Funkcjonalność Embedded Wireless Controller dostępna jest na nowej generacji punktów dostępowych z serii Catalyst C9105I, 9115I/E, 9120I/E i 9130I/E. Modele te mogą być wyposażone w anteny wbudowane lub zewnętrzne w przypadku instalacji na wysokim suficie lub w celu doświetlenia sygnałem wybranych obszarów. Jedna instancja Cisco Embedded Wire-less Controller jest w stanie objąć swym zasięgiem nawet duży magazyn dystrybucyjny lub duży oddział przedsiębiorstwa. Natomiast w przypadku, gdy potrzeba obsługi większej ilości punktów dostępowych w jednej lokalizacji (powyżej 100), można ją rozbudować o dedykowany sprzętowy lub wirtualny kontroler, który to umożliwi.

Na jakie funkcjonalności najczęściej klienci zwracają uwagę? Po pierwsze zero-wait DFS oraz podwójny filtr DFS (dynamiczny wybór częstotliwości), który definiuje mechanizm wykrywający obecność innych urządzeń pracujących na tych samych kanałach radiowych. Zastosowanie dwóch układów radiowych do detekcji zdarzeń pozwala wyeliminować wyniki typu „false positive”, gdyż oba układy muszą się zgodzić, że doświadczyły trafienia DFS, zanim zareaguje punkt dostępowy. Po drugie punkty dostępowe Cisco umożliwiają uruchomienie funkcji aWIPS (adaptive Wireless Intrusion Prevention System). Jest to system wykrywania i ograniczania zagrożeń przy użyciu technik opartych na sygnaturach, analizy ruchu i informacji o urządzeniu/topologii. Z kolei dzięki AAA Override on WLANs (SSIDs) administrator może skonfigurować sieć bezprzewodową z uwierzytelnieniem za pomocą RADIUS i zastosować VLAN/QOS/ACL do poszczególnych klientów na podstawie atrybutów AAA z serwera. Na uwagę zasługuje też pełna obsługa najnowszego protokołu bezpieczeństwa WPA3 (WiFi Protected Access 3).

Kolejna istotna funkcja to AVC (widoczność i kontrola aplikacji), umożliwiająca administratorowi ograniczanie, odrzucanie i oznaczanie ruchu w oparciu o aplikację kliencką. Przy czym punkty dostępowe 11ax mogą pełnić rolę kontrolera podstawowego oraz zapasowego. Należy też podkreślić możliwość identyfikacji urządzeń Apple iOS z możliwością priorytetyzacji aplikacji biznesowych, jak też integrację z Cisco Umbrella w celu blokowania złośliwych adresów URL, złośliwego oprogramowania i phishingu. Całość uzupełniają programowalne interfejsy z NETCONF/Yang do automatyzacji, konfiguracji i monitorowania, a ponadto bezprzerwowe aktualizacje oprogramowania (SMU – Software Maintenance Upgrade). Rozwiązanie jest bezlicencyjne, jeśli wykorzystujemy do zarządzania wbudowany interfejs WebUI lub aplikację mobilną. Aplikacja mobilna Cisco Catalyst Wireless oferuje doskonałe możliwości zarządzania dzięki łatwo dostępnemu, prostemu interfejsowi. Intuicyjny interfejs pozwala na inwentaryzację, konfigurację, wdrażanie i monitorowanie. W przypadku wykorzystania systemu Cisco DNA-Center lub dedykowanego kontrolera wymagana jest licencja Cisco DNA.

W celu przeprowadzenia testów rozwiązania lub odbycia konsultacji, zachęcamy do kontaktu z Partnerem Handlowym Cisco lub Państwa Opiekunem Cisco. Dodatkowe informacje:  cisco@techdata.pl

Aleksandra Sosnowska  

Autorka pełni funkcję Enterprise Networks Specialist w polskim oddziale Cisco Systems. Jest laureatką konkursu „Traineeship in the ICT branch for female students”. Była uczestnikiem piątej edycji programu mentoringowego AmCham „30 under 30” organizowanego przez Amerykańską Izbę Handlową w Polsce.

  

Artykuł Cisco Embedded Wireless Controller pochodzi z serwisu CRN.

Ciekawe dane na ten temat przynoszą wyniki badania „State of Cybersecurity 2021” przeprowadzone podczas konferencji ISACA. Aż 53 proc. działów bezpieczeństwa IT zadeklarowało, że w czasie pandemii miało trudności z utrzymaniem utalentowanych pracowników. Kłopoty kadrowe idą w parze z liczbą incydentów – 68 proc. respondentów, którzy padli kilka razy ofiarą cyberataków odczuło niedobór personelu, zaś 63 proc. zgłosiło trudności związane z zatrzymaniem wykwalifikowanych specjalistów ds. cyberbezpieczeństwa. Co gorsza, znalezienie ich następców zaczyna graniczyć z cudem. Według organizacji (ISC)² liczba przeszkolonych pracowników ds. cyberbezpieczeństwa musi wzrosnąć o 145 proc., aby sprostać popytowi. Obecnie na całym świecie pracuje około 2,8 mln specjalistów z tej dziedziny, natomiast powinno ich być ponad 4 mln – twierdzą przedstawiciele wspomnianej organizacji.

O ile przedsiębiorstwa narzekają na brak fachowców, o tyle liczba używanych narzędzi bezpieczeństwa może przyprawić o zawrót głowy. Firmy i instytucje posiadają produkty zabezpieczające w środowisku lokalnym i chmurze, systemy ochrony danych, antywirusy, narzędzia do analizy behawioralnej i uwierzytelniania oraz wiele innych. Monitorowanie tak dużej liczby urządzeń oraz aplikacji stanowi nie lada wyzwanie, któremu wiele działów IT najzwyczajniej w świecie nie jest w stanie sprostać. Nie bez przyczyny część z nich myśli o pozbyciu się tego uciążliwego balastu i przekazaniu go zewnętrznym usługodawcom.

Gartner przewiduje, że w bieżącym roku globalne wydatki na cyberbezpieczeństwo wyniosą 150,4 mld dol. Duża część tej kwoty (72,5 mld dol.) ma popłynąć do dostawców usług, zarabiających na wdrożeniach, wsparciu technicznym czy wreszcie outsourcingu. To oznaczałoby 11 proc. wzrost w porównaniu z rokiem ubiegłym.

Przedsiębiorcy szukają pomocy

Od początku pandemii media informują o spektakularnych atakach ransomware wymierzonych przeciwko takim gigantom, jak: Canon, Acer, Software AG, Garmin, Quanta, SolarWinds czy Colonial Pipeline. Pomimo że każdy z wymienionych koncernów dysponuje przecież niemałymi środkami finansowym na IT, w tym również na zabezpieczenia, dały się zaskoczyć napastnikom. Znamienny jest przypadek Colonial Pipeline, największej sieci rurociągów paliwowych w USA, która na infrastrukturę IT wydała w ciągu ostatnich pięciu lat 200 mln dol. Okazuje się, że nie wystarczyło to, aby zastopować gang ransomware i koncern musiał dodatkowo wysupłać z kieszeni 4,4 mln dol. na okup.

Gdzieś w cieniu takich wydarzeń rozgrywają się dramaty małych i średnich firm ponoszących dotkliwe straty finansowe powstałe w wyniku cyberataków. Część ekspertów zajmujących się tematyką cyberbezpieczeństwa uważa, że optymalnym wyjściem jest powierzenie całościowej lub częściowej ochrony IT podmiotom zewnętrznym. Wydaje się to sensowne, bowiem chyba tylko niepoprawni optymiści wierzą w to, że najbliższe lata przyniosą poprawę sytuacji. Wygląda raczej na to, że problemy będą się pogłębiać, do czego przyczyni się między innymi wzrost popularności usług chmurowych, ale również model pracy zdalnej i rozwój Internetu rzeczy. Nikt też nie liczy na to, że w najbliższych latach rynek zaleje fala specjalistów od cyberbezpieczeństwa bądź spadną ceny sprzętu oraz oprogramowania do ochrony urządzeń i danych. Zresztą część firm zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że walka z cyberprzestępcami przerasta ich możliwości zarówno od strony finansowej, jak i organizacyjnej.

– Obserwujemy coraz większe zainteresowanie modelem usługowym ze strony przedsiębiorstw, które chciałyby uprościć procesy związane z bezpieczeństwem. Klienci o niższych kompetencjach technologicznych poszukują rozwiązań, które zdejmą z nich ciężar i rozwiążą ich problemy biznesowe. Usługi tego typu są nie tylko oferowane w modelu „pay as you grow”, ale także w modelu subskrypcyjnym – zauważa Aleksandra Sosnowska, Product Sales Specialist w Cisco.

Od konta e-mail do SOC

Usługi bezpieczeństwa można realizować na kilka sposobów. Niektórzy sięgają po ciężkie działa, takie jak SOC (SecurityOperation Center), ale nie jest to tania opcja. Według Ponemon Institute średni roczny budżet na cyberbezpieczeństwo wynosi 31 mln dol., przy czym wydatki na SOC pochłaniają jedną trzecią tej sumy. Dlatego też wiele dużych organizacji woli korzystać z usług dostawców zewnętrznych, którzy gwarantują opiekę ze strony fachowców oraz dysponują szeroką gamą zaawansowanych narzędzi bezpieczeństwa IT. SOC realizuje zadania związane ze skutecznym wykrywaniem i obsługą incydentów, a także integracją z innymi procesami bezpieczeństwa, w tym ochroną przed wyciekami danych. Czasami usługodawcy wspierają klientów w tworzeniu ich własnych ośrodków SOC.

Co ciekawe, jednym z najsłabszych ogniw w tego typu centrach są ludzie. Z badań Ponemon Institute wynika, że praca w centrach operacyjnych wiąże się bowiem z dużym stresem. Z tego powodu 60 proc. pracujących tam osób rozważa rezygnację z pracy. Najbardziej irytuje ich nadmierne obciążenie pracą (75 proc.), przeciążenie informacjami (67 proc.) czy też chaos występujący w tego rodzaju centrach (53 proc.). Nie jest to zatem najlepszy biznes dla małych bądź średnich integratorów, którzy poszukują swojego miejsca w segmencie usług bezpieczeństwa.

– Firma zainteresowana stworzeniem własnego SOC musi wziąć pod uwagę wiele czynników związanych z zarządzanymi zasobami, kadrą, procesami, budżetem. Przekracza to możliwości większości przedsiębiorstw w Polsce, zwłaszcza w porównaniu z rozwiązaniami typu MSSP i MDR – mówi Grzegorz Nocoń, System EngineerEastern Europe w Sophosie.

Część analityków zajmujących się tematyką cyberbezpieczeństwa twierdzi, że przyszłość należy do modelu MSSP (Managed Security Service Provider). Według prognoz MarketsandMarkets globalne wydatki na zarządzane usługi bezpieczeństwa będą rosły w tempie 8 proc. rocznie i przekroczą 46 mld dol. do 2025 r. Chyba największą zaletą tego modelu jest nastawienie przede wszystkim na realizację potrzeb małych i średnich firm, które w nadchodzących latach najbardziej odczują deficyt specjalistów ds. cyberbezpieczeństwa.

Zdaniem integratora

EDR: plusy dodatnie, plusy ujemne

Ciekawą alternatywą dla MPPS mogą być usługi MDR (Managed Detection and Response). W ostatnim czasie jednym z przebojów na rynku rozwiązań do ochrony urządzeń końcowych jest EDR (Endpoint Detection and Response). Wprawdzie są to produkty na ogół chwalone za funkcjonalność i skuteczność działania, aczkolwiek ich użytkownicy uskarżają się na zbyt dużą liczbę fałszywych alarmów, a także wysokie koszty wdrożenia oraz konfiguracji. Zresztą sami dostawcy EDR nie ukrywają, że produkt jest trudny w obsłudze, co często dyskredytuje jego zastosowanie w małych, a nawet średnich firmach. Dlatego też pojawiła się oferta MDR, czyli EDR w modelu usługowym.

– Jest to usługa dla firm, którym zależy na szybkiej reakcji na zagrożenia. MDR lepiej niż MSSP wykrywa incydenty na stacjach końcowych, serwerach, w infrastrukturze chmury czy ruchu zapory sieciowej. Zespoły MDR, w odróżnieniu od MSSP, nie specjalizują się w zapewnianiu zgodności z przepisami. Każda z usług ma więc szansę się rozwijać, ponieważ odpowiadają na różne potrzeby i problemy – tłumaczy Grzegorz Nocoń

Niektórzy producenci próbują iść w innym kierunku niż reszta stawki. Ciekawym przykładem jest tutaj Acronis, który wprowadził rozbudowany pakiet usług obejmujący rozwiązania do ochrony urządzeń końcowych, takich jak komputery czy serwery, ale również backupu, odzyskiwania danych po awarii czy zarządzania poprawkami i aktualizacjami systemu operacyjnego. Resellerzy sprzedają usługę, zaś specjaliści Acronisa dbają o bezpieczeństwo klientów. Andrzej Łapiak, Cyber Security Manager w Also, zachęca partnerów, aby nie rzucać się od razu na głęboką wodę i rozpocząć swoją przygodę z usługami chociażby od sprzedaży zabezpieczeń poczty e-mail.

– Z punktu widzenia klientów nie jest to drogie rozwiązanie. W przypadku dziesięciu kont koszt korzystania z takiej usługi wynosi około 5 tys. złotych. Można zatem stosunkowo łatwo pozyskać usługobiorcę i zarabiać na zarządzaniu usługą. Dobrym punktem zaczepienia jest też Microsoft 365, ponieważ użytkownicy tego pakietu często potrzebują dodatkowych usług bezpieczeństwa – doradza Andrzej Łapiak.

Wpadki integratorów nie budują zaufania

W Polsce usługi cyberbezpieczeństwa cieszą się umiarkowaną popularnością zarówno wśród resellerów, jak i klientów. Taki stan rzeczy w pewnym stopniu wynika z braku zaufania przedsiębiorców do usługodawców. Na pewno nie wzmacniają go spektakularne wpadki integratorów, które wprawdzie nie dotyczą rodzimych dostawców, ale odstraszają potencjalnych klientów. Niedawno głośno było o firmie Compucon. Ten dostawca usług zarządzanych padł ofiarą ataku ransomware i nie potrafił przez ponad dwa tygodnie powrócić do równowagi.

– Incydenty związane z bezpieczeństwem IT zdarzają się w przypadku każdej usługi. Jednak nie zatrzymają one globalnego trendu, a przyczynią się do tego, że poziom usług oferowanych przez integratorów będzie rósł – mówi Grzegorz Nocoń.

Jednak istnieje duże ryzyko, że rynek usług cyberbezpieczeństwa zdominują najwięksi globalni dostawcy, tacy jak Accenture, Deloitte, EY, IBM czy PwC. W przypadku mniejszych dostawców chyba największym wyzwaniem będzie pozyskanie i utrzymanie specjalistów ds. cyberbezpieczeństwa. Grzegorz Michałek, CEO Arcabita, zwraca uwagę, że na rodzimym rynku wciąż króluje zasada „cena czyni cuda”, co akurat nie sprzyja rozwojowi profesjonalnych usług. Niewykluczone, że rodzimi integratorzy wybiorą drogę małych kroków i na początek wprowadzą do swojej oferty prostsze usługi, jak skanowanie poczty e-mail, nie rezygnując z tradycyjnego modelu sprzedaży.

Zdaniem specjalisty  

Agnieszka Szarek, szefowa kanału partnerskiego, Fortinet  

W każdym obszarze usług cyberbezpieczeństwa znajdzie się miejsce dla partnerów, ponieważ firmy różnią się między sobą zarówno sposobem działania, jak i kompetencjami. Moim zdaniem największe korzyści dla integratorów dają SOC i MDR, bowiem wykorzystują doświadczenie i wiedzę swojego zespołu, dzięki czemu nie produkt sam w sobie, ale właśnie kwalifikacje decydują o rynkowej przewadze. Czynnikami napędzającymi rynek usług bezpieczeństwa są edukacja i szkolenia, dzięki którym firmy chętniej otwierają się na ten model sprzedaży. Bardzo ważna jest też większa dostępność i powszechność usług.

  

Aleksandra Sosnowska, Product Sales Specialist, Cisco  

Polscy integratorzy są gotowi do świadczenia usług cyberbezpieczeństwa. Mają na tym polu odpowiednie doświadczenie i na bazie rozwiązań producentów, takich jak Cisco, oferują własne usługi MSSP lub Security Operations Center (SOC). Wykorzystanie przez integratorów usług chmurowych do budowania własnego rozwiązania jest optymalne, jeżeli weźmiemy pod uwagę to, że tak przygotowana oferta będzie najlepszą odpowiedzią na potrzeby klientów, a jednocześnie oferuje niski próg wejścia dla integratora. Warto dodać, że mniejsi partnerzy mogą odznaczyć się większą elastycznością wprowadzanych usług. W MSSP chodzi przede wszystkim o to, że wartością dodaną są ludzie. Często na tej płaszczyźnie można uzyskać przewagę nad dużymi instytucjami z o wiele bardziej rozbudowaną strukturą i ścieżkami decyzyjnymi.

  

Krystian Paszek, New Business Development Manager, Dagma  

Największą przeszkodą w upowszechnianiu usług cyberbezpieczeństwa są cały czas finanse. W polskich firmach sporo mówi się o bezpieczeństwie IT, ale zdarza się, że koszty wciąż mocno ograniczają potrzeby. Niestety jest to droga na skróty, która lubi się mścić, ponieważ nawet przeciętny wydatek znacząco zmniejsza ryzyko strat finansowych lub innych problemów, wynikających z utraty danych. Ciężko jest przy tym jednoznacznie stwierdzić, które z usług cyberbezpieczeństwa mają największą szansę na osiągnięcie sukcesu na polskim rynku, ponieważ każda z nich ma inny zakres i koszty związane z jej użytkowaniem. Nie każdej firmie opłaca się uruchomienie lub najem SOC. Uważam, że różnorodność tego typu usług daje, po pierwsze, możliwość lepszego dostępu profesjonalnych zabezpieczeń IT na rynku, zaś po drugie, pozwala klientom na wybór najbardziej optymalnego dla nich w danej chwili rozwiązania.

  

Artykuł Usługami w hakera pochodzi z serwisu CRN.

Podobnie jak większe przedsiębiorstwa, wiele mniejszych firm przechodzi przyspieszoną przez pandemię cyfrową transformację. Wybierają rozwiązania i usługi chmurowe, które zawierają mechanizmy analityki danych, co ułatwia biznesowi dostosowanie się do zmieniających się wymagań klientów. Rola przetwarzania w chmurze rośnie, ponieważ tylko w tym modelu można dostarczyć mniejszym podmiotom aplikacje biznesowe wykorzystujące sztuczną inteligencję lub uczenie maszynowe, których MŚP nie byłyby w stanie wdrożyć samodzielnie. Dlatego zyskują na znaczeniu rozwiązania zapewniające jak najlepszy i bezpieczny dostęp do chmury ze zdalnej lokalizacji, takie jak SD-WAN.

Ale migracja do chmury wcale nie oznacza, że małe i średnie firmy przenoszą tam wszystko. Mniejszy biznes dokonuje inspekcji posiadanej infrastruktury IT, by po jej odświeżeniu mogła sprostać zarówno obecnym, jak również przyszłym potrzebom.

Zdalny dostęp – bezpieczny i maksymalnie elastyczny

Przejście na pracę zdalną oraz migracja aplikacji do chmury ogromnie zwiększyły zainteresowanie sieciowymi rozwiązaniami do zabezpieczania zdalnego dostępu, a zwłaszcza routerami obsługującymi wirtualne sieci prywatne. Rozwiązania VPN stały się koniecznym wyposażeniem, ponieważ obowiązki pracownicze w trybie zdalnym są często realizowane za pomocą prywatnego sprzętu. Co więcej, pracownicy wielokrotnie korzystają ze służbowych zasobów nie przez firmową sieć, tylko poprzez dowolne, dostępne w danych warunkach połączenie z internetem. W takiej sytuacji kolejnym elementem, który warto wziąć pod uwagę w kwestii bezpieczeństwa, jest weryfikacja wiarygodności urządzeń i tożsamości użytkowników, np. za pomocą wieloskładnikowego uwierzytelniania (MFA).

Gwarancję maksymalnie bezpiecznego i elastycznego dostępu do zasobów obiecują dostawcy rozwiązań wirtualnych desktopów (VDI). Twierdzą oni, że mechanizm VPN, który wcześniej sprawdzał się w zapewnianiu pracy zdalnej wybranym pracownikom, w obliczu nowych wyzwań, zastosowania na skalę masową, ujawnia swoje ograniczenia. Wdrożenie VDI i stworzenie wirtualnego środowiska pracy ma zapewnić ten sam poziom komfortu pracy użytkownika i bezpieczeństwo, jakie dawały sieć i komputer w biurze. Zapewni bowiem dostęp z dowolnego miejsca i na dowolnym urządzeniu do tych samych aplikacji i danych.

Zdaniem integratora

Anna Skowina, inżynier wsparcia sprzedaży, Komputronik Biznes  

Modernizacja istniejącej u klienta sieci powinna zostać poprzedzona audytem. W przypadku sieci pasywnej, czyli fizycznej infrastruktury, prowadzi on do stworzenia często nieistniejącej wcześniej dokumentacji. Naniesienie na plany obiektów aktualnie istniejącego okablowania i gniazd, ich weryfikacja, określenie topologii połączeń fizycznych, punktów dystrybucji – wszystko to stanowi podstawę do zaplanowania modernizacji sieci. Takiej, która będzie zgodna z potrzebami klienta oraz standardami bezpieczeństwa. Uporządkowanie, prawidłowe opisanie i oznakowanie okablowania w szafach ułatwi późniejsze wprowadzanie zmian i przyspieszy rozwiązywanie problemów. W przypadku serwerowni audyt obejmuje przede wszystkim inwentaryzację sprzętu. Staje się ona punktem wyjścia do optymalizacji infrastruktury i umieszczenia jej w szafach rack, bo wcale nie tak rzadko u klientów biznesowych można znaleźć mniej lub bardziej prowizoryczne rozwiązania.

Skontrolowanie infrastruktury pasywnej jest podstawą do audytu urządzeń aktywnych, który pozwala na uzyskanie informacji o połączeniach logicznych. Prowadzi to do identyfikacji możliwych punktów awarii, a także analizy konfiguracji w odniesieniu do najlepszych praktyk i bezpieczeństwa infrastruktury. Ocena poprawności konfiguracji (wraz z analizą podstawowych procesów biznesowych klienta oraz narzędzi, które je wspierają) pozwala na wydanie rekomendacji uwzględniających obszary krytyczne zarówno dla bezpieczeństwa, jak i działania biznesu.

  

Jak wdrażać sieci bezprzewodowe?

Przy projektowaniu sieci warto wybiegać myślą w przyszłość, by nie okazało się, że rozwiązanie zastosowane w projekcie, nad którym prace są finalizowane, już jest lub zaraz będzie technicznie przestarzałe i niewydajne. Wybierając bramę/router, przełączniki czy też punkty dostępowe należy pamiętać, że sieci są i będą coraz bardziej obciążone przez rosnącą liczbę podłączanych do nich urządzeń i wielką ilość generowanych przez nie danych. Dlatego warto przekonywać klientów np. do Wi-Fi 6, bo nawet jeśli nie ma jeszcze w użytku zbyt wielu urządzeń klienckich obsługujących ten standard, to będzie ich przybywać. Co istotne, ceny punktów dostępowych są już porównywalne ze sprzętem starszej generacji.

Generalnie, w przypadku sieci WLAN najważniejsze staje się to, by miała ona odpowiedni zasięg, zapewniała optymalną wydajność, a przede wszystkim była stabilna. Jeśli któryś z tych warunków nie jest spełniony, integrator może zaproponować zrobienie site survey, czyli rekonesansu u klienta. Może on ujawnić takie rzeczy, jak nieprawidłowe rozmieszczenie punktów dostępowych, interferencje (wzajemne zakłócanie się urządzeń), niepoprawną ich konfigurację, czy też wpływ obcych sieci Wi-Fi. Rozwiązaniem będzie wtedy relokacja i rekonfiguracja sprzętu, wykonana na podstawie uzyskanych pomiarów.

– Takie pomiary warto wykonać nie tylko wtedy, gdy występują problemy – mówi Anna Skowina, Inżynier Wsparcia Sprzedaży w Komputronik Biznes. – Ich rezultaty przydadzą się też w sytuacji, gdy planuje się rozbudowę sieci WLAN albo zwiększenie liczby klientów łączących się z nią, a dotychczasowa infrastruktura powstawała w trybie ad hoc.

Obecne na rynku oprogramowanie do wykonywania site survey może być także narzędziem do planowania rozmieszczenia punktów dostępowych dla nowego czy dopiero powstającego obiektu.

– Ponieważ nie powinno się tego robić metodą „na oko”, trzeba wcześniej sprawdzić, czy zaplanowana sieć jest w stanie spełnić oczekiwania – dodaje Anna Skowina. – Oprogramowanie pomoże zoptymalizować liczbę punktów dostępowych oraz ich rozmieszczenie. Taka analiza może być wskazówką do zaplanowania także tras okablowania i miejsc na szafy dystrybucyjne, gdy obiekt dopiero jest budowany. Dla klienta to oszczędność czasu i pieniędzy.

Oprócz planów obiektu przydadzą się informacje o warunkach, w jakich ma działać powstająca sieć WLAN – im więcej takich wskazówek, tym lepiej. Istotne będą chociażby dane budowlane: z jakiego materiału wykonane będą ściany, jakie fizyczne przeszkody powstaną, w jakim otoczeniu planowane są sale konferencyjne itp. Ważne będą odpowiedzi na pytania dotyczące eksploatacji: jaki obszar ma być pokryty zasięgiem sieci, ilu użytkowników będzie obsługiwanych, z jakich aplikacji będą oni korzystać itd. To oczywiste, że inaczej będzie wyglądać sieć dla dużej hali magazynowej, planowana pod kątem użycia czytników kodów kreskowych, zaś inaczej dla obiektu biurowego z salami konferencyjnymi, a jeszcze inaczej na potrzeby hotelu. Dobór konkretnych urządzeń i ich instalacja będą też zależeć od charakteru obiektu, w którym mogą panować trudne warunki środowiskowe, takie jak niestandardowe temperatury czy duże zapylenie.

Gorący temat, czyli SD-WAN

SD-WAN, z niszowego modelu tworzenia sieci rozległych, w ciągu kilku ostatnich lat stał się jednym z najszybciej rozwijających się segmentów branży. Nie tylko lepiej niż tradycyjne sieci WAN odpowiada na potrzeby firm przechodzących cyfrową transformację, które chcą korzystać z aplikacji SaaS, a także rozwijać swoje środowiska IT w modelu wielochmurowym, uwzględniającym chmurę hybrydową. Zaspokaja także ich dążenie do łatwiejszego zarządzania wieloma rodzajami łączy WAN, mającego na celu poprawę wydajności aplikacji oraz podniesienie poziomu obsługi użytkownika końcowego.

Gartner przewiduje, że do 2024 r. 60 proc. korporacji wdroży SD-WAN, by zwiększyć swoją elastyczność i wsparcie dla aplikacji chmurowych. W przeszłości przedsiębiorstwo mogło używać jednego łącza MPLS do obsługi całego ruchu w oddziale. Natomiast teraz lokalni ISP są w stanie dostarczyć do oddziałów światłowód nawet o bardzo dużej przepustowości, a do dyspozycji jest jeszcze szybka sieć mobilna i inne metody komunikacji. Można za ich pomocą tworzyć najbardziej wydajne i optymalne połączenia, z uwzględnieniem przy tym wymagań aplikacji, natężenia ruchu, odległości pomiędzy nadawcą i odbiorcą oraz dostępnej przepustowości. Firmy mogą wykorzystywać SD-WAN do odciążania ruchu związanego z internetem i bezpośredniej komunikacji z dostawcami chmury publicznej za pośrednictwem VPN, pozostawiając dotychczasowe, drogie łącze MPLS jedynie do obsługi ruchu najbardziej wrażliwego na opóźnienia, jitter czy utratę pakietów.

Oprócz obniżenia kosztów transmisji danych, bardzo ważne jest zredukowanie obciążeń operacyjnych, wynikające ze zmiany sposobu zarządzania infrastrukturą. W firmie wielooddziałowej sieci nie są już administrowane indywidualnie, ponieważ całe środowisko jest kontrolowane z jednego punktu, w którym definiowane są wszystkie reguły polityki. W efekcie nowe placówki podłączane są do istniejącej infrastruktury automatycznie, niemal bezobsługowo.

Zdaniem producenta