Bieżący rok był pierwszym, w którym tak znacznie spadła sprzedaż CD-ROM-ów. Stało się to dopiero teraz, chociaż kilka lat temu IDC zapowiadało na 2002 rok dziesięciokrotnie większą sprzedaż DVD-ROM-ów niż CD-ROM-ów. Według dystrybutorów CD-ROM-y stanowiły około 40 proc. sprzedanych w bieżącym roku w Polsce napędów. Reszta ­ to mniej więcej jednakowa sprzedaż nagrywarek CD-RW i DVD-ROM-ów.

Coraz mniejszy sens ma zwiększanie prędkości zapisu, w którym prześcigają się producenci nagrywarek. Jeszcze nie zdążyły przyjąć się na rynku modele o 48-krotnej prędkości zapisu, a już zapowiadana jest produkcja urządzeń 52x (prędkość płyt CD-ROM od roku 2001 wynosi 52x). A przecież różnica czasu zapisywania pełnej płytki w obu napędach wynosi tylko 6 sekund! W kolejnych modelach (jeżeli powstaną) będzie jeszcze mniejsza. Obserwując wykres zawierający czasy trwania zapisu płyty, nietrudno wywnioskować, że wyścig prędkości stracił sens po pojawieniu się modelu 32x. Trzeba też pamiętać, że maksymalną prędkość, którą tak dumnie deklaruje producent, napęd osiąga tylko podczas zapisu końcowej partii płyty (wynika to z prędkości kątowej, z jaką kręci się płyta). W rzeczywistości więc napędy 48-krotne nagrywają płyty ze średnią prędkością o kilkanaście procent niższą.

W jaki sposób producenci nagrywarek będą przekonywali dotychczasowych właścicieli napędów CD-RW, aby zwrócili uwagę na nowe, szybsze modele? W grę zaczęły wchodzić aspekty 'wizualne’. Coraz większa liczba producentów (w tym ci najpoważniejsi, m.in. Plextor i Yamaha) oferuje napędy z czarnym panelem, do montażu w coraz popularniejszych czarnych obudowach. Yamaha zaprezentowała nagrywarkę, która 'wypala’ na płytce grafikę w 128 odcieniach szarości.

Nie przyjęły się natomiast nagrywarki Double Density, które promować próbowało Sony. Użytkownicy uznali, że nie ma miejsca na rozwiązanie, które byłoby kompromisem między CD i DVD, czyli płytę o pojemności 1,3 GB. Problemem była też niekompatybilność z dotychczas sprzedanymi napędami, automatycznie więc nagrywarki Double Density skazane zostały na niepowodzenie, podobnie jak kiedyś promowane przez krótki czas dyskietki 2,88 MB.

Dzięki standardowi USB 2.0 znów popularne stały się zewnętrzne nagrywarki. W standardzie USB 1.1 ich maksymalna prędkość zapisu wynosiła 6x. Dziś można kupić zewnętrzne nagrywarki zapisujące z prędkością 48x.

Ciekawym gadżetem, który ma szansę zdobycia dużej popularności, są drukarki do płytek. Pierwszy model, przeznaczony do domowego użytku, wprowadziło ostatnio TDK. Drukarka umożliwia zadruk powierzchni CD i DVD dowolnego typu (nie trzeba używać specjalnych płyt). W urządzeniu zastosowano kasetki z taśmą barwiącą w kolorach niebieskim, czerwonym, czarnym i srebrnym. Obraz nanoszony jest na płytę metodą podgrzewania barwnika zawartego w taśmie (technika termotransferowa). Oferowane są też profesjonalne drukarki do płyt z powierzchnią specjalnie przeznaczoną do zadruku.

Wciąż brakuje zwolenników nagrywarek DVD. Według dystrybutorów brak zainteresowania tymi urządzeniami spowodowany jest wysoką ceną. Są prawie pięć razy droższe od nagrywarek CD-RW! Zdaniem dystrybutorów klienci nie widzą zastosowań, które usprawiedliwiałyby tak duży wydatek. Zresztą obecność na rynku dwóch głównych standardów – DVD-R i DVD+R, również skłania ich do decyzji o odłożeniu zakupu do czasu, kiedy będzie jasne, który z nich dominuje.

Trzeci standard DVD-RAM, który kilka lat temu pojawił się na rynku w pierwszych nagrywarkach DVD, nie jest już rozwijany. Toshiba, która poniosła największe koszty jego promocji, zaczęła produkować DVD-R (twórcą tego standardu jest Pioneer).

Jakie są różnice między tymi dwoma standardami? Na pierwszy rzut oka bardzo niewielkie i dotyczą głównie szczegółów zapisu materiału wideo. Ich listę znaleźć można na stronie www.dvdplusrw.org/video/comparison.html. Zwolennicy każdego ze standardów prowadzili dyskusje na temat ich kompatybilności ze stacjonarnymi odtwarzaczami DVD-Video. W tej chwili w obu przypadkach kompatybilność ta dla płyt jednorazowego zapisu (DVD-R i DVD+R) wynosi około 90 proc., spada do około 70 proc. w przypadku płyt wielokrotnego zapisu (DVD-RW i DVD+RW).

Kompromisowe wyjście znalazło Sony. Już wkrótce na rynek trafi napęd działający w obu standardach: DVD+R i DVD-R. Na zbliżone rozwiązanie prawdopodobnie zdecyduje się też reszta znaczących dla rynku producentów. W innym przypadku któryś ze standardów podzieli los płyt DVD-RAM.

Duże zainteresowanie rynkiem dualnych napędów podczas ostatnich targów Comdex potwierdziło też MSI. Firma nie tylko zaskoczyła wszystkich wejściem na i tak już pełny rynek napędów optycznych, ale jako jeden z flagowych modeli zapowiedziała właśnie napęd zapisujący płyty DVD w obu standardach.

Produkcję podobnych multinagrywarek, ale wyposażonych dodatkowo w standard DVD-RAM, zapowiadały na początek bieżącego roku dwie firmy – LG i Hitachi. Obie jednak zrezygnowały z tych planów. Nagrywarek DVD wciąż nie zaprezentowali trzej wielcy potentaci rynku napędów CD-R: Yamaha, Plextor i TEAC. Tylko Yamaha zadeklarowała 'przynależność’ do grupy DVD+RW. Plextor i TEAC podejmą tę decyzję na początku przyszłego roku.

Analitycy rynku twierdzą, że co roku w Europie potraja się liczba sprzedanych nagrywarek DVD. W roku 2001 sprzedano ich około pół miliona, a w 2002 planowana jest sprzedaż na poziomie 1,5 miliona. Według tej teorii w roku przyszłym sprzedanych zostanie 4,5 miliona napędów. Dopiero później zasada ta zostanie złamana i sprzedaż będzie rosła dwukrotnie (19 milionów napędów w 2005 r.).