Na tym rynku w naszym kraju działają: globalni gracze, lokalni integratorzy, firmy telekomunikacyjne oraz operatorzy centrów danych. Dominuje chmura publiczna, której udział wynosi aż 75 proc. Jej sprzedaż nadal rośnie nieco szybciej niż średnia dla całego rynku chmury w Polsce. W tym segmencie przeważa oprogramowanie w modelu SaaS (62 proc.), nieco mniejszy udział mają usługi PaaS (28 proc.) oraz IaaS (10 proc.). Znacznie niższa popularność chmury prywatnej wynika z mniejszej liczby dostawców takich rozwiązań w porównaniu z segmentem chmury publicznej. Ponadto klienci mają większą skłonność do samodzielnego realizowania projektów w modelu publicznym niż prywatnym.

Korzystanie z chmury w niewielkim stopniu zależy od wielkości firmy czy branży, w jakiej ona działa. Bardziej istotne jest przekonanie, że cloud może być narzędziem wspierającym działania biznesowe – pod warunkiem, że reseller umie zidentyfikować klientów, którzy to rozumieją.

Chmura prywatna

Technologia nie stanowi już bariery dla budowania środowisk wirtualnych czy chmurowych, nawet w małych i średnich firmach. Najlepszym przykładem są serwery – już podstawowe modele dysponują mocą obliczeniową wystarczającą do uruchomienia wielu maszyn wirtualnych. Pozostaje natomiast dylemat, szczególnie w sektorze MŚP: budować chmurę u siebie czy raczej skorzystać z publicznych usług chmurowych? Z reguły dopiero po przekroczeniu pewnej wielkości środowiska tańsze okazuje się utrzymanie własnej infrastruktury. Ważną kwestią jest zachowanie zgodności z regulacjami prawnymi – tu koszt ryzyka bywa wysoki
i może szybko przesunąć szalę na korzyść budowy własnego systemu.

Chmura prywatna umożliwia lepsze wykorzystanie infrastruktury. Podczas jej wdrożenia następuje konsolidacja rozproszonych zasobów IT, co przekłada się na zwiększenie poziomu ich wykorzystania oraz niższe koszty utrzymania i zarządzania. Redukcja kosztów jest sztandarową zaletą wirtualizacji, ale tuż za nią plasuje się chęć zapewnienia ciągłości biznesowej oraz elastyczności.

Klientów można przekonać do budowy własnej chmury również takimi argumentami, jak zmniejszenie liczby problemów z infrastrukturą, zwiększenie elastyczności środowiska IT czy automatyzacja procesów. Chmura prywatna przesuwa dział informatyczny z pozycji centrum kosztów w kierunku dostawcy usług biznesowych i generatora zysków.

Oprócz wymienionych zalet, budowa serwerowni w siedzibie klienta to również szereg wyzwań. Część z nich można rozwiązać, korzystając z kolokacji. Nadal będzie to chmura prywatna, jeśli powstanie z wykorzystaniem zasobów fizycznych wydzielonych do wyłącznego użytku przez jednego klienta. Tak rozumiana chmura prywatna będzie dobrą propozycją dla mniejszej lub średniej firmy, obniża bowiem próg inwestycji o koszty przygotowania pomieszczenia na serwerownię. Jednocześnie takie podejście powinno rozwiać obawy klienta o bezpieczeństwo danych, ponieważ nie są one przechowywane na współdzielonej infrastrukturze, jak ma to miejsce w chmurze publicznej.

Model prywatny stwarza różne możliwości sprzedażowe. Jeśli cloud powstaje u klienta, reseller zarobi na dostawach sprzętu i oprogramowania. Może wesprzeć klienta merytorycznie i zaoferować usługi wdrożeniowe oraz szkolenia. Gdy mówimy o chmurach prywatnych w kolokacji, model zarobkowania jest podobny. Reseller może dodatkowo pośredniczyć w sprzedaży takiej usługi.

Krystian Fydrych

kierownik ds. produktu, ATMAN

Usługi z zakresu chmury publicznej stanowią dziś większą część rynku cloud w Polsce, ponieważ jest ona tańsza niż środowiska prywatne i hybrydowe. Dlatego może być zarówno adresowana do małego, jak i dużego biznesu. Resellerzy, kupując te rozwiązania chmurowe u dostawcy, mogą łatwiej modyfikować własną ofertę i reagować na zachowania rynku. Poza tym szansą na zwiększenie przychodów jest oferowanie dodatkowych, odpłatnych usług, np. zaawansowanej ochrony przed atakami DDoS czy aplikacji w modelu SaaS. Chmura daje duże możliwości tworzenia indywidualnych rozwiązań dla poszczególnych klientów.

Chmura publiczna

Rynek usług public cloud dzieli się na trzy grupy: SaaS (oprogramowanie jako usługa), Paas (system operacyjny jako usługa) oraz IaaS (infrastruktura jako usługa). Jako alternatywę do chmury prywatnej można potraktować PaaS oraz IaaS. Te pierwsze to system operacyjny oferowany w formie usługi, na którym klient może zdalnie pracować, np. wirtualne serwery (VPS). Obecnie do dyspozycji klientów są nie tylko systemy Linux, ale również Windows. Sprzedając takie rozwiązanie, można dodatkowo zarobić na usługach wsparcia przy migracji istniejącego środowiska, np. maszyn wirtualnych, do chmury. Z kolei IaaS to hosting, w którym użytkownik otrzymuje do dyspozycji własną infrastrukturę, np. dzierżawiony serwer.

Klienci coraz częściej sami szukają alternatywy dla standardowych rozwiązań budowanych na bazie własnej infrastruktury serwerowej. Sceptyków można przekonać do modelu cloud brakiem kosztów inwestycyjnych na początku projektu, automatycznym skalowaniem, zwiększonym bezpieczeństwem, niezawodnością oraz ponoszeniem kosztów wyłącznie za wykorzystane zasoby.

Resellerzy mogą pośredniczyć w sprzedaży usług chmury publicznej oferowanych przez inne podmioty. To najprostszy przypadek. Jest również możliwość zarabiania na doradztwie i wsparciu technicznym klienta, gdy w grę wchodzi proces przeniesienia istniejącego środowiska IT do chmury publicznej. Reseller pełni rolę doradcy biznesowego, który wskaże klientowi najlepszego dostawcę oraz pomoże w migracji. Ostatni wariant, najbardziej wymagający, to budowa własnej chmury i sprzedaż jej zasobów. Jednak to wiąże się z bardzo wysokimi kosztami projektu, zarówno jeśli chodzi o wydatki na sprzęt, jak i konieczność zatrudnienia doświadczonych specjalistów. Pomocą w pokonaniu tej bariery może się okazać dofinansowanie z Unii Europejskiej, która przeznacza pokaźne fundusze na wsparcie tego typu rozwiązań.

Chmura hybrydowa

Firmy, które chcą mieć pełną kontrolę nad częścią zasobów IT, ale jednocześnie zależy im na elastyczności chmury publicznej, mogą sięgnąć po rozwiązania hybrydowe. Dla integratorów to najbardziej komfortowa sytuacja, ponieważ z jednej strony mogą kontynuować dotychczasową strategię sprzedaży, a z drugiej rozszerzać własną ofertę i zdobywać nowe kompetencje. Również z punktu widzenia klientów chmura hybrydowa łączy najlepsze cechy środowiska publicznego i prywatnego. Jednak wyzwanie stanowi utrudniona integracja pomiędzy infrastrukturą klienta i operatora chmury.

Model hybrydowy jest najbardziej popularny wśród dużych firm, o zróżnicowanych potrzebach dotyczących składowania danych w chmurze. Umożliwia bowiem przechowywanie i przetwarzanie ważnych informacji we własnej lub wynajętej serwerowni, a jednocześnie otwiera drogę do optymalizacji najbardziej obciążających działań, poprzez przeniesienie ich do chmury publicznej. Przykładowo, część zasobów jest przechowywana lokalnie, zapewniając zgodność z wymaganiami związanymi z ustawą o przetwarzaniu danych osobowych, a pozostałe zostają wyniesione na zewnątrz. W ten sposób firmy zachowują bezpieczeństwo, ale też zyskują elastyczność i niższe koszty utrzymania infrastruktury IT. Użytkownicy coraz mniej obawiają się o bezpieczeństwo, ale wciąż jest ważne dla nich, gdzie przechowywane są dane. Polskie firmy najczęściej chcą, aby znajdowały się one w centrach danych na terenie naszego kraju. Takie zjawisko obserwuje się na całym świecie – firmy niechętnie podejmą decyzje o przeniesieniu danych poza granice danego państwa. W przypadku Unii Europejskiej nie pomaga nawet fakt, że na jej terenie obowiązują jednolite przepisy, chociażby dotyczące ochrony danych osobowych.

Wielu ekspertów wyraża opinię, że model hybrydowy będzie dominować. Nawet część specjalistów prognozujących całkowite opanowanie rynku przez chmurę publiczną zaznacza, że zanim to nastąpi, czeka nas dekada rozwiązań hybrydowych. Początkowo w ramach modelu hybrydowego będzie przeważała chmura prywatna, a jej użytkownicy będą koncentrować się na modernizacji aplikacji i zachowaniu funkcji biznesowych. Z czasem środek ciężkości będzie się przesuwać w kierunku chmury publicznej. Będzie to następowało w związku z dalszą obniżką cen za usługi IaaS oraz PaaS, które ponadto zrównają się pod względem możliwości z chmurami prywatnymi.

Jest kilka czynników przemawiających za takim przebiegiem zdarzeń. Oferowane nawet po bardzo niskich cenach usługi IaaS czy Paas to nie zawsze najtańsze rozwiązanie. Dlatego klienci powinni zawsze dokonywać analizy kosztów w perspektywie długoterminowej, szczególnie jeśli ich własna infrastruktura serwerowa charakteryzuje się dużą gęstością mocy obliczeniowej. Chmura prywatna w niektórych przypadkach okazuje się bowiem tańszym wyborem. Trzeba jednak podkreślić, że ceny usług cloud computingu szybko spadają. Przykładowo, Amazon w ciągu sześciu lat obniżał je aż 42 razy (!). Do popularności rozwiązań hybrydowych przyczyniają się jeszcze czynniki zewnętrzne: Big Data, Internet Rzeczy oraz mobilność. Trzeba jednak pamiętać, że korzyści z chmury publicznej nie osiąga się natychmiast po podpisaniu umowy. Pozostaje kwestia integracji z dotychczas używanymi aplikacjami, a przede wszystkim przeniesienia danych. Bez nich aplikacje same w sobie nie mają przecież wartości.

Warto dodać, że wciąż nie rozwiano podnoszonych od dawna obaw o bezpieczeństwo chmury publicznej. Dopóki instytucje rządowe nie interweniują, dane pozostają własnością firm. Nie ma jednak gwarancji, że to się nie zmieni. Microsoft poinformował ostatnio, że nie może powstrzymać rządów przed dostępem do danych klientów przechowywanych w chmurze publicznej.

Nowe spojrzenie na biznes

Cloud computing wymusza na firmach działających w kanale dystrybucyjnym, aby ponownie wykazały przed klientami swoją przydatność. Z inicjatywą wychodzą przede wszystkim duzi dystrybutorzy, ale resellerzy również powinni mocno zainteresować się chmurą. W praktyce oznacza to reorientację biznesową i rozszerzenie oferty o usługi chmurowe, co jest konieczne, aby utrzymać się na rynku. Sukces zależy w dużym stopniu od tego, jak skutecznie pomoże się klientom w transformacji ich środowiska IT. Wielu z nich bowiem nie jest w stanie samodzielnie przeprowadzić wdrożenia czy migracji.

Dla partnera sprzedaż rozwiązań cloud oznacza rozszerzenie oferty, w ramach której może złożyć klientowi propozycję wdrożenia chmury prywatnej, publicznej lub hybrydowej. Odsprzedając zasoby ulokowane w chmurze większego dostawcy, można skupić się na podstawowej działalności biznesowej. Co więcej, oferując usługi w modelu abonamentowym, zyskuje się stabilne źródło przychodów. Poza tym sprzedaż sprzętu, oprogramowania czy dostępu do chmury to tylko cześć przychodów integratorów. Pracując z klientami, można zaoferować im gamę dodatkowych usług związanych z zaplanowaniem i przeprowadzeniem wdrożenia, migracją danych oraz szkoleniami użytkowników.

Dariusz Nawojczyk

CMO, Oktawave

Analitycy szacują, że już dzisiaj ponad 75 proc. firm rozważa przeniesienie swoich zasobów do chmury. Rozwój cloud computingu wiąże się z rewolucją, która polega na zmianie modelu dostarczania zasobów IT – zamiast rozwiązań sprzętowych, firmy otrzymują usługę. W praktyce wiąże się to z powstaniem rynku dla nowych podmiotów, a także oznacza konieczność reorientacji biznesowej tych, którzy już na nim działają. Resellerzy, nastawieni do tej pory na rozwiązania sprzętowe, są coraz częściej pytani przez klientów o usługi chmurowe. Receptą na sukces jest reorganizacja biznesu, a w szczególności działu handlowego, aby stał się doradcą klienta. Tego trendu nie da się już zatrzymać.

Artykuł Infrastruktura w trzech odsłonach pochodzi z serwisu CRN.

Wirtualizacja serwerów

Wielkość środowiska,
w którym może funkcjonować Windows Server 2012, z pewnością wykracza poza
potrzeby większości polskich firm. System umożliwia obsługę ponad tysiąca
wirtualnych serwerów na jednej fizycznej maszynie, zaś w klastrze serwerów
takich maszyn może pracować aż 8 tysięcy. W wirtualnym środowisku da
się uruchomić potężne aplikacje dla przedsiębiorstw, ponieważ pozwala ono na
obsługę zarówno bardzo wydajnych, rozbudowanych hostów, na których uruchamiane
są wirtualne maszyny, jak i dużych samych wirtualnych maszyn. Ten brak
ograniczeń stanowi jedną z głównych korzyści dla firm, które postawiły
sobie za cel wirtualizację każdego serwera i aplikacji w centrum
danych.

Windows Server 2012
pozwala na przenoszenie uruchomionych wirtualnych maszyn (funkcja Live
Migration) bez potrzeby tworzenia i konfigurowania klastrów bezpieczeństwa
(Failover Clustering) i współdzielonych woluminów z danymi (Cluster
Shared Volumes). Taka migracja wirtualnych dysków może być przeprowadzona na
lokalnych pamięciach masowych lub pomiędzy zasobami dołączonymi do sieci
w małych i średnich firmach.

Firmy mające rozproszone
geograficznie oddziały mogą skorzystać z wbudowanej w Windows Server
2012 funkcji Hyper-V Replica, która umożliwia replikację wirtualnych maszyn
pomiędzy oddziałami niemal w czasie rzeczywistym. W przypadku awarii
w jednym z oddziałów przedsiębiorstwa administrator jest
w stanie przełączyć pracę wirtualnych maszyn do hypervisora Hyper-V
w zapasowej lokalizacji. W trakcie tego procesu odtwarzany jest stan
wirtualnych maszyn i w ciągu paru minut możliwy staje się ponowny dostęp
do nich, a przerwa w pracy jest minimalna.

Pamięci masowe

Aby prywatna chmura dobrze
spełniała pokładane w niej oczekiwania, potrzebne są wysokodostępne,
bardzo niezawodne a także wydajne pamięci masowe. Windows Server 2012
umożliwia stworzenie rozbudowanej architektury zwirtualizowanych pamięci
masowych, zawierającej sprzęt klasy zarówno podstawowej, jak
i korporacyjnej. Dzięki temu zarządzanie skomplikowanym systemem pamięci
masowych staje się dla administratora tak proste jak zarządzanie pojedynczym
serwerem.

Budowę zwirtualizowanego
środowiska pamięci masowych umożliwia funkcja Storage Spaces. Dzięki niej
administratorzy centrów danych mogą łączyć w jedną pulę różnego rodzaju
zasoby dyskowe – macierze z napędami SAS lub SATA, a nawet dyski
USB, co pozwala na agregację przestrzeni, jak też elastyczne rozbudowywanie
pojemności. Pule dyskowe mogą być połączone w modelu kopii lustrzanej lub
w modelu redundancji bazującej na parzystości – w udostępnionej
w ten sposób przestrzeni budowane są wirtualne dyski. Gdy zajdzie potrzeba
rozbudowania pojemności, bez problemu można dołożyć kolejne fizyczne napędy.

Funkcja Storage Spaces umożliwia

pełną wirtualizację pamięci masowych

do wykorzystania na potrzeby
chmur prywatnych.

Przez lata istniała
jeszcze jedna przeszkoda wstrzymująca przed uruchamianiem np. serwerów dużych
baz danych w środowisku chmury. Była ona związana z niewystarczającą
liczbą możliwych do wykonania operacji wejścia-wyjścia w całym środowisku,
gdzie główne wąskie gardło stanowiły pamięci masowe. Chmura prywatna oparta na
Windows Server 2012 oferuje wydajność pamięci masowych do obsługi wirtualnych
maszyn nieosiągalną dla żadnego innego rozwiązania. Poprzez Hyper-V można
uzyskać ponad milion operacji wejścia-wyjścia na sekundę w jednej
wirtualnej maszynie. Dzięki temu nawet największe bazy danych mogą być wdrożone
wewnątrz prywatnej chmury.

Firmy wykorzystujące sieci Storage Area Network (SAN)
w swoich prywatnych chmurach mogą sięgnąć także po funkcję Offloaded Data
Transfer (ODX). Dzięki niej dane są przenoszone bezpośrednio pomiędzy sieciami
SAN ze znacznie większą szybkością niż podczas transferu przez odpowiedzialnego
za nie hosta. W dużych prywatnych chmurach zapewnia to znacznie większą
wydajność podczas migracji wirtualnych maszyn w czasie rzeczywistym.

Sieci

Windows
Server 2012 umożliwia tworzenie zaawansowanych korporacyjnych środowisk
sieciowych dla prywatnych chmur poprzez wirtualizację, konsolidację
i automatyzację. Umożliwia także wyizolowanie udostępnianych w sieci
aplikacji i połączenie ich z chmurami publicznymi, co pozwala na
zbudowanie wirtualnego modelu hybrydowego.

Dzięki
wirtualizacji sieci bazującej na oprogramowaniu firmy mogą migrować swoje
aplikacje i wirtualne maszyny bez utraty skonfigurowanych w nich
ustawień sieciowych. Wirtualizując ustawienia sieciowe, Windows Server 2012
automatycznie zmienia mapowanie adresów IP, zaraz po wprowadzeniu zmian w warstwie
fizycznej. Dzięki wirtualizacji sieci zmiana fizycznego adresu IP, spowodowana
np. zmianą lokalizacji sieci, jest niewidoczna zarówno dla aplikacji, jak
i użytkownika, ponieważ widzą oni tylko zwirtualizowane adresy IP.

Wirtualizacja sieci umożliwia stworzenie
w prywatnej chmurze wielu wyizolowanych wirtualnych
sieci
w podobny sposób, jak na izolację wirtualnych
 serwerów pozwala hypervisor.

Hyper-V Extensible Switch
to wirtualny interfejs warstwy drugiej, łączący wirtualne maszyny
z fizyczną siecią dzięki rozbudowanym funkcjom zarządzanym poprzez
oprogramowanie. Extensible Switch izoluje i chroni sieć przed zagrożeniami
płynącymi z wirtualnych maszyn, dając administratorom centrów danych
znacznie większą swobodę w udostępnianiu użytkownikom samoobsługowych
aplikacji.

Hypervisor Hyper-V wymaga
dużej wydajności kart sieciowych, dlatego konieczne było stworzenie możliwości
agregacji kart, przy zachowaniu ich wysokiej dostępności. Windows Server 2012
oferuje funkcję NIC Teaming, dzięki której można połączyć wydajność wielu kart
sieciowych, zapewniając tym samym większą niezawodność i przepustowość
sieci. Funkcja ta nie wymaga żadnego dodatkowego sprzętu ani oprogramowania;
łączone mogą być karty sieciowe dowolnych producentów.

Zarządzanie i automatyzacja

Aby środowisko chmur
działało efektywnie, konieczne jest umożliwienie automatycznego zarządzania
systemami. Windows Server 2012 zawiera narzędzia pozwalające administratorom
centrów danych na korzystanie z jednego interfejsu do zarządzania
środowiskiem chmur publicznych, prywatnych i hybrydowych.

Oprogramowanie
Windows PowerShell 3.0 umożliwia zautomatyzowanie zarządzania wirtualnym
środowiskiem dzięki ponad 2300 dostępnych komend cmdlet. Zawarta w Windows
Server 2012 nowa funkcja Windows PowerShell Workflow pozwala na znacznie
skuteczniejsze zarządzanie długotrwałymi procesami obejmującymi wiele
wirtualnych maszyn. Wykorzystuje podobną składnię komend jak w PowerShell,
ale dodaje też odporność na błędy, możliwość szybkiego przywrócenia do pracy po
awarii, kolejkowanie i nakładanie ograniczeń wydajności. PowerShell
Workflow pozwala administratorom rozwijać swoje umiejętności poprzez budowanie
skomplikowanych zadań i scenariuszy. Jest świetnie przygotowany do obsługi
środowiska dużych chmur.

Windows Server 2012 to
pierwszy system z tej rodziny przystosowany do realizacji projektów
związanych z chmurami. Jest podstawą koncepcji Microsoft Cloud OS
pozwalającej na tworzenie łatwych do zarządzania wieloserwerowych platform
chmur prywatnych o wysokiej dostępności. Przynosi też znaczną poprawę
w obszarze zarządzania i optymalizacji w dużych środowiskach.

Artykuł Małe i duże chmury z Windows Server 2012 pochodzi z serwisu CRN.

Zdalną dystrybucję uaktualnień i łat dla
komponentów chmury prywatnej daje
System Center Configuration Manager 2012.

Rozwiązania w zakresie chmury prywatnej firmy Microsoft oparte są na systemie operacyjnym Windows Server, funkcji Hyper-V i pakiecie System Center. Rozwiązania te są dostarczane przez dużą sieć partnerów, a także oferowane jako produkty niestandardowe, wstępnie skonfigurowane i hostowane.

Microsoft stosuje otwarte podejście, w którym potrzeby klienta mają pierwszeństwo przed określonymi technikami. Chmura prywatna Microsoft obsługuje różnorodne środowiska wirtualizatorów (XenServer, Hyper-V, VMware ESX/ESXi), systemów operacyjnych (Windows, Linux, np. RedHat, SUSE, CentOS) i platform projektowania aplikacji (.NET, Java, Ruby, Python). Dzięki temu klienci mogą wykorzystać infrastrukturę w swoich firmach i posiadane umiejętności. Ponadto Microsoft oferuje międzyplatformową funkcję monitorowania systemów gości Linux/Unix (System Center Operations Manager), międzyplatformową funkcję zarządzania konfiguracją (System Center Configuration Manager) i automatyczną integrację narzędzi do zarządzania innych producentów, tj. HP, CA i BMC (System Center Orchestrator).

Wirtualizator Hyper-V zapewnia wysoką wydajność i skalowalność aplikacji, w szczególności rozwiązań własnych Microsoftu, takich jak SharePoint, SQL, Exchange. Dzięki niemu można bez obaw zwirtualizować oprogramowanie o istotnym znaczeniu dla przedsiębiorstwa w chmurze prywatnej firmy Microsoft. Opublikowane i zweryfikowane przez zewnętrzne instytucje wyniki badań potwierdzają najlepszą w swojej klasie wydajność aplikacji Microsoftu obsługiwanych przez Hyper-V – ponad 450 tys. równocześnie obsługiwanych użytkowników Share Point 2010 na jednym serwerze fizycznym z pięcioma maszynami wirtualnymi, 80 tys. użytkowników OLTP na jednym serwerze z czterema maszynami wirtualnymi SQL Server 2008 R2, oraz 20 tys. skrzynek pocztowych Exchange 2010 na jednym serwerze z czterema maszynami wirtualnymi, z możliwością ekstrapolacji do 32 tys. skrzynek pocztowych.

Dla poprawnego funkcjonowania IT najważniejsze są aplikacje – platforma przetwarzania w chmurze skoncentrowana jest właśnie na nich, co pomaga klientom skupić się na rzeczywistym biznesie, zamiast na jego infrastrukturze technicznej. Szeroko rozumiana heterogeniczność to obsługa różnych wirtualizatorów, systemów operacyjnych i struktur aplikacji. Kiedy przedsiębiorstwa wymieniają zwirtualizowaną infrastrukturę na chmurę prywatną, zaczynają skupiać się nie na maszynach wirtualnych, lecz na aplikacjach i usługach. Dzięki kompleksowemu podejściu aplikacje wykorzystują zasoby, a nie odwrotnie.

Rozwiązanie Microsoftu jest skoncentrowane na usługach i pomaga klientom zarządzać całym cyklem życia aplikacji, począwszy od udostępniania usług (wizualizacji, projektowania, budowania struktury, wdrożenia i konfiguracji) po ich obsługę (monitorowanie, korygowanie i aktualizację). Usługę można porównać do logicznego odpowiednika programu. Wyobraźmy sobie na przykład linię aplikacji biznesowych, złożoną z warstwy logiki biznesowej, warstwy bazy danych i warstwy sieciowej. Oprogramowanie System Center 2012 umożliwia zdefiniowanie „wzorca usługi”, w którym zostanie zapisana struktura usługi aplikacji. Ten wzorzec usługi obejmuje profile sprzętowe, profile systemu operacyjnego, ustawienia aplikacji, wartości progowe kondycji i wydajności, zasady aktualizacji i skalowania itp. Pokazuje to, jak do usługi aplikacji dodane zostają wskazane wcześniej atrybuty chmury. Ponadto System Center 2012 obejmuje obszar wirtualizacji aplikacji. Jest to przełomowa technika, która umożliwia wirtualizację aplikacji serwerowych oraz uproszczenie procesu wdrażania i aktualizacji oprogramowania w chmurze prywatnej, bez konieczności ich modyfikowania lub ponownej instalacji.

System Center App Controller 2012
 – wsparcie dla chmury hybrydowej

Oprogramowanie System Center Operations Manager monitoruje stan lub prawidłowość funkcjonowania i wydajność wszystkich elementów infrastruktury informatycznej, w tym warstwy fizycznej, warstwy wirtualizacji, systemu operacyjnego i aplikacji. Rozwiązanie oferuje także kompleksowy monitoring transakcji aplikacji, w celu maksymalizacji poziomu dostępności i wydajności. Umożliwia to klientowi uzyskanie wyższej wydajności infrastruktury IT, niż jest gwarantowana w umowach serwisowych. Dzięki rozwiązaniom do obsługi chmury prywatnej firmy Microsoft, infrastruktura informatyczna zapewni przedsiębiorstwom możliwość wdrażania aplikacji oraz zagwarantuje odpowiedni poziom ich wydajności. Oprogramowanie System Center App Controller 2012 zapewnia użytkownikom jeden interfejs do administrowania i obsługi aplikacji w chmurach prywatnych i publicznych, a także oferuje pełny obraz i kontrolę wdrażania, zarządzania i obsługi aplikacji.

Wirtualizacja vs. chmura prywatna

Załóżmy, że prowadzę firmę handlową. Zwykle, zmieniając ofertę np. na świąteczną, musiałbym skontaktować się z działem IT lub dostawcą, uzgodnić warunki udostępnienia dodatkowego serwera (lub serwerów), zapewne zapłacić i na koniec zastanawiać się, co zrobić po miesiącu, kiedy zainteresowanie moją świąteczną ofertą spadnie.

W rozwiązaniu z uruchamianiem maszyn wirtualnych może to wyglądać tak, że po prostu uruchamiam (lub mój pracownik) maszynę wirtualną z predefiniowanym systemem operacyjnym i zainstalowanym serwerem WWW. Maszyna od razu jest do mojej dyspozycji i obciążenie zostaje rozłożone na dodatkowe zasoby, a gdy skończy się gorączka świątecznych zakupów, sam ją wyłączam albo tak ustawiam proces, by przy spadku obciążenia maszyna automatycznie była wyłączana.

Jednocześnie dział IT widzi, ile maszyn było uruchomionych przeze mnie i przez jaki czas. Na tej podstawie wystawi mojemu działowi na koniec miesiąca (lub kwartału czy roku) wewnętrzną fakturę. Taką samą metodę można zastosować w przypadku chmury działającej u dostawcy (a nie w lokalnym IT). Z punktu widzenia przedsiębiorcy uruchamianie dodatkowych serwerów (w postaci maszyn wirtualnych) to po prostu szybkie kupienie dodatkowej mocy. W normalnej sytuacji trzeba byłoby pomyśleć o nabyciu i konfiguracji fizycznych serwerów, a to już nie jest takie proste (za to na pewno jest kosztowne i zajmuje znacznie więcej czasu).

O wirtualizacji można myśleć jak o narzędziu dla działu IT, które pozwala optymalnie wykorzystać istniejące zasoby oraz dynamicznie reagować na potrzeby klientów. Jednak nadal jest to narzędzie głównie dla działu IT, który wiele rzeczy musi sam przygotować, skonfigurować, uruchomić i monitorować, a na koniec ewentualnie w jakiś sposób rozliczyć.

Chmura prywatna to już wyższy poziom wtajemniczenia, w którym nacisk kładzie się na samoobsługę oraz na automatyczne i elastyczne zarządzanie zasobami, a także rozliczanie zużytych zasobów lub wykorzystanych usług.Teoretycznie zasoby chmury prywatnej powinny być nieskończone dla korzystających z tej formy dostarczania usług działów biznesowych.

Microsoft ze swoim kluczowym produktem do zarządzania zasobami wirtualnymi, czyli System Center Virtual Machine Manager, umożliwia administrowanie heterogenicznymi środowiskami wirtualnymi (również opartymi na VMware). Dzięki temu rozwiązaniu klienci korzystają z jednego narzędzia i nie martwią się tym, co leży u podstaw wirtualizacji/chmury w firmie (czy jest to produkt Microsoft, czy VMware). A co za tym idzie, tworzą rozwiązania hybrydowe, czego z konkurencyjnymi produktami nie zrobią. Trwają też prace mające na celu umożliwienie podobnego zarządzania nie tylko w przypadku rozwiązań VMware, ale również Citrix.

Artykuł Rozwiązanie Microsoftu dla chmury prywatnej od strony licencyjnej pochodzi z serwisu CRN.

Upowszechniły się wymagania w zakresie
skalowalności i wydajności infrastruktury dla wszystkich systemów
i aplikacji, oczekiwany jest też krótszy czas implementacji
i uruchamiania aplikacji, realizacji projektu, wdrożenia, a także
dostęp do zasobów z dowolnego urządzenia i miejsca.

Spełnieniem takich oczekiwań jest budowa rozwiązań w modelu
cloud. Są już dostępne systemy/usługi działające w chmurze, które z jednej
strony dają ogromne korzyści w obszarze technicznym, z drugiej zaś
zmieniają spojrzenie na środowisko IT (koncepcja IT as a Service). Nowe
podejście zakłada postrzeganie IT przez pryzmat świadczonych usług, co ułatwia
komunikację biznesu z IT oraz wprowadza jasne reguły współpracy.
W najbliższych miesiącach działy IT chcą przeznaczyć ok. 30 proc.
budżetów na wdrożenie rozwiązań w modelu chmury, z tego ponad połowę
środków na chmurę prywatną.

Z perspektywy dostawców
usług projekty dotyczące wykorzystania chmury prywatnej otwierają olbrzymie
możliwości sprzedaży usług. Implementacja chmury dotyka wielu obszarów
organizacji, wymaga zaprojektowania usług, następnie modelowania procesów,
a także zaplanowania i wdrożenia ich automatyzacji. Jest to potencjał
do sprzedaży szerokiego spektrum usług, począwszy od konsultingu, na usługach wdrożeniowych
skończywszy. Ponadto Microsoft, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom partnerów,
wraz z premierą System Center 2012 radykalnie uprościł zasady
licencjonowania. Dzięki wprowadzeniu jedynie dwóch typów licencji oraz
licencjonowaniu opartym na liczbie wykorzystanych procesorów, zasady te stały
się maksymalnie przejrzyste, a koszty klientów przewidywalne, nawet
w dalszej
perspektywie.

Zachęcam do zapoznania się z ofertą Microsoft, która bazuje
na dojrzałym, w pełni zintegrowanym produkcie. Najnowsza wersja pakietu
System Center 2012 oraz Windows Server z Hyper-V umożliwia budowę
kompleksowego rozwiązania chmury prywatnej.

 Private Colud  Business Development Manager, Microsoft
Polska

Artykuł Budowa chmury prywatnej – na czym zarobić? pochodzi z serwisu CRN.

Na rynku istnieje kilka
rozwiązań wspomagających budowę chmury prywatnej. Należy podkreślić, że są
w wysokim stopniu konfigurowalne, jednocześnie dość skomplikowane, bo
składające się z wielu mniejszych elementów, które w procesie budowy
chmury trzeba ze sobą połączyć. Rozwiązania te znacznie różnią się między sobą,
nie tylko ze względu na użyte technologie, ale także efekt końcowy, który
uzyskuje przedsiębiorstwo po wdrożeniu. Wynika to poniekąd
z marketingowego podejścia do pojęcia chmury i braku jednoznacznej
definicji, czym jest ona w rzeczywistości. Często rozwiązania tylko
nieznacznie wychodzące poza efekt, jaki daje wirtualizacja serwerów, ze
względów propagandowych nazywane są chmurą. W tym artykule przez
środowisko chmury obliczeniowej rozumieć będziemy rozwiązanie, które nie tylko
prowadzi do zwirtualizowania zasobów obliczeniowych i pozwala na elastyczne
zarządzanie nimi, ale umożliwia także daleko posuniętą automatyzację
administrowania tymi zasobami, przejawiającą się m.in. w samoczynnej
migracji aplikacji na inny serwer, gdy nastąpi awaria lub w celu lepszego
i bardziej energooszczędnego zarządzania posiadanymi zasobami sprzętowymi.
Koncepcje działania tych mechanizmów omówione są w dalszej części
artykułu.

– Cechą, która różni chmury
prywatne, dedykowane czy publiczne od hostingu witryn internetowych lub
serwerów VPS, jest pełna automatyzacja we wszystkich warstwach systemu,
sprzętu, wirtualizatora, systemów operacyjnych i, co najważniejsze, biznesowej
logiki aplikacji. To w tej warstwie bowiem najczęściej pojawiają się
problemy ze skalowalnością czy awariami i najtrudniej je rozwiązać.
Czasami prosty restart serwera Web, a nawet całego VPS, nie likwiduje
problemu. Wtedy właśnie ujawnia się przewaga chmury prywatnej. Na podstawie
pełnej wiedzy o strukturze i bieżących parametrach pracy systemu
podejmuje ona decyzję o skutecznym rozstrzygnięciu kłopotu. Jeśli na przykład
system monitoringu uzna, że serwer obsługujący strony internetowe osiągnął już
limit wydajności i nie pomaga „dołożenie” następnego procesora
wirtualnego do działającego systemu, może uruchomić kolejną instancję takiego
serwera i zintegrować go z już działającym systemem, likwidując
automatycznie wąskie gardło aplikacji. W innej sytuacji, jeśli okaże się,
że działanie kilku systemów wirtualnych wewnątrz jednego hosta powoduje
konflikty i nieefektywne wykorzystanie np. kanałów dyskowych, takie
systemy zostaną automatycznie, bez zatrzymywania, rozdzielone
i przeniesione na inne węzły naszego klastra wirtualizacyjnego. To właśnie
zaawansowane mechanizmy automatyki, obejmujące wszystkie warstwy przetwarzania,
różnią chmury od systemów hostingowych – mówi Michał Jędrzejczak, główny architekt rozwiązań
infrastruktury IT w Microsoft Polska.

Aby zilustrować tę koncepcję, rozważmy przykład praktyczny. Typowa
usługa, z której korzysta się praktycznie w każdej firmie, to poczta
elektroniczna. W architekturze starszego typu pojedyncza instancja serwera
Exchange, na którym jest zainstalowana lub po prostu działa ta usługa, może być
w razie awarii jedynie przeniesiona na inny węzeł, co zawsze zajmuje sporo
czasu, albo uruchomiona ponownie na tych samych zasobach sprzętowych, pod
warunkiem, że są sprawne, co zajmuje jeszcze więcej czasu i ogranicza
dostępność usługi. Co gorsza, w sytuacji, gdy sama aplikacja uległa
uszkodzeniu, jej przeniesienie na inny węzeł oznacza powielenie błędu, który
doprowadził do jej wadliwego działania, a „podniesienie” jej po restarcie
też nie zawsze przynosi efekt. W przypadku chmury pojedyncza instancja
Exchange jest na bieżąco monitowana pod kątem wskaźników istotnych dla SLA,
czyli np. czasu odpowiedzi serwera, czasu, który potrzebny jest na wysłanie
pojedynczego e-maila. Jeżeli czasy te nie są zagrożone z punktu widzenia
wskaźników SLA – system nie musi podejmować czynności. Jeżeli jednak
zbliżają się do wyznaczonych granic, wówczas instancja jest powielana,
a część skrzynek e-mailowych przenoszona bezpiecznie na nowy węzeł. Jeśli ponownie sytuacja
stanie się groźna, tworzona jest kolejna instancja i znów następuje
migracja części skrzynek. Taka metoda gwarantuje bezpieczne skalowanie, bez
względu na liczbę użytkowników, których trzeba obsłużyć. Gdy obciążenie
pojedynczych instancji serwera się zmniejsza, oprogramowanie chmury podejmuje
automatycznie działania scalające skrzynki, co zwalnia nam zasoby sprzętowe
i pozwala zaoszczędzić moc obliczeniową i koszty jej utrzymania.

Mariusz
Kędziora, IT Pro  Evangelist, Microsoft Polska

Patrząc na
chmurę pod kątem architektonicznym, widzimy cztery stałe elementy,
z których jest zbudowana: system do zarządzania tożsamością, warstwa wirtualizacyjna, systemy operacyjne oraz aplikacje.
Jednak, aby z tych elementów móc stworzyć chmurę prywatną, należy
wyposażyć je dodatkowo w rozwiązania do zarządzania, monitoringu
i automatyzacji procesów, a także opracować system wewnętrznego rozliczania
usług świadczonych w ramach chmury prywatnej. Chmura prywatna ma wiele
cech wspólnych z chmurą publiczną, takich jak pule zasobów, samoobsługa,
elastyczność i model opłat jedynie za faktyczne zużycie. Rozwiązanie jest
dostarczane w formie wystandaryzowanej, ale przy użyciu specjalistycznych
zasobów można je dostosować do własnych potrzeb i zwiększyć zakres
posiadanej kontroli. Wirtualizacja jest istotnym składnikiem technicznym chmury
prywatnej, jednak najważniejszy czynnik, który wyróżnia to rozwiązanie, to nieustanne
tworzenie abstrakcyjnych tzw. puli obliczeniowych z infrastruktury
i komputerów (wirtualnych oraz fizycznych) zapewniających te zasoby.

Zaczynamy od wirtualizacji zasobów, a kończymy
w chmurze

Po wyjaśnieniu, do czego może nam się
przydać chmura prywatna, spróbujmy zbudować ją z komponentów, które są już
dziś dostępne. Jak wspomniano na wstępie, pierwszym etapem budowy chmury
prywatnej jest stworzenie spójnego systemu zarządzania tożsamością. System ten
będzie autoryzował wszystkie kolejne działania i usługi realizowane
w ramach naszej chmury. Na tak przygotowanym fundamencie można
zwirtualizować zasoby serwerowe. Budując środowisko wirtualne, tworzymy
jednocześnie podstawy do działania chmury prywatnej, umożliwiającej świadczenie
zaawansowanych usług (IaaS, PaaS, SaaS). W tym celu można wykorzystać
wbudowany już w Windows Server 2008 R2 wirtualizator Hyper-V (można go
również pobrać bezpłatnie). Zwirtualizowane środowisko to jednak dopiero pierwszy
etap budowy chmury prywatnej. Maszynami wirtualnymi trzeba przecież zarządzać.
Rozwiązaniem, które doskonale sprawdzi się w realizacji tego typu zadań
i umożliwi zarządzanie maszynami wirtualnymi w środowiskach
heterogenicznych, jest System Center Virtual Machine Manager. SCVMM pozwala
zrobić dużo więcej niż sama konsola do obsługi Hyper-V, wbudowana
w Windows Server. Dzięki niemu będziemy mogli łatwo przenosić maszyny
wirtualne, korzystać z podpowiedzi, co zrobić z niedociążonym lub przeciążonym
serwerem, stosować wbudowane biblioteki z obrazami systemów, plikami ISO,
skryptami.

SCVMM jest
systemem wykonawczym, który w zależności od sytuacji, na podstawie
zdefiniowanych przez administratora reguł, będzie dodawać lub zabierać zasoby.
Jeżeli jednak wzbogacimy go o portal samoobsługowy (SCVMM Self Service
Portal 2.0), zapewniamy pracownikom firmy niejako samodzielną obsługę
środowiska serwerów wirtualnych za pomocą narzędzia do rezerwacji zasobów
potrzebnych im do realizacji ich celów biznesowych. Dzięki temu portalowi
zgłaszane jest zapotrzebowanie użytkowników (działów biznesowych) na zasoby
niezbędne do realizacji projektów. Użytkownik – pod tym pojęciem może kryć
się osoba z działu IT, która jest opiekunem danego działu biznesowego
– określa, ile maszyn, instancji baz danych, zasobów pamięci
i procesora jest potrzebnych. Zgodnie z zapotrzebowaniem, zasoby te
są mu potem przydzielane, jeśli taki wniosek zostanie zaakceptowany przez
administratora chmury prywatnej. Oczywiście, dzięki zaletom wirtualizacji, suma
deklarowanego obciążenia przez wszystkich użytkowników biznesowych może być
wyższa od rzeczywistych zasobów IT, którymi dysponuje przedsiębiorstwo. Dzieje
się tak dlatego, że przez większość czasu sumaryczne zapotrzebowanie nie
przekracza możliwości serwerów. Na etapie deklaracji zapotrzebowania na usługę
przez stronę biznesową i akceptacji zgłoszenia przez IT następuje ważny
moment. To właśnie wtedy zawierana jest umowa między działami, dotycząca
z jednej strony obciążenia budżetu biznesu każdego z nich,
a z drugiej – usługi, jaką w odpowiedzi na zapotrzebowanie
działu biznesowego dostarczy dział IT.

Kluczem do poprawnego
działania chmury prywatnej jest możliwość stałego, dogłębnego monitorowania
przygotowywania raportów o działaniu wszystkich jej warstw oraz procesów
w nich zachodzących. Do tego celu można wykorzystać System Center
Operations Manager (SCOM), narzędzie umożliwiające obsługę wielu platform
serwerowych, różnych systemów operacyjnych i wirtualizatorów. SCOM ma
jeden przejrzysty interfejs, który pokazuje aktualny stan i informacje
o wydajności sprzętu, systemów i aplikacji. Na podstawie zbieranych
danych o dostępności, konfiguracji lub bezpieczeństwie poszczególnych
systemów powiadamia również o ewentualnych problemach oraz przedstawia
proponowane rozwiązania z bazy wiedzy. Tak przekrojowy monitoring,
z rozbudowaną warstwą raportową, jest nieodzownym narzędziem do utrzymania
wysokiego poziomu usług przez IT oraz rozliczania się z nich w ramach
chmury prywatnej. Natomiast administratorom SCOM znacząco ułatwia wczesne
wykrywanie i rozwiązywanie problemów w środowiskach heterogenicznych.

Ponieważ docelowo chmura
prywatna, którą budujemy, będzie utrzymywać wiele złożonych usług, warto
wyposażyć ją w mechanizmy zaawansowanej automatyki. Ten element tworzymy,
wykorzystując System Center Orchestrator. Rozwiązanie to pozwala zintegrować
wszystkie heterogeniczne komponenty naszej chmury i realizować sekwencje
czynności administracyjnych, rozwiązując na przykład automatycznie pojawiające
się problemy.

Artykuł Jak zbudować chmurę prywatną? pochodzi z serwisu CRN.

Krok 1.

Instalacja Windows Server 2008 R2

Serwer Windows wraz z Hyper-V będzie sercem naszej chmury.
Maszyna, na której go zainstalujemy, powinna mieć oczywiście sprzętowe wsparcie
dla wirtualizacji. Wykorzystujemy również usługę Active Directory do stworzenia
centralnego systemu uwierzytelnienia usług oraz rolę Clustering Service,
pozwalającą przenosić maszyny wirtualne między hostami Hyper-V bez
zatrzymywania.

Krok 2.

Instalacja
rozwiązania monitoringu heterogenicznego System Center Operations Manager

Pozwoli nam to sprawdzić,
czy to, co zrobiliśmy do tej pory, dobrze działa, i usunąć ewentualne
błędy w konfiguracji. Docelowo SCOM będzie odpowiadał za całościowe
monitorowanie środowiska chmury prywatnej: warstwa fizyczna, sieciowa,
wirtualna, systemy operacyjne gości, zawarte w nich aplikacje, a nawet
elementy rozwiązania realizowane nie tylko w chmurze prywatnej, ale także
w chmurze publicznej. Na podstawie tych danych SCOM stworzy raporty
dostępności usług dla końcowego odbiorcy, a nam pomoże szybko rozwiązać
problemy pojawiające się w tak złożonej architekturze.

Rozwiązania System Center na potrzeby zarządzania
centrum danych i chmurą.

System oferuje efektywne
kosztowo usprawnienia dla centrów danych. Pomaga
zarządzać całym środowiskiem we wszystkich warstwach:
sieciowej, serwerowej, wirtualizatorów, systemów
operacyjnych  i aplikacji. Pozwala budować i zarządzać
nie tylko chmurą  prywatną,  ale także hybrydową
(prywatną i publiczną).

Krok 3.

Instalacja rozwiązania do zarządzania heterogenicznym
środowiskiem wirtualnym System Center Virtual Machine Manager

System Center Virtual Machine Manager jest elementem
umożliwiającym tworzenie maszyn wirtualnych, odpowiada za dobór odpowiednich
hostów wirtualizacyjnych do ich uruchomienia oraz umożliwia kontrolę całego
cyklu życia takiej maszyny. Za jego pomocą tworzymy też bibliotekę wzorców
opisujących standardowe maszyny wirtualne, pracujące w nich systemy
operacyjne, z osadzonymi w nich aplikacjami. Korzystając z tych
wzorców, użytkownicy (lub elementy automatyki chmury prywatnej) będą mogli
stworzyć na żądanie działające usługi. W bibliotece można również
przechowywać usługi chwilowo niewykorzystywane, których jednak nie chcemy
z chmury usuwać.

System Center Orchestrator 2012 automatyzuje
procesy zapewniające sprawne działanie i kontrolę chmury.

Krok 4.

Portal samoobsługowy SCVMM
Self-Service Portal

Abyśmy mogli traktować zasoby naszej chmury jako usługę IaaS,
instalujemy portal samoobsługowy, za pomocą którego odbiorcy naszych usług będą
mogli rezerwować zasoby obliczeniowe. Jeśli administrator chmury zatwierdzi
takie zgłoszenie, to w ramach rezerwacji użytkownicy będą samodzielnie tworzyć
maszyny wirtualne i usługi. Mogą do tego celu wykorzystywać wcześniej
przygotowane przez administratora wzorce lub budować własne modele od podstaw.
Elementem SCVMM Self-
-Service Portal są panele raportowe, służące do rozliczania odbiorców usług ze
zużytych w okresie rozliczeniowym zasobów.

Krok 5. (Opcja)

Wdrożenie systemu automatyzacji czynności
administracyjnych w środowiskach heterogenicznych System Center Orchestrator

Ponieważ środowisko chmury prywatnej oraz świadczone za jego
pomocą usługi z czasem będą coraz bardziej złożone, można uzupełnić nasze
rozwiązanie elementami pełnej automatyzacji. Dzięki niemu można też tworzyć i
nadzorować środowiska usługowe, składające się z wielu różnych maszyn
wirtualnych i aplikacji. Na przykład, jeśli systemy monitoringu zidentyfikują
wąskie gardło w warstwie prezentacji aplikacji przez serwery webowe, system
automatycznie powoła kolejną maszynę wirtualną z taką usługą i zintegruje ją z
już działającym środowiskiem. W ten sposób będziemy mogli automatycznie
reagować na zmieniające się warunki obciążeń poszczególnych elementów naszej
usługi.

Krok 6. (Opcja)

Przygotowanie środowiska raportowego przy wykorzystaniu
Windows SharePoint Services

Ponieważ odbiorcy biznesowi naszej chmury często myślą kategoriami
Service Level Agreement (SLA), chcą wiedzieć, za co płacą. Warto stworzyć
portal, na którym przystępnie, np. w formie graficznej, zostaną przedstawione
realne parametry dostępności usług na podstawie wcześniej założonych w umowie
kryteriów. Do tego celu posłuży bezpłatne rozwiązanie Windows SharePoint
Services, uzupełnione Service Level Dashboard 2.0 for System Center Operations
Manager. Oba te pakiety można pobrać z witryny internetowej Microsoftu.

Artykuł Budowa chmury prywatnej – krok po kroku pochodzi z serwisu CRN.