Polskie przedsiębiorstwa mogą mieć coraz większy problem ze sprostaniem wyzwaniom wynikającym z rosnącej złożoności środowisk informatycznych. Tylko w ciągu ostatnich 4 lat średnia liczba urządzeń wzrosła o 80 proc. – wynika z analizy sprzętu zarządzanego z pomocą baramundi Management Suite. Ma to związek z przyspieszającą cyfryzacją i upowszechnieniem pracy zdalnej.

Praca zdalna. Działy IT mają pełne ręce roboty

Z danych Eurostatu wynika, że w 2020 r. prawie 9 proc. Polaków pracowało całkowicie zdalnie, co stanowi stuprocentowy wzrost względem 2017 r. Tę zależność widać również w firmowych działach IT. Więcej pracowników zdalnych to większa liczba wykorzystywanych do pracy urządzeń, takich jak komputery, smartfony czy tablety. Oznacza to również więcej pracy dla przeciążonych już działów IT.

„Widzimy ogromną korelację między wzrostem liczby osób pracujących zdalnie, a powiększaniem się firmowych infrastruktur IT. Część osób musiało wykorzystać swoje własne urządzenia, co jest szczególnie ryzykowne w kontekście bezpieczeństwa cyfrowego” – mówi Sebastian Wąsik, Country Manager na Polskę w baramundi software.

Ludzie dobijają się do firmy ze swoich smartfonów

Zmieniające się podejście do trendów BYOD (Bring Your Own Device) oraz COPE (Company Owned Personally Enabled) jest według ekspertów firmy kolejnym czynnikiem wpływającym na rozbudowę infrastruktury IT. Według raportu Syntonic już 87 proc. organizacji jest uzależnionych od tego, czy ich pracownicy mają dostęp do aplikacji biznesowych ze swoich smartfonów.

Zagrożenie: shadow IT i przeciążenie działów informatycznych

Eksperci baramundi zwracają uwagę na związane z tym zagrożenia. Podkreślają, że niekontrolowany rozwój środowiska informatycznego firmy prowadzi do powstania zjawiska shadow IT i przeciążenia działów informatycznych. W połączeniu z brakiem scentralizowanej kontroli nad urządzeniami, może to doprowadzić do zwiększenia podatności organizacji na cyberataki.

„Mnogość urządzeń podłączonych do sieci, mających dostęp do często bardzo wrażliwych firmowych zasobów, niesie za sobą wiele zagrożeń. Przede wszystkim rozległa infrastruktura IT oznacza większe pole działania dla cyberprzestępców” – tłumaczy Kamil Strzałka, inżynier wsparcia sprzedaży w baramundi software.

„To również zagrożenie w postaci shadow IT, czyli niezatwierdzonych przez dział IT elementów infrastruktury, takich jak ściągnięte z internetu oprogramowanie lub podłączony do sieci firmowej niezabezpieczony komputer” – dodaje.

Konieczne centralne zarządzanie

Jak wskazują eksperci, niekontrolowany rozrost infrastruktury IT przedsiębiorstwa wymaga zastosowania narzędzi, które pozwolą w łatwy i przejrzysty sposób zarządzać wszystkimi jej elementami (komputery, smartfony, drukarki, porty sieciowe i in.).

Jak przekonuje Sebastian Wąsik, odpowiednim narzędziem jest baramundi Management Suite – system do ujednoliconego zarządzania punktami końcowymi w przedsiębiorstwach.

Artykuł Niekontrolowana rozbudowa infrastruktury IT zagrożeniem dla firm pochodzi z serwisu CRN.

Przed wyciekiem danych na skutek kradzieży sprzętu chroni natomiast BitLocker. To zabezpieczające za pomocą PIN-u lub hasła oprogramowanie działa w tle, więc użytkownicy zazwyczaj nie wiedzą nawet, że jest włączone.

Jednak kompleksowa i spójna ochrona urządzeń, które mają dostęp do firmowych danych, jest możliwa tylko wtedy, gdy administratorzy mogą centralnie zarządzać usługami Microsoft Defender i BitLocker oraz monitorować ich status na każdym urządzeniu końcowym.

Sebastian Wąsik, Country Manager, baramundi software AG  

Oprogramowanie baramundi Management Suite pomaga w pełni wykorzystywać funkcjonalność Defendera oraz BitLockera, a przez to zapewniać scentralizowany wgląd w stan bezpieczeństwa wszystkich chronionych urządzeń i ułatwia skuteczne zarządzanie nimi. Administratorzy IT są natychmiast informowani o nieprawidłowych ustawieniach konfiguracyjnych oraz potencjalnych i aktywnych zagrożeniach, co ułatwia szybkie reagowanie.

  

Eksperci baramundi rekomendują podejmowanie przez administratorów sześciu rodzajów działań, których celem jest skuteczne zabezpieczenie środowiska IT. Wszystkie można zrealizować za pomocą systemu baramundi Management Suite (bMS).

1. Weryfikacja dostępności modułu TPM – żeby możliwe było skorzystanie z BitLockera, konieczne jest, aby komputer był zgodny w warstwie sprzętowej ze standardem Trusted Platform Module (TPM) w wersji 1.2 lub wyższej. Narzędzie baramundi umożliwia przeprowadzenie tej weryfikacji w scentralizowany sposób.
2. Centralna aktywacja szyfrowania podczas instalacji systemu operacyjnego – jednym ze sposobów przyspieszających wdrażanie nowych komputerów w firmie jest dostarczenie ich przez resellera bezpośrednio pracownikowi zdalnemu. Przygotowanie urządzenia do pracy można przeprowadzić wykorzystując aplikację Microsoft Autopilot, ale przed rozpoczęciem tego procesu należy za pomocą bMS skonfigurować zabezpieczenia, w tym włączyć szyfrowanie twardego dysku.
3. Wstrzymanie pracy BitLockera w celu instalacji oprogramowania – czasem pojawia się konieczność zdalnego wdrożenia oprogramowania, które nie może współpracować z BitLockerem lub wymaga restartu systemu podczas instalacji. W takiej sytuacji system będzie wymagał wprowadzenia PIN-u odblokowującego BitLockera, co może okazać się dosyć dużym utrudnieniem. Rozwiązaniem w tej sytuacji jest wykorzystanie narzędzi baramundi do wstrzymania pracy BitLockera i jej późniejszego wznowienia.
4. Odblokowanie BitLockera w firmowej sieci – wprowadzanie kodu PIN lub hasła do BitLockera podczas uruchamiania systemu, gdy pracownicy znajdują się w biurze, może być dość irytujące, a poza tym nie wnosi żadnej realnej wartości. Oprogramowanie baramundi może pomóc w automatycznym ustawieniu funkcji wyłączania konieczności podawania kodu PIN lub hasła, gdy system znajduje się w bezpiecznej sieci.
5. Centralne miejsce przechowywania kluczy do odzyskiwania danych – zdarza się, że użytkownicy zapominają swoich haseł i proszą dział IT o pomoc. Ponowny dostęp do zasobów zapewniają klucze odzyskiwania generowane przez BitLocker. Niezbędne jest jednak, aby administratorzy IT przechowywali je w repozytorium znajdującym się w odpowiednio zabezpieczonej, centralnej lokalizacji, takiej jak bMS.
6. Weryfikacja statusu opcji szyfrowania – gdy zaistnieje konieczność wyłączenia opcji szyfrowania, czasem może się zdarzyć, że administrator IT zapomni o ponownym jej włączeniu. Dlatego warto mieć odpowiednie narzędzie, które pomoże pracownikom działu IT utrzymać kontrolę nad sytuacją. Narzędzie bMS umożliwi przejrzyste monitorowanie stanu zabezpieczeń firmowych urządzeń oraz podjęcie interwencji, zanim dojdzie do jakichkolwiek szkód.

Więcej informacji dotyczących systemu baramundi Management Suite można znaleźć na stronie www.baramundi.com.

Artykuł Bezpieczna praca zdalna dzięki baramundi Management Suite pochodzi z serwisu CRN.

– W naszej ocenie rozdrobnienie rynku jest pozorne. Wiele skrótów używa się jako synonimy lub po prostu błędnie. Preferujemy proste rozwiązania, dlatego dzielimy systemy na EMM oraz UEM. Te pierwsze skupiają się na ochronie i zarządzaniu urządzeniami mobilnymi, a komputery są w tym przypadku miłym dodatkiem. Na pecetach koncentrują się UEM-y, zaś smartfony i tablety stanowią jedynie dopełnienie. Wiem, że nie jest to podział zgodny ze sztuką, ale pozwala łatwo wytłumaczyć klientom występujące różnice – tłumaczy Piotr Kudrys, Product Owner w firmie Proget.

Wiele wskazuje na to, że rynek systemów do zarządzania urządzeniami końcowymi będzie ewoluował w kierunku unifikacji narzędzi. W zasadzie ten proces już się rozpoczął i niewykluczone, że w niedalekiej przyszłości stosowana obecnie nomenklatura straci na znaczeniu. Nabywcy nie będą się zastanawiać czy potrzebują systemu UEM lub EMM, a może EMM i MDM z odrobiną MAM. Natomiast administratorzy odpowiedzialni za zarządzenie urządzeniami końcowymi skoncentrują się na priorytetowych funkcjach, takich jak obsługa aplikacji, zapewnienie bezpieczeństwa, skalowanie czy dostosowanie platformy do pracy w środowisku chmurowym bądź lokalnym.

UEM na ścieżce wzrostu

Analitycy śledzący rynek systemów do zarządzania urządzeniami końcowymi wysoko oceniają szanse rynkowe platform UEM. Przykładowo Grand View Research przewiduje, że w latach 2020–2027 ten segment rynku będzie rosnąć w tempie 32 proc. rocznie. Według analityków z MarketsandMarkets globalna wartość rynku UEM osiągnie w 2022 r. wartość 7 mld dol.

Potrzeba posiadania ujednoliconego rozwiązania do zarządzania komputerami, tabletami, smartfonami czy inteligentnymi gadżetami jest jednym z podstawowych czynników napędzających popyt na UEM. Zainteresowanie rośnie wraz ze wzrostem liczby urządzeń końcowych używanych przez pracowników. Nie bez znaczenia jest też przejście na hybrydowy tryb pracy. Forrester przewiduje, że do końca bieżącego roku połowa pracowników umysłowych będzie pracować zdalnie.

– Praca zdalna w znaczący sposób wpłynie na popyt na systemy do zarządzania „końcówkami”. Deloitte podaje, że w czasie pandemii Covid-19 liczba „inteligentnych” urządzeń wzrosła ponad dwukrotnie. Należy pamiętać, że w przypadku pracy zdalnej firma musi zabezpieczyć często tysiące biur zdalnych, zamiast jednej stacjonarnej placówki – tłumaczy Bartosz Leoszewski, CEO Famoc.

Ostatnimi czasy widać ruch w interesie, aczkolwiek dostawcy systemów UEM muszą pokonać kilka przeszkód, aby trafić do szerszego grona odbiorców. Do najpoważniejszych barier hamujących sprzedaż należą koszty związane z wdrożeniem platformy oraz brak świadomości na temat korzyści płynących z tego tytułu. Na rodzimym rynku dodatkowym problemem jest tzw. dług technologiczny. Wiele firm korzysta z przestarzałych systemów operacyjnych, a systemy UEM w takim przypadku nie wykorzystują w pełni wszystkich swoich możliwości. Szkoda, bowiem nowoczesne platformy mają dużo do zaoferowania swoim użytkownikom. Przy czym, o ile dostawcy dość swobodnie definiują zadania stawiane przed systemami UEM, o tyle agencje badawcze starają się być w tym przypadku bardziej precyzyjne. Według IDC systemy tej klasy powinny – oprócz obsługi komputerów – realizować podstawowe funkcje dostępne w MDM-ach czy MAM-ach. Do tego dochodzą też usługi bezpieczeństwa w postaci DLP (Data Loss Prevention), ograniczenia kontroli dostępu do plików oraz PIM (Product Information Management).

Choć systemy UEM cały czas ewoluują w kierunku nowych przypadków użycia i zadań związanych z zarządzaniem, wymienione powyżej możliwości to zdaniem IDC jedynie niezbędne minimum. Analitycy zauważają również, że platformy UEM, dzięki szerokiemu wglądowi na punkty końcowe i aktywność użytkowników końcowych, stają się centralnym punktem gromadzenia i analizy danych dotyczących zachowania pracowników, wzorców użytkowania urządzeń, aplikacji i danych, a także analizy wydajności i dostępności oprogramowania. IDC twierdzi, że systemy UEM oferujące szerokie możliwości w zakresie analityki i raportowania zyskają przewagę nad produktami, które nie koncentrują się na tych zagadnieniach.

– Przewrotnie można powiedzieć, że potrzeba kontroli jest jednym z czynników napędzających sprzedaż UEM. Wielu menadżerów chce dokładnie wiedzieć co robią ich pracownicy, kontrolować ich aktywność, obecność, sprawdzać jakie strony odwiedzają, zamiast rozliczać ich z efektów – zauważa Bogdan Lontkowski, dyrektor regionalny na Polskę, Czechy, Słowację i kraje bałtyckie w firmie Ivanti.

Platformy dla mobilnych

Dostawcy systemów do zarządzania flotą przenośnych terminali muszą nadążać za dynamicznymi zmianami zachodzącymi w mobilnym świecie. Jak do tej pory radzą sobie na tym polu całkiem nieźle. Takie produkty jak MDM, EMM czy MAM realizują szeroką gamę funkcji stojących na straży urządzeń, aplikacji, a także danych. Choć miejsce wymienionych produktów próbują zająć systemy UEM, to w oczach wielu klientów nadal stanowią one podstawowe filary zarządzania mobilnością. Niepośledni wpływ na taki stan rzeczy ma nie tylko liczba używanych smartfonów, ale także ilość przetwarzanych danych – w ciągu miesiąca jest to około 10 GB.

– Małe i średnie firmy zgłaszają zapotrzebowanie na systemy MDM, natomiast większe przedsiębiorstwa zazwyczaj szukają rozszerzeń do tego typu platform. Chcą zarządzać smartfonami, tabletami oraz komputerami za pośrednictwem tej samej konsoli – przyznaje Mikołaj Sikorski, New Business Developer w Dagmie.

Systemy MDM wdraża się w celu egzekwowania zasad na urządzeniach należących do firmy, aczkolwiek działają one również w trybie BYOD. Produkty z tej grupy oferują różnego rodzaju zabezpieczenia, w tym szyfrowanie urządzeń, silny kod PIN, blokadę ekranu smartfona po określonym czasie bezczynności czy zdalne czyszczenie urządzenia mobilnego w przypadku jego zgubienia lub kradzieży. Ponadto realizują takie funkcje jak lokalizacja terminali, kontrola i zarządzanie aplikacjami. Według badań przeprowadzonych przez MarketsandMarkets, wartość branży MDM, która w 2017 r. wynosiła 1,69 mld dol., wzrosła do 4,3 mld dol. w roku 2020 r., a w 2025 r. ma osiągnąć poziom 15,7 mld dol. Ten skok jest oczywiście w dużej mierze napędzany wykładniczym wzrostem liczby pracowników mobilnych.

Nieco mniej popularnymi rozwiązaniami niż systemy MDM są MAM-y, które koncentrują się przede wszystkim na poziomie aplikacji, dzięki czemu pracownicy mogą wykonywać zadania robocze na urządzeniach prywatnych. Jednakże granice pomiędzy rozwiązaniami MDM i MAM są coraz bardziej płynne. Wcześniej oba systemy były sprzedawane jako oddzielne produkty, a obecnie często wchodzą w skład standardowego wyposażenia platform EMM lub UEM. Eksperci zauważają, że EMM jest systemem, który powinien sprawdzić się w przypadku firm rozważających uruchomienie wirtualnej infrastruktury mobilnej oraz rozwijających projekty bazujące na dostępie zdalnym oraz chmurze publicznej.

Jak zarządzać przedmiotami IoT?

Przedsiębiorcy zaczynają powoli doceniać wartość urządzeń IoT oraz elektronicznych gadżetów noszonych na ciele. Ale zarządzanie tą grupą produktów, a także ich zabezpieczenie w taki sam sposób jak resztę firmowych urządzeń, stanowi wyzwanie, chociażby ze względu na ich duże zróżnicowanie. Można przytaczać setki przykładów działania przedmiotów IoT w biznesie, od prostych – takich jak pomiary temperatury czy wilgotności – aż po czujnik wagi do podeszew butów, który wibruje, gdy pracownik podnosi zbyt ciężki ładunek. Oczywiście część dostawców UEM deklaruje obsługę urządzeń IoT. Jednakże obejmuje ona najbardziej popularne rozwiązania, takie jak wyświetlacze nagłowne czy smartwache. Zdecydowanie gorzej przedstawiają się możliwości w zakresie zarządzania urządzeniami adresowanymi dla sektora medycznego czy specyficznymi produktami branżowymi.

– Różnorodność urządzeń i systemów, w oparciu o które działają, jest za duża, żeby było możliwe podłączenie całego IoT pod jedną konsolę dla administratora. Myślę, że jak zaczniemy przechodzić z etapu boomu do standaryzacji, wówczas pojawią się techniczne możliwość zarządzania, a nie tylko katalogowania, jak to najczęściej obecnie wygląda – przyznaje Piotr Kudrys.

Swojej szansy w powstałej niszy szukają mniejsi gracze, tacy jak angielska firma Augmate oferująca platformę do zarządzania urządzeniami IoT. Na liście obsługiwanych przedmiotów znajdują między innymi okulary RealWear sterowane głosem, okulary przemysłowe Vuzix M400 czy też Pico G2. Augmate współpracuje z urządzeniami z systemem iOS i Android, ale nie zarządza komputerami stacjonarnym i laptopami. Administratorzy IT mogliby potencjalnie połączyć Augmate z tradycyjnym narzędziem do zarządzania „końcówkami”, ale posiadanie oddzielnych konsoli prowadzi do komplikacji. Tak czy inaczej, tego typu wynalazki zamiast do unifikacji prowadzą do dalszego rozdrabniania rynku.

Dylematy sprzedawców

Integratorzy oferujący systemy do zarządzania urządzeniami końcowymi powinni rozpoczynać proces sprzedaży od zrozumienia strategii cyfrowej klienta oraz miejsca przechowywania i dostępu do jego danych. Tyle teoria, co innego praktyka. Piotr Kudrys przyznaje, że partnerzy działają bardzo różnie. Część skupia się na szybkiej sprzedaży małym i średnim firmom, inni preferują zaawansowane projekty wraz z pakietem usług wdrożeniowych. Jednak z obserwacji Progetu wynika, że najwięcej sprzedaje się prostych rozwiązań uruchamianych praktycznie od ręki. Dzieje się tak, ponieważ przedsiębiorcy zazwyczaj potrzebują rozwiązania „na wczoraj”.

Zdaniem Bogdana Lontkowskiego przebieg procesu sprzedaży zależy w znacznym stopniu od kompetencji sprzedawców. Klasyczni resellerzy preferują rozwiązania pudełkowe, bowiem nie mają wystarczającej wiedzy, aby zaproponować klientowi coś więcej. Natomiast integratorzy wybierają projekty, gdzie pojawiają się możliwości uzyskania dodatkowych przychodów ze sprzedaży usług.

Nie bez znaczenia jest fakt, że łatwiej jest u nas znaleźć odbiorców prostszych systemów aniżeli zaawansowanych kombajnów. Nie ma w tym więc nic dziwnego, że resellerzy wychodzą naprzeciw potrzebom lokalnego rynku.

– Resellerzy, a także integratorzy wykazują największe zainteresowanie systemami EMM, ponieważ większość klientów nie jest w stanie w pełni wykorzystać wszystkich możliwości UEM. Zakres funkcjonalności oferowany przez rozwiązanie EMM w zupełności im wystarcza – tłumaczy Bartosz Leoszewski.

Osobną kwestią pozostaje sprzedaż MDM, UEM czy EMM jako SaaS. Wprawdzie niektórzy dystrybutorzy, w tym między innymi Dagma, mocno stawiają na model usługowy, ale wielu rodzimych resellerów oferuje rozwiązania wdrażane w środowisku lokalnym, zresztą tak jak w wielu innych segmentach rynku nowych technologii. Bogdan Lontkowski ubolewa nad takim stanem rzeczy.

– Odnoszę wrażenie, że lada moment małe i średnie przedsiębiorstwa, które nie zatrudniają informatyków, bądź ich zespoły IT są mocno okrojone, będą poszukiwać rozwiązań UEM dostarczanych przez zewnętrznych usługodawców – mówi Bogdan Lontkowski.

Być może jest to rzeczywiście właściwy  moment dla integratorów, aby przygotować się do nowego rozdania i włączyć do walki o rynek, rozszerzając swoje portfolio nie tylko o systemy obsługujące okulary, ale również usługi.

Zdaniem specjalisty

Jerzy Adamiak, Storage Systems Consultant, Stovaris  

Praca w trybie zdalnym nieco komplikuje możliwości zarządzania urządzeniami końcowymi. Wiadomo, że środowisko domowe jest mniej bezpiecznie niż lokalne biura. Dlatego też dużego znaczenia nabiera odpowiednie zabezpieczenie zdalnych komputerów przed potencjalnymi atakami i włamaniami. W tym przypadku z pomocą może przyjść oprogramowanie nie tylko zarządzające urządzeniami końcowymi, ale również dbające o aktualizacje systemów operacyjnych i operacji użytkowych. Pierwszorzędną cechą jest automatyczne wprowadzanie poprawek, niezależnie od woli użytkownika. Badania jednoznacznie pokazują bowiem, że to właśnie użytkownik stanowi największe zagrożenie dla bezpieczeństwa informacji.