Jarek Smulski Obserwujemy obecnie spowodowaną wojną drugą falę makroekonomicznych zmian na rynku. Ta pierwsza wywołała swego rodzaju tsunami, w wyniku którego nastąpiło wiele natychmiastowych zmian. Infrastruktura niektórych firm w Ukrainie została zniszczona. Część z nich podejmowała w trybie natychmiastowym decyzje o przeniesieniu swojej działalności związanej z przetwarzaniem informacji do Polski. Zostały tym samym zmuszone do przeniesienia infrastruktury krytycznej albo kupienia jej u nas. A że towarzyszył temu kryzys uchodźczy, skutkowało to licznymi, chaotycznymi działaniami podejmowanymi ad hoc. Nadchodzące załamanie się popytu na rozwiązania informatyczne jest częściowo konsekwencją tych właśnie procesów.

Wcześniej była jeszcze pandemia…

Akurat pandemia w dużym stopniu przyczyniła się do rozwoju branży IT i wzrostów na rynku – bez wątpienia wpłynęła na przyspieszenie transformacji cyfrowej i zwiększenie popytu nie tylko na komputery, ale też usługi umożliwiające pracę zdalną. Firmy zintensyfikowały także wdrażanie strategii zrównoważonego rozwoju – przy galopujących cenach energii zauważyły możliwość uzyskania realnych oszczędności. Podam rzeczywisty przykład z polskiego rynku: w branży wodociągowej stosunkowo niewielka inwestycja w rozwiązania bazujące na sztucznej inteligencji może przynieść oszczędności rzędu 20–30 proc.

Czy to oznacza powrót do promowanej bardzo silnie w 2008 roku, ale jeszcze przed tamtejszym kryzysem, koncepcji Green IT?

W pewnym sensie tak, chociaż jej założenia zostały zmodyfikowane i są bardziej dojrzałe. Podejmowane obecnie działania w tym obszarze zostały usystematyzowane. ONZ ogłosił 17 celów zrównoważonego rozwoju, a kwestia nabywania przez przedsiębiorstwa „zielonej mocy obliczeniowej” jest obecnie jednym z aspektów podczas dokonywanych w nich audytów, także w Polsce. Na razie dzieje się to w dużych firmach, ale na pewno będzie „schodzić” niżej. Od pozytywnego wyniku takiego audytu będzie uzależnione przyznawanie różnych form dofinansowania. 

Jak w kontekście całej tej sytuacji wyglądają prognozy na przyszłość dotyczące naszej branży?

Tak jak wspomniałem, będziemy świadkami zderzenia dwóch przeciwnych trendów – przyspieszenia rozwoju branży ICT spowodowanego pandemią i jej spowolnienia spowodowanego wojną w Ukrainie. Na tym etapie bardzo trudno jest oszacować, który z tych trendów przeważy. Na pewno pedał hamulca jest już coraz bardziej dociskany na rynku konsumenckim. Ludzie, częściowo w wyniku potrzeb wynikających z konieczności pracy zdalnej, a częściowo w obawie przed nadchodzącą inflacją, kupili mnóstwo sprzętu – komputerów, akcesoriów, telefonów komórkowych. Teraz popyt gwałtownie spada, a w wyniku przerwanych łańcuchów dostaw nie najlepiej jest też z uzupełnianiem magazynów. Podobny trend obserwujemy w kontekście popytu wśród małych i średnich firm. Cały czas rośnie natomiast rynek enterprise i są to wzrosty dwucyfrowe. Tam obserwowana jest duża presja na to, żeby inwestować w narzędzia cyfrowe i optymalizować produkcję. Klienci na takie inwestycje patrzą długofalowo i szukają zapewnianych przez nie oszczędności.

Z dostawami jakich produktów do budowy infrastruktury IT dla przedsiębiorstw są obecnie największe problemy?

Niestety, prawie wszystkich. Z powodu problemu, który na pierwszy rzut oka mógłby wydawać się banalny. Brakuje bowiem zasilaczy do urządzeń sieciowych, serwerów i pamięci masowych, a ich producentów na świecie jest tylko kilku. Niedostępność tego komponentu powoduje efekt domina i krach na całym rynku enterprise. Od kilku miesięcy nie widać w tym zakresie większych zmian ani światełka w tunelu. Nawet ci, którzy niedawno komentowali, że jakoś sobie radzą, dziś już raczej są pesymistami. Nawet gdy sytuacja z produkcją i łańcuchami dostaw się poprawi, na pewno przywrócenie rynku do jako takiej normalności potrwa co najmniej kilka miesięcy.

Recesja i inflacja zazwyczaj zaczynają się w pewnych krajach, a potem rozlewają na cały świat. Czy warto zatem obserwować jakieś konkretne kraje jako wskaźnik tego, co wkrótce może wydarzyć się także w Polsce?

Takim krajem wartym obserwowania pod kątem występowania niekorzystnych zjawisk stała się właśnie Polska. Bezpośrednio dotykają nas skutki obecnego obok frontu wojennego i mamy bardzo złą sytuację finansową związaną z inflacją. Pod znakiem zapytania są też dodatkowe środki unijne i w tym przypadku nasze położenie jest zbliżone do węgierskiego. Moglibyśmy porównywać z się z Węgrami, Czechami, Turcją czy krajami nadbałtyckimi, ale w każdym z nich występuje z reguły tylko jeden czynnik kryzysowy. U nas występują wszystkie razem… 

Artykuł Nie bójmy się innowacji pochodzi z serwisu CRN.

Brak zaufania

O braku zaufania mówi się zazwyczaj – i słusznie – w kontekście niskiego poziomu współpracy pomiędzy firmami oraz między przedsiębiorstwami a instytucjami. Zwróciłabym jednak uwagę również na to, że brak zaufania, czy właściwie brak założenia dobrej woli drugiej strony, jest źródłem wielkiej papierologii, którą generujemy niejako na własne życzenie na poziomie urzędowym. Dotyczy to zarówno procesów administracyjnych, jak i obsługi innowacyjnych projektów finansowanych z różnych unijnych i publicznych źródeł. Większość owych „papierów” nie jest wymagana przez Unię Europejską, są one wyłącznie naszym wymysłem, który blokuje i zniechęca do podejmowania działań innowacyjnych, ponieważ jest oderwany od potrzeb biznesowych, a wręcz obciąża biznes zbędnymi aktywnościami.

Brak zaufania nie tylko utrudnia wprowadzanie przełomowych innowacji, czy wręcz skutkuje ich brakiem. To także brak prawdziwej transformacji cyfrowej w gospodarce i administracji. Cyfryzujemy procesy i transakcje, które są przestarzałe i skomplikowane, bez przemyślenia, czy ten nadmiar kontroli „na wszelki wypadek” jest nam rzeczywiście potrzebny. Sama cyfryzacja bowiem posługuje się narzędziami tożsamości i uwierzytelniania, które w połączeniu z rozwiązaniami systemowymi i bazodanowymi powinny wystarczyć do uproszczenia, zabezpieczenia i przyspieszenia każdego procesu. Jednak cyfryzacji też nie ufamy – dlatego na restrykcyjne rozwiązania analogowe nakładamy cyfrowe protezy i wyspowe rozwiązania, nie rozwikłując problemów w sposób rzeczywiście całościowy i nowoczesny. Brak zaufania to nie tylko brak czy utrudnienie w dziedzinie przełomowych innowacji. To także brak prawdziwej transformacji cyfrowej w gospodarce i administracji.

Niedocenienie ostatniej fazy

Nie doceniamy ostatniej fazy łańcucha tworzenia wartości dodanej, czyli najogólniej mówiąc: sprzedaży. Nieraz wstydzimy się wręcz nie tylko sprzedawania, ale też działań marketingowych, PR-owych, nawiązywania kontaktów ułatwiających dystrybucję finalnego produktu. Koncentrujemy się przede wszystkim na produkcji, tkwi ona w naszym DNA. Tymczasem to ogniwo łańcucha wartości jest zazwyczaj znacznie mniej marżowe od jego początkowych i końcowych fragmentów, a efektem i zarazem sprawdzianem B+R powinna być szeroka dystrybucja produktu i jego rynkowa weryfikacja.

W oferowanych przez państwo produktach wspierających innowacje, szczególnie w postaci dofinansowania, brakuje myślenia o innowacjach jako procesie od pomysłu do przemysłu – finansujemy tylko odcinek B+R, a potem produkt ma się sam obronić. W rzeczywistości często przełomowy produkt jest następnie sprzedawany za bezcen inwestorowi (zwykle zagranicznemu) lub w ogóle nie znajduje rynkowego sukcesu, ponieważ na B+R kończy się wsparcie.

Wsparcie B+R także nie jest optymalnie rozwiązane, gdyż zbyt często o realiach biznesu decyduje mniemanie urzędników. Przykładem mogą być wynagrodzenia pracowników, gdzie świadomość komisji oceniających całkowicie rozmija się z realiami rynku pracy, przykładowo specjalistów IT.

Odrębnym tematem mieszczącym się w zagadnieniu finansowania debiutu i rozwoju rynkowego są nasi polscy inwestorzy, szczególnie fundusze VC, które decydując się na skorzystanie ze środków publicznych jako źródła kapitału, podpisały niekorzystne zobowiązania, np. do nieinwestowania na Mazowszu, czy nieinwestowania w spółki mające już przychody, ale nieprowadzące sprzedaży swojego produktu. Lista absurdów jest dłuższa. W efekcie nie tylko szukają spółek spełniających takie warunki, ale i z uwagi na terminy wykazania aktywności – często inwestują w łatwe i oczywiste rozwiązania, które nie mają nic wspólnego z innowacjami, w dodatku dysponując małymi ticketami inwestycyjnymi i oczekując w zamian sporej części kapitału. Ponieważ oferta bankowa dla innowatorów jest wręcz zerowa, od dawna mówi się o większym sensie szukania inwestorów poza granicami kraju. A to brzmi jak wyrok na polską innowacyjność, ponieważ nie zatrzymuje ona wartości w Polsce.

Fragmentaryzacja

Fragmentaryzacja to w zasadzie podstawa wszystkich pozostałych błędów. Nasze łańcuchy tworzenia innowacji są bardzo sfragmentaryzowane. Oddzielnym kawałkiem jest pomysł, koncepcja rozwiązania, oddzielnym finansowanie, oddzielnym faza badawcza, oddzielnym wdrożenie i jeszcze oddzielnym sprzedaż. Brakuje nam holistycznego spojrzenia na cały proces – tymczasem o jego sile decyduje całość łańcucha, a nie jego pojedyncze fragmenty.

Państwo, wspierając innowacje, powinno co najmniej kwalifikować do całościowego wsparcia te, które mają przełomowy charakter. Zainwestowaliśmy jako kraj w liczne parki technologiczne, służby wspierające innowacje, fundusze VC i CVC. To wszystko publiczne pieniądze, nasze pieniądze. Przełomowe innowacje powinny być objęte inkubacją aż do momentu osiągnięcia światowego sukcesu. Nawet jeśli mają zamożnych sponsorów, to międzynarodowa promocja często wymaga rozmów na najwyższym szczeblu, także o warunkach regulacyjnych, standardach międzynarodowych i innych ważnych dla sukcesu kwestiach. Państwo polskie powinno być ambasadorem każdej polskiej przełomowej innowacji i prowadzić rozmowy, które spowodują, że będziemy eksportować innowacje, a nie innowatorów.

Zbytnia zachowawczość, ale też podatność na mody i buzzwordy

Zbytnia zachowawczość objawia się niechęcią do podejmowania ryzyka, podążaniem za panującą aktualnie modą, ograniczaniem aspiracji, gdyż jest to podejście zwyczajnie bezpieczniejsze. Wynika też ono z naszej ogólnej niskiej tolerancji dla popełniania błędów i gotowości płacenia za nie. Tymczasem w procesie tworzenia innowacji błędy i ich koszty są czymś naturalnym – nieakceptowanie ich jest równoznaczne z tym, że nie rozumiemy tego, w jaki sposób powstają naprawdę nowoczesne rozwiązania i nie dojrzeliśmy do tego, aby je tworzyć. Trudno mi wymienić chociaż jeden przykład uczestnictwa naszego państwa w przełomowej innowacji, bez oglądania się na ryzyko ani na bezpośrednie korzyści budżetu, po to, aby polski produkt zawojował świat i uwolnił nas od roli „dawców krwi” w innych światowych gospodarkach.

Z drugiej strony jesteśmy podatni na marketingowe mody. Potrafimy ekscytować się polskimi jednorożcami, kosmicznymi wycenami, ale nie potrafimy dostrzec innowacji, które powstawały latami i za którymi stoją bardzo konkretne, czasem wręcz materialne, ale zawsze bardzo konsekwentne inwestycje i długa marszruta, często samodzielna, często bez żadnego wsparcia, przełamująca regulacyjne i eksportowe bariery. Mam na myśli polskiego Blika, InPost, Solaris i wiele innych projektów z różnych branż, których nie postrzegamy jako innowacje, bo przywykliśmy ekscytować się zupełnie innymi projektami – sztuczną inteligencją czy blockchainem, w których niewiele jeszcze mamy do powiedzenia w skali świata i dajemy się wyprzedzać.

Rzadko widać polską promocję rozwiązań, które są receptą na poważne problemy produkcyjne, biznesowe, systemowe. A przecież to one, działając w tle, popychają uporczywie naszą gospodarkę i społeczeństwo do przodu i powodują, że praca, życie, są łatwiejsze, zdrowsze. Wszelkiego typu serwisy e-commerce’owe to powierzchowne korzyści, miłe, przyjazne, ale niezmieniające w żaden sposób naszego świata i niedecydujące o naszym miejscu w globalnej gospodarce. Krajowe Inteligentne Specjalizacje powinny wyznaczać cele innowacji w Polsce, ale jest ich obecnie tak dużo, że nie gwarantują żadnego skupienia, a więc także żadnego efektu.

Artykuł został pierwotnie opublikowany na portalu www.kongresobywatelski.pl.

Anna Streżyńska  

Jest prezesem zarządu MC² Innovations, byłą minister cyfryzacji, jak też członkinią Rady Programowej Kongresu Obywatelskiego.

 

  

Artykuł 4 grzechy główne polskiej innowacyjności pochodzi z serwisu CRN.

W dobie pandemii organizacje musiały na nowo określić swoje priorytety. Kwestia ta wyjątkowo często dotyczyła, i wciąż dotyczy, inwestycji IT. Poddawane zwiększonej kontroli, powinny stanowić wartościowe wsparcie dla strategicznych i biznesowych celów organizacji. Osoby decyzyjne z regionu CEE, biorące udział w badaniu IDC, wskazały najważniejsze ich zdaniem priorytety biznesowe. Są nimi: 

• poprawa wyników biznesowych (72 proc.)

• redukcja kosztów (71 proc.)

• lepsze zaspokojenie potrzeb klientów (71 proc.)

• zabezpieczenie biznesu/cyberbezpieczeństwo (69 proc.)

• zwiększenie możliwości pracowników (62 proc.)

– Trzy najwyżej notowane priorytety biznesowe mają niemal równe znaczenie dla respondentów. Pokazuje to wyraźnie, jak ważny dla organizacji w regionie CEE jest proces podejmowania decyzji. Przedsiębiorstwa bardzo często muszą bowiem wybierać pomiędzy celami krótkoterminowymi, zorientowanymi na ochronę firmy, a inwestycjami wspierającymi długoterminowy dobrobyt organizacji – mówi Razvan Savu, Senior Consultant IDC w regionie CEE – Pytanie, jak w tej sytuacji dokonać optymalnego wyboru? IT, a w szczególności chmura, zarządzanie danymi i rozwiązania do ich analizy będą odgrywać coraz większą rolę w równoważeniu kompromisów, na które muszą obecnie iść firmy oraz w osiąganiu przez nie celów biznesowych – dodaje ekspert IDC.

W badaniu prawie trzy czwarte (72%) respondentów z regionu Europy Środkowo-Wschodniej wskazało rozwiązania do zarządzania danymi jako najważniejszy czynnik ułatwiający realizację priorytetów danej organizacji. Wysokiej jakości dane, profesjonalnie zbierane, zarządzane i analizowane za pomocą narzędzi opartych o sztuczną inteligencję i uczenie maszynowe mogą pomóc firmom w szybszym podejmowaniu optymalnych decyzji biznesowych. 

Pomiędzy celami i priorytetami organizacji w regionie CEE a rolą, jaką IT odgrywa we wspieraniu tych celów, nadal istnieje pewien rozdźwięk. Nadszarpnięta zębem czasu infrastruktura IT, silosy informacyjne, nieefektywne lub realizowane ręcznie procesy mogą hamować innowacje. Aby dobrze przygotować się na przyszłość, organizacje powinny sprostać tym wyzwaniom. Jak to zrobić? IDC radzi, aby decydenci biznesowi rozważyli podjęcie następujących kroków:

Artykuł IDC oraz Oracle zachęcają firmy z Europy Środkowo-Wschodniej do innowacji pochodzi z serwisu CRN.

Celem projektu jest przyspieszenie rozwoju młodych, innowacyjnych firm technologicznych poprzez połączenie ich potencjału z wiedzą, doświadczeniem oraz zasobami wiodących polskich i międzynarodowych przedsiębiorstw, w tym spółek Skarbu Państwa.

Oprócz udziału w ścieżce ogólnej do wyboru są cztery ścieżki branżowe. Ich partnerami są duże, polskie firmy. Ścieżka dla fintechów jest organizowana przy współpracy z PKO Bank Polski. Partnerem ścieżki energetycznej jest Grupa PGNiG a ścieżki medycznej Grupa Adamed. Ścieżkę Agri-tech wspiera fundusz AgriTech Hub.

Dla startupów technologicznych zainteresowanym współpracą z partnerami z regionu Dolnego Śląska uruchomiona została również ścieżka Industry 4.0. Jej realizacja będzie wspierana zarówno przez: Balluff, FANUC Polska, fundusz ValueTech, Wrocławski Park Technologiczny, Agencja Rozwoju Aglomeracji Wrocławskiej, Wrocławskie Centrum Badań EIT+ oraz Stowarzyszenie Top 500 Innovators.

Akcelerację w ramach obecnej edycji programu przejdzie około 25 startupów technologicznych. Początkujący przedsiębiorcy będą współpracować z polskimi i międzynarodowymi ekspertami oraz mentorami nad weryfikacją i dopracowaniem modeli biznesowych swoich przedsięwzięć. Chodzi o to, aby potem potrafili poradzić sobie w rynkowej rzeczywistości, skutecznie skomercjalizować swoje rozwiązania, jak również efektywnie pozyskać finansowanie na dalszy rozwój działalności.

Partnerami wspierającymi program są: Visa, Nokia oraz Campus Warsaw. Zgłoszenia do udziału przyjmowane będą do końca lutego.

Artykuł Duzi zapewnią wsparcie początkującym pochodzi z serwisu CRN.

Dlaczego właśnie teraz się tyle o nich mówi, skoro to nie są wcale nowe idee? W przypadku sztucznej inteligencji chodzi o to, że dopiero w ostatnich kliku latach nastąpił rozwój przetwarzania równoległego, wspartego mocą nowych układów GPU i CPU, a z kolei ilość danych generowanych przez systemy i urządzenia zaczęła gwałtownie rosnąć. Jednocześnie udoskonalono technikę deep learningu. W rezultacie rynek AI zaczął wyraźnie rosnąć. Obecnie większość jego liderów – począwszy od producentów systemów (jak IBM) przez dostawców chmury i oprogramowania (jak Microsoft, Google i Amazon) po producentów układów (jak Intel i Nvidia) – w pocie czoła rozwija swoją ofertę AI i uczenia maszynowego. W rezultacie – jak przewidują analitycy – sztuczna inteligencja będzie niedługo nie tyle dodatkiem, co podstawą wielu systemów IT, pomagając użytkownikom w podejmowaniu przemyślanych decyzji lub wręcz biorąc na siebie wiele procesów decyzyjnych (automatyzacja).

Nowe rozwiązania będą mieć fundamentalny wpływ na sposób interakcji ludzi z technologiami. Jedna z nich (Augmented Reality) ma w nazwie „rozszerzona” – ten termin doskonale pasuje także do pozostałych, gdyż dzięki nim granice tego, co umożliwia informatyka, przesuwają się daleko poza znany do tej pory horyzont. I nawet jeśli niewiele jest jeszcze produkcyjnych wdrożeń, w których wykorzystuje się sterowanie głosem, pełną programowalność infrastruktury i inteligentne aplikacje, to tempo zmian staje się coraz szybsze. W dodatku dotąd sztuczna inteligencja, Internet rzeczy oraz VR/AR funkcjonowały w pewnym oderwaniu od siebie. Obecnie można mówić o mniej lub bardziej zaawansowanych próbach wykorzystania ich połączonego potencjału. W efekcie cyfrowa transformacja, o której się od jakiegoś czasu tyle mówi, dzięki nowym, przełomowym rozwiązaniom zaczyna nabierać dużo bardziej konkretnych kształtów.

O ile w świecie konsumenckim wynalazki, takie jak gogle VR, osobiste drony, roboty i automatyka domowa, będą zawsze funkcjonować jako produkty gotowe do użycia po wyjęciu z pudełka, o tyle w zastosowaniach biznesowych nowe, przełomowe technologie dają duże pole do popisu resellerom, VAR-om i integratorom. To oni bowiem będą decydować, które rozwiązania dla klientów będą najlepsze, i – co ważniejsze dla ich biznesu – jak opakować je w wartość dodaną. Największe możliwości otwierają się przed firmami zorientowanymi na konkretne branże. Zdobycie kompetencji w zakresie obsługi specyficznego rynku, poznanie branżowej specyfiki w kontekście zastosowań nowych rozwiązań da integratorowi dużą przewagę na samym starcie.

Realne zyski z wirtualnych technologii

Zdaniem obserwatorów rynku technologie rozszerzonej i wirtualnej rzeczywistości (AR/VR) na rynku biznesowym przechodzą właśnie z fazy testowej do komercyjnych wdrożeń. Coraz więcej klientów interesuje się tego typu technologiami.

– O ile jeszcze rok temu, gdy prezentowaliśmy na konferencjach przemysłowe rozwiązania oparte na AR, wyczuwaliśmy pewien dystans ze strony słuchaczy, o tyle teraz dla uczestników takich wydarzeń jest to temat wiodący – twierdzi Artur Sadzik, kierownik ds. projektów strategicznych w Transition Technologies PSC.

Rozszerzona rzeczywistość dobrze komponuje się z rozwiązaniami Przemysłu 4.0, dla których tworzy swego rodzaju interfejs użytkownika. Największe korzyści z tej technologii biznes widzi w branży produkcyjnej, serwisowej i remontowej. Mogą one wynikać z wykorzystania AR do wirtualnego instruktażu i szkoleń pracowników, wspierania działań podejmowanych u klienta przez zdalnego serwisanta itp. Nowa technologia pozwala wyraźnie zwiększyć efektywność pracy pojedynczych pracowników i zespołów, przy jednoczesnym obniżeniu kosztów.

W przypadku Transition Technologies PSC wdrożenia mają miejsce głównie w przemyśle samochodowym i lotniczym, ale firma odnotowuje także zainteresowanie AR na rynku budownictwa i wykończenia wnętrz – tam nowa technologia nie tylko przyspiesza proces projektowania, ale również pozwala pokazać klientom, jak w rzeczywistości będzie wyglądał efekt końcowy, zanim jeszcze ekipy budowlane wezmą narzędzia do ręki.

– Możliwe jest m.in. szczegółowe odwzorowanie i dynamiczne kreowanie przestrzeni, co świetnie sprawdza się przy planowaniu przebudowy budynku, dokładaniu nowych instalacji do już istniejących, a nawet rozplanowaniu rozmieszczenia sprzętu w hali – wyjaśnia Artur Sadzik.

Do prezentacji produktowych może być wykorzystywana zwłaszcza technologia wirtualnej rzeczywistości, która znajdzie zastosowanie w reklamie i marketingu oraz będzie używana przez firmy organizujące różnego rodzaju konferencje i wydarzenia. VR doskonale nadaje się także dla przedsiębiorstw turystycznych, branży hotelarskiej i nieruchomości, umożliwiając wizualizowanie i prezentowanie realnych obiektów. W produkcji, w przypadku projektowania i konstruowania prototypowych rozwiązań, VR może być łączona z drukiem 3D. Obszar zastosowań obejmuje także medycynę, w której użycie wirtualnej rzeczywistości umożliwia bezpieczne ćwiczenie skomplikowanych operacji i asystowanie przy kuracji pacjentów.

Mamy do czynienia z pierwszymi wdrożeniami i próbami wykorzystania AR i VR w zastosowaniach profesjonalnych. Obie technologie nie należą jeszcze do głównego nurtu IT, więc to jest najlepszy moment, by poważnie zastanowić się nad możliwością włączenia ich do swego biznesu. Gdy już się upowszechnią, dużo trudniej będzie wyróżnić się na tle konkurencji. Oczywiście inwestowanie w kompetencje związane z nie do końca dojrzałymi technologiami wiąże się z ryzykiem, ale uzyskana wiedza i tak wcześniej czy później powinna się przydać.

Kiedy spełnią się obietnice IoT?

W ostatnich latach aż do przesytu mówiło się o Internecie rzeczy. W medialnym szumie trudno było jednak wyłowić doniesienia o udanych wdrożeniach. Badania wykazują, że na razie większość projektów się nie udaje (ankieta przeprowadzona przez Cisco pokazała, że 60 proc. z nich zatrzymuje się na etapie proof of concept). Co więcej, pomimo wielkich inwestycji dostawców w Internet rzeczy wciąż niewielu jest resellerów sprzedających tego rodzaju rozwiązania bądź deklarujących, że są do tego gotowi. Nie oznacza to jednak, że zmalał potencjał IoT. Przedsiębiorstwa wciąż deklarują chęć wykorzystania możliwości Internetu rzeczy w najbliższej przyszłości, licząc przede wszystkim na zwiększanie wydajności i satysfakcji swoich klientów oraz wzrost jakości produktów lub usług.

Gdy dziś bardziej chłodnym okiem ocenia się Internet rzeczy, sieć połączonych ze sobą czujników i urządzeń nie jest już na pierwszym planie. Bardziej chodzi o takie wykorzystanie gromadzonych danych – poprzez użycie nowoczesnych systemów analitycznych – by projekty IoT przynosiły realne korzyści biznesowe. Dopiero właściwa kombinacja informacji zbieranych na brzegu sieci, samych sieci oraz analityki Big Data tworzy faktyczną wartość IoT.

W rozwiązywaniu specyficznych problemów biznesowych przy użyciu inteligentnych systemów integratorzy i dostawcy usług zarządzanych (MSP) będą odgrywać ważną rolę. Największe możliwości tkwią w odpowiednim wpasowaniu do oferty narzędzi analitycznych. Ponieważ w ekosystemie połączonych urządzeń dochodzi do wymiany ogromnych ilości danych, integratorzy mogą stać się dla klientów także konsultantami w zakresie architektury bezpieczeństwa, jaka powinna być wdrożona w związku z IoT.

Zdaniem analityków szanse na sukces IoT zwiększa dostęp do chmury obliczeniowej i wykorzystanie możliwości sztucznej inteligencji. W rezultacie powstaje sieć komunikujących się ze sobą urządzeń, nieustannie się uczących i dostosowujących do aktualnych warunków.

Edge computing – co to takiego?

Choć wykorzystanie chmury obliczeniowej przez polskie firmy wciąż pozostaje na bardzo niskim poziomie, w najbliższych latach musi się to zmienić, bo wiele nowych technologii będzie dostępnych wyłącznie w modelu cloud. Uciec od chmury nie można, ale obecnie za najbardziej optymalną architekturę uważa się taką, która zakłada podejście hybrydowe i pewną decentralizację.

Zwłaszcza w kontekście IoT wiele mówi się obecnie o edge computingu, czyli takim podejściu, w którym dane są przetwarzane i analizowane na brzegu sieci, a więc jak najbliżej ich źródła – czujników i innych urządzeń połączonych w ramach Internetu rzeczy. Ma to być rozwiązaniem problemu opóźnień, które powstają przy przesyłaniu informacji do serwerów w chmurze i – po jej przeanalizowaniu – z powrotem na brzeg sieci. A jak zauważają analitycy z Gartnera, nie brakuje przykładów środowisk IoT, w których natychmiastowa reakcja jest kluczowa dla poprawnego i bezpiecznego funkcjonowania systemu. Analityka na brzegu sieci ma kluczowe znaczenie szczególnie w przemyśle, bo maszyny w procesach produkcyjnych muszą korzystać z danych przetwarzanych i analizowanych w ułamkach sekund. Wymiana danych pomiędzy elementami IoT z pominięciem „centrali” jest istotna także chociażby w przypadku systemów zarządzania produkcją rolną, w których urządzenia często nie są podłączone do chmury, komunikując się tylko ze sobą nawzajem.

W odpowiedzi na spodziewane większe zapotrzebowanie na edge computing producenci infrastruktury wprowadzają do swych ofert rozwiązania ułatwiające gromadzenie, przetwarzanie i analizowanie danych na brzegu sieci – takie jak chociażby centra danych w skali mikro, czyli zamkniętą w jednej obudowie szafy bądź kontenera kompletną infrastrukturę data center wraz z oprogramowaniem zarządzającym. Są one zaprojektowane w taki sposób, by umożliwić preinstalację urządzeń informatycznych, a integrator może u producenta skonfigurować i przetestować rozwiązanie jeszcze przed jego wysyłką do klienta.

– Funkcjonując na krawędzi sieci, mikrocentra danych zapewniają wzrost prędkości przesyłu informacji oraz minimalizują ryzyko wystąpienia awarii. Do centralnych repozytoriów z urządzeń brzegowych są przesyłane tylko niezbędne dane, dzięki czemu ogranicza się ruch w sieci. W takim środowisku łatwiej jest też stale obserwować i kontrolować zachodzące procesy – tłumaczy Urszula Fijałkowska, dyrektor sprzedaży w APC by Schneider Electric.

Drony latają coraz wyżej

Rośnie wykorzystanie dronów, bo dostawcy starają się znaleźć zastosowanie dla nich w kolejnych branżach. Bardziej zaawansowane urządzenia korzystają z rozwiązań, które wcześniej stworzone były z myślą o zadaniach militarnych. Po przeniesieniu „do cywila” wojskowe wynalazki z powodzeniem sprawdzają się w przemyśle, ochronie środowiska i zdrowia, szeroko pojętym monitoringu, rolnictwie oraz wielu innych dziedzinach. Można by długo wymieniać przykłady profesjonalnych zastosowań bezzałogowców, bo coraz mniejsze ograniczenia technologiczne sprawiają, że barierę stanowi w tym przypadku jedynie wyobraźnia.

– Zwiększenie efektywności baterii, miniaturyzacja oraz zaawansowane oprogramowanie dały praktycznie nieograniczone możliwości wykorzystania dronów. Wyposażenie ich w dodatkową kamerę termowizyjną poszerza i tak już ogromne możliwości tych latających urządzeń – tłumaczy Adam Budrewicz, Business Development Manager w Actionie.

Pomoc w realizowaniu skomplikowanych zadań stanowi zaawansowana aplikacja, która umożliwia zarządzanie całą flotą dronów. Latające urządzenia mogą być sterowane przez pojedynczego operatora lub za pomocą centrali zarządzającej dronami automatycznie. Dzięki zastosowaniu GPS drony mogą same przemieszczać się po zaplanowanej trasie, i to z dużą precyzją. Technologia śledzenia i monitorowania ruchu automatycznie poinformuje operatora o wykrytych anomaliach. Z kolei dzięki przesyłanemu w czasie rzeczywistym obrazowi z kamer drona operator może szybko reagować na incydenty i dozorować obiekty.

Adam Budrewicz zwraca uwagę, że wiele nowych funkcji nie byłoby dostępnych, gdyby nie możliwość obsługi dronów przez urządzenia mobilne, takie jak smartfony i tablety.

– Duża moc obliczeniowa i doskonałej jakości ekrany urządzeń mobilnych w połączeniu z bardzo dokładnym i wyraźnym obrazem przesyłanym przez kamery dronów sprawiają, że obszar zastosowań staje się coraz większy – twierdzi przedstawiciel dystrybutora.

To, co dawniej wiązało się z narażeniem życia i zdrowia ludzi, dziś można zlecić operatorowi latających urządzeń. Może on podlecieć dronem do niebezpiecznych i trudno dostępnych instalacji, wysokich budynków, kominów, elektrowni wiatrowych czy nawet atomowych. Można przeprowadzać inspekcje instalacji np. rur przesyłowych (do paliw płynnych), a dzięki kamerom termowizyjnym wykryć rozszczelnienia czy miejsca przegrzania instalacji przesyłowych. Drony z kamerami termowizyjnymi sprawdzają się przy poszukiwaniu zaginionych osób w lesie lub górach. W rolnictwie i sadownictwie umożliwiają nadzorowanie upraw, odstraszanie ptactwa czy prowadzenie oprysków.

Warto wspomnieć o uruchomieniu programu Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, mającego na celu wsparcie polskich producentów dronów. Rządzący chcą, by latające urządzenia stały się jednym z wyróżników innowacyjnej polskiej gospodarki.

Artykuł Przełomowe technologie IT: o co tyle hałasu? pochodzi z serwisu CRN.

Pomysł polega na tym, aby wspomagać rozwój innowacyjnej przedsiębiorczości bez budowania nowych instytucji. Do tego celu ma być wykorzystany potencjał już istniejących podmiotów (np. parki naukowo-technologiczne). W pilotażu programu platform startowych zostało zgłoszonych ponad 2 tys. nowych pomysłów biznesowych.

W wyniku analizy dotychczasowych działań w programie pojawi się kilka zmian. Zniesiony zostanie m.in. limit wieku do 35 lat. Pozostanie jedynie preferencja dla osób młodych, co pozwoli na wspieranie wartościowych pomysłów biznesowych również starszych przedsiębiorców. Obserwowany jest bowiem trend rosnącego średniego wieku założycieli startupów w Polsce i na świecie.

Artykuł 180 mln euro na startupy w Polsce Wschodniej pochodzi z serwisu CRN.

 – Chcą czy nie, ubezpieczyciele muszą być innowacyjni. Regulacje prawne, które pojawią się za chwilę – takie jak RODO, PSD2 i dyrektywa o pośrednictwie ubezpieczeniowym – wymuszą na ubezpieczycielach klientocentryczność. W tym celu trzeba stworzyć całe otoczenie innowacyjne – mówi agencji informacyjnej Newseria Biznes Piotr Pastuszka, menedżer w firmie doradczej Sollers Consulting.

Jego zdaniem, RODO oznacza dla ubezpieczycieli konieczność wymiany większości formularzy, klauzul i zgód na przetwarzanie danych. Niezbędne będzie także zweryfikowanie wszystkich procesów pod kątem bezpieczeństwa informacji i wdrożenia nowej infrastruktury IT, która to zagwarantuje.

Kolejne wyzwanie związane jest z wdrożeniem postanowień unijnej dyrektywy PSD2 (Payment Services Directive). Zaczną one obowiązywać w styczniu 2018 r. Wprowadzą m.in. usługę inicjowania transakcji (PIS – payment initiation service) oraz usługę dostępu do informacji o rachunku (AIS – account information service). Dzięki nim ubezpieczyciele mogą uzyskać dostęp do zarezerwowanych dotąd tylko dla banków informacji o klientach. To dla firm ubezpieczeniowych szansa na nowe usługi i produkty oraz lepsze dopasowanie oferty do profilu klienta.

Z kolei dyrektywa o dystrybucji ubezpieczeń (IDD) nałoży na dystrybutorów polis większe wymogi informacyjne wobec klientów i obowiązek dopasowywania produktów do ich rzeczywistych potrzeb. Sprzedawca będzie musiał poinformować klienta, w jakim charakterze występuje (broker lub agent) i na jakich zasadach pobiera prowizję lub wynagrodzenie. Dla pośredników i towarzystw ubezpieczeniowych oznacza to konieczność dostosowania do nowych wymogów zarówno dokumentacji jak i infrastruktury IT. Termin wdrożenia dyrektywy IDD upływa 23 lutego 2018 r.

Zdaniem Michała Trochimczuka, partnera zarządzającego w Sollers Consulting, branża ubezpieczeniowa w Polsce jest obecnie dosyć innowacyjna na tle innych rynków. Może to jednak ulec zmianie, gdyż na Zachodzie powstaje bardzo wiele związanych z ubezpieczeniami startupów, które wykorzystują nowe technologie.

Michał Hucał, członek zarządu Nationale-Nederlanden, ocenia, że ubezpieczyciele muszą inwestować w IT, gdyż większość ich dotychczasowych systemów jest już przestarzała. Efektem tego jest luka między możliwościami sektora ubezpieczeń a tym, co oferują klientom inne dziedziny gospodarki. Jak zauważa Michał Hucał, ubezpieczyciele powinni brać przykład z sektora bankowego, który w ostatnich latach bardzo się rozwinął i zyskał dzięki postawieniu na innowacje.

Źródło: Newseria.pl

Artykuł Ubezpieczyciele zwiększą inwestycje w IT pochodzi z serwisu CRN.

Podmioty rynkowe chcą precyzyjnie wiedzieć, jakie przepisy mają zastosowanie w zakresie innowacyjnych rozwiązań. Potrzebują wiążących stanowisk organu nadzoru. Zdaniem autorów raportu wymagać to będzie m.in. ściślejszej współpracy między Urzędem Komisji Nadzoru Finansowego a innymi instytucjami administracji publicznej dla wypracowywania rozwiązań sprzyjających rozwojowi rynku FinTech w Polsce. Zarekomendowano stworzenie „piaskownicy regulacyjnej”, w FinTech-y mogłyby warunkowo testować swoje innowacyjne rozwiązania, produkty i usługi bez konieczności posiadania pełnego zezwolenia na prowadzenie działalności w sektorze finansowym.

W szczególnych sposób zwrócono uwagę na przepisy dotyczące outsourcingu. Zdaniem przedstawicieli rynku niektóre z nich są zbyt restrykcyjne i hamują rozwój innowacji. Rozwiązaniem sprzyjającym byłoby umożliwienie korzystania przez podmioty nadzorowane z usług przetwarzania w chmurze. Komisja Nadzoru Finansowego opublikowała już  stanowisko w sprawie stosowania rozwiązań cloud computing przez podmioty nadzorowane.

Zespół przygotowujący raport wskazał również na potrzebę rozszerzenia ustawowych celów nadzoru finansowego o wspieranie rozwoju innowacyjności w tym sektorze. Dałoby to regulatorowi możliwość  proaktywnych działań w sferze innowacji finansowych co w konsekwencji przyczyniłoby się do rozwoju rynku finansowego w Polsce. Ministerstwo Finansów przygotowało już propozycję zmiany ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym w kierunku rozszerzenia zadań KNF o działania na rzecz wspierania rozwoju innowacji finansowych.

Polska, w przeciwieństwie do wielu innych krajów, nie ma strategii wspierania i rozwoju rynku innowacji finansowych. To pogarsza pozycję konkurencyjną naszego kraju na arenie międzynarodowej. Stworzenie spójnych, systemowych rozwiązań strategicznych to także jeden z postulatów autorów raportu przygotowanego pod egidą KNF.

Artykuł Prawo hamuje rozwój fintechów pochodzi z serwisu CRN.

50 proc. polskich menedżerów biorących udział w badaniu przeprowadzonym przez TomTom Telematics zapewnia, że implementacja innowacyjnych rozwiązań technologicznych jest dla nich bardzo ważna. Jednocześnie firmy w naszym kraju wydają na innowacje średnio 12 tys. euro rocznie, co stanowi 36 proc. wydatków firm francuskich i 41 proc. wydatków firm niemieckich.

Za główną barierę we wdrażaniu innowacji polscy menedżerowie uważają cenę dostępnych rozwiązań (37 proc. wskazań). Na drugim miejscu wymieniane są trudności wdrożeniowe (18 proc.) a na trzecim sprzeciw pracowników przyzwyczajonych do tradycyjnych rozwiązań (13 proc.).

Prawie połowa polskich menedżerów (46 proc.) przyznała, że w ciągu ostatnich pięciu lat zainwestowali w technologię, która nie została potem w pełni wykorzystana. Powodem był m.in. brak odpowiednich ludzi do obsługi bądź ich nieodpowiednie przeszkolenie podczas implementacji.

„Polskie firmy oczekują tanich rozwiązań technologicznych, które będą proste w implementacji, zarówno w zakresie infrastruktury jak i interfejsu użytkownika, ponieważ tylko takie umożliwiają szybkie i łatwe wdrożenie oraz przekonują pracowników, którzy zwykle niechętnie zapatrują się na nowości” – komentuje wyniki badania Marek Kujawiński, dyrektor sprzedaży TomTom Telematics Polska.

Jak pokazują wyniki badania, polskie firmy podchodzą sceptycznie do rozwiązań chmurowych. Większość danych przechowywanych jest na biurowych serwerach (55 proc. odpowiedzi), a na korzystanie z infrastruktury chmurowej zdecydowało się 32 proc. ankietowanych menedżerów.

Artykuł Polskie firmy szukają tanich rozwiązań pochodzi z serwisu CRN.

Maciej Kranz Tego rozpędzonego pociągu już nie da się zatrzymać… W każdej branży, w której jako narzędzia wykorzystywane są rozwiązania IT, zachodzą tak szybkie zmiany, że nie ma innego wyjścia, tylko dostosować się do nich. W dużych firmach technologicznych zaobserwowano trend, że wyraźna transformacja następuje co 3–7 lat. Dotyczy nie tylko stosowanych narzędzi i procesów biznesowych, ale także ludzi. Zmieniają się zajmowane przez nich stanowiska, a przedsiębiorstwa poszukują nowych specjalistów z zupełnie innych dziedzin niż dotychczas. Prawda jest brutalna – jeżeli ktoś uparcie nie będzie chciał się dostosować, prędzej czy później straci pracę.

CRN To pracownicy. A zarząd?

Maciej Kranz Przed zarządami przedsiębiorstw stoi podobne wyzwanie. Jeżeli firma raz przegapi dużą zmianę technologiczną na rynku, nic się nie stanie, będzie mogła to nadrobić. Ale gdy zarządowi nie uda się zaobserwować konieczności przeprowadzenia transformacji dwa lub trzy razy, prawdopodobieństwo upadku przedsiębiorstwa jest niemal stuprocentowe. Każdy z nas potrafi wymienić nazwy firm, których produktów kiedyś używaliśmy i które wówczas wydawały nam się niezniszczalne, a dziś ich nie ma. Firma konsultingowa Boston Consulting Group opublikowała raport, z którego wynika, że dziś funkcjonuje tylko 19 proc. podmiotów wymienianych kiedyś w indeksie S&P 500. W znakomitej większości przyczyną upadku pozostałych było właśnie przegapienie zmian technologicznych i biznesowych lub zbyt późne dostosowanie się do nich.

CRN Z czego wynika, że poważnym firmom, o wysokiej kulturze biznesowej, zdarza się tak duże wizjonerskie zaniedbanie?

Maciej Kranz Przez dziesiątki lat zmiany obserwowane w różnych branżach były ewolucyjne, a nie rewolucyjne. Z prawdziwymi rewolucjami mamy do czynienia od mniej więcej dwóch dekad. Tradycyjnie zaczęło się od branży teleinformatycznej – od Internetu, a w następnej dekadzie doszła mobilność. Tu najlepszym przykładem jest pojawienie się iPhone’a, na którego właściwie zareagował Samsung, a – zgubnie dla siebie – zignorowały Nokia i Motorola. Dziś rewolucyjne zmiany pojawiają się wszędzie i zaczynają dotyczyć każdego. Autonomiczne pojazdy, przesyłki dostarczane przez drony, roboty przeprowadzające operacje w ciele człowieka, Internet rzeczy – narzędzia IT spowodowały, że właśnie jesteśmy świadkami gigantycznego skoku cywilizacyjnego, za którym nie wszyscy nadążą. I chyba można założyć, że to jest naturalny proces.

CRN No właśnie, innowacyjność kojarzy się dziś głównie ze startupami. Czy zatem duża, obecna na rynku od kilku dekad firma, np. Cisco, może być innowacyjna?

Maciej Kranz Ciekawe, że to pytanie słyszę wyjątkowo często… Odpowiedź oczywiście jest twierdząca, chociaż innowacyjność w starszych przedsiębiorstwach realizowana jest trochę inaczej niż w startupach. Duże firmy w tym zakresie działają na znacznie szerszą skalę. W naszym przypadku innowacyjność zapewniana jest na bazie pięciu filarów: budujemy własne rozwiązania, kupujemy inne spółki, zawiązujemy partnerstwa, dokonujemy strategicznego inwestowania w inne przedsiębiorstwa, a także współpracujemy z innymi w celu wspólnego wypracowania innowacyjnego rozwiązania. Natomiast trzeba przyznać, że nasi inżynierowie z działu badań i rozwoju pracują przeważnie nad rozbudową istniejących rozwiązań, według założonej wcześniej roadmapy.

Ale zdarza się też, że wewnątrz naszej struktury budujemy startupy, których funkcjonowanie znacząco odbiega od tradycyjnych korporacyjnych realiów. Dzieje się tak, gdy w wyniku analiz biznesowych dojdziemy do wniosku, że musimy stworzyć jakiś produkt np. w dziewięć miesięcy, a w normalnym trybie zajęłoby to około trzech lat. Albo chcemy wejść na nowy rynek, lecz nie mamy ludzi z odpowiednimi kwalifikacjami. Do takiego wewnętrznego startupu najczęściej zatrudniane są więc osoby z zewnątrz, ale nie na normalnych zasadach. Otrzymują wynagrodzenie bonusowe za osiągnięcie wyznaczonych wcześniej kamieni milowych. Ale promujemy również innowacyjność wśród obecnych pracowników. W bieżącym roku 1,2 tys. zespołów z Cisco wyszło z inicjatywą pomysłów nowych rozwiązań, do „finału” weszło 30. Daliśmy im pieniądze i zgodę na odejście od dotychczasowych zadań, aby skupili się na rozwijaniu zaproponowanego przez siebie projektu.

CRN Czy można zatem powiedzieć, że innowacyjność w dużym przedsiębiorstwie jest bardziej dojrzała? Mniej szalona?

Maciej Kranz Na pewno jest inna, trudniejsza, bo pojawiają się naturalne bariery – jest dużo więcej ludzi, biurokracja, budżety itd. Ale absolutnie jest możliwa. To właśnie do moich zadań należy między innymi dbałość, aby nasi pracownicy mogli realizować swoje pomysły w firmie i nie musieli odchodzić, aby założyć własną. Co prawda wówczas dla członków zespołu „nagroda” jest trochę mniejsza, ale znacznie mniejsze jest też ryzyko w przypadku niepowodzenia. I najważniejsza rzecz – dostęp do klientów. Duże przedsiębiorstwa mają ich pokaźną bazę i zawsze znajdą grupę zainteresowaną nowym rozwiązaniem, od której usłyszą szczere opinie na jego temat. Dlatego też często startupy wchodzą w partnerstwa z nami i innymi korporacjami.

CRN W jakim obszarze dziś najbardziej potrzebna jest innowacyjność – w sprzęcie, oprogramowaniu czy usługach?

Maciej Kranz W każdym, bo wszystkie te dziedziny są ze sobą powiązane. Nie powinniśmy skupiać się na jednej, bo innowacyjność powoduje, że zmieniają się całe struktury rynku. Weźmy przykład chyba najlepszy dziś, czyli autonomiczny samochód. W jego przypadku innowacyjne podejście musiało być obecne i w sprzęcie, i w oprogramowaniu, i w usługach. Kiedyś firmy specjalizowały się np. w budowaniu stacji benzynowych czy hut. I dostarczały wszystko – od A do Z. Ten model sprawdzał się przez dużą część ubiegłego wieku, gdy zmiany techniczne nie następowały tak szybko. Obecnie nie ma szans, aby taka firma we wszystkich potrzebnych do jej funkcjonowania dziedzinach nadążyła za postępem. Stąd taki nacisk na powstawanie systemów otwartych, współpracujących ze sobą i ogromna rola integratorów, którzy powinni umieć pożenić ze sobą często ogień z wodą.

CRN Niemniej jednak można zauważyć, że ponad 90 proc. powstających startupów zaangażowanych jest w rozwój oprogramowania i/lub usług. W tworzenie nowego sprzętu nie inwestuje prawie nikt, zakładając, że moc obliczeniowa jest uniwersalna i łatwo dostępna – coraz częściej z chmury publicznej…

Maciej Kranz To poprawna obserwacja, chociaż przyczyną dostrzeżonego zjawiska nie jest raczej zanikająca rola sprzętu w procesach tworzenia nowoczesnych rozwiązań. Bez specjalizowanych układów, procesorów i kart graficznych niemożliwe byłoby dziś prowadzenie obliczeń sztucznej inteligencji, transakcji cyberwalut, tworzenie sieci neuronowych. Ja nie zgadzam się z powiedzeniem, że „sprzęt jest pożerany przez oprogramowanie”. Trend związany z popularnością oprogramowania i usług wynika z tego, że – obserwując popularność Facebooka i Google’a – każdy chciałby stworzyć najpopularniejszą na świecie aplikację, żeby używało jej miliard ludzi, a wtedy pieniądze same przyjdą… Wiemy, że rzeczywistość z reguły dość szybko weryfikuje marzenia. Wygrywają ci, którzy do sprawy podchodzą metodycznie, a więc analizują wszystkie aspekty, także te związane z koniecznością zapewnienia odpowiedniej mocy obliczeniowej, bezpiecznego przechowywania i przesyłania danych itd.

CRN Czy można założyć, że z innowacyjnością będziemy mieli do czynienia głównie w niszowych dziedzinach lub wybranych branżach, takich jak transport czy ochrona zdrowia?

Maciej Kranz W kilku dziedzinach postęp techniczny jest spektakularny. Oprócz wymienionych dwóch na pewno do innowacyjnych obszarów należy wszystko, co związane jest z Big Data i sztuczną inteligencją. A jak różne inne rozwiązania wpłyną na nasze życie w dłuższym okresie, czasami trudno przewidzieć. World Wide Web miał być projektem do łatwego udostępniania dokumentacji naukowej. Do jakiej postaci ewoluował, wszyscy wiemy. Ogranicza nas tylko wyobraźnia. Jeżeli nie poprzestaniemy na ulepszaniu istniejących rozwiązań, lecz spojrzymy na świat od nowa, zobaczymy nieskończone możliwości. Świetnym przykładem są drony, które pomagają dokonywać inspekcji terenu w miejscach trudno dostępnych dla ratowników w górach czy podczas pożaru. Albo okulary wirtualnej lub rozszerzonej rzeczywistości, które ułatwiają ludziom naprawianie sprzętu i jego obsługiwanie.

Ale modernizacja procesów na już istniejących rynkach również może przynieść ciekawe efekty. Obecnie widzimy silny trend związany z personalizacją kupowanych przez klientów przedmiotów, która często następuje na etapie produkcji w fabryce. Przedstawiciele firmy Harley Davidson przyznali, że kiedyś wprowadzenie do oferty nowej konfiguracji opracowanego już wcześniej modelu motocykla zajmowało im ponad rok. Dzisiaj, dzięki Internetowi rzeczy, mogą zaproponować klientom do wyboru różne elementy, które będą stanowiły wykończenie motocykla, i w ciągu dwóch tygodni od złożenia zamówienia oddać gotowy produkt. Kiedyś taki spersonalizowany motocykl kosztował fortunę. Dziś kosztuje tyle samo lub niewiele więcej niż zwykły masowy produkt.

CRN Jaką rolę w tej walce na innowacje mają uczestnicy kanału dystrybucyjnego IT – resellerzy i integratorzy?

Maciej Kranz W ich przypadku kwestia innowacyjności moim zdaniem jest w ogromnym stopniu niewystarczająco zagospodarowana. Cała branża zdecydowanie za mało o tym mówi i niewiele z tym robi. Tymczasem właśnie partnerzy producentów mają do odegrania bardzo ważną rolę. To oni utrzymują bezpośredni kontakt z odbiorcami, a często pełnią rolę firmy obsługującej ich na wyłączność i cieszącej się ich dużym zaufaniem. Ale nasi klienci skarżą się czasem, że współpracujący z nimi resellerzy i integratorzy nie są gotowi na współpracę w dziedzinach, w których innowacyjne podejście stało się decydujące. Oni nie chcą już tylko kupować konkretnych rozwiązań, czasami wręcz chcieliby je współtworzyć z kimś, kto ma innowacyjne spojrzenie na rynek i potrafi wypracować nową wartość.

CRN Na jakich dziedzinach zatem firmy partnerskie powinny szczególnie się skupiać?

Maciej Kranz Resellerzy i integratorzy powinni przede wszystkim postawić na specjalizację. Ona może dotyczyć konkretnych rozwiązań technicznych, takich jak analityka lub sztuczna inteligencja, albo obsługi konkretnych branż, np. ochrony zdrowia czy handlu. Powinni także założyć, że w żadnej z tych dziedzin nie będą ekspertami we wszystkim i podczas każdego większego wdrożenia konieczna będzie współpraca z producentem, dystrybutorem bądź innym integratorem, który wypracował kompetencje w innej dziedzinie. Poza tym partnerzy powinni bardziej wspierać swoich klientów w transformacji ich biznesu – nie tylko kręcąc się wokół technologii cyfrowej jako takiej, ale właśnie skupiając na innowacyjnym podejściu do rynku, z wykorzystaniem technologii jako fantastycznego narzędzia. Należy zacząć od problemów i wyzwań biznesowych, a także zarządzania zmianą. Dopiero, gdy ustali się z klientem jak jego firma ma wyglądać za pięć lat, można zacząć rozmowę o sprawach technicznych.

CRN Ale trzeba też przyznać, że klienci nie zawsze ułatwiają zadanie. W niektórych dziedzinach wręcz charakteryzują się dużą indolencją. Producenci i dystrybutorzy skarżą się czasami, że klienci bardzo często albo wcale nie chcą lub nie potrafią obliczyć tak podstawowych parametrów jak TCO czy ROI…

Maciej Kranz Rzeczywiście bywa, że robi się projekty bez szczegółowych obliczeń, bo nie ma dla nich właściwego punktu odniesienia. Po prostu nikt wcześniej czegoś takiego nie robił, więc trudno oszacować skutek lub obliczyć efekty. Tak będzie w przypadku większości innowacyjnych, eksperymentalnych projektów, związanych np. z Internetem rzeczy. Wówczas często zaczyna się od objęcia projektem wycinka działalności firmy, żeby zobaczyć, czy w ogóle pomysł się sprawdza. Jeśli tak – mamy podstawy do obliczeń, aby projekt rozszerzyć. Natomiast przy większych projektach różnego typu analizy finansowe są konieczne i nie ma od nich ucieczki. Bez nich łatwo popełnić błąd i stracić niemałe pieniądze. Ale spotykałem się też z sytuacją, gdy klient obliczył TCO oraz ROI, ale po zrealizowanym projekcie nie weryfikował poprawności obliczeń. Taka sytuacja też nie powinna mieć miejsca, bo być może przyjął złe założenia, a w przypadku kontynuacji lub rozszerzenia projektu miałby okazję coś zmienić i dzięki temu poprawić jego opłacalność.

CRN Swego czasu najbardziej innowacyjne firmy wpadały na pomysł „zamknięcia” swoich rozwiązań i uniemożliwienia ich współpracy z systemami konkurencyjnymi. Cisco też kiedyś miało podobny epizod, ale porzuciło takie praktyki. Czy otwartość rozwiązań IT rzeczywiście jest tak ważna dla klientów?

Maciej Kranz Potwierdzam, w latach 90. chyba każdy duży producent chciał zbudować swój system i zobaczyć, jak klienci będą go przyjmować. To nie zawsze było wyrachowane podejście w celu doprowadzenia do wystąpienia zjawiska określanego jako „vendor lock-in”, ale często na tym się kończyło. Faktycznie, myśmy bardzo dawno od wspomnianych pomysłów odeszli, ponieważ zażądali tego klienci. Otworzyliśmy nasze interfejsy i współpracujemy z konkurentami oraz klientami nad zapewnieniem zgodności oferowanych rozwiązań. I widzę, że proces otwierania się już w zasadzie dokonał się w branży IT, a w innych właśnie trwa. Przedsiębiorstwa, które chcą zaistnieć na rynku Internetu rzeczy, widzą, że zamknięta postawa nie ma sensu, bo zostanie odrzucona przez klientów. Zdarza się też, że klienci proszą nas, abyśmy podczas realizacji dużych projektów byli niejako ich adwokatami i wpływali na dostawców, aby dostarczyli takie rozwiązania, które np. później będą mogli rozszerzyć, stosując systemy konkurencji.

CRN Czy to właśnie Internet rzeczy jest obecnie tym świętym Graalem w dziedzinie innowacyjności?

Maciej Kranz Tak, ale nie tylko. Generalnie firmy, które chcą być innowacyjne, powinny być niepokorne, uporczywie szukać swojej niszy, a czasem wręcz starać się wykreować nowy rynek. Często rozmawiam z klientami i przestrzegam ich, aby nie zajmowali się technologią dla niej samej. Zachęcam ich, aby zaczynali od problemów biznesowych, a nie od fajnych rozwiązań oferowanych na rynku. I tak samo jest w przypadku IoT. Te wszystkie mierniki, czujniki czy mikroserwery nie będą miały sensu, jeśli nie będzie stał za nimi model biznesowy, który uzasadnia ich wykorzystanie. Wyzwań na pewno będzie sporo, a z wielu nie zdajemy sobie jeszcze sprawy. Dużym zaskoczeniem dla nas było, że nagle zaczęliśmy konkurować o dobrych pracowników z naszymi klientami. Okazało się bowiem, że wszyscy poszukujemy do pracy inżynierów systemowych, programistów, ekspertów od Big Data lub sztucznej inteligencji. Bo wszyscy możemy, a przede wszystkim chcemy, być innowacyjni.

Artykuł Wszyscy możemy być innowacyjni pochodzi z serwisu CRN.