Swojej szansy na szybko rosnącym rynku szukają, co nie powinno dziwić, również nowi gracze. Gather, Sage Learning czy Mmhmm starają się łączyć w swoich produktach elementy wideokonferencji z wirtualną rozrywką. Użytkownicy mogą tworzyć na potrzeby spotkań online wyposażenie mieszkań czy biur, czy też wprowadzać elementy humorystyczne w postaci ulubionych motywów gier itp. Tego typu działania mają na celu wyeliminowanie zjawiska „Zoom fatigue”, czyli zmęczenia Zoomem. Niewykluczone, że podobne nowinki wkrótce pojawią się również w takich produktach jak Zoom, Microsoft Teams czy Google Meet.

Oderwać się od hardware’u

Oprogramowanie pomaga przystosować się do nowych warunków życia, co pokazują przytoczone wcześniej przykłady platform do komunikacji wideo. Nie mniej interesujący jest przypadek aplikacji zaliczanych do kategorii fitness i zdrowie. Według firmy badawczej MoEngage liczba pobrań tych programów w pierwszym półroczu 2020 r. wzrosła na całym świecie o 46 proc. w porównaniu z analogicznym okresem ubiegłego roku. Analitycy szacują, że na świecie istnieje około 300 milionów aplikacji, a za cztery lata ma ich być niemal 800 milionów. Tak nagły wzrost jest możliwy dzięki nowym możliwościom tworzenia software’u. Przez długie lata programiści wykorzystywali model analityczny, aczkolwiek od niedawna istnieje alternatywa w postaci tworzenia aplikacji jako mikrousług. Takie podejście umożliwia skrócenie całego procesu programowania oraz szybkie dodawanie nowych funkcji. Marc Andreessen, znany inwestor z Doliny Krzemowej, już dekadę temu zapowiedział nadejście ery aplikacji. I tak też się dzieje. Jak wynika z badań VMware’a aż 88 proc. menedżerów uważa, że aplikacje mają wpływ na pozytywne relacje klienta z firmą, zaś 80 proc. specjalistów IT przyznaje, że udoskonalenie portfela aplikacji poprawia jakość obsługi klienta, co może przełożyć się na wzrost przychodów. Z drugiej strony, tylko niewiele ponad połowa respondentów zrobiła w ciągu ostatniego roku cokolwiek, aby poprawić funkcjonowanie wykorzystywanych aplikacji.

– Chcemy uporządkować zarządzanie oprogramowaniem. Dotyczy to i tradycyjnego software’u, i nowoczesnych aplikacji tworzonych w oparciu o kontenery. Dążymy do dostarczania klientom platform, które ułatwiają to zadanie, na przykład poprzez automatyzację procesu zarządzania. Dodatkowym atutem takich rozwiązań jest ujednolicenie modelu bezpieczeństwa dla wszystkich programów, w tym również oferowanych w modelu SaaS – tłumaczy Arkadiusz Sikora, Country Manager VMware’a.

Choć w ciągu ostatniego roku bardzo dużo mówiło się o wręcz zbawiennej roli oprogramowania w czasie pandemii, wiele bardzo ciekawych rzeczy działo się w świecie hardware’u. W 2020 r. dwa najbardziej spektakularne przejęcia na rynku IT dotyczyły rozwiązań sprzętowych – Nvidia wydała na zakup ARM-a 40 mld dol., AMD zaś zapłaciło 35 mld dol. za Xilinxa. Co więcej, pod koniec roku Bloomberg poinformował o pracach Microsoftu nad własnym procesorem, a warto pamiętać, że z kolei Amazon dwa lata temu zaprezentował autorski układ, opracowany z myślą o platformach chmurowych. Jak widać sprzęt może być języczkiem u wagi. Zresztą producenci hardware’u ze spokojem patrzą na rozwój wypadków i nie obawiają się dominacji oprogramowania.

– Software nie działa bez sprzętu i nie obawiam się braku zapotrzebowania, tym bardziej, że zmienia się sposób sprzedaży. Wszyscy zmierzamy w kierunku as-a-service, a doświadczenia na naszym rynku lokalnym potwierdzają, że klienci będą mieli swoje aplikacje w chmurze prywatnej i w chmurach publicznych, a czasami pozostaną przy starych, tradycyjnych rozwiązaniach – mówi Michał Zajączkowski, dyrektor zarządzający HPE.

W podobnym tonie wypowiada się Przemysław Biel, Senior Key Account Manager Poland w Synology. Jego zdaniem dużo zależy od tego, w jaki sposób producent sprzętu powiąże hardware z oprogramowaniem. Na rynku można znaleźć co najmniej kilka przykładów, gdzie świetna integracja sprzętu i oprogramowania wpływa na decyzje zakupowe klientów i zwiększa wartość marki.

Komputery na fali

O tym, jak potrzebny jest sprzęt można było przekonać się w czasie największych lockdownów, kiedy kamery internetowe i komputery wręcz znikały z półek sklepowych. Canalys poinformował, że w trzecim kwartale 2020 r. na globalnym rynku sprzedano 79,2 mln urządzeń, czyli 12,7 proc. więcej niż rok wcześniej i był to najwyższy wzrost od dekady. W tym roku jednak prawdopodobnie nie padną kolejne rekordy: przykładowo analitycy IDC przewidują 3 proc. wzrost sprzedaży notebooków. Ale to nie oznacza, że z rynku wiać będzie nudą. Szczególnie ciekawie zapowiada się rywalizacja pomiędzy dostawcami procesorów. W listopadzie do rywalizacji włączył się dość nieoczekiwanie Apple, wypuszczając nowe modele MacBooka Air oraz MacBooka Pro z własnymi procesorami M1. Przy czym wiele wskazuje na to, że rozwód z Intelem może wyjść koncernowi Tima Cooka na dobre. Nowe maszyny zyskały bardzo wysokie oceny od ekspertów, chwalących je nie tylko za wydajność, ale również cichą pracę i bardzo długi czas pracy na jednym ładowaniu.

Niewykluczone, że wkrótce znajdą się naśladowcy. Tak czy inaczej Acer, Lenovo i Microsoft wprowadzili do sprzedaży laptopy pracujące pod kontrolą Windowsa lub Chrome OS z procesorami firmy Qualcomm. Niewykluczone, że przejście od chipów bazujących na architekturze x86 Intela do układów o niższej mocy wykorzystujących technologię ARM, stanie się w nieodległej przyszłości stałym trendem.

– Ten proces nabierze tempa, bowiem każdy liczący się producent notebooków z systemem Windows będzie współpracował z naszą firmą, a niektóre modele zyskają nawet moduł 5G – zapowiada Cristiano Amon, prezes Qualcomma.

Nie można przy tym zapominać o AMD, tym bardziej, że pod koniec 2020 r. udział tej firmy w rynku procesorów do komputerów stacjonarnych wyniósł 48,9 proc. (reszta należała od Intela). Po raz ostatni tak minimalną różnicę pomiędzy tymi dwoma dostawcami odnotowano w pierwszym kwartale 2006 r. Natomiast w przypadku chipów do notebooków wciąż wyraźne prowadzi Intel z 80-proc. udziałem w rynku.

Chmura hybrydowa rządzi

Miniony rok był pomyślny nie tylko dla producentów komputerów, czy też aplikacji. Spory strumień pieniędzy popłynął również do dostawców infrastruktury, a ich głównymi klientami byli najwięksi operatorzy centrów danych na czele z Amazonem, Google’em, Facebookiem oraz Microsoftem. Według Synergy Research Group w trzecim kwartale 2020 r. wymieniona czwórka wydała rekordową kwotę 37 mld dol., co napędza rosnący popyt na usługi chmurowe. W trudnym czasie wiele firm wstrzymało inwestycje w macierze dyskowe bądź serwery, stawiając na usługi chmurowe.

– Nagła potrzeba cyfryzacji sprzedaży produktów w świecie wirtualnym, praca i nauka zdalna sprawiły, że firmy nie mogły czekać tygodniami na sprzęt, który był im niezbędny do dokonania tej nagłej transformacji. Chmura stała się naturalnym wyborem, a często jedyną opcją umożliwiającą dokonanie tej zmiany – tłumaczy Tomasz Stachlewski, CEE Senior Solutions Architecture Manager w Amazon Web Services.

Choć generalnie rynek usług chmurowych został wyraźnie zdominowany przez trójkę usługodawców zza oceanu, to europejscy dostawcy nie zamierzają składać broni. Marcin Zmaczyński, Head of Marketing CEE w Aruba Cloud, zwraca w tym kontekście uwagę na projekt GAIA-X. Inicjatywa ma na celu stworzenie usług chmurowych w pełni podlegających europejskiemu prawodawstwu oraz podnoszących konkurencyjność dostawców IT ze Starego Kontynentu.

– To długo wyczekiwana odpowiedź Europy na niesłabnącą dominację gigantów technologicznych z USA i Chin. Ponadto GAIA-X wychodzi naprzeciw oczekiwaniom wielu przedsiębiorców z naszego kontynentu, którzy biorą pod uwagę miejsce gromadzenia oraz przetwarzania danych – mówi Marcin Zmaczyński.

Na uwagę zasługują też indywidualne przedsięwzięcia producentów, takie jak chociażby HPE Cloud28+, czyli zaufana społeczność niezależnych graczy w chmurze wspieranych przez tę amerykańską markę. Być może jest to metoda, aby nieco powstrzymać rozpędzonych liderów, o co jednak nie będzie łatwo. Gartner przewiduje, że bieżący rok przyniesie 18 proc. wzrost wydatków na usługi chmury publicznej i osiągnie wartość niema 305 mld dol. Największą popularnością cieszyć się będą usługi SaaS (117 mld dol.). Jednak prawda jest taka, że niewiele organizacji decyduje się – z różnych względów – na przeniesienie wszystkich swoich zasobów do chmury publicznej.

– Złotym środkiem w obecnych czasach jest chmura hybrydowa, łącząca bezpieczeństwo i elastyczność oraz dostęp z różnych miejsc. Mijający rok pokazał, że nawet giganci IT są narażeni na przerwy w pracy i ataki hakerów, a więc poleganie w 100 proc. na rozwiązaniach zdalnych jest po prostu niebezpieczne dla biznesu – twierdzi Przemysław Biel.

Pod tą opinią podpisują się nie tylko producenci IT, ale również użytkownicy. Aż 86 proc. decydentów z działów IT uczestniczących w ubiegłorocznym badaniu Nutanixa uważa, że idealnym modelem operacyjnym jest właśnie chmura hybrydowa.

To był rok hakerów

Przez cały ubiegły rok cyberprzestępcy siali spustoszenie w firmowych i domowych sieciach, bezwzględnie wykorzystując niefrasobliwość użytkowników i liczne luki w oprogramowaniu oraz systemach ochrony. Punktem kulminacyjnym była afera SolarWinds, która skompromitowała Biały Dom i wiele amerykańskich firm. Rosyjscy hakerzy włamali się do 18 tys. firm i agencji rządowych, a przy okazji weszli w posiadanie kodu źródłowego platformy Microsoftu. Ten bardzo poważny incydent stanowi zaledwie wierzchołek góry lodowej. W 2020 r. na liście ofiar hakerów znalazła się sieć hoteli Marriott International, a także Easy Jet, Zoom, Uniwersytet Kalifornijski, LG, Xerox czy Garmin. Ostatnie z wymienionych firm stały się celem ataku typu ransomware, które stanowi obecnie jedno z największych zagrożeń czyhających na użytkowników sieci. Co gorsza, napastnicy obecnie nie tylko szyfrują dane, ale zaczęli także upubliczniać wykradzione firmom informacje.

Co ciekawe, w mijającym roku gwałtownie wzrosły kwoty żądanego przez przestępców okupu – średnia wartość pojedynczego żądania wynosi obecnie 233,8 tys. dol. To prawie trzy razy więcej, niż rok temu (średnio 84,1 tys. dol.). Co gorsza, pandemia sprzyja rozwojowi phishingu, a specjaliści zauważają, że oszuści bardziej starannie niż w ubiegłych latach przygotowują treść e-maili. Coraz rzadziej występują w nich literówki i błędy językowe, za to pojawiają się logotypy organizacji, pod które podszywają się napastnicy. Stosunkowo nowym zjawiskiem są ataki na łańcuchy dostaw, czego najświeższym przykładem są ataki na dystrybutorów szczepionek przeciwko COVID-19. Specjaliści McAfee wyliczają, że globalne wydatki na cyberbezpieczeństwo, uwzględniając straty finansowe będące następstwem cyberataków, wyniosły w 2020 r. bilion dolarów. Dla porównania jeszcze w 2018 r. ta kwota była o połowę niższa.

– Negatywnym skutkiem pandemii są straty powstałe w wyniku utraty właściwego rytmu pracy. Spodziewamy się jednak, że ci, którzy chcą uniknąć ponownych kłopotów przy kolejnej ogólnoświatowej zapaści wzmocnią lub wręcz przedefiniują obszary, w których teraz napotkali problemy. Mam tutaj na myśli zagadnienia związane z bezpieczeństwem pracy zdalnej, a więc zabezpieczeniem danych i infrastruktury, wraz z kopiami zapasowymi – mówi Grzegorz Michałek, CEO mks_vir.

Co ważne, większość decydentów zdaje sobie sprawę z powagi sytuacji. Aż 88 proc. menedżerów uczestniczących w badaniu Fortinetu przyznało, że cyberbezpieczeństwo ma priorytetowe lub istotne znaczenie. W jakim kierunku będą podążać innowacje? Dostawcy systemów bezpieczeństwa od pewnego czasu lansują koncepcję Zero Trust, zakładającą, że żaden użytkownik nie może uzyskać dostępu do sieci dopóki nie zostanie potwierdzona jego tożsamość. Zdaniem Jolanty Malak, dyrektora Fortinetu w Polsce, istnieje potrzeba zintegrowanych i działających na szeroką skalę rozwiązań ochronnych. Dzięki temu na popularności będzie zyskiwała koncepcja bezpiecznego dostępu do usług brzegowych Secure Access Service Edge (SASE). SASE łączy SD-WAN i usługi bezpieczeństwa sieciowego – w tym zapory sieciowe nowej generacji (NGFW), bezpieczne bramki internetowe (SWG), dostęp do sieci Zero Trust (ZTNA) oraz brokery bezpieczeństwa dostępu do chmury (CASB) – w jeden model usług.

Jednocześnie Cisco zapowiada koniec tradycyjnych haseł, które mają powoli zastępować zabezpieczenia biometryczne. Trend ten już teraz jest widoczny wśród producentów urządzeń IT. Jak wynika z niedawnego raportu Cisco „2020 Duo Trusted Access Report”, obecnie 80 proc. służbowych urządzeń umożliwia logowanie za pomocą cech biometrycznych. Natomiast z punktu widzenia ekspertów Arcabita, istotną kwestią jest rozwój rozwiązań minimalizujących wpływ nieodpowiedzialnych działań użytkowników na bezpieczeństwo danych i systemów oraz na mechanizmy automatycznej analizy podejrzanych zdarzeń.

Kluczowe trendy na 2021 rok oczami producentów

Krzysztof Ducal, dyrektor sprzedaży, Dell Technologies  

Bieżący rok przyniesie kontynuację trendów związanych z pracą zdalną. Obserwujemy bardzo duże zainteresowanie projektami VDI. Firmy poświęcą też więcej uwagi kwestiom bezpieczeństwa. Innymi ważnymi trendami, pojawiającymi się trochę w tle wyżej wymienionych, będzie modernizacja infrastruktury pamięci masowych oraz narzędzi do backupu, w taki sposób, aby zapewnić szybki dostęp do danych.

  

Dariusz Kwieciński, prezes zarządu, Fujitsu  

Mijający rok zapoczątkował trendy, które wciąż w 2021 roku będą aktualne. Mowa przede wszystkim o transformacji cyfrowej, w której od planów i strategii przejdziemy do implementacji. Nowy rok w wielu firmach będzie przebiegał pod hasłem unowocześniania, udoskonalania i automatyzacji. W dużej mierze transformacja cyfrowa będzie także ukierunkowana na ochronę i bezpieczeństwo danych. Dla dużej części przedsiębiorców priorytetem będzie wdrożenie rozwiązań mających na celu uelastycznienie zarządzania, wykorzystywanie i analizę danych, czy administrowanie centrami danych.

  

Łukasz Formas, kierownik zespołu inżynierów, Sophos  

W tym roku spodziewamy się dalszego wzrostu zapotrzebowania na rozwiązania ochrony punktów końcowych oraz BYOD. Postępujące zainteresowanie zabezpieczeniami zdalnego dostępu i usługami w chmurze pociągnie za sobą między innymi popularyzację modelu SASE czy ZTNA. Nastąpi też rozwój rozwiązań bazujących na sztucznej inteligencji, która monitoruje pracę urządzeń i wyszukuje wszelkie anomalie w zachowaniu użytkowników. Technologie dostarczane w modelu as-a-service z płatnością za wykorzystanie stały się niemal oczywiste w następstwie pandemii COVID-19. Firmy zmuszone do skalowania w górę, aby sprostać nagłym zmianom popytu, napotkały kosztowne reakcje ze strony tradycyjnych dostawców chmur publicznych. Przetwarzanie na żądanie na zasadzie płatności za użycie jest niezbędne dla dzisiejszych firm. Oczekuję, że ten trend utrzyma się do 2021 roku i później.

  

Artykuł 2021 rok pod znakiem hybrydy pochodzi z serwisu CRN.

– Duża część osób zarządzających światowymi firmami chce się otworzyć na różne technologie IT. Jednak, kiedy wejdziemy do poszczególnych działów przedsiębiorstw, widzimy na ścianach opasłe szafy z segregatorami pełnymi danych i dokumentacji. Nie ma w tym nic dziwnego, ale mówienie o wdrożeniu AI w takich spółkach w ciągu kolejnych pięciu lat to optymistyczne założenie – mówi Piotr Kawecki, prezes ITBoom.

Wraz z upływem czasu znaczenie rozwiązań wykorzystujących AI będzie wzrastać, co nie oznacza, że zdominują one nasze życie. Co więcej, istnieją przykłady przedsiębiorstw, które po zaangażowaniu do pracy autonomicznych robotów, były zmuszone zwiększyć zatrudnienie. Tak było chociażby w przypadku Postmates – firmy zajmującej się dostawami żywności, która od ponad roku używa do przewożenia towarów autonomicznych pojazdów Serve. Szef tej firmy zapowiedział zwiększenie zatrudnienia w ciągu najbliższych pięciu lat, tłumacząc swoją decyzję koniecznością zapewnienia odpowiedniego nadzoru nad robotami. Podobna sytuacja miała miejsce we Flytrexie, a więc u dostawcy towarów za pomocą dronów.

– Nawet, jeśli przygotujemy się na 99,9 proc. różnych przypadków, zawsze może wydarzyć się coś nieprzewidywalnego. Dlatego każdy dron ma swojego opiekuna, choć niewykluczone, że kiedyś jeden człowiek będzie obsługiwać ich tuzin – przyznaje Yariv Bash, CEO Flytrexa.

Jak widać roboty niejednokrotnie wymagają pomocy ze strony człowieka. Sporo trudności nastręcza też samo wdrażanie projektów związanych z AI – według Gartnera aż 85 proc. tego typu inicjatyw kończy się fiaskiem. Dzieje się tak z kilku powodów, a przede wszystkim ze względu na brak specjalistów, korzystanie z niewłaściwych danych czy nadmiernej wiary w możliwości nowych technologii.

– Ludzie z Doliny Krzemowej zakochują się w technologii, ale ona jest wyłącznie narzędziem, które pozwala osiągać cele. Technologia to łopata, której używasz do kopania złota. Niektórzy ludzie zawodzą, bo mylą łopatę ze złotem – tłumaczy Sebastian Thrun, założyciel i prezes Udacity.

Dane na pierwszym planie

Analitycy, dziennikarze, a nawet filmowcy uwielbiają kpić z wpadek, które przydarzają się cyfrowym asystentom, inteligentnym aplikacjom czy algorytmom poszukującym mowy nienawiści na portalach społecznościowych. Niedawno „The Wall Street Journal” pisał o rodzicach skarżących się na inteligentny software wyręczający amerykańskich nauczycieli w sprawdzaniu klasówek. Oprogramowanie okazało się na nad wyraz surowe, bowiem dyskwalifikowało prawidłowe odpowiedzi napisane wielkimi literami. W rezultacie mamy do czynienia ze swojego rodzaju dysonansem poznawczym – z jednej strony wszyscy mówią o tym, że AI zbawi świat, zaś z drugiej pojawiają się przypadki, gdy sztuczna inteligencja nie radzi sobie z banalnymi zadaniami. Zresztą powstało nawet specjalnie określenie „AI bias”, czyli przechył algorytmiczny, który sprawia, że systemy mogą dyskryminować ludzi bądź powielać ludzkie błędy. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest opieranie się na mało reprezentatywnych danych. Przykładowo, jeśli wytrenujemy sieć przetwarzającą obraz, pokazując za każdym razem człowieka w czapce, a potem pokażemy zdjęcie osobnika bez czapki, to nie rozpozna ona w nim człowieka. Satyen Sangani, CEO Alationa, zwraca uwagę, że kiedyś mieliśmy za mało danych, teraz jest ich za dużo. Dodaje, że są rozproszone w różnych miejscach, a jakby tego było mało, trzeba przestrzegać licznych regulacji i rozporządzeń dotyczących cyfrowych zasobów.

Pewne jest, że kluczowe znaczenie dla sukcesu AI ma jakość danych. Niestety, algorytmy uczenia maszynowego nie radzą sobie dobrze z danymi śmieciowym, dlatego ich eliminacja jest tak bardzo istotna. Najwięcej problemów mają z tym globalne koncerny, które korzystają z wielu oddzielnych aplikacji, działających na różnych systemach i w różnych środowiskach.

– Sztuczna inteligencja wymaga od nas prawidłowo segregowanych, magazynowanych i archiwizowanych danych. To jest potrzeba podstawowa i baza wyjściowa, aby jakiekolwiek rozwiązania systemowe AI mogły być implementowane w kolejnych latach – komentuje Piotr Kawecki.

Jednym ze sposobów na uporządkowanie chaosu jest katalog zawierający listę programów oraz powiązanych z nimi informacji, coś na wzór indeksu książek w bibliotece. W ciągu ostatnich kilku lat na światowym rynku pojawiła się cała gama tego typu produktów. Część producentów, jak Alation, Cambrigde Semantics czy Unifi Software, zastosowało do automatyzacji katalogów danych uczenie maszynowe. Systemy wymienionych firm działają na podobnej zasadzie jak Google, z tą różnicą, że przeczesują oraz indeksują sieciowe zasoby korporacji. Na razie jednak decydenci w korporacjach nie kwapią się do wdrażania takich rozwiązań.

Z badania „Driving Digital Transformation Using AI and Machine Learning” przeprowadzonego przez analityków TDWI wynika, że firmy z rezerwą podchodzą do narzędzi opartych na sztucznej inteligencji. Zaledwie 11 proc. respondentów zadeklarowało, że korzysta z systemów AI w celu poprawienia jakości danych. Dla porównania, aż 67 proc. czyści dane w celu usunięcia duplikatów i niestandardowych plików, a 48 proc. zarządza metadanymi.

– Zaawansowane narzędzia analityczne, wykorzystujące uczenie maszynowe, pozwalają firmom lepiej ocenić poziom kultury zarządzania danymi. Nasze rozwiązanie pozwala ocenić nie tylko własną strukturę, ale także porównać ją z innymi użytkownikami, żeby zrozumieć co robimy dobrze, a gdzie popełniamy błędy. Nie warto kierować się przeczuciem – przekonuje Satyen Sangani.

Użytkownicy inteligentnych katalogów wiedzą, że wcześniej wykorzystywane zestawy danych były dalekie od ideału lub po prostu już nieaktualne. Istnieją również firmy, które marnotrawią środki na powielanie cyfrowych informacji. Jeden z klientów Alationa zamawiał pięć razy ten sam komplet danych, co kosztowało go łącznie 2 mln dol., podczas gdy – stosując odpowiednie rozwiązania – mógłby wydać jedną piątą tej kwoty.

CRM też chce być inteligentny

Dostawcy systemów CRM próbują na różne sposoby wprowadzać narzędzia AI do swoich produktów. Oprogramowanie oparte na tej technologii umożliwia przedsiębiorcom lepsze poznanie klientów, oferując przy okazji szereg przydatnych informacji, a także możliwość tworzenia dokładnych predykcji. Każdy z liczących się producentów korzysta z AI, a obecnie walka toczy się o to, aby wyróżnić się na tle konkurencji. W ostatnich miesiącach wyścig liderów w segmencie CRM nabiera tempa. Brandon Purcell, jeden z głównych analityków Forrestera, tłumaczy taki stan rzeczy turbulencjami w gospodarce wywołanymi przez pandemię. Firmy poszukują lepszych sposobów na zarządzanie działaniami sprzedażowymi i prognozowanie popytu, dostawcy zaś starają się spełnić rosnące oczekiwania klientów. Pod koniec października ruszył wspólny projekt Microsoftu, C3.ai oraz Adobe – system CRM bazujący na danych pozyskiwanych na żywo z wielu kanałów. Koncerny zintegrują Dynamicsa 365 Sales, Adobe Experience Cloud oraz platformę danych i algorytmów uczenia maszynowego C3.ai. W tym samym miesiącu SAP poinformował o zakupie austriackiej firmy Emarsys, której flagowym produktem jest platforma dla firm B2C wykorzystująca sztuczną inteligencję do opracowywania prognoz dotyczących potencjalnych klientów, a także zwiększania zaangażowania w korespondencję e-mailową. Nie próżnuje również Salesforce, który wzbogacił swoje narzędzia AI o analizę zawartości e-maili i wiadomości typu push jeszcze przed ich wysłaniem. To pozwala ocenić prawdopodobieństwo, z jakim klienci otworzą wiadomość i klikną na zawarte w niej linki. Nieco wcześniej producent ten wprowadził rozwiązanie analizujące transkrypcje rozmów przedstawicieli handlowych i sugerujące lepsze sposoby sprzedaży w oparciu o zbiór najlepszych praktyk oraz zasobów.

Zdaniem integratora 

Wojciech Muras, prezes Netology  

Znawcy tematu twierdzą, że sztuczna inteligencja będzie miała podobny wpływ na ludzkość jak upowszechnienie się internetu. W nowych sektorach gospodarczych rozwiązania klasy AI stanowią podstawowy „park maszynowy” i bez nich firmy nie zaistnia-łyby na rynku. Jednak można znaleźć takie sektory, w których proces adaptacji tej technologii będzie dłuższy i zajmie więcej niż pięć lat. Po prostu zastosowanie sztucznej inteligencji pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi. Niemniej wzrost mocy obliczeniowych, przy jednocześnie ich spadającym koszcie oraz rozwój narzędzi sprawia, że technologia ta zaczyna się upowszechniać. Widzimy to na co dzień w naszych projektach związanych z zarządzaniem bezpieczeństwem oraz analizą obrazu i budowaniem scenariuszy zastosowań.

  

IDC przewiduje, że w bieżącym roku globalna wartość rynku CRM wyniesie 61,95 mld dol. – o 2,75 proc. więcej niż w ubiegłym roku. I choć analitycy nie prowadzą szczegółowych statystyk ani prognoz sprzedaży dotyczących CRM–ów z elementami AI, to Tom Siebel, prezes C3.ai, nie ma złudzeń, że następna generacja oprogramowania do zarządzania relacjami z klientami będzie bazować wyłącznie na sztucznej inteligencji.

Samoobsługowe centrum danych

Większość szumu wokół sztucznej inteligenci koncentruje się na autonomicznych samochodach, robotach czy omawianych wcześniej systemach wydobywających informacje z dużych zbiorów danych. Jednak AI zaczyna się też pojawiać w serwerowniach, choć droga do samoobsługowych centrów danych jest jeszcze daleka, m.in. ze względu na liczne bariery techniczne, operacyjne i kadrowe. Cztery lata temu Gartner jako pierwszy wprowadził termin AIOps (Artificial Intelligence for IT Operations) opisując w ten sposób inteligentną infrastrukturę, która wykorzystuje uczenie maszynowe i wielkie zbiory danych w celu usprawnienia procesów w data center.

Jak na razie adaptacja tego typu rozwiązań postępuje w ślamazarnym tempie, aczkolwiek analitycy prognozują, że w 2022 r. globalne przychody ze sprzedaży systemów zaliczanych do kategorii AIOps przekroczą 5 mld dol. Zdaniem Marcina Zmaczyńskiego, Head of Marketing CEE w Aruba Cloud, usługi chmurowe oraz sztuczna inteligencja będą napędzać rozwój „samoobsługowych” systemów IT.

– Konkretnym przykładem takiego narzędzia może być autonomiczna, chmurowa baza danych. Dzięki umiejętności uczenia maszynowego potrafi nie tylko samoczynnie zarządzać swoimi rekordami, ale naprawiać się w przypadku, gdy wykryje błąd w swoim działaniu, czy dokonywać aktualizacji – tłumaczy Marcin Zmaczyński.

Często poruszanym tematem w kontekście centrów danych jest zużycie energii. Według różnych szacunków serwerownie pochłaniają około 3 proc. światowych źródeł energii i przyczyniają się do emisji 2 proc. gazów cieplarnianych. Nie jest więc zaskoczeniem, że wiele przedsiębiorstw zaczyna bacznie przyglądać się kwestiom związanym z zarządzaniem energią w centrach danych. Jedni robią to ze względu na potencjalne oszczędności, inni chcą żyć w zgodzie ekologami. Daniel Bizo, analityk z 451 Research uważa, że sztuczna inteligencja pomoże operatorom w lepszym zrozumieniu obecnych lub potencjalnych problemów z chłodzeniem wynikających z dużego zagęszczenia szaf, źle działającej jednostki HVAC (heating, ventilation, air conditioning) czy niewystarczającej ochrony powietrza przemieszczającego się z gorącymi i zimnymi przejściami.
Systemy AI mogą zapewnić określony poziom zasilania dla odpowiedniej liczby fizycznych serwerów, uruchamiając lub wyłączając maszyny w zależności od tymczasowego popytu na moc.

Nie można też zapominać o bezpieczeństwie danych. Specjaliści Cisco twierdzą, że sztuczna inteligencja ułatwi realizację tzw. polityki ograniczonego zaufania (ang. Zero Trust). W jej myśl żaden użytkownik nie może uzyskać dostępu do firmowej sieci, dopóki jego tożsamość nie zostanie potwierdzona. W praktyce oznacza to, że działy IT są zobowiązane autoryzować wszystkie próby dostępu.

– Wykorzystując więcej niż jeden element autoryzacyjny organizacje mogą znacząco utrudnić dostęp do ich sieci, udaremnić próby pozyskania danych czy swobodne poruszanie się w ramach firmowej infrastruktury IT. Sztuczna inteligencja przychodzi z pomocą osobom odpowiedzialnym za cyberbezpieczeństwo, umożliwiając automatyczne przypisywanie ról oraz uprawnień. Dzięki temu ciągłe potwierdzanie tożsamości nie jest konieczne – tłumaczy Przemysław Kania, dyrektor generalny Cisco w Polsce.

Grupą, która oczekuje na dodatkowe wsparcie, są specjaliści ds. bezpieczeństwa w centrach operacji bezpieczeństwa (SOC). Bardzo często są oni bombardowani alarmami, co nie pozostaje bez wpływu na komfort pracy. Jak wynika z badania Ponemon Institute niemal co drugi pracownik SOC narzeka na ręczne przełączanie alertów. Tymczasem systemy oparte na sztucznej inteligencji mogą skanować ogromne ilości danych telemetrycznych i rejestrować informacje, realizując proste zadania, dzięki temu specjaliści ds. bezpieczeństwa zajmą się jedynie „ciekawymi” przypadkami. Jednym słowem roboty będą wykonywać czarną robotę, a wszystko wskazuje na to, że podobna rola przypadnie im nie tylko w centrach operacji bezpieczeństwa.           

Zdaniem producenta

Łukasz Formas, kierownik zespołu inżynierów, Sophos  

Zaprojektowanie i implementacja systemów bazujących na sztucznej inteligencji to skomplikowana operacja. Często jest to też proces kosztowny, chociaż wiele zależy od przeznaczenia danego systemu. Barierę mogą też stanowić różnego rodzaju dylematy prawne i moralne wokół rozwiązań bazujących na AI. Wciąż nierozstrzygnięte pozostają kwestie związane z odpowiedzialnością i podejmowaniem decyzji przez inteligentne programy – na przykład słynny już dylemat czy samochód autonomiczny powinien podczas wypadku chronić przede wszystkim kierowcę kosztem pieszych…

  

Adrian Łapczyński, prezes Epic VR  

Jestem ostrożny w spekulacjach na temat tego czy AI będzie niezbędnym elementem funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa. Z pewnością w każdej branży można wydzielić część prac możliwą do wykonania przez algorytmy sztucznej inteligencji, ale nie w każdej ma to sens. Już od kilku lat istnieją na świecie boty, które piszą artykuły na portale internetowe, czy obsługują nas w roli wirtualnych asystentów. Są coraz doskonalsze, a ich wdrażanie coraz tańsze. Nie sądzę jednak, aby za kilka lat od wdrożenia tego typu rozwiązań zależała dalsza przyszłość dużych przedsiębiorstw.

  

Ruslan Korniichuk, architekt rozwiązań IT, Capgemini  

Większość przedsiębiorstw wykorzystuje sztuczną inteligencję. Potwierdzają to dane O’Reilly Media, które wskazują, że 85 proc. firm testuje lub już w pełni wykorzystuje AI w biznesie. Jak sądzę, liczba ta może być znacznie większa, bo często nawet nie zdajemy sobie sprawy, że mamy do czynienia z tą technologią. Szacuje się, że w ciągu najbliższych dziesięciu lat zyski z wykorzystania AI globalnie mogą osiągnąć wartość nawet 50 bilionów złotych, zatem firmy, które świadomie nie podejmą działań prowadzących do wdrożenia rozwiązań opartych na sztucznej inteligencji, powinny liczyć się z utratą potencjalnych klientów i zysków.

  

Maciej Kalisiak, Country Innovation Lead, HPE  

Przykłady zastosowań AI można mnożyć w nieskończoność. Według mnie bardzo ważne są dwa obszary. Kluczem dla firm jest wiedza i wyciąganie wniosków, co pozwala podejmować świadome i przemyślane decyzje, takie jak sposoby optymalizacji i automatyzacji produkcji czy możliwości dotarcia do większej i właściwej grupy klientów. Drugim elementem jest infrastruktura IT. Sztuczna inteligencja pomaga lepiej i bezpiecznej nią zarządzać, co pozwala wygospodarować więcej czasu na innowacje potrzebne do rozwoju biznesu.