brak odpowiednich zasobów w zakresie kompetencji. Zdaniem Wojciecha Murasa firmy patrzą na czwartą rewolucję przemysłową wyłącznie poprzez pryzmat robotyzacji parku maszynowego oraz informatyzacji procesów produkcyjnych.

Warto zauważyć, że według Eurostatu przeciętny Polak pracuje z efektywnością 54,1 proc. w porównaniu z pracownikiem niemieckim. Pewne pocieszenie może stanowić fakt, że ten dystans powoli się skraca – w 2005 r. wskaźnik ten wynosił zaledwie 39 proc, a w 2018 roku 50,5 proc. Z powyższych danych wynika, że zakłady w Polsce coraz częściej stosują nowoczesne technologie, a jednocześnie mają do wykorzystania znaczące rezerwy.

– Lockdown przyczynił się do wstrzymania lub ograniczenia pracy wielu ludzi, co w efekcie spowodowało zwiększenie automatyzacji produkcji. Dalszy rozwój przemysłu 4.0 zależy w dużym stopniu od doświadczenia kadry. W Polsce dynamika wzrostu może przebiegać stopniowo, ponieważ wielu pracowników dopiero poznaje i uczy się obsługi nowych rozwiązań – tłumaczy Michał Kierul, prezes SoftBlue.

Zdaniem integratora

Wojciech Muras, CEO, Netology  

Firmy produkcyjne w Polsce powoli zaczynają zauważać konieczność wdrażania nowych technologii, jednak mają ograniczone zaufanie do ich dostawców. Niestety, bywa że brakuje w tych firmach kompetencji i wiedzy o technologiach, które mogą pomóc firmom w podniesieniu ich konkurencyjności, wskutek czego nowości są postrzegane w kategorii kosztów, a nie szans na zwiększenie przychodów. Jednakże zaniechania w podejmowaniu działań będą prowadziły do spadku konkurencyjności sektora w starciu z globalnymi producentami, którzy traktują dane jako immanentny element swojego modelu biznesowego.

  

Maciej Wójcicki, IT Solutions Architect, ITBoom  

Wszelkiego rodzaju automatyzacja ma obecnie na celu nie tyle zastąpienie pracownika, co najczęściej jego wsparcie i udoskonalenie dotychczasowej pracy. Automatyzacja i sztuczna inteligencja już dawno wyszły poza ramy IT i są coraz częściej spotykane w przedsiębiorstwach, fabrykach czy zakładach produkcyjnych. Najprostszym przykładem jest wykorzystanie zaawansowanych systemów oprogramowania w branży motoryzacyjnej, automatyzacja produkcji w fabrykach podzespołów i aut, ale także chociażby systemy zarządzania ryzykiem w firmach. Trzeba jednak pamiętać, że nawet najinteligentniejsza maszyna nie jest wstanie w 100 proc. zastąpić człowieka, może go jedynie wspomóc.

  

Zagrożone sieci OT

Czwarta rewolucja przemysłowa, oprócz automatyzacji procesów produkcyjnych, niesie ze sobą poważne zagrożenia w postaci cyberataków wymierzonych w sieci OT (Operational Technology). Ich architektura oraz używane protokoły różnią się od tradycyjnej infrastruktury IT wdrażanej w bankach, firmach usługowych czy placówkach samorządowych. Nie lada wyzwaniem staje się również obsługa Internetu rzeczy. Cisco szacuje, że do końca 2023 r. na całym świecie będzie działać 29 miliardów urządzeń podłączonych do sieci. Ponad połowa z nich ma należeć do grupy IoT. Ten lawinowy wzrost zwiększa powierzchnię ataku, stwarzając nowe i nieprzewidziane wyzwania dla osób, które są odpowiedzialne za ochronę infrastruktury.

– Zabezpieczenie samych urządzeń końcowych nie wystarczy. Tym bardziej, że w przypadku przedmiotów IoT jest to niemożliwe ze względu na brak wystarczającej mocy obliczeniowej. Dlatego też cyberbezpieczeństwo powinno być wbudowane w infrastrukturę sieciową organizacji, a nie być tylko jednym z dodatków. Wbudowane mechanizmy bezpieczeństwa wykorzystujące automatyzację, uczenie maszynowe i sztuczną inteligencję, pozwolą skutecznie blokować każde nowe zagrożenie – mówi Przemysław Kania, dyrektor generalny Cisco w Polsce.

Specjaliści Cisco wychodzą z założenia, że aby mówić o bezpiecznym Przemyśle 4.0 konieczne jest podejście Zero Trust, umożliwiające wprowadzenie jednolitych polityk bezpieczeństwa, obejmujących zarówno sieci IT, jak też IoT//OT. Administratorzy zyskują w ten sposób narzędzia umożliwiające tworzenie spójnych zasad dla urządzeń IoT.

Innym poważnym problem, z którym będą musiały zmierzyć się działy IT, jest występowanie luk w zabezpieczeniach przemysłowych systemów sterowania (ICS). Skalę tego problemu oddaje raport „ICS Risk & Vulnerability” opracowany przez Claroty. Jego autorzy zwracają uwagę na fakt, że 70 proc. wykrytych podatności umożliwia hakerom przeprowadzenie zdalnego ataku. Co gorsza, analitycy Claroty zakwalifikowali aż 75 proc. luk do kategorii „wysokie” lub „krytyczne”.

Rewolucja bez pośpiechu

Wraz z cyfryzacją przemysłu zaczyna pojawiać się wiele pytań, a jednym z kluczowych jest rola, jaką ma w zautomatyzowanych zakładach spełniać człowiek. Wielu osobom cyfryzacja i automatyzacja fabryk kojarzy się, automatycznie (nomen omen), z redukcją zatrudnienia. Zwłaszcza że przy okazji rozmów o Przemyśle 4.0 coraz częściej słyszy się o koncepcji „lean manufacturing”, czyli produkcji możliwie najoszczędniej gospodarującej zasobami. Zastosowanie tej filozofii w praktyce pozwala osiągnąć krótszy czas realizacji produkcji, lepszą jakość oraz redukcję kosztów w porównaniu z tradycyjnym podejściem, gdzie często nie wykorzystuje się nawet połowy potencjału maszyn, a ludzie są oddelegowani do zadań, które marnotrawią ich czas pracy. Czy zatem „lean manufacturing” oznacza masowe zwolnienia w zakładach produkcyjnych? Otóż niekoniecznie. Tomasz Haiduk, CEO Instytut Industry 4.0, ostrzega, że nadmierne odchudzanie zasobów ludzkich, może doprowadzić do tego, że firma nie będzie mogła reagować na zachodzące zmiany.

– Każda transformacja wiąże się z ludźmi. Robot nie wymyśli nowego procesu technologicznego i ciągu wydarzeń. Jeśli przedsiębiorstwo chce zrobić krok do przodu, musi mieć odpowiednich pracowników. Są oni ważniejsi niż zasoby finansowe, bo te ostatnie można pożyczyć, co w przypadku ludzi jest raczej nierealne – dodaje Tomasz Haiduk.

W ostatnim czasie na popularności zyskują koboty, czyli udoskonalone roboty przemysłowe, zaprogramowane w taki sposób, aby sprawnie poruszać się w otoczeniu ludzi i wyręczać ich w wykonywaniu uciążliwych czynności. Na tego typu rozwiązanie zdecydował się polski zakład Unilever, gdzie inteligentne maszyny wspomagają pracowników podczas pakowania i paletyzacji herbaty.

– Wprowadzenie tych robotów wyeliminowało przestoje na liniach, spowodowane tym, że pracownicy nie zawsze mogli nadążyć za tempem pracy. Poza tym nie musimy wyłączać maszyn z powodu braków kadrowych. Od czasu, kiedy wprowadziliśmy koboty, nie zwolniliśmy żadnego pracownika – mówi Dariusz Ratajczak, Automation Senior Specialist w Unileverze.

Wątpliwości może budzić tempo wdrażanych innowacji. Menedżerowie nierzadko chwalą się, że dzięki pandemii udało im się przeprowadzić proces cyfryzacji w ekspresowym tempie. Czy jednak nadmierny pośpiech nie odbije się im w przyszłości czkawką? Dmitrij Żatuchin, prezes DO OK, porównuje zastosowanie IoT w branży przemysłowej do uruchomienia pierwszych linii produkcyjnych w XX wieku.

– Nie możemy wprowadzić tak diametralnej zmiany w ciągu jednego dnia. To odpowiednio zaplanowany proces dostosowany do charakterystyki całego przedsiębiorstwa. Powinien być sukcesywnie wdrażany, a żeby to zrobić, trzeba współpracować z odpowiednim partnerem. W tym wszystkim potrzebna jest też edukacja i szkolenie, na które wiele firm z różnych sektorów zaczyna się otwierać – mówi Dmitrij Żatuchin.

Choć czwarta rewolucja przemysłowa nie powinna ciągnąć się w nieskończoność, to jednak narzucanie zbyt szybkiego tempa może być poważnym błędem, który doprowadzi do cyfryzacji bałaganu.

Zdaniem producenta  

Robert Dąbrowski, szef zespołu inżynierów, Fortinet  

Ochrona sieci OT jest przez większość firm rozumiana jako zestaw procedur i funkcji, które mają podnieść bezpieczeństwo bez narażania zakładu na utratę ciągłości działania. Specyfika obszarów OT dotyczy między innymi wykorzystywanych protokołów oraz warunków pracy. Dostawcy rozwiązań bezpieczeństwa adaptują dotychczasowe rozwiązania i tworzą nowe właśnie uwzględniając dwa wymienione kryteria. Niekiedy wystarczy nauczyć „cywilne” urządzenie rozpoznawania funkcji, akcji oraz parametrów wykorzystywanych w systemach SCADA, innym razem najważniejsza jest „utwardzona” forma fizyczna zdolna do pracy w konkretnych warunkach środowiskowych.

  

Michał Grzegorzewski, Head of Solution Architects and Services Delivery, Fujitsu  

Wśród technologii, na które decydują się przedsiębiorstwa sektora produkcyjnego, najczęściej dostrzegamy robotyzację, sztuczną inteligencję, uczenie maszynowe, a także wszelkie urządzenia i rozwiązania uelastyczniające miejsce pracy, w tym urządzenia mobilne: tablety, smartfony i laptopy. Pokrywa się to z wnioskami, które płyną z raportu „Przemysł 4.0 w Polsce – rewolucja czy ewolucja?”, gdzie jako globalny standard ponad 50 proc. badanych określiło autonomiczne lub samosterujące pojazdy wykorzystywane na terenie zakładów, a 23 proc. wskazało na urządzenia mobilne, w które są wyposażeni pracownicy. Z kolei 27 proc. osób biorących udział w badaniu twierdzi, że automatyzacja procesów w oparciu o roboty i uczenie maszynowe jest u nich na etapie stopniowego wprowadzania do organizacji.

  

Michał Kierul, prezes, SoftBlue  

Niełatwa historia Polski wywarła bardzo duży wpływ na tempo rozwoju technologii w kraju. Skutki wydarzeń z przeszłości w wielu miejscach pracy widoczne są do dziś. Przedsiębiorstwa dzielą się na te, które śledzą i podążają za trendami oraz mniejsze zakłady, które wykonują rutynowe, powtarzalne czynności ręcznie. Bierna postawa wobec nowych technologii powoduje, że proces automatyzacji oraz cyfryzacji w takich przedsiębiorstwach produkcyjnych jest niemożliwy lub bardzo ograniczony. Warto wziąć pod uwagę, że przemysł w Polsce nie jest tak zaawansowany, jak w pozostałych krajach Europy Zachodniej. Cały czas jesteśmy na etapie wyjścia z trzeciej rewolucji przemysłowej i małymi krokami wdrażamy Internet rzeczy.

  

Sebastian Wąsik, Country Manager, baramundi software  

Jednym z największych wyzwań z zakresu ochrony sieci OT, jakie stoją przed firmami produkcyjnymi, jest brak pełnej wiedzy na temat stanu inteligentnych urządzeń implementowanych w ramach strategii cyfryzacji. Coraz więcej przedsiębiorstw decyduje się na zastosowanie rozwiązań przemysłowego Internetu rzeczy, integrując maszyny oraz systemy z infrastrukturą informatyczną. O ile sama cyfryzacja przemysłu jest oczywiście zjawiskiem korzystnym i pożądanym, o tyle nie zawsze idzie ona w parze ze strategią bezpieczeństwa firmy. Każde urządzenie podłączone do sieci może stanowić potencjalną furtkę dla cyberprzestępców, pozwalającą na przedostanie się do wewnętrznych zasobów firmy. Dlatego inteligentne urządzenia stosowane w przemyśle powinny być objęte tą samą strategią bezpieczeństwa co komputery czy telefony.

  

W artykule wykorzystano wypowiedzi z konferencji IDC Directions 2021.

Artykuł Ramię w ramię z kobotami pochodzi z serwisu CRN.