Brak zaufania

O braku zaufania mówi się zazwyczaj – i słusznie – w kontekście niskiego poziomu współpracy pomiędzy firmami oraz między przedsiębiorstwami a instytucjami. Zwróciłabym jednak uwagę również na to, że brak zaufania, czy właściwie brak założenia dobrej woli drugiej strony, jest źródłem wielkiej papierologii, którą generujemy niejako na własne życzenie na poziomie urzędowym. Dotyczy to zarówno procesów administracyjnych, jak i obsługi innowacyjnych projektów finansowanych z różnych unijnych i publicznych źródeł. Większość owych „papierów” nie jest wymagana przez Unię Europejską, są one wyłącznie naszym wymysłem, który blokuje i zniechęca do podejmowania działań innowacyjnych, ponieważ jest oderwany od potrzeb biznesowych, a wręcz obciąża biznes zbędnymi aktywnościami.

Brak zaufania nie tylko utrudnia wprowadzanie przełomowych innowacji, czy wręcz skutkuje ich brakiem. To także brak prawdziwej transformacji cyfrowej w gospodarce i administracji. Cyfryzujemy procesy i transakcje, które są przestarzałe i skomplikowane, bez przemyślenia, czy ten nadmiar kontroli „na wszelki wypadek” jest nam rzeczywiście potrzebny. Sama cyfryzacja bowiem posługuje się narzędziami tożsamości i uwierzytelniania, które w połączeniu z rozwiązaniami systemowymi i bazodanowymi powinny wystarczyć do uproszczenia, zabezpieczenia i przyspieszenia każdego procesu. Jednak cyfryzacji też nie ufamy – dlatego na restrykcyjne rozwiązania analogowe nakładamy cyfrowe protezy i wyspowe rozwiązania, nie rozwikłując problemów w sposób rzeczywiście całościowy i nowoczesny. Brak zaufania to nie tylko brak czy utrudnienie w dziedzinie przełomowych innowacji. To także brak prawdziwej transformacji cyfrowej w gospodarce i administracji.

Niedocenienie ostatniej fazy

Nie doceniamy ostatniej fazy łańcucha tworzenia wartości dodanej, czyli najogólniej mówiąc: sprzedaży. Nieraz wstydzimy się wręcz nie tylko sprzedawania, ale też działań marketingowych, PR-owych, nawiązywania kontaktów ułatwiających dystrybucję finalnego produktu. Koncentrujemy się przede wszystkim na produkcji, tkwi ona w naszym DNA. Tymczasem to ogniwo łańcucha wartości jest zazwyczaj znacznie mniej marżowe od jego początkowych i końcowych fragmentów, a efektem i zarazem sprawdzianem B+R powinna być szeroka dystrybucja produktu i jego rynkowa weryfikacja.

W oferowanych przez państwo produktach wspierających innowacje, szczególnie w postaci dofinansowania, brakuje myślenia o innowacjach jako procesie od pomysłu do przemysłu – finansujemy tylko odcinek B+R, a potem produkt ma się sam obronić. W rzeczywistości często przełomowy produkt jest następnie sprzedawany za bezcen inwestorowi (zwykle zagranicznemu) lub w ogóle nie znajduje rynkowego sukcesu, ponieważ na B+R kończy się wsparcie.

Wsparcie B+R także nie jest optymalnie rozwiązane, gdyż zbyt często o realiach biznesu decyduje mniemanie urzędników. Przykładem mogą być wynagrodzenia pracowników, gdzie świadomość komisji oceniających całkowicie rozmija się z realiami rynku pracy, przykładowo specjalistów IT.

Odrębnym tematem mieszczącym się w zagadnieniu finansowania debiutu i rozwoju rynkowego są nasi polscy inwestorzy, szczególnie fundusze VC, które decydując się na skorzystanie ze środków publicznych jako źródła kapitału, podpisały niekorzystne zobowiązania, np. do nieinwestowania na Mazowszu, czy nieinwestowania w spółki mające już przychody, ale nieprowadzące sprzedaży swojego produktu. Lista absurdów jest dłuższa. W efekcie nie tylko szukają spółek spełniających takie warunki, ale i z uwagi na terminy wykazania aktywności – często inwestują w łatwe i oczywiste rozwiązania, które nie mają nic wspólnego z innowacjami, w dodatku dysponując małymi ticketami inwestycyjnymi i oczekując w zamian sporej części kapitału. Ponieważ oferta bankowa dla innowatorów jest wręcz zerowa, od dawna mówi się o większym sensie szukania inwestorów poza granicami kraju. A to brzmi jak wyrok na polską innowacyjność, ponieważ nie zatrzymuje ona wartości w Polsce.

Fragmentaryzacja

Fragmentaryzacja to w zasadzie podstawa wszystkich pozostałych błędów. Nasze łańcuchy tworzenia innowacji są bardzo sfragmentaryzowane. Oddzielnym kawałkiem jest pomysł, koncepcja rozwiązania, oddzielnym finansowanie, oddzielnym faza badawcza, oddzielnym wdrożenie i jeszcze oddzielnym sprzedaż. Brakuje nam holistycznego spojrzenia na cały proces – tymczasem o jego sile decyduje całość łańcucha, a nie jego pojedyncze fragmenty.

Państwo, wspierając innowacje, powinno co najmniej kwalifikować do całościowego wsparcia te, które mają przełomowy charakter. Zainwestowaliśmy jako kraj w liczne parki technologiczne, służby wspierające innowacje, fundusze VC i CVC. To wszystko publiczne pieniądze, nasze pieniądze. Przełomowe innowacje powinny być objęte inkubacją aż do momentu osiągnięcia światowego sukcesu. Nawet jeśli mają zamożnych sponsorów, to międzynarodowa promocja często wymaga rozmów na najwyższym szczeblu, także o warunkach regulacyjnych, standardach międzynarodowych i innych ważnych dla sukcesu kwestiach. Państwo polskie powinno być ambasadorem każdej polskiej przełomowej innowacji i prowadzić rozmowy, które spowodują, że będziemy eksportować innowacje, a nie innowatorów.

Zbytnia zachowawczość, ale też podatność na mody i buzzwordy

Zbytnia zachowawczość objawia się niechęcią do podejmowania ryzyka, podążaniem za panującą aktualnie modą, ograniczaniem aspiracji, gdyż jest to podejście zwyczajnie bezpieczniejsze. Wynika też ono z naszej ogólnej niskiej tolerancji dla popełniania błędów i gotowości płacenia za nie. Tymczasem w procesie tworzenia innowacji błędy i ich koszty są czymś naturalnym – nieakceptowanie ich jest równoznaczne z tym, że nie rozumiemy tego, w jaki sposób powstają naprawdę nowoczesne rozwiązania i nie dojrzeliśmy do tego, aby je tworzyć. Trudno mi wymienić chociaż jeden przykład uczestnictwa naszego państwa w przełomowej innowacji, bez oglądania się na ryzyko ani na bezpośrednie korzyści budżetu, po to, aby polski produkt zawojował świat i uwolnił nas od roli „dawców krwi” w innych światowych gospodarkach.

Z drugiej strony jesteśmy podatni na marketingowe mody. Potrafimy ekscytować się polskimi jednorożcami, kosmicznymi wycenami, ale nie potrafimy dostrzec innowacji, które powstawały latami i za którymi stoją bardzo konkretne, czasem wręcz materialne, ale zawsze bardzo konsekwentne inwestycje i długa marszruta, często samodzielna, często bez żadnego wsparcia, przełamująca regulacyjne i eksportowe bariery. Mam na myśli polskiego Blika, InPost, Solaris i wiele innych projektów z różnych branż, których nie postrzegamy jako innowacje, bo przywykliśmy ekscytować się zupełnie innymi projektami – sztuczną inteligencją czy blockchainem, w których niewiele jeszcze mamy do powiedzenia w skali świata i dajemy się wyprzedzać.

Rzadko widać polską promocję rozwiązań, które są receptą na poważne problemy produkcyjne, biznesowe, systemowe. A przecież to one, działając w tle, popychają uporczywie naszą gospodarkę i społeczeństwo do przodu i powodują, że praca, życie, są łatwiejsze, zdrowsze. Wszelkiego typu serwisy e-commerce’owe to powierzchowne korzyści, miłe, przyjazne, ale niezmieniające w żaden sposób naszego świata i niedecydujące o naszym miejscu w globalnej gospodarce. Krajowe Inteligentne Specjalizacje powinny wyznaczać cele innowacji w Polsce, ale jest ich obecnie tak dużo, że nie gwarantują żadnego skupienia, a więc także żadnego efektu.

Artykuł został pierwotnie opublikowany na portalu www.kongresobywatelski.pl.

Anna Streżyńska  

Jest prezesem zarządu MC² Innovations, byłą minister cyfryzacji, jak też członkinią Rady Programowej Kongresu Obywatelskiego.

 

  

Artykuł 4 grzechy główne polskiej innowacyjności pochodzi z serwisu CRN.

W dobie pandemii organizacje musiały na nowo określić swoje priorytety. Kwestia ta wyjątkowo często dotyczyła, i wciąż dotyczy, inwestycji IT. Poddawane zwiększonej kontroli, powinny stanowić wartościowe wsparcie dla strategicznych i biznesowych celów organizacji. Osoby decyzyjne z regionu CEE, biorące udział w badaniu IDC, wskazały najważniejsze ich zdaniem priorytety biznesowe. Są nimi: 

• poprawa wyników biznesowych (72 proc.)

• redukcja kosztów (71 proc.)

• lepsze zaspokojenie potrzeb klientów (71 proc.)

• zabezpieczenie biznesu/cyberbezpieczeństwo (69 proc.)

• zwiększenie możliwości pracowników (62 proc.)

– Trzy najwyżej notowane priorytety biznesowe mają niemal równe znaczenie dla respondentów. Pokazuje to wyraźnie, jak ważny dla organizacji w regionie CEE jest proces podejmowania decyzji. Przedsiębiorstwa bardzo często muszą bowiem wybierać pomiędzy celami krótkoterminowymi, zorientowanymi na ochronę firmy, a inwestycjami wspierającymi długoterminowy dobrobyt organizacji – mówi Razvan Savu, Senior Consultant IDC w regionie CEE – Pytanie, jak w tej sytuacji dokonać optymalnego wyboru? IT, a w szczególności chmura, zarządzanie danymi i rozwiązania do ich analizy będą odgrywać coraz większą rolę w równoważeniu kompromisów, na które muszą obecnie iść firmy oraz w osiąganiu przez nie celów biznesowych – dodaje ekspert IDC.

W badaniu prawie trzy czwarte (72%) respondentów z regionu Europy Środkowo-Wschodniej wskazało rozwiązania do zarządzania danymi jako najważniejszy czynnik ułatwiający realizację priorytetów danej organizacji. Wysokiej jakości dane, profesjonalnie zbierane, zarządzane i analizowane za pomocą narzędzi opartych o sztuczną inteligencję i uczenie maszynowe mogą pomóc firmom w szybszym podejmowaniu optymalnych decyzji biznesowych. 

Pomiędzy celami i priorytetami organizacji w regionie CEE a rolą, jaką IT odgrywa we wspieraniu tych celów, nadal istnieje pewien rozdźwięk. Nadszarpnięta zębem czasu infrastruktura IT, silosy informacyjne, nieefektywne lub realizowane ręcznie procesy mogą hamować innowacje. Aby dobrze przygotować się na przyszłość, organizacje powinny sprostać tym wyzwaniom. Jak to zrobić? IDC radzi, aby decydenci biznesowi rozważyli podjęcie następujących kroków:

Artykuł IDC oraz Oracle zachęcają firmy z Europy Środkowo-Wschodniej do innowacji pochodzi z serwisu CRN.

Słowem to, co oczywiste, w naturze biznesowej znowu weźmie górę nad iluzją, którą pompowaliśmy przez lata. Bo dotychczas wszystko to pływało po powierzchni dzięki niesamowitej wyporności rynku Venture Capital. Dotacje, inwestycje, pivoty i inne takie pozwalały wręcz w nieskończoność przedłużać kolejnym startupom ich żywot i dryfować bez celu. Rzekoma innowacyjność była świetną wymówką dla braku rentowności. Teraz skończyło się rumakowanie – przykręcono kurek dętym projektom dalekim od biznesowego sensu. Rynek zaczął, albo za chwilę zacznie, wymagać czegoś więcej niż tylko oszałamiających planów (do których to, bądźmy szczerzy, te same fundusze VC podjudzały, bo tylko takie „dawały zarobić”).

Możliwe, że za powyższe twierdzenia dostanie mi się po głowie, bo doszukiwanie się w obecnym kryzysie pozytywnych aspektów to duża ekstrawagancja. Ale pamiętajcie, że nie mówię tutaj o firmach, które posypały się przez zachwiany cash flow, ale o takich, które nigdy nie oddychały bez dodatkowego tlenu. Co innego prowadzić normalną działalność na niskiej marży i wywinąć orła po dwóch miesiącach z powodu braku przychodów, a co innego pięć lat lecieć na stracie bez szans na pozytywną EBITDA i stracić teraz jakąkolwiek nadzieję na jej uzyskanie, nawet w dalekiej przyszłości.

„Każdy ma jakiś plan dopóki nie dostanie pięścią w mordę” – powiedział kiedyś Mike Tyson i to jest świetny moment, aby sobie o tym przypomnieć. Więc śmiało, podłóż sobie nogę. Masz do tego świetny pretekst, bo możesz wszystko to zrzucić na koronawirusa: „to nie moja wina, to kryzys”. I nikt ci złego słowa nie powie.

Rafał Agnieszczak  

Jeden z pierwszych polskich przedsiębiorców e-commerce, twórca portali Fotka.pl, Świstak.pl, Furgonetka.pl, a także Finansowo.pl. Wcześniej był m.in. menedżerem ds. treści w Ahoj.pl. Ukończył Szkołę Główną Handlową na kierunku zarządzanie i marketing. Pierwszy milion złotych zarobił w wieku 25 lat, ale – jak sam podkreśla – nie czuje się człowiekiem sukcesu.

  

Artykuł Koniec ery naiwności pochodzi z serwisu CRN.

VentureEU ma dać innowacyjnym, europejskim firmom szansę przekształcenia się w przedsiębiorstwa o charakterze globalnym. Będzie wspierał finansowanie rozwoju firm z sektora MŚP oraz spółek o średniej kapitalizacji. Pomoc trafi do różnych sektorów, takich jak: technologie informacyjno-komunikacyjne, technologie cyfrowe, technologie medyczne oraz sektor efektywności energetycznej.

Komisja Europejska zakłada, że działania funduszu zaczną przynosić efekty w 2019 roku.

Artykuł 2,1 mld euro dla startupów pochodzi z serwisu CRN.

Autorzy raportu podkreślają, że polscy sukcesorzy przywiązują dużą wagę do takich obszarów jak: digitalizacja, innowacje i profesjonalizacja. 75 proc. uczestników badania uważa, że kluczowe znaczenie ma opracowanie strategii biznesowej dostosowanej do wyzwań obecnej transformacji.

82 proc. sukcesorów w polskich firmach rodzinnych jest przekonanych, że innowacje mają fundamentalne znaczenie dla firmy. Tylko 15 proc. sądzi jednak, że ich biznes dobrze sobie z nimi radzi. Zdaniem autorów raportu to sygnał wskazujący na istnienie luki kompetencyjnej. Innowacje mogące umocnić pozycję rynkową przedsiębiorstwa, wciąż w wielu spółkach nie są wykorzystywane w sposób skuteczny i nie wspierają ich rozwoju. Już jednak sama świadomość niedostatków w tym zakresie ma duże znaczenie. Daje nadzieję, że wyniki te ulegną poprawie.

Artykuł Firmy rodzinne wydadzą więcej na IT pochodzi z serwisu CRN.

Dojrzałość innowacyjną badanych przedsiębiorstw oceniano, uwzględniając pięć obszarów, których funkcjonowanie wpływa na to, z jakim skutkiem pomysły są rozwijane i ostatecznie komercjalizowane. Mowa o: ekosystemie, środowisku, zarządzaniu, kulturze i procesach. Capgemini w każdym z tych obszarów wskazuje bariery, które firmy muszą pokonać na drodze do innowacyjności. Najsłabiej pod tym względem wypadają ekosystem i kultura.

Pięć obszarów, pięć poprawek

Przez ekosystem analitycy rozumieją rozwój współpracy z zewnętrznymi partnerami, który ma umożliwić powstawanie innowacyjnych rozwiązań. Aż 41 proc. badanych przedsiębiorstw swój ekosystem dopiero zaczyna budować. Uplasowało to je na pierwszym, najniższym poziomie – w grupie beginning. Z kolei 16 proc. znalazło się na poziomie drugim (building) – to firmy, które są w trakcie budowy partnerskiej sieci, mającej wspomagać pracę ich działu innowacji. Równo 25 proc. badanych przedsiębiorstw osiągnęło poziom trzeci (established) – co oznacza, że kilka projektów, m.in. dzięki sprawnie działającemu ekosystemowi, przeszło drogę od idei do komercjalizacji; 18 proc. natomiast weszło na poziom czwarty, do grupy optimized. W ich przypadku komercjalizacja innowacyjnego rozwiązania przyniosła przedsiębiorstwu wymierne korzyści.

Zdaniem specjalistów Capgemini przedsiębiorstwa rozumieją już znaczenie tworzenia ekosystemu. Zbyt często jednak ich procesy i stosowane technologie nie są dostosowane do interakcji z partnerami. Problemem jest też udostępnianie danych na zewnątrz lub obawa o utratę przewagi konkurencyjnej.

Problemy z kulturą

Ciekawe wyniki przyniosło badanie w kategorii „kultura”. Przedsiębiorstwa, które otrzymały najwyższą ocenę, potrafią skutecznie zachęcić pracowników do eksploracji i wdrażania innowacyjnych pomysłów. Jak podkreśla firma badawcza, braki w tym zakresie są główną przeszkodą w udanej transformacji cyfrowej. Jednocześnie jest to obszar, w którym zmiany zachodzą najwolniej, co potwierdzają odpowiedzi respondentów badania. Większość z nich przeszła już z poziomu pierwszego – beginning – do drugiego, czyli building, i tam się zatrzymała (mowa o 77 proc. przedsiębiorstw). Dalszych 17 proc. znalazło się na poziomie established, a tylko 1 proc. – na optimized.

Dojrzałość firmy na tym ostatnim polu – tłumaczą specjaliści Capgemini – jest najtrudniejsza do osiągnięcia, ponieważ wymaga zmiany sposobu myślenia, m.in. o porażkach. Przedsiębiorstwo musi umieć je akceptować, jeśli chce zachęcać pracowników do podejmowania wysiłku, jakiego wymaga realizacja trudnych projektów.

Z opisanych w raporcie pól, jakie brano pod uwagę podczas badania przedsiębiorstw, które zainwestowały w specjalistyczne ośrodki lub działy, najlepiej wypadło „środowisko”. Analitycy Capgemini sprawdzali, czy działalność takich jednostek jest spójna ze strategią całej organizacji. Autorzy raportu cytują Johna Rethansa, globalnego stratega ds. cyfrowej transformacji w firmie Apigee (dostawca platform API): „widziałem wiele firm, w których centrum innowacji to miejsce o szklanych ścianach, wyposażone w MacBooki, podczas gdy reszta firmy pracuje na dziesięcioletnich laptopach. Tego typu ośrodek to spektakl, a nie element strategii”.

W części badania dotyczącej środowiska najwięcej, bo 51 proc. przedsiębiorstw znalazło się na poziomie trzecim – established, a 28 proc. na poziomie optimized. Na poziomie beginning i building jest w sumie 21 proc. firm.

Nawet najlepszy pomysł…

…można zabić. W jaki więc sposób przedsiębiorstwa mogą sprostać wyzwaniu, którym okazuje się prawdziwa innowacyjność? Okazuje się, że firmy, które lepiej sobie z nim radzą (osiągnęły na badanych polach poziom established lub optimized), bardziej niż pozostałe zwracają uwagę i doceniają współpracę wewnętrzną (międzydziałową) i zewnętrzną – z uczelniami, startupami czy partnerami z różnych gałęzi przemysłu. Jednocześnie starają się być maksymalnie elastyczne, ograniczając do minimum przeszkody biurokratyczne wewnątrz organizacji. Przyjmują kulturę cyfrową, która jest zgodna z ogólną strategią firmy. Koncentrują się na przyspieszaniu procesów podejmowania decyzji – gwarantują pracownikom w tym względzie dużą niezależność, co umożliwia szybką konwersję pomysłów (na prototypy). Mają świadomość, że zbyt długa analiza na kilku szczeblach może zabić każdą ciekawą ideę.

Aby osiągnąć wymierny sukces, jednostki innowacyjne potrzebują też jasnego planu komercjalizacji swoich rozwiązań. Konieczne jest zatrudnianie liderów, którzy mają doświadczenie w zakresie wprowadzania innowacji w przedsiębiorstwach i wiedzą, jak wykorzystać szanse biznesowe zaszyte w pomysłach. Bez wsparcia kierownictwa wyższego szczebla i dostosowania się do strategicznych celów firmy wysiłki innowacyjnych jednostek mogą zostać zepchnięte na boczny tor podczas konkurowania z innymi priorytetami firmy. Sukces iPada, według analityków Capgemini, częściowo wynika z faktu, że tablet został uznany przez firmę za okazję biznesową, a nie jedynie „projekt badawczy”.

Artykuł Capgemini: innowacyjność to wyzwanie pochodzi z serwisu CRN.

Jak poinformowała Rzeczpospolita, Komisja Europejska przeprowadziła badania w przedsiębiorstwach z 43 krajów całego świata. Z firm europejskich w pierwszej dziesiątce rankingu, oprócz Volkswagena, znalazły się jeszcze dwie firmy szwajcarskie – Roche na ósmym miejscu i Novartis na miejscu dziesiątym. Ogółem firmy europejskie wydały w 2016 roku na badania i rozwój ok. 192 mld euro, to jest o 7 proc. więcej niż rok wcześniej.

Największą grupę w pierwszej dziesiątce zestawienia stanowią firmy z sektora ICT. Oprócz wspomnianych już Google’a i Microsoftu, są dwa inne koncerny amerykańskie – Intel na piątym miejscu i Apple na siódmym. Czwarte miejsce zajął Samsung (Korea Płd.) a szóste Huawei (Chiny).

Z badania wynika, że generalnie prawie 90 proc. globalnych wydatków na prace badawczo-rozwojowe pochodzi od 2,5 tys. najbardziej innowacyjnych firm na świecie. W 2016 roku przeznaczyły one na ten cel ogółem 742 mld euro.

Źródło: rp.pl

Artykuł B+R: IT na drugim miejscu pochodzi z serwisu CRN.

 – Najlepszą zachęta jest opłacalność, dlatego w tej ustawie, po pierwsze, przedsiębiorcy, którzy będą współpracować z naukowcami, będą mogli zapłacić zdecydowanie niższe podatki – zostawiamy fundusze w kieszeniach przedsiębiorców po to, żeby je inwestowali w rozwój swoich laboratoriów i w rozwój współpracy z naukowcami, a po drugie rozszerzamy katalog tego, co mogą oni kwalifikować jako koszt w uldze na badania i rozwój – mówi w rozmowie z agencją informacyjną Newseria Innowacje dr Piotr Dardziński, podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego (MNiSW).

W niektórych przypadkach przedsiębiorcy będą mogli traktować nakłady na rozbudowę laboratoriów jako koszt. Do kosztów będą mogli też zaliczyć wydatki na wyposażenie oraz bieżące funkcjonowanie laboratorium. Będą mogły obejmować m.in. wynagrodzenia dla pracowników. Skorzystanie z tej ulgi będzie jednak związane z nowymi obowiązkami dla pracodawców. Będą musieli przygotować odpowiedni wykaz kosztów kwalifikowanych, czyli pokazać dokładnie ile i na co wydali.

 – To nie jest sprawozdawczość, która będzie dodatkowo obciążała przedsiębiorców, będziemy w większości opierać się na sprawozdawczości, którą oni już prowadzą, przekazując informacje do GUS. Trochę staranniej natomiast trzeba będzie wykazać, że zatrudnieni pracownicy w działach badawczo-rozwojowych rzeczywiście wykonują pracę, która bezpośrednio dotyczy albo jest realnym wsparciem dla prac badawczo-rozwojowych – tłumaczy Piotr Dardziński z MNiSW.

Ustawa przewiduje zmniejszenie obciążeń podatkowych dla spółek komandytowych i komandytowo-akcyjnych. To właśnie one w dużej mierze inwestują we współpracę nauki i biznesu.

– Wykazujemy więc koszty, te koszty odliczamy podwójnie, bo jest 100 proc. ulgi. Ulga rośnie nawet do 150 proc. w maksymalnym poziomie lub 100 proc. w standardowym poziomie. Każda złotówka wydana na badania i rozwój będzie mogła być de facto odliczona jako dwa złote od podstawy do opodatkowania. W różnorodnej strukturze wydatków może to oznaczać nawet obniżenie podatku o kilka do kilkunastu procent – mówi Piotr Dardziński.

Ustawa została pozytywnie oceniona przez Pracodawców RP. Ich zdaniem taka ulga oznacza realne oszczędności podatkowe dla biznesu. Jak mówi ekspert związku Łukasz Kozłowski, proponowane zmiany z pewnością zachęcą wielu małych i średnich przedsiębiorców do inwestowania w prace badawczo-rozwojowe.

Źródło: Newseria

Artykuł Ulga może wynieść nawet 150 proc. pochodzi z serwisu CRN.

Asseco Innovation Hub będzie miejscem prowadzenia zaawansowanych prac badawczo-rozwojowych. Ich celem będzie stworzenie autorskich technologii i produktów IT, m.in. dla branży energetycznej, telekomunikacji i mediów, służby zdrowia, sektora bankowego, rolnictwa, przedsiębiorstw oraz administracji publicznej. Będą tam również rozwijane projekty związane z szeroko pojętym bezpieczeństwem IT.

 – Asseco Innovation Hub będzie nowoczesnym centrum R&D, które pozwoli nam, jako polskiej firmie, jeszcze skuteczniej konkurować na zagranicznych rynkach. Dzięki tej inwestycji docelowo powstanie około 400 nowych miejsc pracy, a jej realizacja przełoży się na wzrost innowacyjności i konkurencyjności całego regionu – powiedział Adam Góral, prezes zarządu Asseco Poland.

Jednym z ważnych obszarów działania tworzonego centrum badawczo-rozwojowego będą rozwiązania z zakresu sztucznej inteligencji, w tym systemy samouczące oparte o tzw. machine learning. Ponadto, w Asseco Innovation Hub będą prowadzone prace nad rozwiązaniami z obszaru big data oraz cloud computing.

Całkowita wartość inwestycji wyniesie 80,4 mln  zł. Na realizację projektu Asseco otrzymało ponad 26 mln zł dofinansowania od Ministerstwa Rozwoju  w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój na lata 2014-2020. Otwarcie centrum planowane jest na drugi kwartał 2020 roku.

Artykuł Asseco inwestuje w hub innowacji pochodzi z serwisu CRN.

„Nie interesuje nas, na co firma przeznaczy te pieniądze: może to być pożyczka obrotowa, pożyczka na linię produkcyjną, interesuje nas, aby firma była innowacyjna” – mówi agencji informacyjnej Newseria Biznes Bartosz Sokoliński, dyrektor Biura Rozwoju i Innowacji Agencji Rozwoju Przemysłu. Udzielane są również pożyczki sektorowe, na przykład dla branży technologii kosmicznych.

W sumie na program wsparcia innowacyjnych firm Agencja przeznaczyła kilkadziesiąt milionów złotych. W przypadku dużego zainteresowania pożyczkami pula dostępnych środków może zostać powiększona. Zachętą dla małych podmiotów ma być m.in. elastyczny system wymaganych zabezpieczeń.

Źródło: Newseria.pl

Artykuł Wsparcie dla mikro i małych firm pochodzi z serwisu CRN.